از كجا پيدا كردى ؟ دمت گرم

ناصر خان چه سوتی داد :D

با سلام. آیا کسی میداند که چرا زمین اینقدر رنگ و وارنگ و خط خطی بود؟ جواب اینست که این مسابقه برای آماده سازی جام جهانی 78 انجام شده و در همین زمانها بود که در ایران کم کم اعتراضاتی که به انقلاب 57 منجر شد شروع شده بود. در خارج هم دانشجویان ایرانی اعتراضاتی را ترتیب میدادند. از جمله این اعتراضات این بود که درست در شبی که فردایش این مسابقه بوده عده ای دانشجویان معترض تمام زمین چمن را با شعارهای ضد حکومت وقت پر میکنند. فرانسوی ها که وقت خیلی کمی برای چاره اندیشی داشتند با رنگ کردن (شاید هم با سوزاندن) چمن سعی کردند کاری کنند که شعارها در تصاویر تلویزیونی دیده نشود. البته آنها توانستند جلوی خوانا بودن شعارها را بگیرند اما در نتیجه تمام زمین مثل دفتر مشق قدیمهای ما خط خطی شد. حالا نمی دانم آنها که این دست گل را به آب داده اند کجا هستند و چه میکنند (اگر اصلا باشند). با تشکر.

حرفهای این گوینده پر از تعصب و یکطرفه بود !

داداشم اینو در صفحه فیسبوکش گذاشته بود .فکرکردم اینجا باشه شماها هم ببینید که خالی از لطف نباشه

Saam گرامی‌ ، مرسی‌ برای این ویدئو دستت درد نکنه .

والله ما بازیهای اصلی و رشیدی و حجازی رو زیاد ندیدیم. ولی بازیهای عابدزاده رو که دیدیم که فقط سوتی می داد. مقدماتی 98 یه گل مفت تو تهران از عربستان خورد. از جاسم الهویدی لائی خورد و با کویت مساوی کردیم.دقیقه 90 بازی با عربستان تو ریاض رو سوتی عابدزاده گل خوردیم و بازی رو باختیم. 2 گل خیلی بد از استرالیا خورد. گل اول شوت هری کیول تو دست عابدزاده بود از زاویه بسته ولی رفت تو گل. گل دوم هم که خروج نکرد توپ 3 بار رفت و اومد تا گل شد. فیلم بازی استرالیا هم هست. عابدزاده فقط یه خروج داشت که با یه دست توپ رو گرفت.بقیه توپ ها تو چارچوب نبود.یه دونه بود که خورد به سر پاشازاده. در واقع اگر اشتباهات عابدزاده نبود ایران خیلی زودتر صعود می کرد سال 98. گل امریکا به ایران هم رو خروج اشتباه عابدزاده رقم خورد. ولی عابدزاده رو رسانه های سرخ بزرگ کردن با وجود اشتباهات زیاد.

Nimataji گرامي، چقدر بهت برخورده :)))) چيزي خاصي كه نگفت، همه ناصر خان و دوست دارن ولي اين كه ديگه راست گفت كه اگه ولش ميكردن داور و ميزد اخر بازي هم دوباره رفت سراغ داور )))) شما هم از حق نگذر أنصاف داشته باش حداقل اگه عابدزاده تو بازي با استراليا نبود ايران بيش ٦ يا ٧ تا گلم ميخورد!! من نه ميخوام كل كل كنم نه چيزي ولي ديگه بي انصافي ميكني در مورد عابدزاده...

حالا من تو اين ٣٦ سالي كه از عمرم گذشته دروزاباني به خوبي عابدزاده نديدم كه بتونه اكثر دوران فوتباليشون تو اوج باشه و يه پاي ثابت تيم ملي، همه اومدن يك سال يا دو سال بودن و محو شدن به طور كامل !!! مهدي رحمتي هم در حال حاضر بهترين دروازبان ايران به نظر من ولي بعضي وقتها اشتباهاي عجيبي ميكنه و گلهاي بدي ميخوره. عابدزاده خيلي دروازبان مطمئني بود انصافاً.

عزیزان انسان در زندگی دچار تحول و تغییر میشود ! مسایل فنی یک بحث واخلاقی مبحثی دیگه است . حجازی توی جوانی چه خصوصیاتی داشته را ما نمیدونیم ، گل بد خورده یا نخورده را کاری نداریم ، اما در دوران پختگی و مربیگری و تا زمان مرگش صادقانه سخن گفت و تنها چهره ای ورزشی نبود و تا جایی پیش رفت که مکتبی را بنا نهاد. اما عابد زاده هم دوران اوج وهم دوران افت داشت هرچند معمولن تو اوج بود و باید منصف بود و همین الان هم بازیهای ملی عابدزاده را در اینترنت میبینید حیرت میکنید.

آقایانی که از حجازی بُت ساخته اند دقت کنند در گل اول که اشتباه مسلم مسلم او بود و حتی یک گلر ابتدایی هم این کار را نمی کند... گل دوم هم باز اشتباه این آقا که ایستاد منتظر سوت. همین آقا حجازی هم توی جام جهانی آرژانتین بیچاره مان کرد. سه یا چهار پنالتی را خود او به ضرر ایران گرفت نه مدافعین. اگر شک دارید لطفا فیلم بازیها را ببینید!

در مورد کار یک دروازه بان باید بازی رو کامل ببینید تا بتونید نظر بدهید. مرحوم حجازی تو یک بازی دوستانه برای تیم پیش کسوتان در دو نقش دروازه بان و فوروارد بازی کرد که من دیدم. در همون بازی هم واکنشهاش به چشم میومد. عابدزاده هم از معدود دروازه بانهای بعد از انقلاب بود که بدون پرورش کلاسیک با بدنی مناسب و استعدادی خوب بازی های درخشان زیادی رو به نمایش گذاشت.

مرحوم آقا ناصر در گل اول مقصر بود ,ولی این چیزی از ارزش های ایشون کم نمیکنه , الان که رحمتی بهترین گلر ایرانه , هیچ رقیبی هم نداره , رقبای ایشون ,بهترینشون, رحمان احمدی و باقی گلر های داخل وطن, تعطیل هستند ! حجازی وقتی شماره ١ تیم ملی را بر تن کرد که ٢٠ تا گلر درجه یک رقیبش بودند که جنازه هر کدومشون از گلر های الان بهتره : منصور رشیدی ,بهرام مودت ,حافظ طاحونی ,حسین راغفر ,رضا قفلساز,کریم بوستانی ,کربکندی ,نادر فریاد شیران ,وازگن صفریان و ..چند نام بزرگ دیگه . ایران در دهه ٧٠ میلادی در بالاترین قله فوتبال آسیا ایستاده بود ,تیم هایی مثل عربستان و کویت و امارات و قطر در مقابل ما حتا به اندازه یک پشه هم نبودند ,ولی تیم تجربه بین المللی نداشت ,و در آوردگاه هایی مثل جام جهانی و .. میترسید و بچه ها از نام اون تیم های بزرگ میترسیدند . به هر حال مرحوم آقا ناصر چه از نظر فنی و چه اخلاقی که همیشه جلوی نظام ایستاد و گردنش رو خم نکرد ( نه مثل امیر خان و نمونه های قرمز ایشون ) ,افتخار ماست و عابد زاده عزیز هم تو قلب همه ما ایرانی ها جا داره ,ما رفتن به جام جهانی ١٩٩٨ را مدیون این بزرگوار هستیم .

عرض کردم شما فیلم بازی ایران هلند و ایران پرو را اگر عنایت کنید و ببینید متوجه می شوید که در جام جهانی آرژانتین بیشترین ضرر را به تیم ملی ایران همین آقای حجازی زد. ایشان سه پنالتی را با گرفتن پای بازیکن مهاجم حریف به آنها داد. یک عدم خروج ابتدایی هم داشت که گل سوم هلند بود. حالا این را مقایسه کنید با کار عابدزاده در جام جهانی مقابل آمریکا که شاهکار بود و با مقابل استرالیا که تنها و تنها او بود... البته هر دو گلر عالی بودند و خدمت کردند ولی دانستن حقایق ضرر ندارد.

سلام شهاب، حرف دل منو زدي، من ناصر حجاري رو بخاطر شخصيتش دوست داشتم، نوع بازيش قبل انقلاب هميشه برام سؤال بود، منم توي تمام فيلم هاي موجود در اينترنت نوع گل خوردناش و عدم رفلكساش برام سواله با اون همه اسم رسم، تنها نكته شاخص يك ويديو ٨ دقيقه ازش توي جام ٧٨ هست ببين، شروع مجدداش با دست و پا از لحاظ دقت معركس، شايد هيچ كس به گر پاس نرسه، يادت باشه عابدزاده شروع مجدداش از لحاظ قدرت بي همتا بود، پرتاب دستش از قدرت ضربات پاي اكثر دروا زده بانهاي ايران قوي تر بود. اما در كل با تمام احترام به حجازي، با بازيهاي محدودي كه از اون در دوره جوانيش ديدم وديدن تمام لحظاتي كه عابدزاده از منتخب أصفهان، تيم ملي از بازي اولش، استقلال، پرسپوليس و اخرين بازيش در جام جهاني به ياد دارم و مقايسش با دروازه بانهاي سالهاي ٦٠ به بعد، هيچ دروازه باني، هـيچ دروازه باني در ايران به زير شونه هاي احمدرضا عابدزاده نميرسه. احمدرضا عابدزاده در چهارچوب دروازه تيم ملي ايران يك افسانه است. همينطور كه دوستمون گفت احمدرضا از ٧٢ به بعد عملا با يك پا دروازه باني ميكرد. اگه مصدم نبود هيچ وقت دروازه باني به غلامپور، نكيسا يا كس ديگه نميرسيد. حتي با يك پا هم به درون دروازه برگشت و اونارو كنار زد. با تشكر از فرستنده اين كليپ زيبا.

حجازی بهترین دروازه بان قرن در آسیا بعد از الدعایه شد و عابدزاده سوم شد ... همین بسه و نیازی نیست با یکی دو تا ویدئو اینا رو مقایسه کنین ...

متاسفانه اطلاعات اکثر دوستان درباره مرحوم حجازی بسیار کم است. من خودم دو سال - از ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۱ یکی از شاگردان دوره دروازه بانی ایشان بودم. توانایی های فنیِ - دید بسیار قوی - شروع بازی های بدون نقص - تسلط فوق العاده در توپ های هوایی و و اعتماد بنفس غیر قابل تصور از او یک دروازه بان ایده أل ساخته بود. از هفده سالگی در درون دروازه تیم ملی ایران ایستاد و تا بیست و هشت سالگی - همانطور که یکی از دوستان به درستی نوشته اند - بزرگ ترین دروازه بانان تاریخ ایران را بخاطر شایستگی های کامل دروازه بانی پشت خط نگه داشت. در اوج پختگی دروازه بانی از اف سی بروژ (در طول بازی های تدارکاتی قبل از جام جهانی ۱۹۷۸) و از منچستر یوناتد (بعد از جام جهانی همان سال) دعوت به همکاری شد. متاسفانه بخاطر آقای داودی و قانون من درآوردی ۲۷ ساله ها از تیم ملی کنار گذاشته شد. در مقابل تیم بسیار قدرتمند هلند که با بدشانسی قهرمان جهان آن سال نشد تنها یکبار در جریان بازی گل خورد. کیهان آن روز بعد از بازی نوشت: حجازی به تنهایی ۲۶ بار دروازه ایران را به تنهایی نجات داد! ناصر خان فردی بسیار مودب و در طول دوسال شاگردی از نزدیک شاهد رفتار فوق العاده و توانایی های منحصر بفرد او بوده ام. قدر بزرگانی مثل حجازی ها که مترادف یاشین و داسایف در روسیه - زوف در ایتالیا - س‍پ میر در آلمان - گوردن بنکس در انگلستان برای ایران عریز بوده است بدانیم و اگر در مورد شخصی اطلاع دقیق نداریم اول مطالعه کرده و بعد بنویسیم. حجازی یک انسان بود مانند همه اما ورزشکاری بود فوق العاده و بی نظیر. برای دوستان آبی و قرمز هم بگویم که من طرفدار پرسپولیس هستم اما ناصر خان جایی دست نیافتنی داشت - دارد و خواهد داشت.

@fatahi شما یه صحنه از بازی ایران استرالیا بیار که عابدزاده موقعیت خطرناک حریف رو گرفته باشه.خداروشکر فیلم بازی هست. فیلم سوتیهای عابدزاده جلوی قطر و کویت و عربستان هم هست حجازی دومین گلر قرن اسیا شد در حالی که عابدزاده اسمش تو لیست بهترین گلرهای قرن اسیا اصلا نبود

بد نیست بدانید که ایران برای ورود به جام جهانی ۱۹۷۸ در مجموع با سه گل خورده (در تمام بازی های مقدماتی) در جایی که هم استرالیا حضور داشت و هم کره جنوبی به جام جهانی (که از کل آسیا و اقیانوسیه تنها یک تیم اجازه حضور در میان ۱۶ تیم بازی های جهانی داشت) صعود کرد. ناصر حجازی تا بازی برگشت کره جنوبی در تهران و گل چاو بوم کاون در تمام بازی های مقدماتی دروازه ایران را بسته نگاه داشت. ای کاش افرادی مثل حشمت مهاجرانی (مربی تیم ملی در آن زمان) که سالها با ناصر خان کار کرده است و مربیانی مثل مرحوم رایکف در تیم تاج و دوستان و هم تیمی های انبوه او خاطرات خود را از حجازی یادداشت می کردند تا دوستان می دیدند که حجازی چرا حجازی شد و حجازی ماند.

ایرانپاک عزیز یک بار دیگر بازی در مقابل هلند را ببیند و منصفانه بنویسید.

همین الان بازی ایران و پرو و ایران و هلند را دوباره دیدم. در بازی پرو، گل سوم پنالتی را خود حجازی با گرفتن پاهای کوبیلاس گرفت. در بازی با هلند آن آقایی که می گوید حجازی 26 بار دروازه را نجات داد، حتما بازی دیگری را دیده است! در گل دوم اگر خروج می کرد بهتر بود. و در هر دو پنالتی هم خلاف جهت رفت. البته در مجموع حجازی هم آدم خوبی بود هم گلر خوبی ولی من مخالف بُت سازی و اغراق بیخود هستم. سالها در میادین در امجدیه و آزادی بازی او را از نزدیک می دیدم. یک گلر خوب، ولی عابدزاده یک سر و گردن از او بالاتر بود. شما بازی ایران استرالیا را اگر ببینید می توانید ادعا کنید یک گلر 26 بار دروازه را نجات داد!

و اما از لحاظ شخصیتی، تا آنجا که من از حجازی شناخت دارم آدم درستی بود ولی یک اشکالی که داشت خود بزرگ بینی بیش از حد بود. ایشان خود را خیلی بالاتر از یک ورزشکار می دانست و بارها در مصاحبه ها و صحبتهایش این انعکاس وجود داشت. البته باز می گویم در مجموع او رای یک اسطورۀ فوتبال ایران می دانم و یک چهرۀ محبوب.

iranpak وseda ١١١ هر دو شما درست میفرمایید ,البته چیزی که این میان فراموش شده ,بعد زمان و مکان هست ,هر دو این بزرگواران در زمان و مکان خود بهترین بودند ,نمیشه مقایسه کرد ,سطح فوتبال تغییر میکنه ,به طور مثال در ایتالیا ,دینو زوف در زمان خودش بهترین بود و بوفون الان ,در این زمان , نمیشه گفت کدوم بهتر بودند ,فاکتور های زیادی در این میان نقش داره , ولی ٢ چیزی را که در مورد این ٢ بزرگوار دوست دارم ,اینه که هیچوقت به مردم شون پشت نکردند و با سیستم هم سازش نکردند ,این از آدم ها اسطوره می سازه , دیدید که رضا زاده با زد و بند با نظام از چشم مردم افتاد,با اون همه مدل و قهرمان ولی تختی همیشه تختی باقی موند یک پهلوان .

ممنون از seda 110 بخاطر توضيحات، ناصر حجازي توي قلب مردم بوده وهست، قصد هيچكس خدشه دار كردن تواناييهاي فني حجازي نيست، اسم و رسمش و ركوردهاش و سالها درون زمين بودنش گوياست، فقط واسه نسلي كه بازيهاش رو نديده و محدوده به شايد ٧-٨ بازي اونم صحنه هاي گل اين ذهنيت بوجود مياد. قبول كه تمام دروازه بأنها روز بد دارن و يا حتي دوره افت كه معمولا شامل سالهاي اخره. اما يك نكته رو بأيد در نظر داشت كه تا قبل دهه ٨٠ شمسي بنا به نقل قول خود مرحوم حجازي در يك بازي حداكثر ٢-٣ توپ بيشتر توي چهارچوب دروازه استقلال و پرسپوليس نمي امد و أصولا تيم هاي مقابل واسه كم گل خوردن ميامدن. داستان تيم ملي ايران هم كه در اون زمان در اسيا بي رقيب بوده و اگه اشتباه نكنم ايران تا سال ٥٩ ده سال از تيم اسيايي شكست نميخوره و اكثر بازيهاش يك طرفه بوده. اكثر بازي هاي ما مقابل كره جنوبي از سال ٦٥ تا ٧٥ فاجعه بوده ٣ تا ٣ تا خورديم ( سجادي و غلامپور) مگر مواقعي كه عابدزاده بوده. بازيهاي سخت تو اين ٢٣-٢٤ سال كم نبودن. بايد در نظر گرفت كه اختلاف ايران گذشته با حالش رو كه افت داشته و همچنين رقباش كه پيش رفت كردن و رقباي جديدي كه پيدا شدن. نميدونم تيم ايران قبل انقلاب چند بازي مثل بازي پرفشار استراليا، امريكا، كره جنوبي١٩٩٠، ژاپن ٩٢، كره جنوبي ٢٠١٣-٢١١٤ و الجزائر ١٣٧٢ برگشت ... رو قبل انقلاب تجربه كرده. راستي اگه اشتباه نكنم توي بعضي المپيكها و مسابقات قهرماني اسيا يا بازيهاي اسيايي ناصر حجازي جاشو به رشيدي يا قفل ساز و كساي ديگه داده كه نميدونم علت فني داشته يا به خاطر شخصيتش مورد غضب مسئولين وقت قرار ميگرفته.

حرف قشنگي زدي اقاي طاحوني كه درسته، هر دو شخصيت و مردانگي داشتن و مردم دار. اما نقد سالم و فني لازم هست تا رشد كنيم همگي و ظرفيتهامون بالا بره و ياد بگي ريم و بت نسازيم. شاخص و معيارهاي انتخاب دروازه بان قرن اسيا رو من نميدونم، اگه كسي ميدونه اگاهي بده. واسه من كه نوجوان دهه ٦٠ بودم عابدزاده يك ناجي بود، غرور و شخصيت فوتبال ايران از درون و بيرون خرد شده بود، ىك مشت جون گمنام با همت عابدزاده سوم شدن سال ١٩٨٨ با گر فتن سه پنالتي جلوي چين، بعد ١٦ سال تو اسيا اول شديم با شاهكارش جلوي كره جنوبي كه از جام جهاني ٩٠ اومده بود و فينال فقط و فقط با گر فتن پنالتيهاش كه مارو يك تنه قهرمان كرد، نبودنش در مقدماتي ١٩٩٤ فاجعه و بودنش در نيمه نهائي ١٩٩٦ نعمت كه قدر پنالتهاي گرفتشو در بازي عربستان ندونستيم و جلو كويت بأزم تو پنالتي ما رو سوم كردو دست اخر بغض ٢٠ سأله نرفتن به جام جهاني كه در بازي برگشت با روحيه بي مانندش و رهبريش تيم برد جام جهاني أينو هم بازيكناي ايران هم استراليا معترفن. بازي با أمريكا هم از شاهبازيهاشه. نه دوست من، احمدرضا عابدزاده تاريخ سازه نسل فوتبال بعد از انقلاب كه هيچكدوم از دروازه بانهاي گذشته و حال به گرد پاش نميرسن، اون يك افسانس. در رشادت هيچ دروازه باني به پاش نميرسه، كه از شاخصه هاي دروازه بانيش تك به تك هاي موفقش بود، خيلي سخت ميشد به عابدزاده تك به تك گل زد به خاطر سر نترسش و جسه تنومندش، سال ١٩٨٨ صلح و دوستي كويت بازي با عراق واسه همه مهم بود يك صحنه چنان رفت روي پاي مهاجم عراقي كه گفتم ديگه بلند نميشه احمدرضا، شد و مهاجم حريف ديگه جرات نزديكترين شدن بهش رو نداشت. مصدوميتهاشم بخاطر درگيريهاش با مهاجماي حريف كه ١٣٧٢ واسه هميشه پاشو خراب كرد. رحمتي نه به خاطر توانايي تكنيكي كه بخاطر نداشتن اخلاق و پشت كردن به تيم ملي جايي تو دل مردم نداره. اون واسه بازيهاي كوچيك شايد حرفي واسه گفتن داشته باشه اما بازي بزرگ و حماسه سأزي نه. عكس العملش رو بعد خوردن گل دوم تو أزادي دوباره ببين با گل دوم كه استراليا خورد تيم ملي تا تفاوت از زمين تا اسمون بين عابدزاده و رحمتي مشخص بشه. مثل ماست كه وا رفته بود روي زمين، كل تيم هم همين حال و داشت، اونم تو فوتبال كه توي يك دقيقه ميشه گل زد.

توضيح: گل دوم كه ايران از عربستان خورد تو ازادي مقدماتي جام جهاني ٢٠١٠

شما فقط روحیه ملت در زمان خدابیامرز رو نگاه کنید که در مقابل فرانسه دوتا خوردن عصبانی بودن ولی حالا با دوتا گل می بازیم خوشحال هم هستیم؟ شاه بدون ادعا روحیه ما می توانیم رو واقعاً بهتر در ملت در همه زمینه ایجاد کرد تا اینکه ما سی ساله داریم همه جوره ادعای توانستن میکنیم ولی در عمل شدیم منتاژ کار و عمله تولیدات چین و روسیه و کره شمالی حتی منتاژ تولیدات فرانسوی رو هم با زرنگ بازی و قاطی کردن قطعات چینی ارزون به بدترین شرایط رسوندیم که حتی خود مدیران کشور هم دلشون نمی خواد تولیدات خودشون رو استفاده کنند چه برسه مردم بدبخت .ورزشمون هم به همت چهارتا مربی خارجی در والیبال و بستکتبال به اینجا رسیده که مربی خارجیش رو بگیری مثل تیمهای محلات بازی میکنند به این میگن روحیه و اعتماد به نفس .

آقای seda متاسفانه اطلاعاتی که شما در مورد مرحوم ناصر خان میدین اشتباه و همراه با توهم همیشگی ناصر خان هست که همیشه دنبالش بود...ناصرخان متولد 1949 بود و آخرین بازی ملیش در جام ملتهای آسیا 1980 در برابر کویت بود...بدین ترتیب ایشون تا سن 31 سالگی دروازه بان تیم ملی ایران بود....قانون 27 ساله ها زمانی اومد که ناصرخان 33 ساله بود و به یک سال هم نکشید که اون قانون جمع شد....حالا اون قانونی که چند ماه بیشتر دوام نیوورد چه تاثیری مهمی میتونه گذاشته باشه روی زندگی ورزشی یک دروازه بان 33 ساله من هنوز نفهمیدم...فقط یک بهونه ای شده برای بیدار کردن حس توطئه...تاثیرش رو اگه ممکنه توضیح بدید که ما هم بفهمیم..

Thanks to you to share this with us, God bless you .

دانشمندان عزیزی که میگن حجازی فوق العاده نبود پس چرا اسطوره شد... خوب گوش کنین... تختی چرا اسطوره شد؟؟؟ بخاطر مدال هاش؟؟؟ نه خیر. تختی خیلی خیلی مدالهاش کمتر از موحد و بعضی دیگه از هم دوره ای هاش بود. تختی اسطوره شد بخاطر اخلاقش، مردم داریش، جوانمردیش، بخاطر شخصیتش. ناصر خان حجازی هم اسطوره شد بخاطر شرفش، انسانیتش، و بخاطر چاپلوسی و دولا راست نشدن جلوی هرکسی .... نذاشتن بره منچستر بازی کنه چون قبول نکرد ریش بذاره ... نون به نرخ روز نمیخورد مثل پروین. حجازی اسطوره بود چون مثل گلبرگ مغرور از بی آبی خشکید ولی با ذلت و خواری پی شبنم نگشت. این است فرق یه تاجی با یه پولپولک لیسی.

حجازی پهلوان بود ورزش یک بخشه کاره ولی ایشون خارجه میدان هم عاشقه هموطناش بود یادم نمیره سره همین یارانه تنها ورزشکاری که اعتراض کرد مردم گدا نیستن همین ناصر خان بود . هم گلره خوبی بود هم با ملت بود . واقعاً متاسفم که بعضیها اشخاصی مثل سید مهدی رو لقبه عقاب بهش دادن کسی که با غرورش صعوده تیم ملی رو به خطر انداخت کلاغ بی صفت هم زیادشه . عقاب فقط به عابدزاده و ناصرخان میچسبه . روحش شاد

آخه کجای کار تختی به ناصر خان شباهت داشت؟ ناصرخان تا پول نگرفت سوار اتوبوس نشد که بره جام جهانی برای کشورش بازی کنه...حالا پروین اگه بخاطر تیم محبوبش چاپلوسی هم کرد لااقل کلی هم کار خیر انجام داده...کارهایی که ناصر خان یکهزارمش هم انجام نداد...اصلا اگه کسی سراغ داره که ناصر خان یک یه ریالی تو دست یه محتاج گذاشته باشه بیاد بگه ماهم بدونیم...فقط یه بار تو تلویزیون اومد گفت من به فلانی پنج میلیون کنم میکنم...آبروی طرف رو برد هیچ تازه کمک هم نکرد اصلا بروی خودش هم نیوورد...ما که هنوز نفهمیدیم ناصرخان چه کار بزرگی انجام داده که کسی خبر نداره..

دقیقه 3.42 بچه ها ماچو بوسه رو بقل کردن :))

manchebazamba@ همین نشان بزرگی ناصر خان، اگه کمک میکرد مثل پروین تو بوق و کرنا نمیکرد. کسی نمیدونه چون اهل خودنمایی نبود.

آقايان و خانمها..به نظر من ناصر حجازى و احمدعابدزاده هركدومشون در دوره ى خودشون بهترين بودند و جزو بهترين دروازه بانان آسيا...خوب بالاخره سطح فوتبال در اون زمان اونطورى بود و يادمون حجازى داشت جلوى تيم ملى فرانسه ى اون زمان بازى ميكرد..اگر دروازه بان لايقى نبود كه بود تيم منچستر يونايتد ازش دعوت به عمل نمياورد..يادش گرامى و روانش شاد..خدا امثال عابدزاده رو هم واسمون نگه داره وقدرش رو امثالهم رو بهتر بدونيم..ياد پرتاب هاى دستى اش براى شروع بازى ميافتم كه هميشه از نيمه زمين رد ميشد...

دوستان عزیزی که از واکنشهای عابدزاده در بازی ایران استرالیا حرف می زنن لطفا 2 تا از اون واکنش ها رو به ما نشون بدن. ما که هر چی دیدیم توپ از نزدیک دروازه رفت بیرون.عابدزاده واکنشی نشون نداد

dandan ناصر خان شما اصلا کار خیر تو زندگیش انجام نداد که بخواد تو بوق و کرنا بکنه...اگر کرده بود خود به خود همه میفهمیدن چون افراد مشهور هر کاری بکنند سریع توی رسانه ها انعکاس پیدا میکنه هر چقدر هم سعی کنند که قایم کنند...در ضمن خنده ننداز مارو دیگه هر آدمی که علی پروین رو بشناسه میدونه که پروین کلا از دوربین فراریه اما علی پروینه و هر جا بره چه بخواد چه نخواد بیست تا دوربین دنبالشه.....اصلا ناصر خان رو که یک آدم مغرور خود بزرگبین بود با پروین مقایسه نکن که با همه بزرگیش خودش رو کوچیکتر از اونی که هست نشون میده...دست همین ناصر خان شما رو چند بار گرفت؟ اما ناصر خان شما نشست تو برنامه تلویزیونی با وقاحت تمام پشت سر پروین حرف زد که اون همه بدادش رسیده بود...اما پروین بزرگتر از این حرفهاست و همیشه گفت احترام ناصر خان واجبه...اون ناصر خان شما بود که قصد داشت رییس جمهور جمهوری اسلامی بشه نه پروین..

