تنها اشتباه کیروش در بازی با ژاپن این بود که رو آورده بود به فوتبال انگلیسی! نمی‌دانم در تحلیل‌های خودش چه فکر کرده بود!؟ آیا فکر کرده بود چون ژاپنی‌ها قدکوتاه هستند و راحت دوئل‌های هوایی را می‌بازند و یا گلرشان توپ‌های هوایی را نخواهد توانست بگیرد؟ چنین استراتژی شاید مقابل تیم‌های جنوب و جنوب شرق آسیا جواب می‌داد، ولی مقابل ژاپن هرگز. نمی‌دانم بعد از چند بار استفاده از این روش منسوخ شده در سطح اول فوتبال جهان، چرا تغییر تاکتیک نداد و فوتبال زمینی بازی نکرد؟ او که حتی ابزار بازی زمینی را هم در زمین داشت.

کیروش مربی بزرگی بود و مثل یک پدر دلسوز بود. چون در ایران کسی یک خدمتگزار را دوست ندارد، کسی دوست ندارد که خانه‌اش آباد شود و کشورش آباد شود، همه با او دشمن شدند. فدراسیون بی‌کفایتی داشتیم، دولت بی‌غیرتی داشتیم، حکومت دشمنی داشتیم با فوتبال. بازیکنان ما با کدام امکانات باید ژاپن را می‌بردند؟ شما به لیست بازی‌های تدارکاتی و بی‌ارزش ما نگاه کنید در این سه سال اخیر تا بدانید که یک تیم قوی با بازی با برزیل و آرژانتین و هلند و ایتالیا و فرانسه و انگلیس و بلژیک و آلمان و کلمبیا و برزیل و و پاراگوئه و شیلی و مکزیک و آمریکا و کامرون و نیجریه و ساحل عاج و سنگال و... به سطح اول جهانی می‌رسد و نه با بازی با فلسطین و ونزوئلا و ترنیداد و توباگو و بولیوی و تیم امید ازبکستان و لیتوانی و الجزایر و تیم محلات جورج تاون پایتتخت سیرالئون و پاناما و توگو و پاپوآ گینه نو و جمهوری قرقیز و آنگولا و بلاروس و گینه و تاجیکستان و ارمنستان و موزامبیک و کنیا و تانزانیا و ماداگاسکار و... در این 8 سال کیروش مرد و زنده شد و خودش را با همه دشمن کرد فقط برای داشتن لباس آبرومند برای تیم ملی، مرکزی بنام پک را که متعلق به فدراسیون بود را از ژن خوب‌های متجاوز پس گرفت، تمام مافیایی‌های تیم سوم پایتخت را از فدراسیون با اردنگی بیرون کرد. بعد از 8 سال توسری‌زدن به آنها بالاخره یک مملکت بزرگی بنام ایران صاحب یک زمین تمرین شد!

کیروش به هیچکس توهین نکرده است بلکه با زبان آنها با آنها گفتگو کرده است. یک پیشکسوت و یا یک بازیکن و یا یک مربی باشگاهی چه حقی در این مملکت دارد که مثل آب خوردن به کسی به شخص اول تیم ملی بزرگسالان بهتان ببندد و درباره او شایعه‌سازی کند و با نیش و کنایه او را بگزد و اردوهای او را به تعطیلی بکشاند و یک روز فدراسیون را تحت فشار بگذارد که بازیکنانم را به تیم ملی نمی‌دهم چون در لیگ قهرمانان لازمشان دارم و نبود آنها تیمم شکست می‌خورد و در صورت شکست بروید یقه سرمربی تیم ملی را بگیرید و یک روز دیگر هم می‌گوید که سرمربی تیم ملی از بازیکنانم دعوت نمی‌کند و با پائین آمدن روحیه آنها، تیم من شکست می‌خورد و مسئول همه شکست‌های ما کسی نیست به جز سرمربی تیم ملی.

کیروش نمی‌دانست به کدام ساز این مافیایی‌های گانگستر فوتبال ایران برقصد؟ مقصر تمام این اتفاقات فقط و فقط فدراسیون فوتبال است. چرا این فدراسیون این اجازه را به اختلاسگر سیاسی می‌دهد که ساعت دو و نیم بامداد مخفیانه به اردوی تیم ملی بیاید و در آن ساعت از بامداد با بازیکنان تیم ملی قرارداد منعقد کند؟ فدراسیون بی‌کفایتی که حتی نمی‌تواند چند دست لباس تهیه کند برای بازیکنان تیم ملی‌اش تا ناچار شود به یک نفر اینهمه رو بدهد که شبانه مدیر تیم ملی را بازیچه دست خودش قرار دهد و از احساسات او استفاده کند برای برده‌شدنش به خوابگاه بازیکنان برای عقد قرارداد با بازیکنانی که فردایش قصد رفتن به تیم دیگری را داشتند!؟