اون موقعی که حجازی حاضر نشد عکس مقامات رو تو دربی دستش بگیره علی پروین می رفت جماران دست بوس. پاداش خوش خدمتیهاش هم این بود که از سال 60 تا 80، پانزده سال پرسولیس تو دستش بود ولی ناصر خان رو فراری دادن رفت بنگلادش کار کرد. حجازی چهره اش قبل و بعد انقلاب یکی بود و تغییر نکرد ولی پروین 180 درجه عوض شد برای همینه الان اکثر طرفدارای فوتبال ناصر خان رو دوست دارن ولی پروین رو پرسولیسی ها هم دیگه قبول ندارن چه برسه به بقیه هوادارای فوتبال

پروین همون بود که سال 85 ، 5میلیارد از هدایتی گرفت برای پرداخت دستمزد بازیکنا و مربیای استیل اذین ولی به هیچ کدوم پولی نداد که گندش در اومد و 12 امتیاز از استیل اذین کم شد چند سال بعد. داماد علی پروین بود که رسید دریافت پول مربی هلندی رو جعل کرد و آبروشون تو برنامه 90 رفت

اون پول هدایتی یک دروغ بود که خود هدایتی اومد گفت هیچ پولی به پروین نداده تا دست امثال شما که میخواستند پروین رو خراب بکنند رو بشه...در ضمن آقای نیما تاج همین پروین بود که ترجیح داد همه نتایج پرسپولیس رو به نفع حریفاش بزنند اما اسم پرسپولیس به شهید چمران تغییر نکنه....در پایان بله علی پروین بخاطر پرسپولیس دست عالم و آدم رو اگه لازم باشه میبوسه اما مثل ناصر شما با کاندید شدن برای ریاست جمهوری اسلامی اصل این نظام رو تایید نکرده ...

دروغ بود؟؟ امضا جعل شده ارش فرزین تو 90 نشون داده شد. خود هدایتی تو مصاحبه اش گفت که من 5 میلیارد دادم به پروین و مسئولیت همه چی رو سپردم بهش. بی خیال حاجی، حجازی اگه اصل نظام رو تائید می کرد که رد صلاحیت نمی شد. پروین بود که بعد انقلاب با خوش خدمتی هاش پرسپولیس رو از دست بزرگای پرسپولیس ( کلانی شاهرخی بهزادی و ... ) در اورد و سالها تیم دستش بود. اتفاقا زمان پروین بود که پرسپولیس به پیروزی تغییر نام پیدا کرد. حتما ویلای لواسون و مغازه 7تیر رو هم از ارث پدری به دست اورده نه از رانت دولتی مصاحبه خداداد هم هست واسه چند ماه پیش که گفت پروین برای پیوستن به پرسپولیس و تیم ملی 100 هزارتومن از من خواست. دیگه سعی کنید ماله نکشید همه می دونن پروین از موقعیتش سو استفاده کرد و جیبش رو به شدت پر کرد

مصاحبه خداداد عزیزی در مورد پرداخت پول به پروین : http://www.seemorgh.com/sport/3565/129322.html پروین از ما 500 هزار تومان می خواست در مورد اینکه می گویند پیراهن پرسپولیس برتن بعضی از بازیکنان این گشاد است، من نمی توانم اظهار نظر کنم اما معمولا نتایج این تیم نشان می دهد که پیراهن پرسپولیس بر تن بازیکنانش گشاد است یا تنگ و مردم به خوبی قضاوت می کنند. سال 70 یا 71 بود که در تیم فتح بازی می کردم و به این اتفاق یکی از دوستان به دیدن علی پروین در نمایشگاه سورتمه رفتیم. علی آقا به ما گفت هر کسی که می خواهد به پرسپولیس بیاید باید 500 هزار تومان بدهد چون پیراهن پرسپولیس اعتبار دارد که من گفتم می خواهم به بهمن بروم و به پرسپولیس نرفتم اما امروز می بینیم که پیراهن پرسپولیس به راحتی و با مبالغ بالا تن هر بازیکنی می شود.

مصاحبه هدایتی به گزارش جام نیوز به نقل از قدس، رقابت نزدیک پروین و هدایتی در تیم تازه تشکیل شده استیل آذین بود که پروین همه کاره بوده و خشایار محسنی هم هر کاری دلش می خواست با موافقت پروین انجام می داد و حالا مشخص شده است که محسنی از اعتماد پروین هم سوء استفاده کرده و با جعل سند مشکل بزرگی را برای استیل آذین ایجاد کرده که منجر به کسر 12 امتیاز از این تیم خواهد شد. این در حالی است که قبل از این علی پروین به هدایتی قول داده بود که بابت قرارداد تئودور یونگ هیچ مشکلی برای این باشگاه ایجاد نخواهد شد و او در هماهنگی کامل و با دریافت مطالباتش از استیل آذین رفته است. اما حالا حسین هدایتی لب به انتقاد از دوست قدیمی اش گشوده و البته معقتد است که محسنی و پروین سر او کلاه گذاشته اند. وی با یادآوری اینکه با راهنمایی علی پروین در سال اول حضور استیل آذین در رقابت‌های لیگ یک که حدود پنج سال پیش برگزار شد حدود هفت میلیارد تومان هزینه کرده است، افزود در آن سال وقتی از پروین دلیل جدایی "تئو دی یونگ" پس از بازی اول را پرسیدم به من گفت: «شما نگران نباشید چون یونگ اخراج نشده است بلکه طبق صلح‌ نامه‌ای که محسنی در اختیار من قرار داده و من نیز آن را امضا کرده ام بدون هیچ مشکلی از استیل آذین جدا شده است.» مالک باشگاه استیل آذین خاطرنشان کرد: «پروین حتی تاکید کرد با صلح و تفاهمی که بین سرمربی هلندی و دستیارانش به وجود آمده، یونگ به کشور خود باز می گردد و طبق گفته محسنی در آینده در این خصوص هیچ مشکلی باشگاه استیل آذین را تهدید نخواهد کرد و جای نگرانی وجود ندارد.» رئیس هیئت مدیره باشگاه استیل آذین تاکید کرد: «بعدها متوجه شدیم که محسنی به یونگ گفته که تو می توانی به مرخصی رفته و حق و حقوق خود را نیز طبق قراردادت دریافت کنی. قراردادی که در آینده مشخص شد بیشتر به قرارداد ترکمنچای شبیه است تا یک قرارداد حرفه‌ای با یک مربی در فوتبال!» مالک باشگاه استیل آذین در ادامه افزود: «در حال حاضر هماهنگی بین مدیر امور حقوقی باشگاه و وکیل هلندی شاکیان انجام شده است تا آنها به اتفاق برای ملاقات مسئول کمیته انضباطی فیفا که خانم "فارینا" است به سوئیس سفر کنند و مطمئنم با توجه به تسویه حسابی که با شاکیان صورت گرفته و همچنین نگاه ویژه‌ای که فیفا به باشگاه‌های خصوصی دارد این موضوع در کمیته انضباطی فیفا و یا دادگاه عالی ورزش (CAS) حل شده و 12 امتیاز به تیم استیل آذین باز می گردد تا موجب دلخوری آقایانی شود که بابت این موضوع قند در دل خودشان آب کرده‌اند!» وی ضمن گلایه از خشایار محسنی، مدیربرنامه های یونگ در خصوص موارد دیگر نیز افزود: «در حال حاضر نحوه قرارداد بستن محسنی با یک بازیکن کامرونی به نام "آدیا بابا" باعث شده که یک پرونده انضباطی دیگر برای باشگاه استیل آذین ایجاد شود بدین صورت که در آن زمان وی این بازیکن کامرونی را که یک بازیکن آماتور بود به باشگاه استیل آذین آورده و برای وی یک قرارداد حرفه‌ای امضا کرده است.» رئیس هیئت مدیره باشگاه استیل آذین افزود: «این موضوع باعث شده که در حال حاضر باشگاه قبلی این بازیکن شکایتی را از ما تنظیم کند که چون آدیا بابا یک بازیکن آماتور بوده و باشگاه استیل آذین با وی قرارداد حرفه‌ای امضا کرده است، این باشگاه (استیل آذین) باید حق ما را طبق قانون در خصوص حق آموزش و پرورش یک بازیکن آماتور و تبدیل وی به یک بازیکن حرفه‌ای بدهد.» هدایتی تاکید کرد: «نمی دانم چرا محسنی که خود را یک حرفه‌ای می‌داند با علم به این قانون موجب باز شدن یک پرونده انضباطی دیگر در کمیته انضباطی فیفا شده است؟! قانونی که حتی به نظر می‌رسد مسئولان کمیته بین الملل فدراسیون فوتبال از آن مطلع نیستند. ما در این خصوص از کمیته بین الملل فدراسیون انتظار داریم تا به ما به عنوان یک باشگاه خصوصی کمک کند.» وی همچنین ادامه داد: «البته محسنی در فصل قبل با بازیکنانی که با موافقت پروین به تیم استیل آذین آورد خسارات مالی نیز به باشگاه زد به ‌طوری‌ که وی با بستن قراردادی 150 هزار دلاری با یک بازیکن خارجی وی را به تیم آورد اما این بازیکن هیچگاه مورد تایید خاکپور قرار نگرفت و یا در همان فصل با بازیکنی دیگر قرارداد 200 هزار دلاری بست که تنها 20 دقیقه در رقابت‌های لیگ توسط سرمربی استفاده شد.» هدایتی ضمن تاکید بر این موضوع که در خصوص پرونده شکایت مربیان هلندی که منجر به کسر 12 امتیاز از استیل آذین شد به محسنی هشدار داده بود، گفت: «من بارها از محسنی و پروین خواستم که برای حل مشکل اصل صلح‌نامه صورت گرفته را در اختیار باشگاه قرار دهند اما تا به امروز این اتفاق نیفتاده است.

خیلی عجیب است یک نیم تاجی (حالا اگر تمام تاجی بود باز یک چیزی) می شود سخنگوی هواداران پرسپولیس و با دروغ بافی و تهمت زنی به اسطورۀ باشگاه ما از طرف ما فتوا می دهد که هواداران.... برو عزیزم به کار باشگاه خودت برس!

اونهایی که با زندگی علی پروین آشنا نیستند بدانند که دروغ بافی و تهمت زنی فقط از هواداران تیم مافیا بر می آید و بس. علی پروین از سال 1345 در بهترین باشگاههای ایران عضو بود و همیشه بالاترین دستمزدها را می گرفت. علاوه بر آن از آنجایی که فردی بازاری و کاسبکار است همیشه در تجارت اتوموبیل بوده و نمایشگاه اتوموبیل او از قبل از انقلاب در تهران معروف بوده. پروبن فردی درستکار و در عین حال کاسبکار است و کاسبکاری درست عیبی نیست.

نمایشگاه سورتمه پروین معروف است و از قبل از انقلاب بهترین و گران ترین اتوموبیل ها را می فروخت. همۀ درآمد پروین از مزد مربیگری و بازیکنی و سرمایه گذاری در بازار و تجارت و خریدن زمین در اطراف تهران است و بس. ناصر خان حجازی هم نه شبی تختی بود و نه ربطی به تختی داشت. تختی یک چهرۀ مردمی و دوست داشتنی و نیکوکار بود و در تاریخ ورزش و سیاست ایران تکتاز است.

حالا بعد از مرگ ناصر حجازی ایرانیانی که مثل همیشه عاشق بزرگنمایی و اسطوره سازی هستند حجازی را از آنچه بوده هزار بار بزرگتر می کنند و او را با تختی بزرگ مقایسه می کنند که کار بسیار غلطی است. اگر به آخرین مصاحبه های حجازی گوش کنید و همچنین به مصاحبۀ او در یک کشور اروپایی می بینید که او بیش از هر چیز به فکر خودش بود و نارحت بود از اینکه چرا با آمدن قانون بیست و هفت ساله ها زود از فوتبال خداحافظی کرد! و همچنین از این ناراحت بود که چرا به او اجازۀ سرمربیگری تیم فوتبال در ایران نمی دهند. او غم خود داشت و خود را خیلی بالا می دانست...

از لحاظ فنی هم آنچه که عیان است چه حاجت به بیان است. شما همین گلی را که از فرانسه خورد ببینید که آیا ابتدایی ترین گلر های تیم جوانان هم اینکار را می کنند؟! توب را با دو دست انداخت توی دروازه! گل دوم هم ایستاد و نگاه کرد. در بازی با هلند در جام جهانی ما هر چه گشتیم ببینین یکی از آن 26 باری که او دروازه را نجات داد کی و کجا بود، پیدا نکردیم، شما اگر دیدید ما را لطفا خبر کنید!

Areff55با شما موافقم .

با تجربه دو سال شاگردی ناصر خان چند مورد را به صورت خاطره می نویسم شاید برایتان جالب باشد: - ناصر خان از علی پروین همیشه با احترام یاد می کرد - یک روز که حسین کازرانی بصورت سرزده به تمرین ما آمد ناصر خان را هیچوقت آنقدر خوشحال ندیدم. - تنها زمانی ناصر خان را بسیار مغموم می دیدیم که اسقلال باخته بود (آن موقع همراه با خاکسار تهرانی هنوز برای استقلال بازی می کرد). - بی نهایت عاشق استقلال و فوتبال بود. - یک روز در تمرین هایی که داشتیم توپ را از منطقه مخصوص پرتاب وزنه و دیسک (حدود سه یا چهار متر خارج از زمین فوتبال - باشگاه دیهبم قرار داشت) با شوتی اریب وارد دروازه (بدون دروازه بان البته) می کرد و بعد به سمت دیگر دروازه می رفت و مجددا این کار را از محوطه پرتاب دیسک مخالف با پای چپ توپ را وارد دروازه می کرد. این کار برای او بسیار ساده بود و هیچکدام از توپ ها خراب نمی شد. در آن زمان و وقتی که تیم استقلال همزمان با ما تمرین می کرد این کار تنها از عهده عبدالعی چنگیز بر می آمد و هیچ کس دیگری از بازیکنان استقلال نمی توانست این کار را انجام دهد - روزی دروازه بان تیم تهران جوان را پیش ناصر خان آوردند تا با ما تمرین کند. دروازه بان دسته اول باشگاه تهران مجبور شد با تازه کارهایی مثل ما تمرین کند و حق هم داشت برای ما قیافه بگیرد. ناصر خان او را صدا کرد و چند توپ هوایی بسیار بلند برای او سانتر کرد. این دروازه بان دسته اول باشگاه تهران در زمان بندی دریافت توپ مشکل پیدا کرد و گاه نیز توپ های هوایی را با شریجه های بلند اما بی مورد جمع می کرد و فکر می کرد ناصر خان را تحت تاثیر قرار داده است. ناصر خان او را صدا کرد و گفت چرا شیرجه زده؟ او گفت فاصله من با آن توپ هوایی زیاد بود اما حجازی گفت خیر - اگر دو قدم بر می داشتی زیر توپ قرار می گرفتی و نیازی به شیرجه نبود. دروازه بانی به حرکات نمایشی نیست و گرفتن توپ باید بسیار ساده دیده شود. ساده نشان دادن دروازه بانی حاکی از جا گیری درست است. دروازه بان باید بیشتر از فکرش استفاده کند و بدن او تابع این فکر درست و به موقع است و نه برعکس. این دروازه بان بعد از چندین جلسه با ما عملکرد بهتری پیدا کرد و در تهران جوان موفق تر از قبل بازی می کرد - ناصر خان همواره می گفت کیفیت واقعی یک دروازه بان خوب هنگامی است که گل خورده است اما خونسردی خود را برای ادامه بازی کاملا حفظ می کند و خود را نمی بازد. - در مورد شرایط تک به تک با فوروارد حریف نیز می گفت: هیچوقت نگران تک به تک شدن نباشید. فشار روانی روی فوروارد در این شرایط بسیار زیادتر از دروازه بان است. همه از فوروارد توقع گل دارند اما همه انتظار دارند دروازه بان گل بخورد. بنابراین شما می توانید با خونسردی بیشتری نسبت به فوروارد عمل کنید. - روزی تمرین ما تمام شده بود و می خواستیم از زمین بیرون بیاییم. آنهایی که زمین باشگاه دیهیم را دیده اند می دانند که زمین فوتبال چندین پله پایین تر از سطح زمین است. پله ورودی به زمین راهروی باریکی به عرض شاید یک و نیم متر دارد. آن روز در هنگام خروج و وقتی هنوز روی نیمه زمین فوتبال بودیم برگشت و به ما گفت من از این فاصله شوت می زنم و توپ داخل دالان خواهد رفت (دالان پله ها از زمین فوتبال حدود شش متر زمین خاکی و بعد چند متر چمن فاصله داشت - چیزی بالغ بر ۶۰ تا ۷۰ متر). بچه ها ناباورانه به هم نگاه کردیم و او گفت فکر می کنید نمی توانم؟ شرط نوشابه (شوخی همیشگی اش) اما از آنجاییکه خوب می دانستیم امکان ندارد چیزی که می گوید توان انجامش را نداشته باشد هیچکس جرات نکرد شرط ببندد (حتی بصورت شوخی). او یک توپ گرفت و با دورخیزی توپ را از آن فاصله وارد دالان پله ها کرد و توپ چند بار به دیواره های راه پله خورد. ناصر خان گفت نه خوشم نیامد یه توپ دیگه بدین. شوت دوم با قدرت تمام به دیوار انتهای داخل راهرو خورد و از راهرو بیرون آمد و روی زمین خاکی جلوی راهرو متوقف شد. یادش بخیر و روحش شاد. از دوستان خواهش می کنم اگر از کسی خوششان نمی آید لطفا توهین نکنند. امثال حجازی ها باعث سرافرازی این مرز و بوم شده اند. احترام آنها را نگه داریم.

من يك بحث فني رو كه برخي دوستان أشاره كردن رو بيشتر باز كنم و اميدوارم دوستان كه سن بيشتري دارن يا تخصصي دروازه باني مثل اقاي صدا نظر بدن و اونم بحث خروج از دروازه هست كه ميشه گفت پاشنه أشيل اكثر دروازه بانهاي ايران و بزگرترين نقطه ضعف اونها و در برخي مواقع كشنده دروازبانهاي ايراني بوده كه نمونه شاخص اون هادي طباطبايي هست كه به حق بهش لقب شير كپنهاگ رو داديم ولي بخاطر همين نقطه ظعف تو دو بازي ملي جلوي أمريكا و مكزيك (دوستانه) و صد البته با كمك مافياي خبرورزشي (ناصر پوراحمد و دوستان) أونو بطرز باورنكردني و ناحق نابود كردن و شاگرد و دست نشوندشون برومند رو جاش گذاشتن كه اونم داستانش سران جام خوشي پيدا نكرد. يا دمه هيچ حمايتي ازش نشد. يكي از بهترين شوت گيرهاي هاي تاريخ ايران. شايد بشه گفت تنها دروازه بانهايي كه جسارت خروج داشتن عابدزاده و طباطبايي بودن، كه طباطبايي توي استقلال هم بخاطر خروج اشتباه تو همون زمان كه تيم ملي فيكس بود سخت مورد نقد و نكوهش قرار گرفت. عابدزاده هم تو اين زمينه از جواني اين مشكل رو داشت، بازي با گينه ١٩٨٨، كه يك صفر ايران باخت روي كاشته و إرسال از چپ و خروج اشتباه و ضربه سر مهاجم حريف و گل. تا مدتي كمتر بيرون ميومد ولي بعدها بيشتر و بهتر. در كل بيشتر مديريت ميكرد و بخاطر جسارت و اعتبارش كم و بيش بيرون ميومد و گاه خرابم ميكرد ولي كسي انتقاد نميكرد. تو پرسپوليس و تيم ملي هميشه دفاعها ميدونستن و باهاش هماهنگ بودن و سريع مي رفتن روي خط جا ميگرفتن وقتي خارج ميشد از دروازه تا اگه اشتباهي صورت گرفت شانس جمع كردن باشه. در كل شايد بشه اين ايراد رو ازش گرفت در طول بازيگريش. اما بايد در نظر داشت كه دروازه بانهاي ديگه اكثرا ريسك نمي كردن و نميكن و رو خط ميمونن تا اشتباهات بيشتر سر دفاع سرشكن بشه ولي تو حالتي كه دروازه بان بيرون مياد مسئوليت به عهده اونه و اگه خراب كنه اونه كه خراب ميشه و دفاع تو حاشيه امنيت هست و اگه پشت دروازه بان رو جمع كنه خدا ميشه مثل پاشازاده. در كل هماهنگي مهمترين عامل تو اين زمينه كه از شاخصه هاي احمدرضا بود كه شاخص جهاني تو اين زمينه ميتونه آشمايكل باشه، كه كمي هم بي رحم بود با مدافعين. در عين قابل اطمئنان بودن. مرحوم حجازي هم تو تصاوير محدودي كه من ديدم جسارت خروج رو داشته كه خوب اشتباه هم داشته كه تو اين زمينه دروازه بانهاي بزرگ هم گاهگاهي روي خروج اشتباه ميكنن، ولي دفاعها بنظر خيلي باهاش هماهنگ نميان و اون تنها بنظر مياد.

آقای نیما تاج نفس کاندید شدن برای ریاست جمهوری هر کشوری به معنای تایید سیستم موجود هست...شما خودت رو گول نزن رفسنجانی هم رد صلاحیت شد ... نکنه ایشون هم ضد نظام جمهوری اسلامی بود؟ در ضمن برادرانی که در مورد قانون 27 ساله ها صحبت میکنند توجه داشته باشند که قانون 27 ساله ها زمانی آمد که ناصر خان 33 ساله بود...و اون قانون خیلی زود برداشته شد....کدوم دروغ گویی گفته که ناصر خان در 27 سالگی مجبور شده از فوتبال خداحافظی کنه؟ ایشون تا 36 سالگی در ایران دروازه بانی کرد.اون قانون هم به چند ماه نکشید که برداشته شد و فقط در مورد تیم ملی صدق میکرد .... یعنی ایشون در 33 سالگی که اون قانون اومد آیندهُ فوتبالیش خراب شد؟ ضمن اینکه 34 سالگیش تموم نشده اون قانون کلا حذف شد...بقیهُ ماجرا و توهمات رو خودتون حدث بزنید...

در ضمن آقای نیما تاج بنده هیچ ایرادی در اسم پیروزی نمیبینم...یک اسم کاملا فارسی و نه عربی مثل استقلال و بدون هیچ ارتباطی به دین و مذهب یا حزبی اما تغییر اسم اجباری بود و همهُ تیمها مجبور بودند اسامی مرتبط با تاریخ ایران رو عوض کنند اما پرسپولیسیها از جمله پروین با زیرکی فقط زیر بار اسم پیروزی رفتند اونهم با چند سال تاخیر نه مثل شما از روز اول با یک اسم عربی...اما نکتهُ مهمتر اینجاست که طرفداران پرسپولیس بجز اسم پرسپولیس هیچ اسم دیگه ای صدا نزدند اما طرفداران شما از فردای روز تغییر اسم فقط گفتند استقلال و هنوز هم در ورزشگاه فقط میگن استقلال..

آقای عارف این آقای صدا که فکر میکنید اطلاعاتش زیاده حتی نمیدونه ناصر خان در چند سالگی از فوتبال خداحافظی کرد...فکر میکنه ایشون در 27 سالگی دروازه بانی رو کنار گذاشته در حالی که ایشون تا 36 سالگی وسط میدون بود...در اگر اطلاعات لازم از من بپرس چون من آرشیو کامل فوتبال ایران هستم...ایران در اون بازی به گینه نباخت اون بازی 1-1 شد گل ایران رو هم مجتبی محرمی زد...

آقای عارف این آقای صدا که فکر میکنید اطلاعاتش زیاده حتی نمیدونه ناصر خان در چند سالگی از فوتبال خداحافظی کرد...فکر میکنه ایشون در 27 سالگی دروازه بانی رو کنار گذاشته در حالی که ایشون تا 36 سالگی وسط میدون بود...در ضمن اگر اطلاعات لازم داشتی از من بپرس چون من آرشیو کامل فوتبال ایران هستم...ایران در اون بازی به گینه نباخت اون بازی 1-1 شد گل ایران رو هم مجتبی محرمی زد...

سلام اقاي منچه... ، الان كه گفتي يك چيزايي تيره و تار يادم اومد از ١-١ ولي نه دقيق، چك ميكنم. خوب سن بالا ميره و ضريب اشتباهات زياد ميشه و حافظه يواش يواش كمرنگ، ولي صحنه گل خوردن احمدرضا دقيق يادمه كه خيلي تو ذوقم خورد اون زمان، اگه اشتباه نكنم با اوگاندا هم بازي كرديم كه ٢-٢ شد، شاهرخ و محمد حسن گل زدن و توي پنالتي اگه اشتباه نكنم ٨-٩ پنالتي زده شد كه زرينچه هم پشت توپ رفت اون بازي احمدرضا هيچ توپي رو نه نگفت تو پنالتي و باختيم. دوستان عزيز، نيمي از چيزهايي كه ميبينمو با چشم نميشه باور كرد وأي حال به شنيده ها از اين و اون .كه اكثرا ما از روي شنيده ها همراه با تعصب در مورد ادمها قضاؤت ميكنيم كه شامل حال همه ما هست كه بايد در بحثها بدور از تعصب و در نظر گر فتن همه جوانب، تفكيك شده و مستند صحبت كنيم و احترام همديگرو حتي اگه اشتباهي ميكنن نگه داريم. يادمون باشه در وحله اول كه پروين و حجازي انسان هستن مثل همه ما و اشكالات و اشتباهاتي دارند. نبايد انتظار داشت در تمام ابعاد كامل و بدون نقص باشن. ورزشكارهاي موفقي بودن در زمان خودشون. مهم اينه كه هردو از خودشون ظرفيت بالأيي نشون دادن نسبت به ميزان رشد، موفقيت و محبوبيتي كه پيدا كردن نسبت به چيزي كه بودن و جايي كه ازش برخواستن. نسبت به عقبه و سطح شرايطي كه درش رشد و پرورش پيدا كردن. هر دو از طبقه محترم و زحمتكش متوسط رو به پايين جامعه بلند شدن. هر دو موفق و محبوب بودن، سلامت نسبي خوبي داشتن نسبت به رشدي كه كردن و هيچ وقت ادعاي جز انچه درظاهر نشون ميدادن نداشتن. حالا علي پروين شخصيت، لوتي گري و رندي خودشو داره كه واسه مسيري كه در زندگي داشته و نقشي كه بازي كرده اجتناب ناپذيره در كل بعد انقلاب واسه حفظ و موفقيت تيم پرسپوليس نقش انكار ناپذيزي داشته اين وسط به يك عده هم شايد كم لطفي كرده يا پيشكسوتهاي ديگه رو بازي نداده. ولي اين رو در نظر بگير مدير در هيچ سيستمي نميتونه همه رو راضي نگه داره اونم مدير اجرايي. حالا حساب كن وقتي ميخواهي يك تيم پراوازه رو با ٢٢ آدم كه توش همه تيپ جوون در دهه ٦٠ بدون پول پشت صندوق ماشين مديريت كني با روش سنتي اين داستانها اجتناب ناپذيره و جالب اينكه بإرها قهرمان بشه اون تيم تو اون دهه. إيراد بهش وارده ولي مدير اجرايي موفقي بوده. من دركل إيرادات غير فني وارد به مرحوم حجازي رو بيشترمسايل شخصي خودش و غير وارد ميدونم، تأثيري روي هيچ كسي مستقيم و غير مستقيم نداشته. خودبزرگ بيني، چون تكبر به همراه كلامش و حالتش نبود، يا اينكه بخواهد فخر بفروشه، اگرهم مسائله اي باشه به خود فرد بر ميگرده. إنسان سالم و بي غل و غشي بود. بيشتر به حساب سادگيش ميشد گذاشت و نداشتن سياست. يادمه يك بار مصاحبه اي ازش چاپ شد كه توي بحث فوتبالي با بلازويچ، خودش ميگفت كه بلازويچ تحت تأثير قرار گرفته وبهش گفته كه تو در حد مربيگري ميلان هستي اگه درست خاطرم باشه. كه منو ناراحت كرد بخاطر خود حجازي. اينها مسايلي بود كه عنوان نكردنش حتي در صورت صحت بهتر از عنوا ن كردنش بود. كانديدا شدنش شخصيه و ربطي به بحث فوتبال و شخصيتش بنظر من نداره، و تأثير منفي هم نداره. در كل اين مسائل ربطي به تواناييهاي فنيش و سلامت كاريش كه در بازيگريش و دوران مربيگريه نداشت. شخصيت مودب و محترم و احترام گذاري بود، صادق بود و خود ساخته بود و زحمت زياد كشيده و سختي ديده بود واسه چيزهايي كه بهش رسيده بود. سه سال پيش مستقيم از زبان مجيد سليم پور همبازيش در استقلال ١٣٥٩ شنيدم كه تو بنگلادش چه بهش گذشته. پرستيژ داشت، خوش تيپ بود. بنظر من رفتنش هم با شكوه بود، اگه ٢٠ سال ديگه ميموند ميشد مثل خيلي از اين بزرگهايي كه غريب رفتن كسي تو جامعه نميشناختشون، شيرزادگان، رنجبر، فكري، برومند ... در كل املاي ننوشته غلط نداره، اين عزيزان مشق زياد نوشتن غلط هم به هر حال دارن، مهم سهم و نقشي كه در پيشرفت، افتخار و حفظ فوتبال داشتن. من هميشه از خودم ميپرسم اگر اگر موفقيت، شهرت اين دو آدم رو داشتم ميتونستم آدم بهتري بأشم، رفتار بهتري داشته باشم، محبوب باشم يا اينكه أيا همين ايراداتي كه ازشون ميگيرم رو نداشتم يا از اون مهمتر الان ندارم. پروين و حجازي دل بزرگي داشتن و مردم رو دوست داشتن و مردم هم اين رو ميفهميدن و اونا رو دوست داشتن، شايد بشه عده اي از مردم رو چند سالي گول زد اما اكثريت مردم رو ٢٠ -٣٠ سال نه.

عارف خان درسته اون بازیهای صلح و دوستی در کویت بود سال 1989 که پروین تازه سرمربی تیم ملی شده بود . کلا تیم ایران یک کم ناقص بود و ناهماهنگ و عجولانه تیم تشکیل شد اما بیشتر برای محک زدن بود ولی بد هم بازی نکرد تیم ایران...اما عابدزاده زیاد روی فرم نبود در اون بازیها...بازی اول ایران یمن جنوبی رو برد با دو گل نامجو مطلق بازی دوم با گینه 1-1 شد با گل محرمی البته ایران فرصت زیاد داشت...بازی سوم با عراق 0-0 در نیمه نهایی هم با اوگاندا 2-2 با گلهای انصاریفر و بیانی..که به پنالتی باخت و بازی سوم چهارمی هم به کویت 1-0 باخت که یک بازی بی حال بود البته آخرین بازی ملی بهروز سلطانی هم بحساب میاد

سلام، حق با شما بود. ماشالله به اطلاعات و حافظه.

آقا شهاب شما دقیقا درست گفتید...من که خودم پرسپولیسی هستم و علی پروین رو یک آدم مشتی و لوتی و مردمدار میدونم که کارهای خیر زیادی انجام داده و میده و چه از نظر فوتبالی چه شخصیتی بسیار بالاتر از ناصر خان بود اما هیچوقت بخودم اجازه نمیدم پروین رو با تختی مقایسه بکنم که زندگیش رو در راه کمک به مردم حراج کرده بود...مقایسهُ ناصر خان با تختی بی احترامی بزرگی به مرحوم تختی هست...منهم دقیقا یادمه که ناصر خان از بالا رفتن قبض گاز خودش بود که یک دفعه یاد یارانه ها افتاد...و اون برد کذایی ایشون با محمدان جلوی پرسپولیس که بنیاد شهید پروین رو برکنار کرد و یک سرمربی استقلالی گذاشت برای پرسپولیس و دیدار دو سرمربی استقلالی در رختکن محمدان که زیاد صداشو در نیوردن..اون تیم پرسپولیس براحتی قهرمان آسیا میشد با وجود اینکه تعداد زیادی از بازیکنان اصلی در اعتراض به برکناری پروین با تیم به بنگلادش نرفتند و تیم ضعیف قطری قهرمان آسیا شد...این همون مافیایی بود که امروز هم وجود داره و جلوی چهارمین قهرمانی پرسپولیس در یک سال رو گرفت...کسی نپرسید چرا سرمربی استقلالی پرسپولیس بین دو نیمه به رختکن محمدان رفت و چرا در جو نا امن و خطرناک ورزشگاه تیم رو بیرون نکشید و برد رو دو دستی تقدیم محمدان کرد در شرایطی بازیکنان پرسپولیس قبل از فوتبال به فکر باران سنگی بودن که تماشاگران توی سر و مغز بازیکنان پرسپولیس میزدند...

بحث تغییر نام باشگاهها چیزی نیست که دست کسی بوده باشه. سال 57 حتی پرچم کشور ما بعد از صدها سال عوض شد چه برسه به اسم تیم ها. در مورد اینکه چرا استقلال موند و پیروزی نموند شما به این نکته هم توجه کن اسم استقلال و پرسپولیس خیلی به شعار های استادیومی می خوره برخلاف تاج و پیروزی. مثلا شما تصور کن تو استادیوم بگن تاج سرور پیروزیه !!!! خدائیش اصلا می خوره به شعارای استادیومی؟؟ به غلاوه دیگه همه می دونن دهه 60 و 70 به خاطر خوش خدمتی های پروین و پرسپولیسی بودن احمد خمینی مافیای فوتبال ایران در اختیار پرسپولیسی ها بود و همه ستاره ها برای رسیدن به پول و پیراهن تیم ملی می رفتن پرسپولیس. اون موقع که هیج تیمی پول نداشت پرسپولیس عابدینی همه ملی پوش ها رو می خرید. جالبه از سال 1380 که فوتبال حرفه ای شد و قوانین فیفا تو لیگ برتر جاری شد و همه تیم ها از حداقل حقوق تقریبا برابر برخوردار شدن قهرمانی ها پرسپولیس هم ته کشید. از اون مهمتر در حالی که حتی تیمهائی مثل پاس و ذوب اهن و سپاهان به فینال اسیا رسیدن پرسپولیس با اون همه قهرمانی و تعدد اعزام به مسابقات اسیائی هنوز هم در حسرت فینال اسیا هست که این نشون دهنده ابکی بودن قهرمانی های داخلی تیم محبوب جمهوری اسلامیه. حتی در 10-12 سال اخیر پرسپولیس به پایگاه سپاه پاسداران تبدیل شده. سرداران غمخوار هدایتی رویانیان شیرینی زنجانی و ضراب در این مدت سکاندار مالی این تیم بودند. مراسم تنفیذ 4-5 سال پیش هم که شاهد حضور قطبی مایلی استیلی کاشانی و رویانیان که همگی پرسپولیسی بودن و عدم حضور حتی یک استقلالی بودیم. صدا سیما حاج عزت به رهبری مافیای قبلا شفیع و الان فردوسی پور که هر دو از پرسپولیسیهای متعصب هستن هم تبدیل به تریبون خاص یه باشگاه شده و این بیشتر نفوذ و تمایل ارکان نظام به پرسپولیس رو نشون می ده.

آقای نیما شما اول یک کم تاریخ فوتبال ایران رو بخون که بدون اطلاعات حرف نزنی....در دهه شصت که پرسپولیس تموم قهرمانیهای ایران رو از دم درو کرد اصلا جام باشگاههای آسیا برگزار نمیشد که اگر میشد با توجه به کیفیت پایین اون زمان مطمئن باش حد اقل پنج بار قهرمان شده بود..در دهه شصت پرسپولیس فقط در همون سال 1988 در جام باشگاههای آسیا کرد که مافیای استقلال تیم رو نابود کرد که مبادا پرسپولیس قهرمان آسیا بشه...اما شما یادت نره که پرسپولیس قهرمان جام در جام آسیا شد که بمراتب سختتر از جام باشگاهها بود که شما توی بنگلادش جلوی 4 تا تیم از اندونزی و مالزی بدست اوردین..همین پروین تیم ملی سال 1990 رو قهرمان کرد...در ثانی در همون دهه شصت هم تیم استقلال همیشه پرمهره تر از پرسپولیس بود و معمولا هر 11 بازیکن استقلال ملی پوش بودند اما پرسپولیس اینطور نبود...ضمن اون دورانی که شما مثال میزنید اکثر اون بازیکنها به عشق پرسپولیس میومدن به پرسپولیس اما مثل استقلال پول زیر میزی نداشتند که به هاشمی نسب بدهند که تقریبا پنج برابر میزان پولی بود که بازیکنان بزرگ اون موقع میگرفتند بعد شما میای میگی پرسپولیس پول داشت؟ پرسپولیس کی از این پولها داد؟ در ضمن بله این حکومت برای نابودی پرسپولیس تیم رو دست سپاهی ها هم داد...همین رویانیان که من طرفداراش بودم اگه ثابت بشه که شصت میلیارد بدهی بالا اورده دیگه شکی نخواهم داشت که ماموریتش از طرف دولت فقط نابودی پرسپولیس بوده....در مورد شعارها هم خدمت بگم که شما خودتو داری گول میزنی مگه قبل انقلاب که اسمتون تاج بود شعار نداشتین؟ این همه شعار وجود داره با تاج منتها خودتون میگین استقلال..تازه تاج کوتاهتره و راحتتر میشه باهاش شعار ساخت...برو یه بهونه دیگه بیار اینها قدیمی شده...

دوست عزیز من بدون مطالعه حرف نمی زنم. دهه 60 مسابقات سراسری برگزار نشد به جز سال 63 و 69. مسابقات استانی برگزار می شد. ما که نفهمیدیم چجوری مافیای استقلال تیم شما رو نابود کرد در حالی که خود استقلال با اینکه سال 71 تو گروهش در لیگ سوم شده بود و به فینال اسیا هم رسیده بود با دلایل واهی منحل و مستقیم به دسته 3 فرستاده شد ولی پرسپولیس که سال 76 از لیگ کنار کشید سال 77 هم در لیگ شرکت کرد. اون سال پرسپولیس 3-4 تا ملی پوش داشت، عابدزاده گل محمدی شاهرودی سعداوی (باقری و دائی و مهدوی کیا و پیروانی و مهدوی کیا اون سال پرسپولیس نبودن به تیم های خارجی رفته بودن) ولی از لیگ کنار کشید اما استقلال با این همه ملی پوش همین امسال و پارسال مجبور بود با خستگی و مصدومیت بازیکناش کنار بیاد به خاطر تیم ملی. دیگه تبعیض از این تابلو تر؟؟!! والله این حکومت همه قدرتش دست سپاهه و ارگانی که در اختیار سپاه باشه بیشترین رانت و نفوذ رو داره. اون موقع که با پولهای بابک زنجانی پز ماهواره و هواپیما و دانشگاه و اث میلان رو می دادین باید فکر این روز می بودین. استقلال رو سالهاست دست یه بی عرضه بیلمز به اسم حاج فتل دادن که با سومدیریتش سالهاست گند زده به تیم. حداقل پرسپولیس 4 تا مدیر با نفوذ پول ساز داشتن و کلی بازیکن ملی و مربی خارجی خریدن برای تیم. همین 10 سال اخیر رو فقط شما بررسی کنید پرسپولیس چنتا مربی خارجی داشته با بودجه سازمان تربیت بدنی و الان وزارت ورزش : زوبل ، اری هان، 2 مقطع دنیزلی، وینگادا، قطبی ، ژوزه ، کرانچار، اسمیت و ... ولی استقلال در سیکل امیر صمد ناصر پرویز امیر افتاده بدون حتی یه مربی خارجی. اینا نشونه تبعیض نیست؟؟ در مورد شعار هم واقعیت همینه دوست عزیز. پس چه دلیل دیگه ای غیر این می تونست داشته باشه؟؟ نکنه منظورتون اینه که طرفدارهای استقلال همشون طرفدار این نظام و طرفدارهای پرسپولیس همه آریائی و مخالف هستن؟؟!! در صورتیکه همه خوب می دونیم که طرفدارهای پرسپولیس و استقلال از لحاظ فرهنگی خیلی با هم فرقی ندارن همونطور که تو یه خانواده یه برادر استقلالیه و یه برادر پرسپولیسی و ... . در ثانی اگر هم تفاوتی باشه طبق چیزی که از سالها قبل می گفتن طرفدارهای تیم تاج طرفدار شاه و طرفدارهای تیم پرسپولیس ضد شاه بودن و طرفداری احمد خمینی از پرسپولیس و پروین هم که دیگه اظهرمن الشمسه همین چند وقت پیشم خانم اشراقی به این موضوع اشاره کرد. پس به نظر شما چه دلیل دیگه ای می تونه باعث استفاده مردم از استقلال پرسپولیس به جای تاج پیروزی باشه؟؟ بهونه نمیارم. شما اگه دلیل منطقی تری سراغ داری بگو ما هم بدونیم برادر

واقعا شما با کدوم رو میایی تاریخ رو تحریف میکنی؟ اون سالی که استقلال به دسته سه رفت بخاطر نتایج ضعیف این تیم بود نه چیز دیگه..طبق قانون اون موقع استقلال باید به لیگ استانی سقوط میکرد و برگشتن به لیگ سراسری براش بسیار سختتر میشد اما فدراسیون طبق معمول بهتون حال داد و به استقلال حق انتخاب داد چیزی که در دنیا نظیرش رو نمیتونی گیر بیاری...استقلال هم لیگ سه رو انتخاب کرد برای برگشتن زودتر به لیگ یک...اگر کمک فدراسیون نبود شاید 5-6 سال طول میکشید باز بیایین لیگ یک چون بعد از لیگ استانی باید میرفتین از پایینترین لیگ کشور شروع میکردین...در مورد سال 76 هم نمیدونم از کجات در اوردی که پرسپولیس 4 تا ملی پوش داشت...پرسپولیس اون سال چهارده ملی پوش داشت که دائم در اردوهای تیم ملی بودن و با فشار فدراسیون از لیگ کنار کشید در حالی دو دوره قبل و دو دوره بعد اون سال قهرمان بود و با فاصله زید امید اول قهرمانی بود همونطور ناصر خودتون هم گفت ما شانس اوردیم که پرسپولیس کنار کشید اگه همون یک قهرمانی رو هم ناصر خان نمیتونست بیاره...اون سال پرسپولیس جام قهرمانی رو فدای تیم ملی کرد...اینقدر دروغ نگید برید خجالت بکشید...

واقعا شما با کدوم رو میایی تاریخ رو تحریف میکنی؟ اون سالی که استقلال به دسته سه رفت بخاطر نتایج ضعیف این تیم بود نه چیز دیگه..طبق قانون اون موقع استقلال باید به لیگ استانی سقوط میکرد و برگشتن به لیگ سراسری براش بسیار سختتر میشد اما فدراسیون طبق معمول بهتون حال داد و به استقلال حق انتخاب داد چیزی که در دنیا نظیرش رو نمیتونی گیر بیاری...استقلال هم لیگ سه رو انتخاب کرد برای برگشتن زودتر به لیگ یک...اگر کمک فدراسیون نبود شاید 5-6 سال طول میکشید باز بیایین لیگ یک چون بعد از لیگ استانی باید میرفتین از پایینترین لیگ کشور شروع میکردین...در مورد سال 76 هم نمیدونم از کجات در اوردی که پرسپولیس 4 تا ملی پوش داشت...پرسپولیس اون سال چهارده ملی پوش داشت که دائم در اردوهای تیم ملی بودن و با فشار فدراسیون از لیگ کنار کشید در حالی که دو دوره قبل و دو دوره بعد اون سال قهرمان شده بود و با فاصله زیاد امید اول قهرمانی بود همونطور که ناصر خودتون هم گفت ما شانس اوردیم که پرسپولیس کنار کشید اگه نه همون یک قهرمانی رو هم ناصر خان نمیتونست بیاره...اون سال پرسپولیس جام قهرمانی رو فدای تیم ملی کرد...اینقدر دروغ نگید برید خجالت بکشید...

در ضمن من راجع به طرفدارها حرف نزدم....حرف من راجع به باشگاه استقلاله که از بدو تاسیس از حمایتهای دائمی دولت برخوردار بوده و هست و دشمنیهایی که در همه دولتها در حق اول شاهین و بعد پرسپولیس شده...شما صبر کن ببین اگر فوتبال بطور واقعی خصوصی بشه اونوقت فرق این دو تیم رو بیشتر خواهی فهمید...فقط آرزو کن که اون روز نیاد..

دوست عزیز اطلاعاتتون رو درست کنید.من با منبع حرف می زنم. همونطور که ناپاکی پروین رو با مدرک گفتم. اون سال استقلال از گروهش بالا نیومد و در نهایت پاس قهرمان شد لطفا ۱۴ ملی ‍‍پوش سال ۷۶ پرسپولیس رو معرفی کنید. رو هوا و بی منطق و مدرک حرف زدن که کاری نداره. دقیقا منم منتظرم فوتبال خصوصی بشه ببینم بدون حمایت سپاه چیکاره این ؟!؟ جدول گروه یک لیگ آزادگان – سال ۱۳۷۱ رده باشگاه بازی برد مساوی باخت امتیاز ۱ تراکتورسازی ۱۴ ۸ ۵ ۱ ۲۱ ۲ کشاورز ۱۴ ۷ ۴ ۳ ۱۸ ۳ استقلال ۱۴ ۴ ۸ ۲ ۱۶ ۴ نفت آبادان ۱۴ ۵ ۵ ۴ ۱۵ ۵ جنوب اهواز ۱۴ ۵ ۳ ۶ ۱۵ ۶ کما ۱۴ ۲ ۶ ۶ ۱۰ ۷ وحدت ساری ۱۴ ۳ ۲ ۹ ۹ ۸ سپیدرود ۱۴ ۲ ۳ ۹ ۷ بردها ۲

wikipedia ابتدا بنا بود طبق روال معمول این چهار تیم در لیگ باشگاه‌های تهران بازی کند؛ اما در فاصله یک هفته به شروع فصل جدید باشگاه‌های تهران، با پیشنهاد فدراسیون، مسؤولان استقلال، گسترش، و پورا تصمیم گرفتند که تیم هایشان به جای بازی در لیگ باشگاه‌های تهران، در مسابقات کشوری دیگری تحت عنوان لیگ دسته سوم شرکت کنند. از این مسابقات به عنوان «دسته سوم جام آزادگان» اسم برده می‌شد، اما ارتباطی با لیگ‌های دسته اول و دوم آزادگان از لحاظ صعود و سقوط تیم‌ها نداشت و تیم‌های کشور - مستقل از رتبه‌ای که در لیگ سراسری کسب می‌کردند - باید در انتهای فصل سهمیه شرکت در لیگ دسته اول سال بعد را از طریق شرکت در مسابقات استانی (سوپرجام) به دست می‌آوردند. علت قبول پیشنهاد فدراسیون از سوی این سه باشگاه این بود با شرکت در مسابقات کشوری (لیگ دسته سوم) این تیم‌ها می‌توانستند به طور مستقیم در سوپرجام سال آینده شرکت کنند، در حالی که اگر مانند بانک تجارت در مسابقات لیگ باشگاه‌های تهران شرکت می‌کردند، لازم بود ابتدا جزو ۴ تیم برتر لیگ باشگاه‌های تهران قرار گیرند تا بتوانند به سوپرجام برسند. ضمن اینکه تهران در مسابقات موسوم به "دستهٔ دوم کشور" نیز نماینده‌ای نداشت و تیم‌های تهرانی در این دسته هم نمی‌توانستند بازی کنند. بنابراین استقلال، تیم پنجم لیگ آزادگان در سال ۱۳۷۱، به‌طور مستقیم به مسابقاتی موسوم به لیگ ۳ فرستاده شد، در حالیکه بسیاری از تیم‌های لیگ آزادگان فصل ۱۳۷۱ که در جدول رده‌بندی پایین‌تر از استقلال قرار گرفته بودند، در لیگ دسته اول آزادگان سال آینده (فصل ۷۳-۷۲) نیز حاضر بودند. ۲۰ سال پس از اجرای این طرح، ناصر نوآموز رییس وقت فدراسیون فوتبال اعلام کرد در آن روزها مدیر باشگاه را تشویق کرده است که استقلال را به دستهٔ سوم ببرد. به گفتهٔ او اگر استقلال به دستهٔ پایین‌تر می‌رفت، دیگر هیچ تیمی جرات نمی‌کرد پس از سقوط از دستهٔ اول بهانه بیاورد

دوست عزیز من بدون سند و مدرک حرف نمی زنم. از سال 68 مرتب همه رخدادهای فوتبال ایران رو دارم بررسی می کنم. همونطور که با مدرک ثابت کردم علی پروین ناپاکه، سوم شدن استقلال در گروهش در سال 71 رو هم با مدرک گفتم : به نقل از ویکی پدیا جدول گروه یک لیگ آزادگان – سال ۱۳۷۱ رده باشگاه بازی برد مساوی باخت امتیاز ۱ تراکتورسازی ۱۴ ۸ ۵ ۱ ۲۱ ۲ کشاورز ۱۴ ۷ ۴ ۳ ۱۸ ۳ استقلال ۱۴ ۴ ۸ ۲ ۱۶ ۴ نفت آبادان ۱۴ ۵ ۵ ۴ ۱۵ ۵ جنوب اهواز ۱۴ ۵ ۳ ۶ ۱۵ ۶ کما ۱۴ ۲ ۶ ۶ ۱۰ ۷ وحدت ساری ۱۴ ۳ ۲ ۹ ۹ ۸ سپیدرود ۱۴ ۲ ۳ ۹ ۷ بردها ۲ امتیاز داشته است. ابتدا بنا بود طبق روال معمول این چهار تیم در لیگ باشگاه‌های تهران بازی کند؛ اما در فاصله یک هفته به شروع فصل جدید باشگاه‌های تهران، با پیشنهاد فدراسیون، مسؤولان استقلال، گسترش، و پورا تصمیم گرفتند که تیم هایشان به جای بازی در لیگ باشگاه‌های تهران، در مسابقات کشوری دیگری تحت عنوان لیگ دسته سوم شرکت کنند. از این مسابقات به عنوان «دسته سوم جام آزادگان» اسم برده می‌شد، اما ارتباطی با لیگ‌های دسته اول و دوم آزادگان از لحاظ صعود و سقوط تیم‌ها نداشت و تیم‌های کشور - مستقل از رتبه‌ای که در لیگ سراسری کسب می‌کردند - باید در انتهای فصل سهمیه شرکت در لیگ دسته اول سال بعد را از طریق شرکت در مسابقات استانی (سوپرجام) به دست می‌آوردند. علت قبول پیشنهاد فدراسیون از سوی این سه باشگاه این بود با شرکت در مسابقات کشوری (لیگ دسته سوم) این تیم‌ها می‌توانستند به طور مستقیم در سوپرجام سال آینده شرکت کنند، در حالی که اگر مانند بانک تجارت در مسابقات لیگ باشگاه‌های تهران شرکت می‌کردند، لازم بود ابتدا جزو ۴ تیم برتر لیگ باشگاه‌های تهران قرار گیرند تا بتوانند به سوپرجام برسند. ضمن اینکه تهران در مسابقات موسوم به "دستهٔ دوم کشور" نیز نماینده‌ای نداشت و تیم‌های تهرانی در این دسته هم نمی‌توانستند بازی کنند. بنابراین استقلال، تیم پنجم لیگ آزادگان در سال ۱۳۷۱، به‌طور مستقیم به مسابقاتی موسوم به لیگ ۳ فرستاده شد، در حالیکه بسیاری از تیم‌های لیگ آزادگان فصل ۱۳۷۱ که در جدول رده‌بندی پایین‌تر از استقلال قرار گرفته بودند، در لیگ دسته اول آزادگان سال آینده (فصل ۷۳-۷۲) نیز حاضر بودند. ۲۰ سال پس از اجرای این طرح، ناصر نوآموز رییس وقت فدراسیون فوتبال اعلام کرد در آن روزها مدیر باشگاه را تشویق کرده است که استقلال را به دستهٔ سوم ببرد. به گفتهٔ او اگر استقلال به دستهٔ پایین‌تر می‌رفت، دیگر هیچ تیمی جرات نمی‌کرد پس از سقوط از دستهٔ اول بهانه بیاورد.[۶

پست اولت دقیقا حرفهای من رو تایید میکنه...اگه سواد داشته باشه میبینی که نوشته مسئولان خودتون بجای تهران تصمیم گرفتند به لیگ سه بروند که اون پیشنهاد فدراسیون بود اما زوری در کار نبود اگر در همون باشگاههای تهران میموندید برگشتن به لیگ سراسری بیشتر طول میکشید ... شما اگر راست میگفتی مطالب رو کامل میذاشتی نه اینکه تیکه تیکه گزینه ای کپی کنی اینجا..

اون سال سهمیه سال بعد هر استان مشخص میشد که استقلال شامل سهمیه نشد فقط بخاطر نتایجش .... طبق قانون هم من اون بالا گفتم باید بجای لیگ سراسری در باشگاههای تهران بازی میکرد و چون از سال بعد دیگه هیچ تیمی نمیتونست بطور مستقیم از استان به لیگ یک بره و باید از پایین شروع میکرد برای دور زدن قانون و زودتر رسیدن استقلال به لیگ یک پیشنهاد دادن که برن دسته سه همه اون تیمها هم قبول کردند چون به نفعشون بود...

نمیدونم حالا چرا این قسمتها رو سانسور کردی؟ بر اساس قوانین فدراسیون فوتبال ایران در آن هنگام، تیم‌های حاضر در لیگ آزادگان بدون توجه به رتبهٔ تیم‌ها در لیگ سال قبل و از طریق مسابقات انتخابی استان‌ها برگزیده می‌شدند. در تهران نیز پس از پایان مسابقات لیگ آزادگان در دی و بهمن ۱۳۷۱، تورنمنتی موسوم به «سوپر جام باشگاه‌های تهران» برگزار گردید تا نمایندگان تهران در لیگ آزادگان سال آینده انتخاب شوند. استقلال در این تورنمنت نتایج درخوری کسب نکرد و با وجود مقام پنجمی در دومین دورهٔ لیگ آزادگان در فصل گذشته، از حضور در لیگ سوم آزادگان بازماند.

همون ویکیپدیایی که شما سانسورش کردی نوشته من از خودم در نیووردم....تا اون سال تیمهای حاضر در لیگ یک بنا به رتبهُ سال قبل و مسابقات انتخابی استانی انتخاب میشدند ... باز فرصت اومدن به لیگ یک رو با حضور در سوپر جام داشت اما نتونست نتیجه بگیره حالا تقصیر فدراسیون این وسط چیه؟ اینکه استقلال در لیگ پنجم شد نکته انحرافی شماست که همش دنبال بهونه میگردین...سهمیه ها تا اون سال جور دیگه ای تایین میشد..

در پنج دوره اول لیگ باشگاهی کشوری بعد از انقلاب (لیگ قدس و لیگ‌های آزادگان اول تا چهارم) شیوهٔ برگزاری مسابقات بر اساس «سهمیه‌بندی» تعداد نمایندگان استان‌ها بود، یعنی هر استان تعداد سهمیه مشخصی در لیگ داشت. فدراسیون فوتبال در این دوره بدون توجه به رتبهٔ تیم‌ها در لیگ آزادگان فصل گذشته، مسابقات استانی را ترتیب می‌داد تا تیم‌های دورهٔ بعدی لیگ آزادگان انتخاب شوند. این شیوه بعد از دوره چهارم لیگ آزادگان متوقف شد و با روال معمول «صعود و سقوط»[۵] که در لیگ‌های فوتبال اغلب کشورهای دنیا متداول است جایگزین شد. استان تهران در لیگ سوم آزادگان سال ۱۳۷۲ هم‌چون لیگ دوم آزادگان تنها ۴ سهمیه داشت و دیگر تیم‌های تهرانی باید در مسابقات دیگر (جام باشگاه‌های تهران و یا دسته‌جات پایین فوتبال ایران) بازی می‌کردند. پس از پایان مسابقات لیگ سال ۱۳۷۱، فدراسیون فوتبال تصمیم گرفت تا ۴ سهمیهٔ سال بعد را در رقابتی میان ۴ تیم تهرانی لیگ آزادگان (استقلال، پرسپولیس، پاس و کشاورز) و ۴ تیم برتر جام باشگاه‌های تهران در آن سال (سایپا، پورا، بانک تجارت و گسترش) تعیین کند. در این سال بر خلاف سالهای قبل تیمهای لیگ کشوری دیگر در لیگ استان خودشان بازی نمی‌کردند. در دوره‌های قبلی لیگهای قدس و آزادگان، فدراسیون از استقلال و پرسپولیس و سایر تیم‌های لیگ کشوری می‌خواست تا در طول فصل همزمان در لیگ‌های کشوری و استانی بازی کنند و سهمیه لیگ کشوری سال بعد را با موفقیت در لیگ استانی (در طول یک فصل) به دست آوردند. اما نتیجه آن سیستم تراکم بیش از حد تعداد مسابقات به ویژه برای استقلال و پرسپولیس بود، طوری که مسابقات اغلب با تأخیر زیادی به پایان می‌رسید و حتی در سال ۱۳۶۹ که تیم ملی مسابقات مهمی داشت، فدراسیون لیگ کشور را برگزار نکرد. لذا برای سال ۱۳۷۱ فدراسیون به این نتیجه رسید که شرکت همزمان تیمها در هر دو لیگ کشوری و استانی ممکن نیست. با جدا شدن تیم‌های لیگ آزادگان از مسابقات استانی لازم بود شیوه جدیدی برای معرفی سهمیه‌های هر استان در لیگ آینده اجرا شود. به همین خاطر طرح برگزاری سوپرجام در تهران و سایر استانهایی که در لیگ نماینده داشتند اجرا شد. در ماه‌های دی و بهمن سال ۱۳۷۱ تورنمنتی ۸ جانبه موسوم به «سوپر جام باشگاه‌های تهران» میان ۸ باشگاه تهرانی برگزار گردید. در میانهٔ این بازی‌ها اعلام شد که دو تیم قهرمان و نایب قهرمان لیگ (پاس و پرسپولیس) بدون توجه به نتایج تورنمنت در لیگ آینده حضور خواهند داشت، هر چند نتایجی که در مقابل تیمهای دیگر کسب می‌کردند، در سرنوشت دیگر تیمها اثر داشت. بدین ترتیب ۶ تیم دیگر تهران بر سر ۲ سهمیهٔ باقی‌مانده رقابت کردند. استقلال در ۷ بازی خود ۵ تساوی (برابر تیم‌های پرسپولیس، کشاورز، پورا، بانک تجارت، گسترش) و دو شکست (برابر پاس و سایپا) کسب کرد.[۴] در نهایت کشاورز و سایپا دو سهمیهٔ آخر تهران را به دست آوردند و تیم‌های استقلال، بانک تجارت، پورا و گسترش سهمیه حضور در سومین دوره لیگ آزادگان را به دست نیاوردند. در پی این نتایج ابتدا بنا بود طبق روال معمول این چهار تیم در لیگ باشگاه‌های تهران بازی کند؛ اما در فاصله یک هفته به شروع فصل جدید باشگاه‌های تهران، با پیشنهاد فدراسیون، مسؤولان استقلال، گسترش، و پورا تصمیم گرفتند که تیم هایشان به جای بازی در لیگ باشگاه‌های تهران، در مسابقات کشوری دیگری تحت عنوان لیگ دسته سوم شرکت کنند. از این مسابقات به عنوان «دسته سوم جام آزادگان» اسم برده می‌شد، اما ارتباطی با لیگ‌های دسته اول و دوم آزادگان از لحاظ صعود و سقوط تیم‌ها نداشت و تیم‌های کشور - مستقل از رتبه‌ای که در لیگ سراسری کسب می‌کردند - باید در انتهای فصل سهمیه شرکت در لیگ دسته اول سال بعد را از طریق شرکت در مسابقات استانی (سوپرجام) به دست می‌آوردند. علت قبول پیشنهاد فدراسیون از سوی این سه باشگاه این بود با شرکت در مسابقات کشوری (لیگ دسته سوم) این تیم‌ها می‌توانستند به طور مستقیم در سوپرجام سال آینده شرکت کنند، در حالی که اگر مانند بانک تجارت در مسابقات لیگ باشگاه‌های تهران شرکت می‌کردند، لازم بود ابتدا جزو ۴ تیم برتر لیگ باشگاه‌های تهران قرار گیرند تا بتوانند به سوپرجام برسند. ضمن اینکه تهران در مسابقات موسوم به "دستهٔ دوم کشور" نیز نماینده‌ای نداشت و تیم‌های تهرانی در این دسته هم نمی‌توانستند بازی کنند. بنابراین استقلال، تیم پنجم لیگ آزادگان در سال ۱۳۷۱، به‌طور مستقیم به مسابقاتی موسوم به لیگ ۳ فرستاده شد، در حالیکه بسیاری از تیم‌های لیگ آزادگان فصل ۱۳۷۱ که در جدول رده‌بندی پایین‌تر از استقلال قرار گرفته بودند، در لیگ دسته اول آزادگان سال آینده (فصل ۷۳-۷۲) نیز حاضر بودند. ۲۰ سال پس از اجرای این طرح، ناصر نوآموز رییس وقت فدراسیون فوتبال اعلام کرد در آن روزها مدیر باشگاه را تشویق کرده است که استقلال را به دستهٔ سوم ببرد. به گفتهٔ او اگر استقلال به دستهٔ پایین‌تر می‌رفت، دیگر هیچ تیمی جرات نمی‌کرد پس از سقوط از دستهٔ اول بهانه بیاورد.[۶] در انتهای فصل بعد (فصل ۷۳-۷۲) فدراسیون مجدداً همان طرح سوپرجام را برگزار کرد و این بار سهمیه تهران در لیگ آزادگان را به ۶ و تعداد تیم‌های لیگ را به ۱۶ افزایش داد. استقلال با سرمربیگری رضا نعلچگر در بهار ۱۳۷۳ قهرمان سوپر جام تهران شد و سهمیه لیگ آزادگان بعدی را به دست‌آورد

من اینجا متن کامل رو گذاشتم و مثل شما سانسور نکردم....اگر کاملش رو بخونی صورت مسئله 180 درجه با اون چیزی که شما ادیت کردی فرق میکنه...بقیه حرفهات هم راجع به پروین از همین نوع هست دیگه...ادیت اطلاعات و سانسور...اصلا یک ریال ارزش نداره

در پنج دوره اول لیگ باشگاهی کشوری بعد از انقلاب (لیگ قدس و لیگ‌های آزادگان اول تا چهارم) شیوهٔ برگزاری مسابقات بر اساس «سهمیه‌بندی» تعداد نمایندگان استان‌ها بود، یعنی هر استان تعداد سهمیه مشخصی در لیگ داشت. فدراسیون فوتبال در این دوره بدون توجه به رتبهٔ تیم‌ها در لیگ آزادگان فصل گذشته، مسابقات استانی را ترتیب می‌داد تا تیم‌های دورهٔ بعدی لیگ آزادگان انتخاب شوند. این شیوه بعد از دوره چهارم لیگ آزادگان متوقف شد و با روال معمول «صعود و سقوط»[۵] که در لیگ‌های فوتبال اغلب کشورهای دنیا متداول است جایگزین شد. استان تهران در لیگ سوم آزادگان سال ۱۳۷۲ هم‌چون لیگ دوم آزادگان تنها ۴ سهمیه داشت و دیگر تیم‌های تهرانی باید در مسابقات دیگر (جام باشگاه‌های تهران و یا دسته‌جات پایین فوتبال ایران) بازی می‌کردند. پس از پایان مسابقات لیگ سال ۱۳۷۱، فدراسیون فوتبال تصمیم گرفت تا ۴ سهمیهٔ سال بعد را در رقابتی میان ۴ تیم تهرانی لیگ آزادگان (استقلال، پرسپولیس، پاس و کشاورز) و ۴ تیم برتر جام باشگاه‌های تهران در آن سال (سایپا، پورا، بانک تجارت و گسترش) تعیین کند. در این سال بر خلاف سالهای قبل تیمهای لیگ کشوری دیگر در لیگ استان خودشان بازی نمی‌کردند. در دوره‌های قبلی لیگهای قدس و آزادگان، فدراسیون از استقلال و پرسپولیس و سایر تیم‌های لیگ کشوری می‌خواست تا در طول فصل همزمان در لیگ‌های کشوری و استانی بازی کنند و سهمیه لیگ کشوری سال بعد را با موفقیت در لیگ استانی (در طول یک فصل) به دست آوردند. اما نتیجه آن سیستم تراکم بیش از حد تعداد مسابقات به ویژه برای استقلال و پرسپولیس بود، طوری که مسابقات اغلب با تأخیر زیادی به پایان می‌رسید و حتی در سال ۱۳۶۹ که تیم ملی مسابقات مهمی داشت، فدراسیون لیگ کشور را برگزار نکرد. لذا برای سال ۱۳۷۱ فدراسیون به این نتیجه رسید که شرکت همزمان تیمها در هر دو لیگ کشوری و استانی ممکن نیست. با جدا شدن تیم‌های لیگ آزادگان از مسابقات استانی لازم بود شیوه جدیدی برای معرفی سهمیه‌های هر استان در لیگ آینده اجرا شود. به همین خاطر طرح برگزاری سوپرجام در تهران و سایر استانهایی که در لیگ نماینده داشتند اجرا شد. در ماه‌های دی و بهمن سال ۱۳۷۱ تورنمنتی ۸ جانبه موسوم به «سوپر جام باشگاه‌های تهران» میان ۸ باشگاه تهرانی برگزار گردید. در میانهٔ این بازی‌ها اعلام شد که دو تیم قهرمان و نایب قهرمان لیگ (پاس و پرسپولیس) بدون توجه به نتایج تورنمنت در لیگ آینده حضور خواهند داشت، هر چند نتایجی که در مقابل تیمهای دیگر کسب می‌کردند، در سرنوشت دیگر تیمها اثر داشت. بدین ترتیب ۶ تیم دیگر تهران بر سر ۲ سهمیهٔ باقی‌مانده رقابت کردند. استقلال در ۷ بازی خود ۵ تساوی (برابر تیم‌های پرسپولیس، کشاورز، پورا، بانک تجارت، گسترش) و دو شکست (برابر پاس و سایپا) کسب کرد.[۴] در نهایت کشاورز و سایپا دو سهمیهٔ آخر تهران را به دست آوردند و تیم‌های استقلال، بانک تجارت، پورا و گسترش سهمیه حضور در سومین دوره لیگ آزادگان را به دست نیاوردند. در پی این نتایج ابتدا بنا بود طبق روال معمول این چهار تیم در لیگ باشگاه‌های تهران بازی کند؛ اما در فاصله یک هفته به شروع فصل جدید باشگاه‌های تهران، با پیشنهاد فدراسیون، مسؤولان استقلال، گسترش، و پورا تصمیم گرفتند که تیم هایشان به جای بازی در لیگ باشگاه‌های تهران، در مسابقات کشوری دیگری تحت عنوان لیگ دسته سوم شرکت کنند. از این مسابقات به عنوان «دسته سوم جام آزادگان» اسم برده می‌شد، اما ارتباطی با لیگ‌های دسته اول و دوم آزادگان از لحاظ صعود و سقوط تیم‌ها نداشت و تیم‌های کشور - مستقل از رتبه‌ای که در لیگ سراسری کسب می‌کردند - باید در انتهای فصل سهمیه شرکت در لیگ دسته اول سال بعد را از طریق شرکت در مسابقات استانی (سوپرجام) به دست می‌آوردند. علت قبول پیشنهاد فدراسیون از سوی این سه باشگاه این بود با شرکت در مسابقات کشوری (لیگ دسته سوم) این تیم‌ها می‌توانستند به طور مستقیم در سوپرجام سال آینده شرکت کنند، در حالی که اگر مانند بانک تجارت در مسابقات لیگ باشگاه‌های تهران شرکت می‌کردند، لازم بود ابتدا جزو ۴ تیم برتر لیگ باشگاه‌های تهران قرار گیرند تا بتوانند به سوپرجام برسند. ضمن اینکه تهران در مسابقات موسوم به "دستهٔ دوم کشور" نیز نماینده‌ای نداشت و تیم‌های تهرانی در این دسته هم نمی‌توانستند بازی کنند. بنابراین استقلال، تیم پنجم لیگ آزادگان در سال ۱۳۷۱، به‌طور مستقیم به مسابقاتی موسوم به لیگ ۳ فرستاده شد، در حالیکه بسیاری از تیم‌های لیگ آزادگان فصل ۱۳۷۱ که در جدول رده‌بندی پایین‌تر از استقلال قرار گرفته بودند، در لیگ دسته اول آزادگان سال آینده (فصل ۷۳-۷۲) نیز حاضر بودند. ۲۰ سال پس از اجرای این طرح، ناصر نوآموز رییس وقت فدراسیون فوتبال اعلام کرد در آن روزها مدیر باشگاه را تشویق کرده است که استقلال را به دستهٔ سوم ببرد. به گفتهٔ او اگر استقلال به دستهٔ پایین‌تر می‌رفت، دیگر هیچ تیمی جرات نمی‌کرد پس از سقوط از دستهٔ اول بهانه بیاورد.[۶] در انتهای فصل بعد (فصل ۷۳-۷۲) فدراسیون مجدداً همان طرح سوپرجام را برگزار کرد و این بار سهمیه تهران در لیگ آزادگان را به ۶ و تعداد تیم‌های لیگ را به ۱۶ افزایش داد. استقلال با سرمربیگری رضا نعلچگر در بهار ۱۳۷۳ قهرمان سوپر جام تهران شد و سهمیه لیگ آزادگان بعدی را به دست‌آورد. اما چند تیم ریشه دار شهرستانی مثل تراکتورسازی و نساجی، علی‌رغم عملکرد قابل قبول در لیگ آزادگان ۷۳-۷۲، نتوانستند از سوپرجام استان هایشان سهمیه لیگ ۷۴-۷۳ را به دست آورند. با زیاد شدن اعتراض‌ها فدراسیون جدید تعداد تیم‌های لیگ را از ۱۶ به ۲۴ افزایش داد و به تمام تیمهای لیگ قبلی (۷۳-۷۲) و نیز تمام تیم‌های موفق در سوپر جام اجازه شرکت در لیگ ۷۴-۷۳ را داد. به این ترتیب تعداد سهمیه‌های تهران به ۸ رسید. ضمن اینکه فدراسیون اعلام کرد از فصل آینده تیم‌ها براساس عملکردشان در همان لیگ آزادگان می‌توانند در فصل‌های بعدی شرکت کنند. به عبارت دیگر سوپر جام و سهمیه بندی دیگر درکار نخواهد بود و به جای آن، مثل اغلب لیگ‌های دنیا، تیم‌ها بر اساس صعود و سقوط[۷] در لیگ بازی خواهند کرد. این شیوه از فصل ۷۴-۷۳ تا حال حاضر اجرا شده است.

من چیزی رو سانسور نکردم. ادبیاتتم مثل سلطانته در حد من نیست مثل خودت جوابتو بدم. حرفی که 2 روز پیش زدم رو با مدرک ثابت کردم شما هم متنی که گذاشتی حرف من رو تائید کرد. استقلال سال 1371 در لیگ تو گروهش سوم شد ولی سال بعد دسته 3 بازی کرد به علت برگزاری یه سری مسابقات مسخره که برای اولین و اخرین بار در ایران برگزار شد نه به خاطر رتبه و نتایج استقلال در لیگ. دیدی که سال بعد و قبلش کلا قوانین فرق می کرد. احمقانه ترین قسمتش این بود که قهرمان و نایب قهرمان نیازی به نتایج سوپر جام نداشتن در حالی که همه جای دنیا این امتیاز فقط به قهرمان می رسه نه قهرمان و نایب قهرمان. همین لینک هم نوشته که سال بعد به خاطر اعتراض تیم ها قوانین عوض شد " با زیاد شدن اعتراض‌ها فدراسیون جدید تعداد تیم‌های لیگ را از ۱۶ به ۲۴ افزایش داد و به تمام تیمهای لیگ قبلی (۷۳-۷۲) و نیز تمام تیم‌های موفق در سوپر جام اجازه شرکت در لیگ ۷۴-۷۳ را داد. به این ترتیب تعداد سهمیه‌های تهران به ۸ رسید. ضمن اینکه فدراسیون اعلام کرد از فصل آینده تیم‌ها براساس عملکردشان در همان لیگ آزادگان می‌توانند در فصل‌های بعدی شرکت کنند. به عبارت دیگر سوپر جام و سهمیه بندی دیگر درکار نخواهد بود و به جای آن، مثل اغلب لیگ‌های دنیا، تیم‌ها بر اساس صعود و سقوط[۷] در لیگ بازی خواهند کرد. این شیوه از فصل ۷۴-۷۳ تا حال حاضر اجرا شده است." ولی برای استقلال قانونی تغییر نکرد. بعدشم می گی مسئولین خودتون انگار ما اونها رو انتخاب کردیم و اصلا با هماهنگی فدراسیون انتخاب نشده بودن و تصمیم گیری نمی کردن. در مورد پروین هم همه چیز اظهر من الشمسه حالا تو خودتو به خواب بزن مهم نیست. مصاحبه خداداد و هدایتی هست. برات گذاشتم. کسی که خوابه رو می شه بیدار کرد ولی کسی که خودش رو به خواب زده رو نه در مورد 13-14 ملی پوش هنوز منتظر مدرکتم. اگه به رو هوا حرف زدن باشه منم می گم ذوب اهن سال 76 ، دوازده تا ملی پوش داشت. با سند و مدرک حرف بزن اگر سندی هم نداری ( که نداری چون حقیقت نداره حرفت) سعی کن سکوت کنی

قوانین اون سالها چه خوب چه بد برای همه تیمها یکسان بود...شما اگه خودتون بازیهاتون رو میبردین سقوط نمیکردین....در اون زمان سهمیه های لیگ سراسری به اون شکل مشخص میشد همه تیمها هم از قبل قوانین رو آشنایی کامل داشتند حالا شما نتونستید سهمیه بگیرید به کسی چه مربوطه؟ تازه فدراسیون بهتون حال داد اجازه داد بهتون که برین به لیگ سه که زودتر بتونید برگردید به لیگ...در ضمن شما که قسمت اول این متن رو حذف کردی و فقط قسمت دومش رو گذاشتی اگه اسمش سانسور نیست پس چیه؟ منهم بهت مدرک میدم اما پله پله میریم جلو... شما برای سهمیه اون سال تهران که بین هشت تیم برگزار شد چندم شدید؟ اینو فعلا جواب بده تا بریم به سراغ بعد...

لیگ آزادگان1371،بصورت 16تیم در 2گروه هشت تیمی برگزار می شد.نحوه لیگ به این صورت بود که دو تیم اول هر گروه به مرحله نیمه نهائی می رفتند.تیمهای هشتم هر گروه به دسته پائین تر سقوط می کردند و تیمهای ششم و هفتم هر گروه هم بصورت ضربدری با هم بازی کرده و برنده های آنان در لیگ سال آینده ماندنی شده و بازنده ها به لیگ پائین تر می رفتند.این از نحوه برگزاری.اما یک تصمیم دیگه هم گرفته شد و اون این بود که نمایندگان هر استان در لیگ کشوری با قهرمانان لیگ داخلی آن استان مسابقاتی رو موسوم به سوپر جام برگزار می کردند تا تیمهائی که در سوپرجام مجوز لازم رو می گرفتند(این شامل تیمهای قهرمان و نائب قهرمان لیگ نمیشد) نمایندگان آن استان در لیگ بعدی می شدند.این از نحوه برگزاری كامل مسابقات در آن سال بود.استقلال هم در آن سال خیلی از بازیکنان شاخصشو از دست داده بود.با اینحال بد نبود ولی بعد از تراکتورسازی و کشاورز در گروه خودش سوم شد و از حضور در نیمه نهائی بازماند.در آن سال و پس از برگزاری مرحله نیمه نهائی و فینال،پاس و پرسپولیس اول و دوم شدند و طبق قانون در سوپرجام هر مقامی می آوردند در لیگ سال آینده(لیگ1372)ماندنی بودند.در نتیجه بعد از پایان لیگ1371،مسابقات سوپرجام برگزار شد.در تهران این تیمها شامل 4تیم تهرانی لیگ کشوری(پاس،پرسپولیس،کشاورز و استقلال)و تیمهای قهرمان تا چهارم جام باشگاهای تهران(سایپا،گسترش،بانک تجارت،پورا)میشد.سهمیه تهران هم برای لیگ آینده(1372)4تیم بود.چون پاس و پرسپولیس قهرمان و نائب قهرمان لیگ شده بودند در نتیجه بطور اتوماتیک در لیگ سال آینده حضور داشتند.در نتیجه از 6تیم باقی مانده(کشاورز،استقلال،سایپا،گسترش،بانک تجارت،پورا)،2تیم دیگر باید برای سال آینده انتخاب میشدند.در پایان سوپرجام تهران جدول رده بندی به این نحو شد: 1.سایپا 2.پیروزی 3.کشاورز 4.بانک تجارت 5.پورا 6.گسترش 7.استقلال 8.پاس بنابر این طبق قانون،سایپا و کشاورز دیگر نمایندگان تهران(علاوه بر پاس و پرسپولیس)برای لیگ آینده شدند و 4تیم باقی مانده هم باید از بین لیگ دسته سوم(چون تهران در لیگ دسته دوم نماینده ای نداشت)و جام باشگاهای تهران،یک دوره رو به عنوان مسابقه انتخاب می کردند!!!!!!از بین این 4تیم،بانک تجارت جام باشگاهای تهران و گسترش،پورا و استقلال هم لیگ دسته سوم را انتخاب کردند!!!!استقلال چون تیمهای قوی تری مثل آرارات و بانک تجارت در جام باشگاهای تهران بود،برای افزایش احتمال صعودش به سوپرجام سال آینده،لیگ دسته سوم را بصورت اختیاری انتخاب کرد(در حالیكه می تونست جام باشگاهای تهران رو انتخاب كنه)

در ضمن جالبه من نمیدونستم که مسئولین یک باشگاه با رای مستقیم هواداراش باید انتخاب بشه که شما میگین شما مسئولین رو انتخاب نکرده بودین...لابد ما پرسپولیسی ها مسئولین باشگاهمون رو خودمون هر سال انتخاب میکنیم نه؟ ضمنا شما در اون بازیها برای سهمیه گرفتن از بین 8 تیم هفتم شدید...اگر چهارم هم میشدید به لیگ سراسری میومدید....حالا شما هفتم شدید و نتونستید سهمیه بگیرید مقصر کیه؟ میخواستید بازیهاتون رو ببرید تا مجبور نشین بهونه بگیرین

این بازیکنان پرسپولیس در حد فاصل تیر 1376 تا مرداد 1377 که لیگ اون سال بپایان رسید درگیر اردوهای تیم ملی بودند که هفت بازیکن تقریبا بصورت فیکس در تیم ملی بازی میکردن... 1- احمدرضا عابدزاده 2- نیما نکیسا 3- یحیی گل محمدی 4- اسماعیل هلالی 5- نعیم سعداوی 6- مهدی مهدوی کیا 7- مهرداد میناوند 8- رضا شاهرودی 9- محمد خاکپور 10- افشین پیروانی 11- حمید استیلی 12- هادی طباطبایی 13- حامد کاویانپور 14- علیرضا امامیفر 15- بهنام سراج پس حرفهای من کاملا درست بود و اونی که داره دروغ میگه شما هستید...بجای 14 نفر هم برات 15 نفر رو نوشتم...

ذوست عزیز، وقتی شما می گی مدیران خودتون این تصمیم رو گرفتن من هم می گم تصمیم احمقانه مدیران ما به ما مربوط نمی شه. لطفا تاریخ رو تحریف نکنید. هلالی و میناوند و پیروانی و استیلی و سراج و خاکپور دراون سال عضو باشگاه پرسپولیس نبودن. هلالی هنوز تراکتور بود. پیروانی همراه دائی قطر بود. استیلی و خاکپور بهمن بودن. سراج نفت ابادان. میناوند اتریش. کاویانپور که اون موقع تیم ملی نبود برادر. امامی فر هم بلژیک بود با داریوش یزدانی. هادی طباطبائی کی تا حالا تو پرسپولیس بوده؟؟ الان که لیست رو دیدم فهمیدم امامی فر و حلالی که اصلا تو تیم 98 نبودن. دیدی حالا شما اشتباه گفتی اینم لیست بازیکن های ایران در جام جهانی : 1 Ahmed Abedzadeh Goalkeeper May 25, 1966 Pirouzi (IRN) 12 Nima Nakisa Goalkeeper May 01, 1975 Pirouzi (IRN) 22 Parviz Boromand Goalkeeper Sep 11, 1972 Esteghlal Tehran (IRN) 3 Naim Sadavi Defender Jun 16, 1969 Pirouzi (IRN) 4 Mohammad Khakpour Defender Feb 20, 1969 Bahman (IRN) 5 Afshin Peyravani Defender Feb 06, 1970 Alsad (QTR) 8 Sirous Din Mohammadi Defender Jul 02, 1970 Shahrdari (IRN) 15 Ali Akbar Ostad-Asadi Defender Sep 17, 1965 17 Javad Zarincheh Defender Jul 23, 1966 Esteghlal Tehran (IRN) 20 Mehdi Pashazadeh Defender Dec 27, 1973 Esteghlal Tehran (IRN) 2 Mehdi Mahdavikia Midfielder Jul 24, 1977 176 cm Hamburger SV (GER) 6 Karim Bagheri Midfielder Feb 20, 1974 187 cm Arminia Bielefeld (GER) 7 Ali Reza Mansourian Midfielder Dec 02, 1971 Esteghlal Tehran (IRN) 9 Hamid Estili Midfielder Apr 01, 1967 Bahman (IRN) 14 Nader Khani Midfielder Aug 23, 1963 16 Reza Shahroudi Midfielder Feb 21, 1972 Pirouzi (IRN) 18 Satar Hamedani Midfielder Jun 06, 1974 Bahman (IRN) 10 Ali Daei Forward Mar 21, 1969 192 cm 11 Khodadad Azizi Forward Jun 22, 1971 170 cm Rah-Ahan (IRN) 13 Ali Latifi Forward Feb 20, 1976 Bahman (IRN) 19 Behnam Seraj Forward Jun 19, 1971 Nafte Abadan (IRN) 21 Mehrdad Minavand Forward Nov 30, 1975 Strum (AUS)

دوست عزیزی که می گن استقلال 4-5 تا بازیکن نصف و نیمه داشت تو تیم ملی بهتره شمارششون رو 2باره انجام بدن. 1. رحمتی 2. صادقی 3.منتظری 4. بیک زاده.5 نکونام 6. جباری 7. اندرانیک نکته مهم اینه که این تیم به عنوان تیم اول اسیا رفت جام جهانی نه مثل تیم 98 تیم 4 اسیا و با دعای پیرزنا. در ضمن این بازیکن های فیکس در اون زمان همگی عضو باشگاه استقلال بودن نه اینکه قبل و بعد این مسابقات عضو استقلال بوده باشند

شما لطلاعاتت بسیار پایینه برادر......من اینجا اسم بازیکنهایی رو اوردم که حد فاصل تیر 1376 تا مرداد 1377 که لیگ طول کشید هم در پرسپولیس بودند هم یک جورایی درگیر اردوهای تیم ملی بودند. اما راجع به حرفات در مورد بازیکنها: اسماعیل هلالی از سال 1374 تا 1381 در پرسپولیس بود..میناوند سال 1377 به اتریش رفت.. پیروانی و دایی یک فصل در لیگ 9 تیمی قطر بودن که خیلی زود تموم شد و پیروانی به پرسپولیس برگشت..کاویانپور درسته که در تیم ملی بازی زیاد نکرد اما به اردوها دعوت میشد و حتی در بازی دوستانه با امارات که ایران 3-1 باخت بازی کرد و دقیقه 80 بجای منصوریان وارد بازی شد پس اطلاعات شما در این مورد هم اشتباهه...امامی فر سال 1380 به بلژیک رفت..هادی طباطبایی هم قبل از استقلال یک سال در پرسپولیس مارو باش....بعدش هم من راجع به لیست تیم ایران در جام جهانی حرف نزدم بلکه راجع به بازیکنانی حرف زدم که حد فاصل 1376 تا مرداد 1377 یا بازیکن تیم ملی بودند یا به اردوها دعوت میشدند...که طبیعتا بازیکنهایی یه مواقعی دعوت میشدن یه مواقعی هم نمیشدن و در پایان ممکنه چند نفری هم خط خورده باشند..شما همه چیزو باهم قاطی نکن لیست تیم ملی ایران در جام جهانی 1998 یک سال و نیم فاصله داره با شروع لیگ 1376 که پرسپولیس با الاجبار از وسط راه کنار کشید...بعدش هم این لیست شما اشتباهه برای مثال مهدوی کیا بعد از جام جهانی به آلمان رفت....جعل هم اگر خواستی بکنی جوری بکن که کسی نفهمه...فقط در مورد حمید استیلی من اشتباه کردم اما اون 14 ملی پوش که اول گفتم بازهم سر جاشه...اسامی بازیکنان تیم ملی در جام جهانی 98 هم اینجا دقیق نوشته شده بدون تلقب اینهم لینکش.. http://en.wikipedia.org/wiki/Iran_at_the_1998_FIFA_World_Cup

1 GK Ahmad Reza Abedzadeh 25 May 1966 66 Iran Persepolis F.C. 2 MF Mehdi Mahdavikia 24 July 1977 24 Iran Persepolis F.C. 3 DF Naeem Saadavi 16 June 1969 8 Iran Persepolis F.C. 4 DF Mohammad Khakpour 20 February 1969 37 Iran Persepolis F.C. 5 DF Mohammad Peyravani 20 February 1970 37 Iran Persepolis F.C. 6 MF Karim Bagheri 20 February 1974 44 Germany Arminia Bielefeld 7 MF Alireza Mansourian 12 December 1971 33 Iran Esteghlal F.C. 8 MF Sirous Dinmohammadi 2 July 1970 16 Iran Shahrdari Tabriz F.C. 9 MF Hamid Reza Estili 1 April 1967 44 Iran Bahman F.C. 10 FW Ali Daei 21 March 1969 50 Germany Arminia Bielefeld 11 FW Khodadad Azizi 22 June 1971 27 Germany FC Köln 12 GK Nima Nakisa 1 May 1975 1 Iran Persepolis F.C. 13 FW Ali Latifi 20 February 1976 0 Iran Bahman F.C. 14 DF Nader Mohammadkhani 23 August 1963 16 Iran Poly Acryl F.C. 15 DF Ali Akbar Ostad-Asadi 17 September 1965 29 Iran F.C. Zob Ahan 16 MF Reza Shahroudi 21 February 1972 34 Iran Persepolis F.C. 17 DF Javad Zarincheh 23 July 1966 55 Iran Esteghlal F.C. 18 FW Sattar Hamedani 6 June 1974 3 Iran Bahman F.C. 19 FW Behnam Seraj 19 June 1971 0 Iran Persepolis F.C. 20 DF Mehdi Pashazadeh 27 December 1973 4 Iran Esteghlal F.C. 21 MF Mehrdad Minavand 30 November 1975 23 Iran Persepolis F.C. 22 GK Parviz Broumand 11 September 1972 0 Iran Esteghlal F.C.

اون کامنت دوم شما هم اینقدر بچگانه و خنده داره که اصلا ارزش جواب دادن نداره..

در ضمن آقای نیما 9 بازیکن ایران در جام جهانی 98 در همون موقع در پرسپولیس بازی میکردند نه بعدش یا قبلش...یعنی 9 نفر عضو باشگاه پرسپولیس بودن شما لیست میدی بزار منهم لیست بدم 1- احمدرضا عابدزاده 2- مهدی مهدوی کیا 3- نعیم سعداوی 4- محمد خاکپور 5- افشین پیروانی 6- نیما نکیسا 7- رضا شاهرودی 8- بهنام سراج 9- مهرداد میناوند نکتهُ مهم هم اینه که اون تیم بدون امکانات امروز و براب اولین بار بعد از انقلاب تیم رو به جام جهانی بردند..اینها بازیکنانی بودند که 3 تا به عربستان و 6 تا به کره و در دو بازی 8 تا به چین میزدن..به تیمهای مثل لبنان نمیباختند و با اینکه سهمیه آسیا کمتر از الان بود و راه صعود سختتر و طولانی تر بود بدون هیچ امکاناتی تیم رو به جام جهانی بردند..

دوست عزیز مثل اینکه شما به تحریف علاقه زیادی داری. اولا لیگ 76 حد فاصل تیر 76 تا مرداد 77 نبود بلکه از شهریور 76 تا اردیبهشت 77 بود. در ثانی، اسماعیل حلالی حتی یه بازی هم در مقدماتی و بازیهای اصلی 98 نداشته. خواب دیدی خیر باشه امامی فر هم بعد از جام جهانی به تیم ملی دعوت شد. خاکپور که عضو تیم سایپا بود. پیروانی هم به هر حال اون سال تو ایران بازی نمی کرد پس جز ملی پوش های پرسپولیس محسوب نمی شد که به بهانه ملی پوش بودن اون بازیهای پرسپولیس لغو بشه. بهنام سراج و هادی طباطبائی رو هم جز لطیفه های دیگه ات حساب می کنم چون تو اون حد فاصل جز ملی پوش های پرسپولیس نبودن. ویکی پدیا حامد کاویانپور : http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%D8%A7%D9%85%D8%AF_%DA%A9%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%BE%D9%88%D8%B1 ایشون از بعد از جام جهانی عضو تیم ملی شدن. لطفا حقایق رو وارونه نکنین پس دیدی که 14 ملی پوش نداشتین و به خاطر 4-5 ملی پوش که همشون جز میناوند و عابدزاده ذخیره بودن یه فصل از لیگ کنار کشیدین. به هر حال تیم محبوب سپاه بودن این حسن ها رو هم داره دیگه

خاکپور و سراج در پرسپولیس بازی نمی کردند اون سال برادر تیم اون سال هم چهارم شد تو اسیا ولی تیم امسال اول شد. خاکپور بهمن بود و سراج نفت ابادان

شما که اینقدر به ویکیپدیا اهمیت میدی بگو ببینم جلوی اسم پیروانی و سراج در این لینک نام چه باشگاهی نوشته شده؟ http://en.wikipedia.org/wiki/Iran_at_the_1998_FIFA_World_Cup

و اما در مورد علیرضا امامیفر فرمودید که ایشون بعد از جام جهانی به تیم ملی دعوت شد...امامی فر قبل از جام جهانی در بازیهای دوستانه با کویت جامائیکا و مجارستان حتی بازی هم کرد...پس در این مورد هم اطلاعاتت اشتباست..

اسماعیل هلالی هم در سال 1997 درسته که در مقدماتی جام جهانی بازی نکرد اما به خیلی از اردو ها زمان مایلی کهن دعوت میشد و جلوی امارات بازی هم کرد

هادی طباطبایی هم اون سال جلوی مالدیو بازی کرد...اما بازی کردن یا نکردن مهم نیست مهم اینه که بازیکنان پرسپولیس به اردوی تیم ملی دعوت میشدن و کسی که به اردوی تیم ملی دعوت بشه جزو ملی پوشهای اون باشگاهه..صرف بازی نکردن دلیل درستی نیست چون همین که طرف دعوت میشه دیگه باشگاه اون بازیکن رو در اختیار نداره..

پس بر خلاف حرفهای شما کاویانپور و امامی فر قبل از جام جهانی بازی ملی در کارنامه دارند..اون لیست بازیکنهای شما هم اشتباست مهدوی کیا مگه بعد از جام جهانی به آلمان نرفت؟ پس چرا جلوی اسمش نوشتی هامبورگ؟ لااقل مینوشتی بوخوم که کمتر تابلو بشه چون اول رفت بوخوم سال بعدش رفت هامبورگ..میناوند رو زدی اشتورم گراتس اتریش در حالی که اونهم بعد از جام جهانی رفت اتریش..پیروانی رو الکی زدی برای خودت السد قطر سراج هم زدی نفت..امامی فر هم سه سال بعد از جام جهانی رفت بلژیک..ببین با کی داریم بحث میکنیم ما...

کسی که حتی نمیدونه طباطبایی یه زمانی تو پرسپولیس هم بوده میاد ادعا میکنه که فوتبال ایران رو از قدیم با جزیاتش دنبال میکرده برادر شما یک آمار درست از بازیکنها نتونستی بدی همه آمارهایی که دادی اشتباه بود اونوقت انتظار داری آدم حرفهای تورو باور کنه؟

در مورد کاویانپور هم بهت جواب دادم منتها رفت برای تایید...تایید که شد میبینی..

در مورد هلالی هم اول میگفتی توی پرسپولیس نبود...حالا میگی بود ولی بازی ملی نمیکرد..آقا جون به اردوهای تیم ملی که دعوت میشد...نکنه باز میخوای بگی نمیشد؟

در فوتبال ايران، خانواده كاويانپور هم جزو خانوادههاي بسيار معروف است. در دهه 50 برادران كاويانپور يعني كاوه و منصور فوتبال بازي ميكردند.كاوه پدر كامران و حامد بود. او دروازهبان تيمهاي ملوان انزلي، سپيدرود رشت و عقاب تهران بود. مرحوم كاوه كاويانپور در سيزدهمين روز فروردين سال 1363، به علت آتشسوزي به رحمت خدا رفت. در لحظه تلخ فوت كاوه كاويانپور، حامد كه شش ساله بود حضور داشت. اما ديگر برادر يعني منصور كاويانپور كه عموي كامران و حامد بود و سال گذشته درگذشت هافبك تيمهاي فوتبال راهآهن و تراكتورسازي تبريز بود. منصور كاويانپور از فوتباليستهاي خوبي بود كه در سطح تيمملي جوانان هم بازي كرد،اما درخشش نسل دوم از ابتداي دهه 70 آغاز شد. دو برادر به تيم مقاومت رفتند. حامد درخشانتر بود و در سال 74 زماني كه تنها 17 سال داشت به تيمملي جوانان دعوت شد. در تيم قدرتمندي كه سال 75 به مرحله نهايي جوانان آسيا رفت، حامد كاويانپور ستاره ميدان بود. او در سال 1376، وقتي 18 ساله بود به پرسپوليس آمد، درست در همين سال 76 بود كه محمد مايليكهن به جواني كه صاحب 18 سال و 9 ماه بود بازي ملي داد. مايليكهن در تيمملي فوتبال ايران نفراتي مثل فرهاد مجيدي، داريوش يزداني، مهدويكيا،نيما نكيسا، مهرداد ميناوند و حامد كاويانپور را براي اولين بار بازي داد. حامد كاويانپور بازيكن ثابت پرسپوليس شد. او در مهرماه 76 براي اولين بار با پيراهن شماره هفت پرسپوليس به ميدان رفت.كاويانپور از سال 78 بازيكن ثابت تيمملي فوتبال شد. او در سال 77 كامران برادرش را هم به پرسپوليس آورد،اما كامران در پرسپوليس از لحاظ فني مورد تاييد قرار نگرفت. حامد چند سال در پرسپوليس بود. در سال 80 كه پرسپوليس قهرمان ليگاول حرفهاي شد او بهترين بازيكن ليگ انتخاب شد. حامد مدت كوتاهي در ليگ امارات و سپس مدتي در ليگ تركيه بازي كرد. مشكل مربوط به دوپينگ، او را مدتي از فوتبال دور كرد. او به فوتبال ايران برگشت و مدت كوتاهي پيراهن پرسپوليس و سپس استيلآذين را به تن كرد و بعد از يك سال دوري امروز بار ديگر با پوشيدن پيراهن تيم استيلآذين به فوتبال برگشته است.

اقای عزیز خودت رو گول نزن. پرسپولیس به بهانه درگیر بودن تیم ملی در بازیهای مقدماتی جام جهانی از لیگ کشید کنار نه بازیهای جام ال جی که بازیکن های جوونتر هم برای محک زده شدن دعوت می شدن به تیم ملی مثل هلالی و امامی فر و کاویانپور... .. اتفاقا تو اکثر اطلاعاتت اشتباه بود.تیم باشگاهی سراج استیلی خاکپور پیروانی رو اشتباه گفتی. پرسپولیس اوائل فصل از لیگ کشید کنار ولی جام ال جی و بقیه اردوهای تدارکاتی اخرهای فصل بود. یادت نره اخرین بازی ایران در مقدماتی 8 اذر بود و پایان لیگ اردیبهشت. جام ال جی هم یادمه بعد از عید بود. پس لیست بازیکنهای تیم ملی در جام ال جی ربطی به کنار کشیدن پرسپولیس از لیگ نداره. در ضمن من چیزی رو تغییر ندادم عینا کپی پیست کردم.مهدوی کیا تو مقدماتی عضو پرسپولیس بود اینو که خودمم از اول گفتم . ولی سراج و خاکپور و استیلی که می گفتی تو پرسپولیس نبودن. امامی فر و هلالی و به قول شما طباطبائی هم جزو ملی پوشهای درگیر در مقدماتی جام جهانی 98 حساب نمی شن .اینکه تو اردوهای امادگی قبل جام جهانی و جام ال جی عضو تیم ملی بودن فرق داره با اینکه در گیر مسابقات رسمی باشن و تیم باشگاهیشون به بهانه اونا از لیگ بکشه کنار. مثلا همین الان خیلی ها ممکنه به اردوهای تیم ملی دعوت بشن ولی تو تیم اصلی مراحل مقدماتی نبودن با این حرفها و تحریف واقعیت نمی تونی ضعف فدراسیون و باج بزرگی که به پرسپولیس داد رو ماله بکشی. همونطور که می دونی از وقتی لیگ برتر حرفه ای شده و قوانین فیفا توش اجرا شده و پرسپولیس تنها تیمی نیست که با پول ملی پوش ها رو بخره دیگه قهرمانی های پرسپولیس هم ته کشیده!!

تو که هین الان گفتی امامی فر و کاویانپور بعد از جام جهانی به تیم ملی دعوت شدن حالا یه دفعه برای محک زدن بوده...برای هرچی بوده بهرحال دعوت میشدن...بعدش هم جواب ندادی که در اون لینکی که من فرستادم از ویکیپدیا جلوی اسم پیروانی سراج خاکپور و استیلی اسم کدوم باشگاه رو نوشته؟ چون اون سایتی که شما از روش کپی کردی اشتباست سند اشتباه بودنش هم همون مهدوی کیاست...بعدش توضیح بده که چرا اول گفتی امامی فر اون موقع بلژیک بود بعد عوض کردی گفتی بعد از جام جهانی به تیم ملی دعوت شد....حالا هم که برات اسم بازیهای ملیش قبل جام جهانی رو بردم دیگه چی داری بگی؟ تو اینها رو اول توضیح بده که چرا حرفهای خودت رو اینقدر عوض میکنی

خوب من راجع به کاویانپور و امامی فر و حلالی حرفی که زدم رو اطلاعات خودم بود بعد رفتم تحقیق کردم دیدم بله اون موقع عضو پرسپولیس بودن ولی عضو تیم اصلی ایران در مقدماتی 98 نبودن

در ضمن شما چرا نمیگی که پرسپولیس اون سال به درخواست فدراسیون از لیگ کنار کشید؟ علت نامهُ درخواستی فدراسیون هم حضور زیاد بازیکنان پرسپولیس در اردوهای تیم ملی بود و اینکه هم لیگ ایران هم بازیهای مقدماتی جام جهانی خیلی فرسایشی پیش میرفت و اگه پرسپولیس میخواست در لیگ بازی بکنه لیگ اون سال بسیار طولانی میشد چون طبق قانون اون سال هر تیمی که حداقل سه بازیکن در اردوی تیم ملی داشت بازیهای لیگش عقب میوفتاد و اصلا خاکپور و پیروانی و سراج رو هم حساب نکنیم باز هم میشن 11 نفر که به طرق مختلف درگیر اردوهای تیم ملی بودن...اصلا فرض میگیریم سه نفر بودن...حتی اگه سه نفر هم بودن بازیهای پرسپولیس عقب میوفتاد و اون لیگ اصلا تموم نمیشد...

منهم نگفتم کاویانپور و امامی فر و حلالی عضو اصلی تیم ملی بودند...اما درگیر اردوهای تیم ملی بودند...حالا اگه بازی میکردن یا نه در اصل قضیه فرقی نمیکرد..

همین الان اگه 4 تا بازیکن از استقلال رودعوت کنند به تیم ملی شما حاضر میشین بدون اون بازیکنها توی لیگ بازی کنید؟ سه راه میمونه یا باید بدون ملی پوشها بازی کنید یا دائما بازی های لیگ عقب بیوفته یا اینکه کلا کنار بکشید .... پرسپولیس کلی بازی عقب افتاده داشت که اگه میخواستند لیگ رو با پرسپولیس ادامه بدهند معلوم نبود لیگ کی تموم بشه ضمن اینکه پرسپولیس با اون همه مشکل ناهماهنگی که بخاطر اردوهای تیم ملی برای بازیکنهاش وجود داشت در بعد از هشت بازی با دو امتیاز کمتر از استقلال در رتبهُ دوم جدول بود که کنار رفت شما توی 3 تا بازی ملی اونهم با فاصله زمانی زیاد تعداد ملیپوشهاتون زیاد بود کلی قشقرق راه انداختید پرسپولیس که بازیکناش اون سال در طول کل سال همش اردو بودن..

اردو بودن با فیکس بازی کردن خیلی فرق داره. در 1.5 سال گذشته بازیکنای ملی پوش استقلال از بقیه بازیکنهای لیگ یا بقیه بازیکن های تیم ملی 20-30 $ بازی های بیشتری رو انجام دادن. علت مصدومیت های زیاد استقلال هم همین بود. مطمئنا برنامه اون موقع از برنامه این 1.5 سال فشرده تر نبود بلکه خیلی سبک تر هم بود چون استقلال تو این مدت 3 بار تو اسیا هم بازی کرد جام حذفی رو هم تا مراحل اخر بالا اومد. همین الان برنامه ای که اعلام کردن استقلال 13 فروردین تو امارات بازی داره 16 فروردین تو اهواز. اون سال نخواستن فشار بیارن ولی این بار اوردن

اون سال پرسپولیس تو ترکیب فیکس تیم ملی 2-3 تا بازیکن داشت تو 18 نفر هم 5-6 نفر.

شما مثل اینکه هنوز متوجه نشدی .. پرسپولیس به خاطر اینکه احتمال مصدومیت بازیکناش میرفت از لیگ کنار نرفت...علتش این بود بخاطر حضور بیشتر از سه بازیکن در اردوهای تیم ملی که زیاد هم بود طبق قانون اون سال بازیهای لیگش عقب می افتاد....بخاطر همین فدراسیون اون درخواست رو کرد تا بتونه لیگ رو تموم بکنه...فیکس بودن یا نبودن در تیم ملی ملاک نیست مثلا همین هلالی در تیم ملی زیاد بازی نکرد اما بازیکن فیکس پرسپولیس بود و وقتی به اردو میره تیم پرسپولیس یک بازیکن فیکسش رو از دست میده.....ضمن اینکه اردوهای تیم ملی در اون سالها خیلی طولانی تر از الان بود...و گذشته از اون هر 17 بازی مقدماتی جام جهانی در یک سال برگزار شد بدون وقفه ... مثل الان نبود هر چند ماه یکبار دو سه بازی مقدماتی رو برگزار کنند...شما اصرار داری علت کنار کشیدن پرسپولیس رو چیز دیگه ای وانمود کنی اگر نه شما خیالت راحت باشه پرسپولیس اون سال اگر فدراسیون درست برنامه ریزی لیگ رو انجام میداد با اختلاف قهرمان میشد همونطور که دو سال قبل و دو سال بعد همون سال هم قهرمان شد...مگه دیوانه بودن که کنار بکشند؟ اما وقتی بازیکنهات همش توی اردو هستند چجوری میخوای بازی کنی؟ نکنه انتظارداشتین بدون ملی پوشهاش بیاد توی لیگ بازی کنه؟ بهرحال یا باید بازیهای لیگ عقب می افتاد که برای فدراسیون مقدور نبود یا باید لیگ بدن پرسپولیس برگزار میشد. اما من نمیدونم شما ناراحت چی هستین؟ یه جام مفت و مجانی در غیاب پرسپولیس بهتون رسیده و ناصر خانتون یه جام تو زندگیش تونست بیاره نمیدونم حالا شما بجای اینکه خوشحال باشین چرا ناراحتین..

در ضمن به قول خودت پرسپولیس 2-3 تا بازیکن فیکس داشت و 5-6 نفر هم تو 18 نفر...به قول خودت میشه 8-9 بازیکن در اردوی تیم ملی. حالا شما انتظار داشتی پرسپولیس بدون 8-9 بازیکنش بره تو لیگ بازی کنه؟

نه اقا کی گفت بدون ملی پوشا بازی کنه؟؟ من می گم می تونستن مثل امسال بازیها رو فشرده تر برگزار کنن. همونطور که استقلال 3 روز بعد بازی تیم ملی بازی می کرد پرسپولیس هم بازی می کرد. با این تفاوت که استقلال 3 روز قبلش 5-6 تا بازیکنش 90 دقیقه بازی کردن و از لحاظ بدنی خسته هستن ولی پرسپولیس در اون شرایط 2-3 بازیکنش 3-4 روز قبل 90 دقیقه بازی کرده بودن که این فشار بیشتر رو استقلال 91 نسبت به پرسپولیس 76 رو نشون می ده. ناصر خان ما یه بار ما رو برد فینال اسیا که کل باشگاه شما تا حالا ندیدنش، همین ما را بس.

کل حرف من اینه که فدراسیون همونطور که سال 72 برای تراکتور و چند تیم دیگه استثنا قائل شد، همونطور که سال 76 برای پرسپولیس استثنا قائل شد می تونست سال 71 برای استقلالی که تازه از مسابقات اسیائی با نایب قهرمانی برگشته بود و با ناامادگی تو سوپر جام شرکت کرده بود هم استثنا قائل بشه که نشد. والسلام

استقلال اگه بازی کرد ملی پوشهاش در اختیارش بودند اما ملی پوشهای پرسپولیس در اختیارش نبودند... فهمیدن این موضوع خیلی سخته؟ اگر طبق قوانین فیفا ملی پوشهای پرسپولیس فرصت استراحت 72 ساعته داشتند پرسپولیس در لیگ حاضر میشد اما همین فرصت رو هم نداشتند....بین بازیهای الان تیم ملی و تیم باشگاهی فرصت کافی میذارن اما اون موقع نمیشد چون اردوهای تیم ملی بلند مذت بود...استقلال همیشه با ملی پوشهاش بازی کرده و حتی اگه دو بازیکن ملی پوش داشته فدراسیون بازیاش رو عقب انداخته اما بازیهای پرسپولیس رو اون سال نمیتونستند یا نمیخواستند عقب بیاندازند پس درخواست کردند که پرسپولیس از لیگ کنار بکشه و پرسپولیس بخاطر تیم ملی این کاررو کرد..و مطمئن باش اگر پرسپولیس رو کنار نمیذاشتند قهرمان ایران میشد و بجایاینکه در تهران با آبرو ریزی بین 4 تیم دوم بشه قهرمان آسیا هم میشد چون پرمهره ترین پرسپولیس اون دهه بود...

والله پرسپولیس 2 سال قبل و 2 سال بعد اون سالی که استقلال رفت فینال اسیا ، تو اسیا شرکت کرد ولی فقط 2 بار به نیمه نهائی رسید و بس

بله پرسپولیس هیچوقت میزبان جام باشگاههای آسیا نبوده استقلال سه باز میزبان بوده...اون سال اگر پرسپولیس به آسیا میرفت عمرا اگه میذاشت در تهران تیم دیگه ای قهرمان بشه....شما امتیاز میزبانی رو فراموش نکن که پرسپولیس هیچوقت نداشته و شما سه بار داشتید..

با سلام. آیا کسی میداند که چرا زمین اینقدر رنگ و وارنگ و خط خطی بود؟ جواب اینست که این مسابقه برای آماده سازی جام جهانی 78 انجام شده و در همین زمانها بود که در ایران کم کم اعتراضاتی که به انقلاب 57 منجر شد شروع شده بود. در خارج هم دانشجویان ایرانی اعتراضاتی را ترتیب میدادند. از جمله این اعتراضات این بود که درست در شبی که فردایش این مسابقه بوده عده ای دانشجویان معترض تمام زمین چمن را با شعارهای ضد حکومت وقت پر میکنند. فرانسوی ها که وقت خیلی کمی برای چاره اندیشی داشتند با رنگ کردن (شاید هم با سوزاندن) چمن سعی کردند کاری کنند که شعارها در تصاویر تلویزیونی دیده نشود. البته آنها توانستند جلوی خوانا بودن شعارها را بگیرند اما در نتیجه تمام زمین مثل دفتر مشق قدیمهای ما خط خطی شد. حالا نمی دانم آنها که این دست گل را به آب داده اند کجا هستند و چه میکنند (اگر اصلا باشند). با تشکر.

از كجا پيدا كردى ؟ دمت گرم

Nimataji گرامي، چقدر بهت برخورده :)))) چيزي خاصي كه نگفت، همه ناصر خان و دوست دارن ولي اين كه ديگه راست گفت كه اگه ولش ميكردن داور و ميزد اخر بازي هم دوباره رفت سراغ داور )))) شما هم از حق نگذر أنصاف داشته باش حداقل اگه عابدزاده تو بازي با استراليا نبود ايران بيش ٦ يا ٧ تا گلم ميخورد!! من نه ميخوام كل كل كنم نه چيزي ولي ديگه بي انصافي ميكني در مورد عابدزاده...

حالا من تو اين ٣٦ سالي كه از عمرم گذشته دروزاباني به خوبي عابدزاده نديدم كه بتونه اكثر دوران فوتباليشون تو اوج باشه و يه پاي ثابت تيم ملي، همه اومدن يك سال يا دو سال بودن و محو شدن به طور كامل !!! مهدي رحمتي هم در حال حاضر بهترين دروازبان ايران به نظر من ولي بعضي وقتها اشتباهاي عجيبي ميكنه و گلهاي بدي ميخوره. عابدزاده خيلي دروازبان مطمئني بود انصافاً.

متاسفانه اطلاعات اکثر دوستان درباره مرحوم حجازی بسیار کم است. من خودم دو سال - از ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۱ یکی از شاگردان دوره دروازه بانی ایشان بودم. توانایی های فنیِ - دید بسیار قوی - شروع بازی های بدون نقص - تسلط فوق العاده در توپ های هوایی و و اعتماد بنفس غیر قابل تصور از او یک دروازه بان ایده أل ساخته بود. از هفده سالگی در درون دروازه تیم ملی ایران ایستاد و تا بیست و هشت سالگی - همانطور که یکی از دوستان به درستی نوشته اند - بزرگ ترین دروازه بانان تاریخ ایران را بخاطر شایستگی های کامل دروازه بانی پشت خط نگه داشت. در اوج پختگی دروازه بانی از اف سی بروژ (در طول بازی های تدارکاتی قبل از جام جهانی ۱۹۷۸) و از منچستر یوناتد (بعد از جام جهانی همان سال) دعوت به همکاری شد. متاسفانه بخاطر آقای داودی و قانون من درآوردی ۲۷ ساله ها از تیم ملی کنار گذاشته شد. در مقابل تیم بسیار قدرتمند هلند که با بدشانسی قهرمان جهان آن سال نشد تنها یکبار در جریان بازی گل خورد. کیهان آن روز بعد از بازی نوشت: حجازی به تنهایی ۲۶ بار دروازه ایران را به تنهایی نجات داد! ناصر خان فردی بسیار مودب و در طول دوسال شاگردی از نزدیک شاهد رفتار فوق العاده و توانایی های منحصر بفرد او بوده ام. قدر بزرگانی مثل حجازی ها که مترادف یاشین و داسایف در روسیه - زوف در ایتالیا - س‍پ میر در آلمان - گوردن بنکس در انگلستان برای ایران عریز بوده است بدانیم و اگر در مورد شخصی اطلاع دقیق نداریم اول مطالعه کرده و بعد بنویسیم. حجازی یک انسان بود مانند همه اما ورزشکاری بود فوق العاده و بی نظیر. برای دوستان آبی و قرمز هم بگویم که من طرفدار پرسپولیس هستم اما ناصر خان جایی دست نیافتنی داشت - دارد و خواهد داشت.

ناصر خان چه سوتی داد :D

داداشم اینو در صفحه فیسبوکش گذاشته بود .فکرکردم اینجا باشه شماها هم ببینید که خالی از لطف نباشه

والله ما بازیهای اصلی و رشیدی و حجازی رو زیاد ندیدیم. ولی بازیهای عابدزاده رو که دیدیم که فقط سوتی می داد. مقدماتی 98 یه گل مفت تو تهران از عربستان خورد. از جاسم الهویدی لائی خورد و با کویت مساوی کردیم.دقیقه 90 بازی با عربستان تو ریاض رو سوتی عابدزاده گل خوردیم و بازی رو باختیم. 2 گل خیلی بد از استرالیا خورد. گل اول شوت هری کیول تو دست عابدزاده بود از زاویه بسته ولی رفت تو گل. گل دوم هم که خروج نکرد توپ 3 بار رفت و اومد تا گل شد. فیلم بازی استرالیا هم هست. عابدزاده فقط یه خروج داشت که با یه دست توپ رو گرفت.بقیه توپ ها تو چارچوب نبود.یه دونه بود که خورد به سر پاشازاده. در واقع اگر اشتباهات عابدزاده نبود ایران خیلی زودتر صعود می کرد سال 98. گل امریکا به ایران هم رو خروج اشتباه عابدزاده رقم خورد. ولی عابدزاده رو رسانه های سرخ بزرگ کردن با وجود اشتباهات زیاد.

مرحوم آقا ناصر در گل اول مقصر بود ,ولی این چیزی از ارزش های ایشون کم نمیکنه , الان که رحمتی بهترین گلر ایرانه , هیچ رقیبی هم نداره , رقبای ایشون ,بهترینشون, رحمان احمدی و باقی گلر های داخل وطن, تعطیل هستند ! حجازی وقتی شماره ١ تیم ملی را بر تن کرد که ٢٠ تا گلر درجه یک رقیبش بودند که جنازه هر کدومشون از گلر های الان بهتره : منصور رشیدی ,بهرام مودت ,حافظ طاحونی ,حسین راغفر ,رضا قفلساز,کریم بوستانی ,کربکندی ,نادر فریاد شیران ,وازگن صفریان و ..چند نام بزرگ دیگه . ایران در دهه ٧٠ میلادی در بالاترین قله فوتبال آسیا ایستاده بود ,تیم هایی مثل عربستان و کویت و امارات و قطر در مقابل ما حتا به اندازه یک پشه هم نبودند ,ولی تیم تجربه بین المللی نداشت ,و در آوردگاه هایی مثل جام جهانی و .. میترسید و بچه ها از نام اون تیم های بزرگ میترسیدند . به هر حال مرحوم آقا ناصر چه از نظر فنی و چه اخلاقی که همیشه جلوی نظام ایستاد و گردنش رو خم نکرد ( نه مثل امیر خان و نمونه های قرمز ایشون ) ,افتخار ماست و عابد زاده عزیز هم تو قلب همه ما ایرانی ها جا داره ,ما رفتن به جام جهانی ١٩٩٨ را مدیون این بزرگوار هستیم .

عزیزان انسان در زندگی دچار تحول و تغییر میشود ! مسایل فنی یک بحث واخلاقی مبحثی دیگه است . حجازی توی جوانی چه خصوصیاتی داشته را ما نمیدونیم ، گل بد خورده یا نخورده را کاری نداریم ، اما در دوران پختگی و مربیگری و تا زمان مرگش صادقانه سخن گفت و تنها چهره ای ورزشی نبود و تا جایی پیش رفت که مکتبی را بنا نهاد. اما عابد زاده هم دوران اوج وهم دوران افت داشت هرچند معمولن تو اوج بود و باید منصف بود و همین الان هم بازیهای ملی عابدزاده را در اینترنت میبینید حیرت میکنید.

سلام شهاب، حرف دل منو زدي، من ناصر حجاري رو بخاطر شخصيتش دوست داشتم، نوع بازيش قبل انقلاب هميشه برام سؤال بود، منم توي تمام فيلم هاي موجود در اينترنت نوع گل خوردناش و عدم رفلكساش برام سواله با اون همه اسم رسم، تنها نكته شاخص يك ويديو ٨ دقيقه ازش توي جام ٧٨ هست ببين، شروع مجدداش با دست و پا از لحاظ دقت معركس، شايد هيچ كس به گر پاس نرسه، يادت باشه عابدزاده شروع مجدداش از لحاظ قدرت بي همتا بود، پرتاب دستش از قدرت ضربات پاي اكثر دروا زده بانهاي ايران قوي تر بود. اما در كل با تمام احترام به حجازي، با بازيهاي محدودي كه از اون در دوره جوانيش ديدم وديدن تمام لحظاتي كه عابدزاده از منتخب أصفهان، تيم ملي از بازي اولش، استقلال، پرسپوليس و اخرين بازيش در جام جهاني به ياد دارم و مقايسش با دروازه بانهاي سالهاي ٦٠ به بعد، هيچ دروازه باني، هـيچ دروازه باني در ايران به زير شونه هاي احمدرضا عابدزاده نميرسه. احمدرضا عابدزاده در چهارچوب دروازه تيم ملي ايران يك افسانه است. همينطور كه دوستمون گفت احمدرضا از ٧٢ به بعد عملا با يك پا دروازه باني ميكرد. اگه مصدم نبود هيچ وقت دروازه باني به غلامپور، نكيسا يا كس ديگه نميرسيد. حتي با يك پا هم به درون دروازه برگشت و اونارو كنار زد. با تشكر از فرستنده اين كليپ زيبا.

Saam گرامی‌ ، مرسی‌ برای این ویدئو دستت درد نکنه .

حجازی بهترین دروازه بان قرن در آسیا بعد از الدعایه شد و عابدزاده سوم شد ... همین بسه و نیازی نیست با یکی دو تا ویدئو اینا رو مقایسه کنین ...

همین الان بازی ایران و پرو و ایران و هلند را دوباره دیدم. در بازی پرو، گل سوم پنالتی را خود حجازی با گرفتن پاهای کوبیلاس گرفت. در بازی با هلند آن آقایی که می گوید حجازی 26 بار دروازه را نجات داد، حتما بازی دیگری را دیده است! در گل دوم اگر خروج می کرد بهتر بود. و در هر دو پنالتی هم خلاف جهت رفت. البته در مجموع حجازی هم آدم خوبی بود هم گلر خوبی ولی من مخالف بُت سازی و اغراق بیخود هستم. سالها در میادین در امجدیه و آزادی بازی او را از نزدیک می دیدم. یک گلر خوب، ولی عابدزاده یک سر و گردن از او بالاتر بود. شما بازی ایران استرالیا را اگر ببینید می توانید ادعا کنید یک گلر 26 بار دروازه را نجات داد!

iranpak وseda ١١١ هر دو شما درست میفرمایید ,البته چیزی که این میان فراموش شده ,بعد زمان و مکان هست ,هر دو این بزرگواران در زمان و مکان خود بهترین بودند ,نمیشه مقایسه کرد ,سطح فوتبال تغییر میکنه ,به طور مثال در ایتالیا ,دینو زوف در زمان خودش بهترین بود و بوفون الان ,در این زمان , نمیشه گفت کدوم بهتر بودند ,فاکتور های زیادی در این میان نقش داره , ولی ٢ چیزی را که در مورد این ٢ بزرگوار دوست دارم ,اینه که هیچوقت به مردم شون پشت نکردند و با سیستم هم سازش نکردند ,این از آدم ها اسطوره می سازه , دیدید که رضا زاده با زد و بند با نظام از چشم مردم افتاد,با اون همه مدل و قهرمان ولی تختی همیشه تختی باقی موند یک پهلوان .

آقایانی که از حجازی بُت ساخته اند دقت کنند در گل اول که اشتباه مسلم مسلم او بود و حتی یک گلر ابتدایی هم این کار را نمی کند... گل دوم هم باز اشتباه این آقا که ایستاد منتظر سوت. همین آقا حجازی هم توی جام جهانی آرژانتین بیچاره مان کرد. سه یا چهار پنالتی را خود او به ضرر ایران گرفت نه مدافعین. اگر شک دارید لطفا فیلم بازیها را ببینید!

در مورد کار یک دروازه بان باید بازی رو کامل ببینید تا بتونید نظر بدهید. مرحوم حجازی تو یک بازی دوستانه برای تیم پیش کسوتان در دو نقش دروازه بان و فوروارد بازی کرد که من دیدم. در همون بازی هم واکنشهاش به چشم میومد. عابدزاده هم از معدود دروازه بانهای بعد از انقلاب بود که بدون پرورش کلاسیک با بدنی مناسب و استعدادی خوب بازی های درخشان زیادی رو به نمایش گذاشت.

حجازی پهلوان بود ورزش یک بخشه کاره ولی ایشون خارجه میدان هم عاشقه هموطناش بود یادم نمیره سره همین یارانه تنها ورزشکاری که اعتراض کرد مردم گدا نیستن همین ناصر خان بود . هم گلره خوبی بود هم با ملت بود . واقعاً متاسفم که بعضیها اشخاصی مثل سید مهدی رو لقبه عقاب بهش دادن کسی که با غرورش صعوده تیم ملی رو به خطر انداخت کلاغ بی صفت هم زیادشه . عقاب فقط به عابدزاده و ناصرخان میچسبه . روحش شاد

بد نیست بدانید که ایران برای ورود به جام جهانی ۱۹۷۸ در مجموع با سه گل خورده (در تمام بازی های مقدماتی) در جایی که هم استرالیا حضور داشت و هم کره جنوبی به جام جهانی (که از کل آسیا و اقیانوسیه تنها یک تیم اجازه حضور در میان ۱۶ تیم بازی های جهانی داشت) صعود کرد. ناصر حجازی تا بازی برگشت کره جنوبی در تهران و گل چاو بوم کاون در تمام بازی های مقدماتی دروازه ایران را بسته نگاه داشت. ای کاش افرادی مثل حشمت مهاجرانی (مربی تیم ملی در آن زمان) که سالها با ناصر خان کار کرده است و مربیانی مثل مرحوم رایکف در تیم تاج و دوستان و هم تیمی های انبوه او خاطرات خود را از حجازی یادداشت می کردند تا دوستان می دیدند که حجازی چرا حجازی شد و حجازی ماند.

حرفهای این گوینده پر از تعصب و یکطرفه بود !

حرف قشنگي زدي اقاي طاحوني كه درسته، هر دو شخصيت و مردانگي داشتن و مردم دار. اما نقد سالم و فني لازم هست تا رشد كنيم همگي و ظرفيتهامون بالا بره و ياد بگي ريم و بت نسازيم. شاخص و معيارهاي انتخاب دروازه بان قرن اسيا رو من نميدونم، اگه كسي ميدونه اگاهي بده. واسه من كه نوجوان دهه ٦٠ بودم عابدزاده يك ناجي بود، غرور و شخصيت فوتبال ايران از درون و بيرون خرد شده بود، ىك مشت جون گمنام با همت عابدزاده سوم شدن سال ١٩٨٨ با گر فتن سه پنالتي جلوي چين، بعد ١٦ سال تو اسيا اول شديم با شاهكارش جلوي كره جنوبي كه از جام جهاني ٩٠ اومده بود و فينال فقط و فقط با گر فتن پنالتيهاش كه مارو يك تنه قهرمان كرد، نبودنش در مقدماتي ١٩٩٤ فاجعه و بودنش در نيمه نهائي ١٩٩٦ نعمت كه قدر پنالتهاي گرفتشو در بازي عربستان ندونستيم و جلو كويت بأزم تو پنالتي ما رو سوم كردو دست اخر بغض ٢٠ سأله نرفتن به جام جهاني كه در بازي برگشت با روحيه بي مانندش و رهبريش تيم برد جام جهاني أينو هم بازيكناي ايران هم استراليا معترفن. بازي با أمريكا هم از شاهبازيهاشه. نه دوست من، احمدرضا عابدزاده تاريخ سازه نسل فوتبال بعد از انقلاب كه هيچكدوم از دروازه بانهاي گذشته و حال به گرد پاش نميرسن، اون يك افسانس. در رشادت هيچ دروازه باني به پاش نميرسه، كه از شاخصه هاي دروازه بانيش تك به تك هاي موفقش بود، خيلي سخت ميشد به عابدزاده تك به تك گل زد به خاطر سر نترسش و جسه تنومندش، سال ١٩٨٨ صلح و دوستي كويت بازي با عراق واسه همه مهم بود يك صحنه چنان رفت روي پاي مهاجم عراقي كه گفتم ديگه بلند نميشه احمدرضا، شد و مهاجم حريف ديگه جرات نزديكترين شدن بهش رو نداشت. مصدوميتهاشم بخاطر درگيريهاش با مهاجماي حريف كه ١٣٧٢ واسه هميشه پاشو خراب كرد. رحمتي نه به خاطر توانايي تكنيكي كه بخاطر نداشتن اخلاق و پشت كردن به تيم ملي جايي تو دل مردم نداره. اون واسه بازيهاي كوچيك شايد حرفي واسه گفتن داشته باشه اما بازي بزرگ و حماسه سأزي نه. عكس العملش رو بعد خوردن گل دوم تو أزادي دوباره ببين با گل دوم كه استراليا خورد تيم ملي تا تفاوت از زمين تا اسمون بين عابدزاده و رحمتي مشخص بشه. مثل ماست كه وا رفته بود روي زمين، كل تيم هم همين حال و داشت، اونم تو فوتبال كه توي يك دقيقه ميشه گل زد.

دانشمندان عزیزی که میگن حجازی فوق العاده نبود پس چرا اسطوره شد... خوب گوش کنین... تختی چرا اسطوره شد؟؟؟ بخاطر مدال هاش؟؟؟ نه خیر. تختی خیلی خیلی مدالهاش کمتر از موحد و بعضی دیگه از هم دوره ای هاش بود. تختی اسطوره شد بخاطر اخلاقش، مردم داریش، جوانمردیش، بخاطر شخصیتش. ناصر خان حجازی هم اسطوره شد بخاطر شرفش، انسانیتش، و بخاطر چاپلوسی و دولا راست نشدن جلوی هرکسی .... نذاشتن بره منچستر بازی کنه چون قبول نکرد ریش بذاره ... نون به نرخ روز نمیخورد مثل پروین. حجازی اسطوره بود چون مثل گلبرگ مغرور از بی آبی خشکید ولی با ذلت و خواری پی شبنم نگشت. این است فرق یه تاجی با یه پولپولک لیسی.

@fatahi شما یه صحنه از بازی ایران استرالیا بیار که عابدزاده موقعیت خطرناک حریف رو گرفته باشه.خداروشکر فیلم بازی هست. فیلم سوتیهای عابدزاده جلوی قطر و کویت و عربستان هم هست حجازی دومین گلر قرن اسیا شد در حالی که عابدزاده اسمش تو لیست بهترین گلرهای قرن اسیا اصلا نبود

عرض کردم شما فیلم بازی ایران هلند و ایران پرو را اگر عنایت کنید و ببینید متوجه می شوید که در جام جهانی آرژانتین بیشترین ضرر را به تیم ملی ایران همین آقای حجازی زد. ایشان سه پنالتی را با گرفتن پای بازیکن مهاجم حریف به آنها داد. یک عدم خروج ابتدایی هم داشت که گل سوم هلند بود. حالا این را مقایسه کنید با کار عابدزاده در جام جهانی مقابل آمریکا که شاهکار بود و با مقابل استرالیا که تنها و تنها او بود... البته هر دو گلر عالی بودند و خدمت کردند ولی دانستن حقایق ضرر ندارد.

ممنون از seda 110 بخاطر توضيحات، ناصر حجازي توي قلب مردم بوده وهست، قصد هيچكس خدشه دار كردن تواناييهاي فني حجازي نيست، اسم و رسمش و ركوردهاش و سالها درون زمين بودنش گوياست، فقط واسه نسلي كه بازيهاش رو نديده و محدوده به شايد ٧-٨ بازي اونم صحنه هاي گل اين ذهنيت بوجود مياد. قبول كه تمام دروازه بأنها روز بد دارن و يا حتي دوره افت كه معمولا شامل سالهاي اخره. اما يك نكته رو بأيد در نظر داشت كه تا قبل دهه ٨٠ شمسي بنا به نقل قول خود مرحوم حجازي در يك بازي حداكثر ٢-٣ توپ بيشتر توي چهارچوب دروازه استقلال و پرسپوليس نمي امد و أصولا تيم هاي مقابل واسه كم گل خوردن ميامدن. داستان تيم ملي ايران هم كه در اون زمان در اسيا بي رقيب بوده و اگه اشتباه نكنم ايران تا سال ٥٩ ده سال از تيم اسيايي شكست نميخوره و اكثر بازيهاش يك طرفه بوده. اكثر بازي هاي ما مقابل كره جنوبي از سال ٦٥ تا ٧٥ فاجعه بوده ٣ تا ٣ تا خورديم ( سجادي و غلامپور) مگر مواقعي كه عابدزاده بوده. بازيهاي سخت تو اين ٢٣-٢٤ سال كم نبودن. بايد در نظر گرفت كه اختلاف ايران گذشته با حالش رو كه افت داشته و همچنين رقباش كه پيش رفت كردن و رقباي جديدي كه پيدا شدن. نميدونم تيم ايران قبل انقلاب چند بازي مثل بازي پرفشار استراليا، امريكا، كره جنوبي١٩٩٠، ژاپن ٩٢، كره جنوبي ٢٠١٣-٢١١٤ و الجزائر ١٣٧٢ برگشت ... رو قبل انقلاب تجربه كرده. راستي اگه اشتباه نكنم توي بعضي المپيكها و مسابقات قهرماني اسيا يا بازيهاي اسيايي ناصر حجازي جاشو به رشيدي يا قفل ساز و كساي ديگه داده كه نميدونم علت فني داشته يا به خاطر شخصيتش مورد غضب مسئولين وقت قرار ميگرفته.

نمایشگاه سورتمه پروین معروف است و از قبل از انقلاب بهترین و گران ترین اتوموبیل ها را می فروخت. همۀ درآمد پروین از مزد مربیگری و بازیکنی و سرمایه گذاری در بازار و تجارت و خریدن زمین در اطراف تهران است و بس. ناصر خان حجازی هم نه شبی تختی بود و نه ربطی به تختی داشت. تختی یک چهرۀ مردمی و دوست داشتنی و نیکوکار بود و در تاریخ ورزش و سیاست ایران تکتاز است.

حالا بعد از مرگ ناصر حجازی ایرانیانی که مثل همیشه عاشق بزرگنمایی و اسطوره سازی هستند حجازی را از آنچه بوده هزار بار بزرگتر می کنند و او را با تختی بزرگ مقایسه می کنند که کار بسیار غلطی است. اگر به آخرین مصاحبه های حجازی گوش کنید و همچنین به مصاحبۀ او در یک کشور اروپایی می بینید که او بیش از هر چیز به فکر خودش بود و نارحت بود از اینکه چرا با آمدن قانون بیست و هفت ساله ها زود از فوتبال خداحافظی کرد! و همچنین از این ناراحت بود که چرا به او اجازۀ سرمربیگری تیم فوتبال در ایران نمی دهند. او غم خود داشت و خود را خیلی بالا می دانست...

خیلی عجیب است یک نیم تاجی (حالا اگر تمام تاجی بود باز یک چیزی) می شود سخنگوی هواداران پرسپولیس و با دروغ بافی و تهمت زنی به اسطورۀ باشگاه ما از طرف ما فتوا می دهد که هواداران.... برو عزیزم به کار باشگاه خودت برس!

اونهایی که با زندگی علی پروین آشنا نیستند بدانند که دروغ بافی و تهمت زنی فقط از هواداران تیم مافیا بر می آید و بس. علی پروین از سال 1345 در بهترین باشگاههای ایران عضو بود و همیشه بالاترین دستمزدها را می گرفت. علاوه بر آن از آنجایی که فردی بازاری و کاسبکار است همیشه در تجارت اتوموبیل بوده و نمایشگاه اتوموبیل او از قبل از انقلاب در تهران معروف بوده. پروبن فردی درستکار و در عین حال کاسبکار است و کاسبکاری درست عیبی نیست.

و اما از لحاظ شخصیتی، تا آنجا که من از حجازی شناخت دارم آدم درستی بود ولی یک اشکالی که داشت خود بزرگ بینی بیش از حد بود. ایشان خود را خیلی بالاتر از یک ورزشکار می دانست و بارها در مصاحبه ها و صحبتهایش این انعکاس وجود داشت. البته باز می گویم در مجموع او رای یک اسطورۀ فوتبال ایران می دانم و یک چهرۀ محبوب.

دروغ بود؟؟ امضا جعل شده ارش فرزین تو 90 نشون داده شد. خود هدایتی تو مصاحبه اش گفت که من 5 میلیارد دادم به پروین و مسئولیت همه چی رو سپردم بهش. بی خیال حاجی، حجازی اگه اصل نظام رو تائید می کرد که رد صلاحیت نمی شد. پروین بود که بعد انقلاب با خوش خدمتی هاش پرسپولیس رو از دست بزرگای پرسپولیس ( کلانی شاهرخی بهزادی و ... ) در اورد و سالها تیم دستش بود. اتفاقا زمان پروین بود که پرسپولیس به پیروزی تغییر نام پیدا کرد. حتما ویلای لواسون و مغازه 7تیر رو هم از ارث پدری به دست اورده نه از رانت دولتی مصاحبه خداداد هم هست واسه چند ماه پیش که گفت پروین برای پیوستن به پرسپولیس و تیم ملی 100 هزارتومن از من خواست. دیگه سعی کنید ماله نکشید همه می دونن پروین از موقعیتش سو استفاده کرد و جیبش رو به شدت پر کرد

اون پول هدایتی یک دروغ بود که خود هدایتی اومد گفت هیچ پولی به پروین نداده تا دست امثال شما که میخواستند پروین رو خراب بکنند رو بشه...در ضمن آقای نیما تاج همین پروین بود که ترجیح داد همه نتایج پرسپولیس رو به نفع حریفاش بزنند اما اسم پرسپولیس به شهید چمران تغییر نکنه....در پایان بله علی پروین بخاطر پرسپولیس دست عالم و آدم رو اگه لازم باشه میبوسه اما مثل ناصر شما با کاندید شدن برای ریاست جمهوری اسلامی اصل این نظام رو تایید نکرده ...

اون موقعی که حجازی حاضر نشد عکس مقامات رو تو دربی دستش بگیره علی پروین می رفت جماران دست بوس. پاداش خوش خدمتیهاش هم این بود که از سال 60 تا 80، پانزده سال پرسولیس تو دستش بود ولی ناصر خان رو فراری دادن رفت بنگلادش کار کرد. حجازی چهره اش قبل و بعد انقلاب یکی بود و تغییر نکرد ولی پروین 180 درجه عوض شد برای همینه الان اکثر طرفدارای فوتبال ناصر خان رو دوست دارن ولی پروین رو پرسولیسی ها هم دیگه قبول ندارن چه برسه به بقیه هوادارای فوتبال

عارف خان درسته اون بازیهای صلح و دوستی در کویت بود سال 1989 که پروین تازه سرمربی تیم ملی شده بود . کلا تیم ایران یک کم ناقص بود و ناهماهنگ و عجولانه تیم تشکیل شد اما بیشتر برای محک زدن بود ولی بد هم بازی نکرد تیم ایران...اما عابدزاده زیاد روی فرم نبود در اون بازیها...بازی اول ایران یمن جنوبی رو برد با دو گل نامجو مطلق بازی دوم با گینه 1-1 شد با گل محرمی البته ایران فرصت زیاد داشت...بازی سوم با عراق 0-0 در نیمه نهایی هم با اوگاندا 2-2 با گلهای انصاریفر و بیانی..که به پنالتی باخت و بازی سوم چهارمی هم به کویت 1-0 باخت که یک بازی بی حال بود البته آخرین بازی ملی بهروز سلطانی هم بحساب میاد

من يك بحث فني رو كه برخي دوستان أشاره كردن رو بيشتر باز كنم و اميدوارم دوستان كه سن بيشتري دارن يا تخصصي دروازه باني مثل اقاي صدا نظر بدن و اونم بحث خروج از دروازه هست كه ميشه گفت پاشنه أشيل اكثر دروازه بانهاي ايران و بزگرترين نقطه ضعف اونها و در برخي مواقع كشنده دروازبانهاي ايراني بوده كه نمونه شاخص اون هادي طباطبايي هست كه به حق بهش لقب شير كپنهاگ رو داديم ولي بخاطر همين نقطه ظعف تو دو بازي ملي جلوي أمريكا و مكزيك (دوستانه) و صد البته با كمك مافياي خبرورزشي (ناصر پوراحمد و دوستان) أونو بطرز باورنكردني و ناحق نابود كردن و شاگرد و دست نشوندشون برومند رو جاش گذاشتن كه اونم داستانش سران جام خوشي پيدا نكرد. يا دمه هيچ حمايتي ازش نشد. يكي از بهترين شوت گيرهاي هاي تاريخ ايران. شايد بشه گفت تنها دروازه بانهايي كه جسارت خروج داشتن عابدزاده و طباطبايي بودن، كه طباطبايي توي استقلال هم بخاطر خروج اشتباه تو همون زمان كه تيم ملي فيكس بود سخت مورد نقد و نكوهش قرار گرفت. عابدزاده هم تو اين زمينه از جواني اين مشكل رو داشت، بازي با گينه ١٩٨٨، كه يك صفر ايران باخت روي كاشته و إرسال از چپ و خروج اشتباه و ضربه سر مهاجم حريف و گل. تا مدتي كمتر بيرون ميومد ولي بعدها بيشتر و بهتر. در كل بيشتر مديريت ميكرد و بخاطر جسارت و اعتبارش كم و بيش بيرون ميومد و گاه خرابم ميكرد ولي كسي انتقاد نميكرد. تو پرسپوليس و تيم ملي هميشه دفاعها ميدونستن و باهاش هماهنگ بودن و سريع مي رفتن روي خط جا ميگرفتن وقتي خارج ميشد از دروازه تا اگه اشتباهي صورت گرفت شانس جمع كردن باشه. در كل شايد بشه اين ايراد رو ازش گرفت در طول بازيگريش. اما بايد در نظر داشت كه دروازه بانهاي ديگه اكثرا ريسك نمي كردن و نميكن و رو خط ميمونن تا اشتباهات بيشتر سر دفاع سرشكن بشه ولي تو حالتي كه دروازه بان بيرون مياد مسئوليت به عهده اونه و اگه خراب كنه اونه كه خراب ميشه و دفاع تو حاشيه امنيت هست و اگه پشت دروازه بان رو جمع كنه خدا ميشه مثل پاشازاده. در كل هماهنگي مهمترين عامل تو اين زمينه كه از شاخصه هاي احمدرضا بود كه شاخص جهاني تو اين زمينه ميتونه آشمايكل باشه، كه كمي هم بي رحم بود با مدافعين. در عين قابل اطمئنان بودن. مرحوم حجازي هم تو تصاوير محدودي كه من ديدم جسارت خروج رو داشته كه خوب اشتباه هم داشته كه تو اين زمينه دروازه بانهاي بزرگ هم گاهگاهي روي خروج اشتباه ميكنن، ولي دفاعها بنظر خيلي باهاش هماهنگ نميان و اون تنها بنظر مياد.

از لحاظ فنی هم آنچه که عیان است چه حاجت به بیان است. شما همین گلی را که از فرانسه خورد ببینید که آیا ابتدایی ترین گلر های تیم جوانان هم اینکار را می کنند؟! توب را با دو دست انداخت توی دروازه! گل دوم هم ایستاد و نگاه کرد. در بازی با هلند در جام جهانی ما هر چه گشتیم ببینین یکی از آن 26 باری که او دروازه را نجات داد کی و کجا بود، پیدا نکردیم، شما اگر دیدید ما را لطفا خبر کنید!

سلام اقاي منچه... ، الان كه گفتي يك چيزايي تيره و تار يادم اومد از ١-١ ولي نه دقيق، چك ميكنم. خوب سن بالا ميره و ضريب اشتباهات زياد ميشه و حافظه يواش يواش كمرنگ، ولي صحنه گل خوردن احمدرضا دقيق يادمه كه خيلي تو ذوقم خورد اون زمان، اگه اشتباه نكنم با اوگاندا هم بازي كرديم كه ٢-٢ شد، شاهرخ و محمد حسن گل زدن و توي پنالتي اگه اشتباه نكنم ٨-٩ پنالتي زده شد كه زرينچه هم پشت توپ رفت اون بازي احمدرضا هيچ توپي رو نه نگفت تو پنالتي و باختيم. دوستان عزيز، نيمي از چيزهايي كه ميبينمو با چشم نميشه باور كرد وأي حال به شنيده ها از اين و اون .كه اكثرا ما از روي شنيده ها همراه با تعصب در مورد ادمها قضاؤت ميكنيم كه شامل حال همه ما هست كه بايد در بحثها بدور از تعصب و در نظر گر فتن همه جوانب، تفكيك شده و مستند صحبت كنيم و احترام همديگرو حتي اگه اشتباهي ميكنن نگه داريم. يادمون باشه در وحله اول كه پروين و حجازي انسان هستن مثل همه ما و اشكالات و اشتباهاتي دارند. نبايد انتظار داشت در تمام ابعاد كامل و بدون نقص باشن. ورزشكارهاي موفقي بودن در زمان خودشون. مهم اينه كه هردو از خودشون ظرفيت بالأيي نشون دادن نسبت به ميزان رشد، موفقيت و محبوبيتي كه پيدا كردن نسبت به چيزي كه بودن و جايي كه ازش برخواستن. نسبت به عقبه و سطح شرايطي كه درش رشد و پرورش پيدا كردن. هر دو از طبقه محترم و زحمتكش متوسط رو به پايين جامعه بلند شدن. هر دو موفق و محبوب بودن، سلامت نسبي خوبي داشتن نسبت به رشدي كه كردن و هيچ وقت ادعاي جز انچه درظاهر نشون ميدادن نداشتن. حالا علي پروين شخصيت، لوتي گري و رندي خودشو داره كه واسه مسيري كه در زندگي داشته و نقشي كه بازي كرده اجتناب ناپذيره در كل بعد انقلاب واسه حفظ و موفقيت تيم پرسپوليس نقش انكار ناپذيزي داشته اين وسط به يك عده هم شايد كم لطفي كرده يا پيشكسوتهاي ديگه رو بازي نداده. ولي اين رو در نظر بگير مدير در هيچ سيستمي نميتونه همه رو راضي نگه داره اونم مدير اجرايي. حالا حساب كن وقتي ميخواهي يك تيم پراوازه رو با ٢٢ آدم كه توش همه تيپ جوون در دهه ٦٠ بدون پول پشت صندوق ماشين مديريت كني با روش سنتي اين داستانها اجتناب ناپذيره و جالب اينكه بإرها قهرمان بشه اون تيم تو اون دهه. إيراد بهش وارده ولي مدير اجرايي موفقي بوده. من دركل إيرادات غير فني وارد به مرحوم حجازي رو بيشترمسايل شخصي خودش و غير وارد ميدونم، تأثيري روي هيچ كسي مستقيم و غير مستقيم نداشته. خودبزرگ بيني، چون تكبر به همراه كلامش و حالتش نبود، يا اينكه بخواهد فخر بفروشه، اگرهم مسائله اي باشه به خود فرد بر ميگرده. إنسان سالم و بي غل و غشي بود. بيشتر به حساب سادگيش ميشد گذاشت و نداشتن سياست. يادمه يك بار مصاحبه اي ازش چاپ شد كه توي بحث فوتبالي با بلازويچ، خودش ميگفت كه بلازويچ تحت تأثير قرار گرفته وبهش گفته كه تو در حد مربيگري ميلان هستي اگه درست خاطرم باشه. كه منو ناراحت كرد بخاطر خود حجازي. اينها مسايلي بود كه عنوان نكردنش حتي در صورت صحت بهتر از عنوا ن كردنش بود. كانديدا شدنش شخصيه و ربطي به بحث فوتبال و شخصيتش بنظر من نداره، و تأثير منفي هم نداره. در كل اين مسائل ربطي به تواناييهاي فنيش و سلامت كاريش كه در بازيگريش و دوران مربيگريه نداشت. شخصيت مودب و محترم و احترام گذاري بود، صادق بود و خود ساخته بود و زحمت زياد كشيده و سختي ديده بود واسه چيزهايي كه بهش رسيده بود. سه سال پيش مستقيم از زبان مجيد سليم پور همبازيش در استقلال ١٣٥٩ شنيدم كه تو بنگلادش چه بهش گذشته. پرستيژ داشت، خوش تيپ بود. بنظر من رفتنش هم با شكوه بود، اگه ٢٠ سال ديگه ميموند ميشد مثل خيلي از اين بزرگهايي كه غريب رفتن كسي تو جامعه نميشناختشون، شيرزادگان، رنجبر، فكري، برومند ... در كل املاي ننوشته غلط نداره، اين عزيزان مشق زياد نوشتن غلط هم به هر حال دارن، مهم سهم و نقشي كه در پيشرفت، افتخار و حفظ فوتبال داشتن. من هميشه از خودم ميپرسم اگر اگر موفقيت، شهرت اين دو آدم رو داشتم ميتونستم آدم بهتري بأشم، رفتار بهتري داشته باشم، محبوب باشم يا اينكه أيا همين ايراداتي كه ازشون ميگيرم رو نداشتم يا از اون مهمتر الان ندارم. پروين و حجازي دل بزرگي داشتن و مردم رو دوست داشتن و مردم هم اين رو ميفهميدن و اونا رو دوست داشتن، شايد بشه عده اي از مردم رو چند سالي گول زد اما اكثريت مردم رو ٢٠ -٣٠ سال نه.

ایرانپاک عزیز یک بار دیگر بازی در مقابل هلند را ببیند و منصفانه بنویسید.

dandan ناصر خان شما اصلا کار خیر تو زندگیش انجام نداد که بخواد تو بوق و کرنا بکنه...اگر کرده بود خود به خود همه میفهمیدن چون افراد مشهور هر کاری بکنند سریع توی رسانه ها انعکاس پیدا میکنه هر چقدر هم سعی کنند که قایم کنند...در ضمن خنده ننداز مارو دیگه هر آدمی که علی پروین رو بشناسه میدونه که پروین کلا از دوربین فراریه اما علی پروینه و هر جا بره چه بخواد چه نخواد بیست تا دوربین دنبالشه.....اصلا ناصر خان رو که یک آدم مغرور خود بزرگبین بود با پروین مقایسه نکن که با همه بزرگیش خودش رو کوچیکتر از اونی که هست نشون میده...دست همین ناصر خان شما رو چند بار گرفت؟ اما ناصر خان شما نشست تو برنامه تلویزیونی با وقاحت تمام پشت سر پروین حرف زد که اون همه بدادش رسیده بود...اما پروین بزرگتر از این حرفهاست و همیشه گفت احترام ناصر خان واجبه...اون ناصر خان شما بود که قصد داشت رییس جمهور جمهوری اسلامی بشه نه پروین..

آخه کجای کار تختی به ناصر خان شباهت داشت؟ ناصرخان تا پول نگرفت سوار اتوبوس نشد که بره جام جهانی برای کشورش بازی کنه...حالا پروین اگه بخاطر تیم محبوبش چاپلوسی هم کرد لااقل کلی هم کار خیر انجام داده...کارهایی که ناصر خان یکهزارمش هم انجام نداد...اصلا اگه کسی سراغ داره که ناصر خان یک یه ریالی تو دست یه محتاج گذاشته باشه بیاد بگه ماهم بدونیم...فقط یه بار تو تلویزیون اومد گفت من به فلانی پنج میلیون کنم میکنم...آبروی طرف رو برد هیچ تازه کمک هم نکرد اصلا بروی خودش هم نیوورد...ما که هنوز نفهمیدیم ناصرخان چه کار بزرگی انجام داده که کسی خبر نداره..

آقای seda متاسفانه اطلاعاتی که شما در مورد مرحوم ناصر خان میدین اشتباه و همراه با توهم همیشگی ناصر خان هست که همیشه دنبالش بود...ناصرخان متولد 1949 بود و آخرین بازی ملیش در جام ملتهای آسیا 1980 در برابر کویت بود...بدین ترتیب ایشون تا سن 31 سالگی دروازه بان تیم ملی ایران بود....قانون 27 ساله ها زمانی اومد که ناصرخان 33 ساله بود و به یک سال هم نکشید که اون قانون جمع شد....حالا اون قانونی که چند ماه بیشتر دوام نیوورد چه تاثیری مهمی میتونه گذاشته باشه روی زندگی ورزشی یک دروازه بان 33 ساله من هنوز نفهمیدم...فقط یک بهونه ای شده برای بیدار کردن حس توطئه...تاثیرش رو اگه ممکنه توضیح بدید که ما هم بفهمیم..

من اینجا متن کامل رو گذاشتم و مثل شما سانسور نکردم....اگر کاملش رو بخونی صورت مسئله 180 درجه با اون چیزی که شما ادیت کردی فرق میکنه...بقیه حرفهات هم راجع به پروین از همین نوع هست دیگه...ادیت اطلاعات و سانسور...اصلا یک ریال ارزش نداره

در ضمن شما چرا نمیگی که پرسپولیس اون سال به درخواست فدراسیون از لیگ کنار کشید؟ علت نامهُ درخواستی فدراسیون هم حضور زیاد بازیکنان پرسپولیس در اردوهای تیم ملی بود و اینکه هم لیگ ایران هم بازیهای مقدماتی جام جهانی خیلی فرسایشی پیش میرفت و اگه پرسپولیس میخواست در لیگ بازی بکنه لیگ اون سال بسیار طولانی میشد چون طبق قانون اون سال هر تیمی که حداقل سه بازیکن در اردوی تیم ملی داشت بازیهای لیگش عقب میوفتاد و اصلا خاکپور و پیروانی و سراج رو هم حساب نکنیم باز هم میشن 11 نفر که به طرق مختلف درگیر اردوهای تیم ملی بودن...اصلا فرض میگیریم سه نفر بودن...حتی اگه سه نفر هم بودن بازیهای پرسپولیس عقب میوفتاد و اون لیگ اصلا تموم نمیشد...

همون ویکیپدیایی که شما سانسورش کردی نوشته من از خودم در نیووردم....تا اون سال تیمهای حاضر در لیگ یک بنا به رتبهُ سال قبل و مسابقات انتخابی استانی انتخاب میشدند ... باز فرصت اومدن به لیگ یک رو با حضور در سوپر جام داشت اما نتونست نتیجه بگیره حالا تقصیر فدراسیون این وسط چیه؟ اینکه استقلال در لیگ پنجم شد نکته انحرافی شماست که همش دنبال بهونه میگردین...سهمیه ها تا اون سال جور دیگه ای تایین میشد..

اون سال سهمیه سال بعد هر استان مشخص میشد که استقلال شامل سهمیه نشد فقط بخاطر نتایجش .... طبق قانون هم من اون بالا گفتم باید بجای لیگ سراسری در باشگاههای تهران بازی میکرد و چون از سال بعد دیگه هیچ تیمی نمیتونست بطور مستقیم از استان به لیگ یک بره و باید از پایین شروع میکرد برای دور زدن قانون و زودتر رسیدن استقلال به لیگ یک پیشنهاد دادن که برن دسته سه همه اون تیمها هم قبول کردند چون به نفعشون بود...

در ضمن من راجع به طرفدارها حرف نزدم....حرف من راجع به باشگاه استقلاله که از بدو تاسیس از حمایتهای دائمی دولت برخوردار بوده و هست و دشمنیهایی که در همه دولتها در حق اول شاهین و بعد پرسپولیس شده...شما صبر کن ببین اگر فوتبال بطور واقعی خصوصی بشه اونوقت فرق این دو تیم رو بیشتر خواهی فهمید...فقط آرزو کن که اون روز نیاد..

همین الان اگه 4 تا بازیکن از استقلال رودعوت کنند به تیم ملی شما حاضر میشین بدون اون بازیکنها توی لیگ بازی کنید؟ سه راه میمونه یا باید بدون ملی پوشها بازی کنید یا دائما بازی های لیگ عقب بیوفته یا اینکه کلا کنار بکشید .... پرسپولیس کلی بازی عقب افتاده داشت که اگه میخواستند لیگ رو با پرسپولیس ادامه بدهند معلوم نبود لیگ کی تموم بشه ضمن اینکه پرسپولیس با اون همه مشکل ناهماهنگی که بخاطر اردوهای تیم ملی برای بازیکنهاش وجود داشت در بعد از هشت بازی با دو امتیاز کمتر از استقلال در رتبهُ دوم جدول بود که کنار رفت شما توی 3 تا بازی ملی اونهم با فاصله زمانی زیاد تعداد ملیپوشهاتون زیاد بود کلی قشقرق راه انداختید پرسپولیس که بازیکناش اون سال در طول کل سال همش اردو بودن..

منهم نگفتم کاویانپور و امامی فر و حلالی عضو اصلی تیم ملی بودند...اما درگیر اردوهای تیم ملی بودند...حالا اگه بازی میکردن یا نه در اصل قضیه فرقی نمیکرد..

پست اولت دقیقا حرفهای من رو تایید میکنه...اگه سواد داشته باشه میبینی که نوشته مسئولان خودتون بجای تهران تصمیم گرفتند به لیگ سه بروند که اون پیشنهاد فدراسیون بود اما زوری در کار نبود اگر در همون باشگاههای تهران میموندید برگشتن به لیگ سراسری بیشتر طول میکشید ... شما اگر راست میگفتی مطالب رو کامل میذاشتی نه اینکه تیکه تیکه گزینه ای کپی کنی اینجا..

نمیدونم حالا چرا این قسمتها رو سانسور کردی؟ بر اساس قوانین فدراسیون فوتبال ایران در آن هنگام، تیم‌های حاضر در لیگ آزادگان بدون توجه به رتبهٔ تیم‌ها در لیگ سال قبل و از طریق مسابقات انتخابی استان‌ها برگزیده می‌شدند. در تهران نیز پس از پایان مسابقات لیگ آزادگان در دی و بهمن ۱۳۷۱، تورنمنتی موسوم به «سوپر جام باشگاه‌های تهران» برگزار گردید تا نمایندگان تهران در لیگ آزادگان سال آینده انتخاب شوند. استقلال در این تورنمنت نتایج درخوری کسب نکرد و با وجود مقام پنجمی در دومین دورهٔ لیگ آزادگان در فصل گذشته، از حضور در لیگ سوم آزادگان بازماند.

تو که هین الان گفتی امامی فر و کاویانپور بعد از جام جهانی به تیم ملی دعوت شدن حالا یه دفعه برای محک زدن بوده...برای هرچی بوده بهرحال دعوت میشدن...بعدش هم جواب ندادی که در اون لینکی که من فرستادم از ویکیپدیا جلوی اسم پیروانی سراج خاکپور و استیلی اسم کدوم باشگاه رو نوشته؟ چون اون سایتی که شما از روش کپی کردی اشتباست سند اشتباه بودنش هم همون مهدوی کیاست...بعدش توضیح بده که چرا اول گفتی امامی فر اون موقع بلژیک بود بعد عوض کردی گفتی بعد از جام جهانی به تیم ملی دعوت شد....حالا هم که برات اسم بازیهای ملیش قبل جام جهانی رو بردم دیگه چی داری بگی؟ تو اینها رو اول توضیح بده که چرا حرفهای خودت رو اینقدر عوض میکنی

اون کامنت دوم شما هم اینقدر بچگانه و خنده داره که اصلا ارزش جواب دادن نداره..

در مورد هلالی هم اول میگفتی توی پرسپولیس نبود...حالا میگی بود ولی بازی ملی نمیکرد..آقا جون به اردوهای تیم ملی که دعوت میشد...نکنه باز میخوای بگی نمیشد؟

کسی که حتی نمیدونه طباطبایی یه زمانی تو پرسپولیس هم بوده میاد ادعا میکنه که فوتبال ایران رو از قدیم با جزیاتش دنبال میکرده برادر شما یک آمار درست از بازیکنها نتونستی بدی همه آمارهایی که دادی اشتباه بود اونوقت انتظار داری آدم حرفهای تورو باور کنه؟

پس بر خلاف حرفهای شما کاویانپور و امامی فر قبل از جام جهانی بازی ملی در کارنامه دارند..اون لیست بازیکنهای شما هم اشتباست مهدوی کیا مگه بعد از جام جهانی به آلمان نرفت؟ پس چرا جلوی اسمش نوشتی هامبورگ؟ لااقل مینوشتی بوخوم که کمتر تابلو بشه چون اول رفت بوخوم سال بعدش رفت هامبورگ..میناوند رو زدی اشتورم گراتس اتریش در حالی که اونهم بعد از جام جهانی رفت اتریش..پیروانی رو الکی زدی برای خودت السد قطر سراج هم زدی نفت..امامی فر هم سه سال بعد از جام جهانی رفت بلژیک..ببین با کی داریم بحث میکنیم ما...

1 GK Ahmad Reza Abedzadeh 25 May 1966 66 Iran Persepolis F.C. 2 MF Mehdi Mahdavikia 24 July 1977 24 Iran Persepolis F.C. 3 DF Naeem Saadavi 16 June 1969 8 Iran Persepolis F.C. 4 DF Mohammad Khakpour 20 February 1969 37 Iran Persepolis F.C. 5 DF Mohammad Peyravani 20 February 1970 37 Iran Persepolis F.C. 6 MF Karim Bagheri 20 February 1974 44 Germany Arminia Bielefeld 7 MF Alireza Mansourian 12 December 1971 33 Iran Esteghlal F.C. 8 MF Sirous Dinmohammadi 2 July 1970 16 Iran Shahrdari Tabriz F.C. 9 MF Hamid Reza Estili 1 April 1967 44 Iran Bahman F.C. 10 FW Ali Daei 21 March 1969 50 Germany Arminia Bielefeld 11 FW Khodadad Azizi 22 June 1971 27 Germany FC Köln 12 GK Nima Nakisa 1 May 1975 1 Iran Persepolis F.C. 13 FW Ali Latifi 20 February 1976 0 Iran Bahman F.C. 14 DF Nader Mohammadkhani 23 August 1963 16 Iran Poly Acryl F.C. 15 DF Ali Akbar Ostad-Asadi 17 September 1965 29 Iran F.C. Zob Ahan 16 MF Reza Shahroudi 21 February 1972 34 Iran Persepolis F.C. 17 DF Javad Zarincheh 23 July 1966 55 Iran Esteghlal F.C. 18 FW Sattar Hamedani 6 June 1974 3 Iran Bahman F.C. 19 FW Behnam Seraj 19 June 1971 0 Iran Persepolis F.C. 20 DF Mehdi Pashazadeh 27 December 1973 4 Iran Esteghlal F.C. 21 MF Mehrdad Minavand 30 November 1975 23 Iran Persepolis F.C. 22 GK Parviz Broumand 11 September 1972 0 Iran Esteghlal F.C.

شما لطلاعاتت بسیار پایینه برادر......من اینجا اسم بازیکنهایی رو اوردم که حد فاصل تیر 1376 تا مرداد 1377 که لیگ طول کشید هم در پرسپولیس بودند هم یک جورایی درگیر اردوهای تیم ملی بودند. اما راجع به حرفات در مورد بازیکنها: اسماعیل هلالی از سال 1374 تا 1381 در پرسپولیس بود..میناوند سال 1377 به اتریش رفت.. پیروانی و دایی یک فصل در لیگ 9 تیمی قطر بودن که خیلی زود تموم شد و پیروانی به پرسپولیس برگشت..کاویانپور درسته که در تیم ملی بازی زیاد نکرد اما به اردوها دعوت میشد و حتی در بازی دوستانه با امارات که ایران 3-1 باخت بازی کرد و دقیقه 80 بجای منصوریان وارد بازی شد پس اطلاعات شما در این مورد هم اشتباهه...امامی فر سال 1380 به بلژیک رفت..هادی طباطبایی هم قبل از استقلال یک سال در پرسپولیس مارو باش....بعدش هم من راجع به لیست تیم ایران در جام جهانی حرف نزدم بلکه راجع به بازیکنانی حرف زدم که حد فاصل 1376 تا مرداد 1377 یا بازیکن تیم ملی بودند یا به اردوها دعوت میشدند...که طبیعتا بازیکنهایی یه مواقعی دعوت میشدن یه مواقعی هم نمیشدن و در پایان ممکنه چند نفری هم خط خورده باشند..شما همه چیزو باهم قاطی نکن لیست تیم ملی ایران در جام جهانی 1998 یک سال و نیم فاصله داره با شروع لیگ 1376 که پرسپولیس با الاجبار از وسط راه کنار کشید...بعدش هم این لیست شما اشتباهه برای مثال مهدوی کیا بعد از جام جهانی به آلمان رفت....جعل هم اگر خواستی بکنی جوری بکن که کسی نفهمه...فقط در مورد حمید استیلی من اشتباه کردم اما اون 14 ملی پوش که اول گفتم بازهم سر جاشه...اسامی بازیکنان تیم ملی در جام جهانی 98 هم اینجا دقیق نوشته شده بدون تلقب اینهم لینکش.. http://en.wikipedia.org/wiki/Iran_at_the_1998_FIFA_World_Cup

واقعا شما با کدوم رو میایی تاریخ رو تحریف میکنی؟ اون سالی که استقلال به دسته سه رفت بخاطر نتایج ضعیف این تیم بود نه چیز دیگه..طبق قانون اون موقع استقلال باید به لیگ استانی سقوط میکرد و برگشتن به لیگ سراسری براش بسیار سختتر میشد اما فدراسیون طبق معمول بهتون حال داد و به استقلال حق انتخاب داد چیزی که در دنیا نظیرش رو نمیتونی گیر بیاری...استقلال هم لیگ سه رو انتخاب کرد برای برگشتن زودتر به لیگ یک...اگر کمک فدراسیون نبود شاید 5-6 سال طول میکشید باز بیایین لیگ یک چون بعد از لیگ استانی باید میرفتین از پایینترین لیگ کشور شروع میکردین...در مورد سال 76 هم نمیدونم از کجات در اوردی که پرسپولیس 4 تا ملی پوش داشت...پرسپولیس اون سال چهارده ملی پوش داشت که دائم در اردوهای تیم ملی بودن و با فشار فدراسیون از لیگ کنار کشید در حالی که دو دوره قبل و دو دوره بعد اون سال قهرمان شده بود و با فاصله زیاد امید اول قهرمانی بود همونطور که ناصر خودتون هم گفت ما شانس اوردیم که پرسپولیس کنار کشید اگه نه همون یک قهرمانی رو هم ناصر خان نمیتونست بیاره...اون سال پرسپولیس جام قهرمانی رو فدای تیم ملی کرد...اینقدر دروغ نگید برید خجالت بکشید...

در ضمن جالبه من نمیدونستم که مسئولین یک باشگاه با رای مستقیم هواداراش باید انتخاب بشه که شما میگین شما مسئولین رو انتخاب نکرده بودین...لابد ما پرسپولیسی ها مسئولین باشگاهمون رو خودمون هر سال انتخاب میکنیم نه؟ ضمنا شما در اون بازیها برای سهمیه گرفتن از بین 8 تیم هفتم شدید...اگر چهارم هم میشدید به لیگ سراسری میومدید....حالا شما هفتم شدید و نتونستید سهمیه بگیرید مقصر کیه؟ میخواستید بازیهاتون رو ببرید تا مجبور نشین بهونه بگیرین

این بازیکنان پرسپولیس در حد فاصل تیر 1376 تا مرداد 1377 که لیگ اون سال بپایان رسید درگیر اردوهای تیم ملی بودند که هفت بازیکن تقریبا بصورت فیکس در تیم ملی بازی میکردن... 1- احمدرضا عابدزاده 2- نیما نکیسا 3- یحیی گل محمدی 4- اسماعیل هلالی 5- نعیم سعداوی 6- مهدی مهدوی کیا 7- مهرداد میناوند 8- رضا شاهرودی 9- محمد خاکپور 10- افشین پیروانی 11- حمید استیلی 12- هادی طباطبایی 13- حامد کاویانپور 14- علیرضا امامیفر 15- بهنام سراج پس حرفهای من کاملا درست بود و اونی که داره دروغ میگه شما هستید...بجای 14 نفر هم برات 15 نفر رو نوشتم...

قوانین اون سالها چه خوب چه بد برای همه تیمها یکسان بود...شما اگه خودتون بازیهاتون رو میبردین سقوط نمیکردین....در اون زمان سهمیه های لیگ سراسری به اون شکل مشخص میشد همه تیمها هم از قبل قوانین رو آشنایی کامل داشتند حالا شما نتونستید سهمیه بگیرید به کسی چه مربوطه؟ تازه فدراسیون بهتون حال داد اجازه داد بهتون که برین به لیگ سه که زودتر بتونید برگردید به لیگ...در ضمن شما که قسمت اول این متن رو حذف کردی و فقط قسمت دومش رو گذاشتی اگه اسمش سانسور نیست پس چیه؟ منهم بهت مدرک میدم اما پله پله میریم جلو... شما برای سهمیه اون سال تهران که بین هشت تیم برگزار شد چندم شدید؟ اینو فعلا جواب بده تا بریم به سراغ بعد...

واقعا شما با کدوم رو میایی تاریخ رو تحریف میکنی؟ اون سالی که استقلال به دسته سه رفت بخاطر نتایج ضعیف این تیم بود نه چیز دیگه..طبق قانون اون موقع استقلال باید به لیگ استانی سقوط میکرد و برگشتن به لیگ سراسری براش بسیار سختتر میشد اما فدراسیون طبق معمول بهتون حال داد و به استقلال حق انتخاب داد چیزی که در دنیا نظیرش رو نمیتونی گیر بیاری...استقلال هم لیگ سه رو انتخاب کرد برای برگشتن زودتر به لیگ یک...اگر کمک فدراسیون نبود شاید 5-6 سال طول میکشید باز بیایین لیگ یک چون بعد از لیگ استانی باید میرفتین از پایینترین لیگ کشور شروع میکردین...در مورد سال 76 هم نمیدونم از کجات در اوردی که پرسپولیس 4 تا ملی پوش داشت...پرسپولیس اون سال چهارده ملی پوش داشت که دائم در اردوهای تیم ملی بودن و با فشار فدراسیون از لیگ کنار کشید در حالی دو دوره قبل و دو دوره بعد اون سال قهرمان بود و با فاصله زید امید اول قهرمانی بود همونطور ناصر خودتون هم گفت ما شانس اوردیم که پرسپولیس کنار کشید اگه همون یک قهرمانی رو هم ناصر خان نمیتونست بیاره...اون سال پرسپولیس جام قهرمانی رو فدای تیم ملی کرد...اینقدر دروغ نگید برید خجالت بکشید...

آقايان و خانمها..به نظر من ناصر حجازى و احمدعابدزاده هركدومشون در دوره ى خودشون بهترين بودند و جزو بهترين دروازه بانان آسيا...خوب بالاخره سطح فوتبال در اون زمان اونطورى بود و يادمون حجازى داشت جلوى تيم ملى فرانسه ى اون زمان بازى ميكرد..اگر دروازه بان لايقى نبود كه بود تيم منچستر يونايتد ازش دعوت به عمل نمياورد..يادش گرامى و روانش شاد..خدا امثال عابدزاده رو هم واسمون نگه داره وقدرش رو امثالهم رو بهتر بدونيم..ياد پرتاب هاى دستى اش براى شروع بازى ميافتم كه هميشه از نيمه زمين رد ميشد...

شما فقط روحیه ملت در زمان خدابیامرز رو نگاه کنید که در مقابل فرانسه دوتا خوردن عصبانی بودن ولی حالا با دوتا گل می بازیم خوشحال هم هستیم؟ شاه بدون ادعا روحیه ما می توانیم رو واقعاً بهتر در ملت در همه زمینه ایجاد کرد تا اینکه ما سی ساله داریم همه جوره ادعای توانستن میکنیم ولی در عمل شدیم منتاژ کار و عمله تولیدات چین و روسیه و کره شمالی حتی منتاژ تولیدات فرانسوی رو هم با زرنگ بازی و قاطی کردن قطعات چینی ارزون به بدترین شرایط رسوندیم که حتی خود مدیران کشور هم دلشون نمی خواد تولیدات خودشون رو استفاده کنند چه برسه مردم بدبخت .ورزشمون هم به همت چهارتا مربی خارجی در والیبال و بستکتبال به اینجا رسیده که مربی خارجیش رو بگیری مثل تیمهای محلات بازی میکنند به این میگن روحیه و اعتماد به نفس .

آقای نیما تاج نفس کاندید شدن برای ریاست جمهوری هر کشوری به معنای تایید سیستم موجود هست...شما خودت رو گول نزن رفسنجانی هم رد صلاحیت شد ... نکنه ایشون هم ضد نظام جمهوری اسلامی بود؟ در ضمن برادرانی که در مورد قانون 27 ساله ها صحبت میکنند توجه داشته باشند که قانون 27 ساله ها زمانی آمد که ناصر خان 33 ساله بود...و اون قانون خیلی زود برداشته شد....کدوم دروغ گویی گفته که ناصر خان در 27 سالگی مجبور شده از فوتبال خداحافظی کنه؟ ایشون تا 36 سالگی در ایران دروازه بانی کرد.اون قانون هم به چند ماه نکشید که برداشته شد و فقط در مورد تیم ملی صدق میکرد .... یعنی ایشون در 33 سالگی که اون قانون اومد آیندهُ فوتبالیش خراب شد؟ ضمن اینکه 34 سالگیش تموم نشده اون قانون کلا حذف شد...بقیهُ ماجرا و توهمات رو خودتون حدث بزنید...

با تجربه دو سال شاگردی ناصر خان چند مورد را به صورت خاطره می نویسم شاید برایتان جالب باشد: - ناصر خان از علی پروین همیشه با احترام یاد می کرد - یک روز که حسین کازرانی بصورت سرزده به تمرین ما آمد ناصر خان را هیچوقت آنقدر خوشحال ندیدم. - تنها زمانی ناصر خان را بسیار مغموم می دیدیم که اسقلال باخته بود (آن موقع همراه با خاکسار تهرانی هنوز برای استقلال بازی می کرد). - بی نهایت عاشق استقلال و فوتبال بود. - یک روز در تمرین هایی که داشتیم توپ را از منطقه مخصوص پرتاب وزنه و دیسک (حدود سه یا چهار متر خارج از زمین فوتبال - باشگاه دیهبم قرار داشت) با شوتی اریب وارد دروازه (بدون دروازه بان البته) می کرد و بعد به سمت دیگر دروازه می رفت و مجددا این کار را از محوطه پرتاب دیسک مخالف با پای چپ توپ را وارد دروازه می کرد. این کار برای او بسیار ساده بود و هیچکدام از توپ ها خراب نمی شد. در آن زمان و وقتی که تیم استقلال همزمان با ما تمرین می کرد این کار تنها از عهده عبدالعی چنگیز بر می آمد و هیچ کس دیگری از بازیکنان استقلال نمی توانست این کار را انجام دهد - روزی دروازه بان تیم تهران جوان را پیش ناصر خان آوردند تا با ما تمرین کند. دروازه بان دسته اول باشگاه تهران مجبور شد با تازه کارهایی مثل ما تمرین کند و حق هم داشت برای ما قیافه بگیرد. ناصر خان او را صدا کرد و چند توپ هوایی بسیار بلند برای او سانتر کرد. این دروازه بان دسته اول باشگاه تهران در زمان بندی دریافت توپ مشکل پیدا کرد و گاه نیز توپ های هوایی را با شریجه های بلند اما بی مورد جمع می کرد و فکر می کرد ناصر خان را تحت تاثیر قرار داده است. ناصر خان او را صدا کرد و گفت چرا شیرجه زده؟ او گفت فاصله من با آن توپ هوایی زیاد بود اما حجازی گفت خیر - اگر دو قدم بر می داشتی زیر توپ قرار می گرفتی و نیازی به شیرجه نبود. دروازه بانی به حرکات نمایشی نیست و گرفتن توپ باید بسیار ساده دیده شود. ساده نشان دادن دروازه بانی حاکی از جا گیری درست است. دروازه بان باید بیشتر از فکرش استفاده کند و بدن او تابع این فکر درست و به موقع است و نه برعکس. این دروازه بان بعد از چندین جلسه با ما عملکرد بهتری پیدا کرد و در تهران جوان موفق تر از قبل بازی می کرد - ناصر خان همواره می گفت کیفیت واقعی یک دروازه بان خوب هنگامی است که گل خورده است اما خونسردی خود را برای ادامه بازی کاملا حفظ می کند و خود را نمی بازد. - در مورد شرایط تک به تک با فوروارد حریف نیز می گفت: هیچوقت نگران تک به تک شدن نباشید. فشار روانی روی فوروارد در این شرایط بسیار زیادتر از دروازه بان است. همه از فوروارد توقع گل دارند اما همه انتظار دارند دروازه بان گل بخورد. بنابراین شما می توانید با خونسردی بیشتری نسبت به فوروارد عمل کنید. - روزی تمرین ما تمام شده بود و می خواستیم از زمین بیرون بیاییم. آنهایی که زمین باشگاه دیهیم را دیده اند می دانند که زمین فوتبال چندین پله پایین تر از سطح زمین است. پله ورودی به زمین راهروی باریکی به عرض شاید یک و نیم متر دارد. آن روز در هنگام خروج و وقتی هنوز روی نیمه زمین فوتبال بودیم برگشت و به ما گفت من از این فاصله شوت می زنم و توپ داخل دالان خواهد رفت (دالان پله ها از زمین فوتبال حدود شش متر زمین خاکی و بعد چند متر چمن فاصله داشت - چیزی بالغ بر ۶۰ تا ۷۰ متر). بچه ها ناباورانه به هم نگاه کردیم و او گفت فکر می کنید نمی توانم؟ شرط نوشابه (شوخی همیشگی اش) اما از آنجاییکه خوب می دانستیم امکان ندارد چیزی که می گوید توان انجامش را نداشته باشد هیچکس جرات نکرد شرط ببندد (حتی بصورت شوخی). او یک توپ گرفت و با دورخیزی توپ را از آن فاصله وارد دالان پله ها کرد و توپ چند بار به دیواره های راه پله خورد. ناصر خان گفت نه خوشم نیامد یه توپ دیگه بدین. شوت دوم با قدرت تمام به دیوار انتهای داخل راهرو خورد و از راهرو بیرون آمد و روی زمین خاکی جلوی راهرو متوقف شد. یادش بخیر و روحش شاد. از دوستان خواهش می کنم اگر از کسی خوششان نمی آید لطفا توهین نکنند. امثال حجازی ها باعث سرافرازی این مرز و بوم شده اند. احترام آنها را نگه داریم.

مصاحبه هدایتی به گزارش جام نیوز به نقل از قدس، رقابت نزدیک پروین و هدایتی در تیم تازه تشکیل شده استیل آذین بود که پروین همه کاره بوده و خشایار محسنی هم هر کاری دلش می خواست با موافقت پروین انجام می داد و حالا مشخص شده است که محسنی از اعتماد پروین هم سوء استفاده کرده و با جعل سند مشکل بزرگی را برای استیل آذین ایجاد کرده که منجر به کسر 12 امتیاز از این تیم خواهد شد. این در حالی است که قبل از این علی پروین به هدایتی قول داده بود که بابت قرارداد تئودور یونگ هیچ مشکلی برای این باشگاه ایجاد نخواهد شد و او در هماهنگی کامل و با دریافت مطالباتش از استیل آذین رفته است. اما حالا حسین هدایتی لب به انتقاد از دوست قدیمی اش گشوده و البته معقتد است که محسنی و پروین سر او کلاه گذاشته اند. وی با یادآوری اینکه با راهنمایی علی پروین در سال اول حضور استیل آذین در رقابت‌های لیگ یک که حدود پنج سال پیش برگزار شد حدود هفت میلیارد تومان هزینه کرده است، افزود در آن سال وقتی از پروین دلیل جدایی "تئو دی یونگ" پس از بازی اول را پرسیدم به من گفت: «شما نگران نباشید چون یونگ اخراج نشده است بلکه طبق صلح‌ نامه‌ای که محسنی در اختیار من قرار داده و من نیز آن را امضا کرده ام بدون هیچ مشکلی از استیل آذین جدا شده است.» مالک باشگاه استیل آذین خاطرنشان کرد: «پروین حتی تاکید کرد با صلح و تفاهمی که بین سرمربی هلندی و دستیارانش به وجود آمده، یونگ به کشور خود باز می گردد و طبق گفته محسنی در آینده در این خصوص هیچ مشکلی باشگاه استیل آذین را تهدید نخواهد کرد و جای نگرانی وجود ندارد.» رئیس هیئت مدیره باشگاه استیل آذین تاکید کرد: «بعدها متوجه شدیم که محسنی به یونگ گفته که تو می توانی به مرخصی رفته و حق و حقوق خود را نیز طبق قراردادت دریافت کنی. قراردادی که در آینده مشخص شد بیشتر به قرارداد ترکمنچای شبیه است تا یک قرارداد حرفه‌ای با یک مربی در فوتبال!» مالک باشگاه استیل آذین در ادامه افزود: «در حال حاضر هماهنگی بین مدیر امور حقوقی باشگاه و وکیل هلندی شاکیان انجام شده است تا آنها به اتفاق برای ملاقات مسئول کمیته انضباطی فیفا که خانم "فارینا" است به سوئیس سفر کنند و مطمئنم با توجه به تسویه حسابی که با شاکیان صورت گرفته و همچنین نگاه ویژه‌ای که فیفا به باشگاه‌های خصوصی دارد این موضوع در کمیته انضباطی فیفا و یا دادگاه عالی ورزش (CAS) حل شده و 12 امتیاز به تیم استیل آذین باز می گردد تا موجب دلخوری آقایانی شود که بابت این موضوع قند در دل خودشان آب کرده‌اند!» وی ضمن گلایه از خشایار محسنی، مدیربرنامه های یونگ در خصوص موارد دیگر نیز افزود: «در حال حاضر نحوه قرارداد بستن محسنی با یک بازیکن کامرونی به نام "آدیا بابا" باعث شده که یک پرونده انضباطی دیگر برای باشگاه استیل آذین ایجاد شود بدین صورت که در آن زمان وی این بازیکن کامرونی را که یک بازیکن آماتور بود به باشگاه استیل آذین آورده و برای وی یک قرارداد حرفه‌ای امضا کرده است.» رئیس هیئت مدیره باشگاه استیل آذین افزود: «این موضوع باعث شده که در حال حاضر باشگاه قبلی این بازیکن شکایتی را از ما تنظیم کند که چون آدیا بابا یک بازیکن آماتور بوده و باشگاه استیل آذین با وی قرارداد حرفه‌ای امضا کرده است، این باشگاه (استیل آذین) باید حق ما را طبق قانون در خصوص حق آموزش و پرورش یک بازیکن آماتور و تبدیل وی به یک بازیکن حرفه‌ای بدهد.» هدایتی تاکید کرد: «نمی دانم چرا محسنی که خود را یک حرفه‌ای می‌داند با علم به این قانون موجب باز شدن یک پرونده انضباطی دیگر در کمیته انضباطی فیفا شده است؟! قانونی که حتی به نظر می‌رسد مسئولان کمیته بین الملل فدراسیون فوتبال از آن مطلع نیستند. ما در این خصوص از کمیته بین الملل فدراسیون انتظار داریم تا به ما به عنوان یک باشگاه خصوصی کمک کند.» وی همچنین ادامه داد: «البته محسنی در فصل قبل با بازیکنانی که با موافقت پروین به تیم استیل آذین آورد خسارات مالی نیز به باشگاه زد به ‌طوری‌ که وی با بستن قراردادی 150 هزار دلاری با یک بازیکن خارجی وی را به تیم آورد اما این بازیکن هیچگاه مورد تایید خاکپور قرار نگرفت و یا در همان فصل با بازیکنی دیگر قرارداد 200 هزار دلاری بست که تنها 20 دقیقه در رقابت‌های لیگ توسط سرمربی استفاده شد.» هدایتی ضمن تاکید بر این موضوع که در خصوص پرونده شکایت مربیان هلندی که منجر به کسر 12 امتیاز از استیل آذین شد به محسنی هشدار داده بود، گفت: «من بارها از محسنی و پروین خواستم که برای حل مشکل اصل صلح‌نامه صورت گرفته را در اختیار باشگاه قرار دهند اما تا به امروز این اتفاق نیفتاده است.

manchebazamba@ همین نشان بزرگی ناصر خان، اگه کمک میکرد مثل پروین تو بوق و کرنا نمیکرد. کسی نمیدونه چون اهل خودنمایی نبود.

استقلال اگه بازی کرد ملی پوشهاش در اختیارش بودند اما ملی پوشهای پرسپولیس در اختیارش نبودند... فهمیدن این موضوع خیلی سخته؟ اگر طبق قوانین فیفا ملی پوشهای پرسپولیس فرصت استراحت 72 ساعته داشتند پرسپولیس در لیگ حاضر میشد اما همین فرصت رو هم نداشتند....بین بازیهای الان تیم ملی و تیم باشگاهی فرصت کافی میذارن اما اون موقع نمیشد چون اردوهای تیم ملی بلند مذت بود...استقلال همیشه با ملی پوشهاش بازی کرده و حتی اگه دو بازیکن ملی پوش داشته فدراسیون بازیاش رو عقب انداخته اما بازیهای پرسپولیس رو اون سال نمیتونستند یا نمیخواستند عقب بیاندازند پس درخواست کردند که پرسپولیس از لیگ کنار بکشه و پرسپولیس بخاطر تیم ملی این کاررو کرد..و مطمئن باش اگر پرسپولیس رو کنار نمیذاشتند قهرمان ایران میشد و بجایاینکه در تهران با آبرو ریزی بین 4 تیم دوم بشه قهرمان آسیا هم میشد چون پرمهره ترین پرسپولیس اون دهه بود...

در ضمن آقای نیما تاج بنده هیچ ایرادی در اسم پیروزی نمیبینم...یک اسم کاملا فارسی و نه عربی مثل استقلال و بدون هیچ ارتباطی به دین و مذهب یا حزبی اما تغییر اسم اجباری بود و همهُ تیمها مجبور بودند اسامی مرتبط با تاریخ ایران رو عوض کنند اما پرسپولیسیها از جمله پروین با زیرکی فقط زیر بار اسم پیروزی رفتند اونهم با چند سال تاخیر نه مثل شما از روز اول با یک اسم عربی...اما نکتهُ مهمتر اینجاست که طرفداران پرسپولیس بجز اسم پرسپولیس هیچ اسم دیگه ای صدا نزدند اما طرفداران شما از فردای روز تغییر اسم فقط گفتند استقلال و هنوز هم در ورزشگاه فقط میگن استقلال..

آقای عارف این آقای صدا که فکر میکنید اطلاعاتش زیاده حتی نمیدونه ناصر خان در چند سالگی از فوتبال خداحافظی کرد...فکر میکنه ایشون در 27 سالگی دروازه بانی رو کنار گذاشته در حالی که ایشون تا 36 سالگی وسط میدون بود...در اگر اطلاعات لازم از من بپرس چون من آرشیو کامل فوتبال ایران هستم...ایران در اون بازی به گینه نباخت اون بازی 1-1 شد گل ایران رو هم مجتبی محرمی زد...

پروین همون بود که سال 85 ، 5میلیارد از هدایتی گرفت برای پرداخت دستمزد بازیکنا و مربیای استیل اذین ولی به هیچ کدوم پولی نداد که گندش در اومد و 12 امتیاز از استیل اذین کم شد چند سال بعد. داماد علی پروین بود که رسید دریافت پول مربی هلندی رو جعل کرد و آبروشون تو برنامه 90 رفت

آقای نیما شما اول یک کم تاریخ فوتبال ایران رو بخون که بدون اطلاعات حرف نزنی....در دهه شصت که پرسپولیس تموم قهرمانیهای ایران رو از دم درو کرد اصلا جام باشگاههای آسیا برگزار نمیشد که اگر میشد با توجه به کیفیت پایین اون زمان مطمئن باش حد اقل پنج بار قهرمان شده بود..در دهه شصت پرسپولیس فقط در همون سال 1988 در جام باشگاههای آسیا کرد که مافیای استقلال تیم رو نابود کرد که مبادا پرسپولیس قهرمان آسیا بشه...اما شما یادت نره که پرسپولیس قهرمان جام در جام آسیا شد که بمراتب سختتر از جام باشگاهها بود که شما توی بنگلادش جلوی 4 تا تیم از اندونزی و مالزی بدست اوردین..همین پروین تیم ملی سال 1990 رو قهرمان کرد...در ثانی در همون دهه شصت هم تیم استقلال همیشه پرمهره تر از پرسپولیس بود و معمولا هر 11 بازیکن استقلال ملی پوش بودند اما پرسپولیس اینطور نبود...ضمن اون دورانی که شما مثال میزنید اکثر اون بازیکنها به عشق پرسپولیس میومدن به پرسپولیس اما مثل استقلال پول زیر میزی نداشتند که به هاشمی نسب بدهند که تقریبا پنج برابر میزان پولی بود که بازیکنان بزرگ اون موقع میگرفتند بعد شما میای میگی پرسپولیس پول داشت؟ پرسپولیس کی از این پولها داد؟ در ضمن بله این حکومت برای نابودی پرسپولیس تیم رو دست سپاهی ها هم داد...همین رویانیان که من طرفداراش بودم اگه ثابت بشه که شصت میلیارد بدهی بالا اورده دیگه شکی نخواهم داشت که ماموریتش از طرف دولت فقط نابودی پرسپولیس بوده....در مورد شعارها هم خدمت بگم که شما خودتو داری گول میزنی مگه قبل انقلاب که اسمتون تاج بود شعار نداشتین؟ این همه شعار وجود داره با تاج منتها خودتون میگین استقلال..تازه تاج کوتاهتره و راحتتر میشه باهاش شعار ساخت...برو یه بهونه دیگه بیار اینها قدیمی شده...

بحث تغییر نام باشگاهها چیزی نیست که دست کسی بوده باشه. سال 57 حتی پرچم کشور ما بعد از صدها سال عوض شد چه برسه به اسم تیم ها. در مورد اینکه چرا استقلال موند و پیروزی نموند شما به این نکته هم توجه کن اسم استقلال و پرسپولیس خیلی به شعار های استادیومی می خوره برخلاف تاج و پیروزی. مثلا شما تصور کن تو استادیوم بگن تاج سرور پیروزیه !!!! خدائیش اصلا می خوره به شعارای استادیومی؟؟ به غلاوه دیگه همه می دونن دهه 60 و 70 به خاطر خوش خدمتی های پروین و پرسپولیسی بودن احمد خمینی مافیای فوتبال ایران در اختیار پرسپولیسی ها بود و همه ستاره ها برای رسیدن به پول و پیراهن تیم ملی می رفتن پرسپولیس. اون موقع که هیج تیمی پول نداشت پرسپولیس عابدینی همه ملی پوش ها رو می خرید. جالبه از سال 1380 که فوتبال حرفه ای شد و قوانین فیفا تو لیگ برتر جاری شد و همه تیم ها از حداقل حقوق تقریبا برابر برخوردار شدن قهرمانی ها پرسپولیس هم ته کشید. از اون مهمتر در حالی که حتی تیمهائی مثل پاس و ذوب اهن و سپاهان به فینال اسیا رسیدن پرسپولیس با اون همه قهرمانی و تعدد اعزام به مسابقات اسیائی هنوز هم در حسرت فینال اسیا هست که این نشون دهنده ابکی بودن قهرمانی های داخلی تیم محبوب جمهوری اسلامیه. حتی در 10-12 سال اخیر پرسپولیس به پایگاه سپاه پاسداران تبدیل شده. سرداران غمخوار هدایتی رویانیان شیرینی زنجانی و ضراب در این مدت سکاندار مالی این تیم بودند. مراسم تنفیذ 4-5 سال پیش هم که شاهد حضور قطبی مایلی استیلی کاشانی و رویانیان که همگی پرسپولیسی بودن و عدم حضور حتی یک استقلالی بودیم. صدا سیما حاج عزت به رهبری مافیای قبلا شفیع و الان فردوسی پور که هر دو از پرسپولیسیهای متعصب هستن هم تبدیل به تریبون خاص یه باشگاه شده و این بیشتر نفوذ و تمایل ارکان نظام به پرسپولیس رو نشون می ده.

آقا شهاب شما دقیقا درست گفتید...من که خودم پرسپولیسی هستم و علی پروین رو یک آدم مشتی و لوتی و مردمدار میدونم که کارهای خیر زیادی انجام داده و میده و چه از نظر فوتبالی چه شخصیتی بسیار بالاتر از ناصر خان بود اما هیچوقت بخودم اجازه نمیدم پروین رو با تختی مقایسه بکنم که زندگیش رو در راه کمک به مردم حراج کرده بود...مقایسهُ ناصر خان با تختی بی احترامی بزرگی به مرحوم تختی هست...منهم دقیقا یادمه که ناصر خان از بالا رفتن قبض گاز خودش بود که یک دفعه یاد یارانه ها افتاد...و اون برد کذایی ایشون با محمدان جلوی پرسپولیس که بنیاد شهید پروین رو برکنار کرد و یک سرمربی استقلالی گذاشت برای پرسپولیس و دیدار دو سرمربی استقلالی در رختکن محمدان که زیاد صداشو در نیوردن..اون تیم پرسپولیس براحتی قهرمان آسیا میشد با وجود اینکه تعداد زیادی از بازیکنان اصلی در اعتراض به برکناری پروین با تیم به بنگلادش نرفتند و تیم ضعیف قطری قهرمان آسیا شد...این همون مافیایی بود که امروز هم وجود داره و جلوی چهارمین قهرمانی پرسپولیس در یک سال رو گرفت...کسی نپرسید چرا سرمربی استقلالی پرسپولیس بین دو نیمه به رختکن محمدان رفت و چرا در جو نا امن و خطرناک ورزشگاه تیم رو بیرون نکشید و برد رو دو دستی تقدیم محمدان کرد در شرایطی بازیکنان پرسپولیس قبل از فوتبال به فکر باران سنگی بودن که تماشاگران توی سر و مغز بازیکنان پرسپولیس میزدند...

بله پرسپولیس هیچوقت میزبان جام باشگاههای آسیا نبوده استقلال سه باز میزبان بوده...اون سال اگر پرسپولیس به آسیا میرفت عمرا اگه میذاشت در تهران تیم دیگه ای قهرمان بشه....شما امتیاز میزبانی رو فراموش نکن که پرسپولیس هیچوقت نداشته و شما سه بار داشتید..

شما مثل اینکه هنوز متوجه نشدی .. پرسپولیس به خاطر اینکه احتمال مصدومیت بازیکناش میرفت از لیگ کنار نرفت...علتش این بود بخاطر حضور بیشتر از سه بازیکن در اردوهای تیم ملی که زیاد هم بود طبق قانون اون سال بازیهای لیگش عقب می افتاد....بخاطر همین فدراسیون اون درخواست رو کرد تا بتونه لیگ رو تموم بکنه...فیکس بودن یا نبودن در تیم ملی ملاک نیست مثلا همین هلالی در تیم ملی زیاد بازی نکرد اما بازیکن فیکس پرسپولیس بود و وقتی به اردو میره تیم پرسپولیس یک بازیکن فیکسش رو از دست میده.....ضمن اینکه اردوهای تیم ملی در اون سالها خیلی طولانی تر از الان بود...و گذشته از اون هر 17 بازی مقدماتی جام جهانی در یک سال برگزار شد بدون وقفه ... مثل الان نبود هر چند ماه یکبار دو سه بازی مقدماتی رو برگزار کنند...شما اصرار داری علت کنار کشیدن پرسپولیس رو چیز دیگه ای وانمود کنی اگر نه شما خیالت راحت باشه پرسپولیس اون سال اگر فدراسیون درست برنامه ریزی لیگ رو انجام میداد با اختلاف قهرمان میشد همونطور که دو سال قبل و دو سال بعد همون سال هم قهرمان شد...مگه دیوانه بودن که کنار بکشند؟ اما وقتی بازیکنهات همش توی اردو هستند چجوری میخوای بازی کنی؟ نکنه انتظارداشتین بدون ملی پوشهاش بیاد توی لیگ بازی کنه؟ بهرحال یا باید بازیهای لیگ عقب می افتاد که برای فدراسیون مقدور نبود یا باید لیگ بدن پرسپولیس برگزار میشد. اما من نمیدونم شما ناراحت چی هستین؟ یه جام مفت و مجانی در غیاب پرسپولیس بهتون رسیده و ناصر خانتون یه جام تو زندگیش تونست بیاره نمیدونم حالا شما بجای اینکه خوشحال باشین چرا ناراحتین..

آقای عارف این آقای صدا که فکر میکنید اطلاعاتش زیاده حتی نمیدونه ناصر خان در چند سالگی از فوتبال خداحافظی کرد...فکر میکنه ایشون در 27 سالگی دروازه بانی رو کنار گذاشته در حالی که ایشون تا 36 سالگی وسط میدون بود...در ضمن اگر اطلاعات لازم داشتی از من بپرس چون من آرشیو کامل فوتبال ایران هستم...ایران در اون بازی به گینه نباخت اون بازی 1-1 شد گل ایران رو هم مجتبی محرمی زد...

هادی طباطبایی هم اون سال جلوی مالدیو بازی کرد...اما بازی کردن یا نکردن مهم نیست مهم اینه که بازیکنان پرسپولیس به اردوی تیم ملی دعوت میشدن و کسی که به اردوی تیم ملی دعوت بشه جزو ملی پوشهای اون باشگاهه..صرف بازی نکردن دلیل درستی نیست چون همین که طرف دعوت میشه دیگه باشگاه اون بازیکن رو در اختیار نداره..

والله پرسپولیس 2 سال قبل و 2 سال بعد اون سالی که استقلال رفت فینال اسیا ، تو اسیا شرکت کرد ولی فقط 2 بار به نیمه نهائی رسید و بس

در فوتبال ايران، خانواده كاويانپور هم جزو خانوادههاي بسيار معروف است. در دهه 50 برادران كاويانپور يعني كاوه و منصور فوتبال بازي ميكردند.كاوه پدر كامران و حامد بود. او دروازهبان تيمهاي ملوان انزلي، سپيدرود رشت و عقاب تهران بود. مرحوم كاوه كاويانپور در سيزدهمين روز فروردين سال 1363، به علت آتشسوزي به رحمت خدا رفت. در لحظه تلخ فوت كاوه كاويانپور، حامد كه شش ساله بود حضور داشت. اما ديگر برادر يعني منصور كاويانپور كه عموي كامران و حامد بود و سال گذشته درگذشت هافبك تيمهاي فوتبال راهآهن و تراكتورسازي تبريز بود. منصور كاويانپور از فوتباليستهاي خوبي بود كه در سطح تيمملي جوانان هم بازي كرد،اما درخشش نسل دوم از ابتداي دهه 70 آغاز شد. دو برادر به تيم مقاومت رفتند. حامد درخشانتر بود و در سال 74 زماني كه تنها 17 سال داشت به تيمملي جوانان دعوت شد. در تيم قدرتمندي كه سال 75 به مرحله نهايي جوانان آسيا رفت، حامد كاويانپور ستاره ميدان بود. او در سال 1376، وقتي 18 ساله بود به پرسپوليس آمد، درست در همين سال 76 بود كه محمد مايليكهن به جواني كه صاحب 18 سال و 9 ماه بود بازي ملي داد. مايليكهن در تيمملي فوتبال ايران نفراتي مثل فرهاد مجيدي، داريوش يزداني، مهدويكيا،نيما نكيسا، مهرداد ميناوند و حامد كاويانپور را براي اولين بار بازي داد. حامد كاويانپور بازيكن ثابت پرسپوليس شد. او در مهرماه 76 براي اولين بار با پيراهن شماره هفت پرسپوليس به ميدان رفت.كاويانپور از سال 78 بازيكن ثابت تيمملي فوتبال شد. او در سال 77 كامران برادرش را هم به پرسپوليس آورد،اما كامران در پرسپوليس از لحاظ فني مورد تاييد قرار نگرفت. حامد چند سال در پرسپوليس بود. در سال 80 كه پرسپوليس قهرمان ليگاول حرفهاي شد او بهترين بازيكن ليگ انتخاب شد. حامد مدت كوتاهي در ليگ امارات و سپس مدتي در ليگ تركيه بازي كرد. مشكل مربوط به دوپينگ، او را مدتي از فوتبال دور كرد. او به فوتبال ايران برگشت و مدت كوتاهي پيراهن پرسپوليس و سپس استيلآذين را به تن كرد و بعد از يك سال دوري امروز بار ديگر با پوشيدن پيراهن تيم استيلآذين به فوتبال برگشته است.

خوب من راجع به کاویانپور و امامی فر و حلالی حرفی که زدم رو اطلاعات خودم بود بعد رفتم تحقیق کردم دیدم بله اون موقع عضو پرسپولیس بودن ولی عضو تیم اصلی ایران در مقدماتی 98 نبودن

اردو بودن با فیکس بازی کردن خیلی فرق داره. در 1.5 سال گذشته بازیکنای ملی پوش استقلال از بقیه بازیکنهای لیگ یا بقیه بازیکن های تیم ملی 20-30 $ بازی های بیشتری رو انجام دادن. علت مصدومیت های زیاد استقلال هم همین بود. مطمئنا برنامه اون موقع از برنامه این 1.5 سال فشرده تر نبود بلکه خیلی سبک تر هم بود چون استقلال تو این مدت 3 بار تو اسیا هم بازی کرد جام حذفی رو هم تا مراحل اخر بالا اومد. همین الان برنامه ای که اعلام کردن استقلال 13 فروردین تو امارات بازی داره 16 فروردین تو اهواز. اون سال نخواستن فشار بیارن ولی این بار اوردن

اون سال پرسپولیس تو ترکیب فیکس تیم ملی 2-3 تا بازیکن داشت تو 18 نفر هم 5-6 نفر.

در ضمن به قول خودت پرسپولیس 2-3 تا بازیکن فیکس داشت و 5-6 نفر هم تو 18 نفر...به قول خودت میشه 8-9 بازیکن در اردوی تیم ملی. حالا شما انتظار داشتی پرسپولیس بدون 8-9 بازیکنش بره تو لیگ بازی کنه؟

اسماعیل هلالی هم در سال 1997 درسته که در مقدماتی جام جهانی بازی نکرد اما به خیلی از اردو ها زمان مایلی کهن دعوت میشد و جلوی امارات بازی هم کرد

کل حرف من اینه که فدراسیون همونطور که سال 72 برای تراکتور و چند تیم دیگه استثنا قائل شد، همونطور که سال 76 برای پرسپولیس استثنا قائل شد می تونست سال 71 برای استقلالی که تازه از مسابقات اسیائی با نایب قهرمانی برگشته بود و با ناامادگی تو سوپر جام شرکت کرده بود هم استثنا قائل بشه که نشد. والسلام

نه اقا کی گفت بدون ملی پوشا بازی کنه؟؟ من می گم می تونستن مثل امسال بازیها رو فشرده تر برگزار کنن. همونطور که استقلال 3 روز بعد بازی تیم ملی بازی می کرد پرسپولیس هم بازی می کرد. با این تفاوت که استقلال 3 روز قبلش 5-6 تا بازیکنش 90 دقیقه بازی کردن و از لحاظ بدنی خسته هستن ولی پرسپولیس در اون شرایط 2-3 بازیکنش 3-4 روز قبل 90 دقیقه بازی کرده بودن که این فشار بیشتر رو استقلال 91 نسبت به پرسپولیس 76 رو نشون می ده. ناصر خان ما یه بار ما رو برد فینال اسیا که کل باشگاه شما تا حالا ندیدنش، همین ما را بس.

اقای عزیز خودت رو گول نزن. پرسپولیس به بهانه درگیر بودن تیم ملی در بازیهای مقدماتی جام جهانی از لیگ کشید کنار نه بازیهای جام ال جی که بازیکن های جوونتر هم برای محک زده شدن دعوت می شدن به تیم ملی مثل هلالی و امامی فر و کاویانپور... .. اتفاقا تو اکثر اطلاعاتت اشتباه بود.تیم باشگاهی سراج استیلی خاکپور پیروانی رو اشتباه گفتی. پرسپولیس اوائل فصل از لیگ کشید کنار ولی جام ال جی و بقیه اردوهای تدارکاتی اخرهای فصل بود. یادت نره اخرین بازی ایران در مقدماتی 8 اذر بود و پایان لیگ اردیبهشت. جام ال جی هم یادمه بعد از عید بود. پس لیست بازیکنهای تیم ملی در جام ال جی ربطی به کنار کشیدن پرسپولیس از لیگ نداره. در ضمن من چیزی رو تغییر ندادم عینا کپی پیست کردم.مهدوی کیا تو مقدماتی عضو پرسپولیس بود اینو که خودمم از اول گفتم . ولی سراج و خاکپور و استیلی که می گفتی تو پرسپولیس نبودن. امامی فر و هلالی و به قول شما طباطبائی هم جزو ملی پوشهای درگیر در مقدماتی جام جهانی 98 حساب نمی شن .اینکه تو اردوهای امادگی قبل جام جهانی و جام ال جی عضو تیم ملی بودن فرق داره با اینکه در گیر مسابقات رسمی باشن و تیم باشگاهیشون به بهانه اونا از لیگ بکشه کنار. مثلا همین الان خیلی ها ممکنه به اردوهای تیم ملی دعوت بشن ولی تو تیم اصلی مراحل مقدماتی نبودن با این حرفها و تحریف واقعیت نمی تونی ضعف فدراسیون و باج بزرگی که به پرسپولیس داد رو ماله بکشی. همونطور که می دونی از وقتی لیگ برتر حرفه ای شده و قوانین فیفا توش اجرا شده و پرسپولیس تنها تیمی نیست که با پول ملی پوش ها رو بخره دیگه قهرمانی های پرسپولیس هم ته کشیده!!

در پنج دوره اول لیگ باشگاهی کشوری بعد از انقلاب (لیگ قدس و لیگ‌های آزادگان اول تا چهارم) شیوهٔ برگزاری مسابقات بر اساس «سهمیه‌بندی» تعداد نمایندگان استان‌ها بود، یعنی هر استان تعداد سهمیه مشخصی در لیگ داشت. فدراسیون فوتبال در این دوره بدون توجه به رتبهٔ تیم‌ها در لیگ آزادگان فصل گذشته، مسابقات استانی را ترتیب می‌داد تا تیم‌های دورهٔ بعدی لیگ آزادگان انتخاب شوند. این شیوه بعد از دوره چهارم لیگ آزادگان متوقف شد و با روال معمول «صعود و سقوط»[۵] که در لیگ‌های فوتبال اغلب کشورهای دنیا متداول است جایگزین شد. استان تهران در لیگ سوم آزادگان سال ۱۳۷۲ هم‌چون لیگ دوم آزادگان تنها ۴ سهمیه داشت و دیگر تیم‌های تهرانی باید در مسابقات دیگر (جام باشگاه‌های تهران و یا دسته‌جات پایین فوتبال ایران) بازی می‌کردند. پس از پایان مسابقات لیگ سال ۱۳۷۱، فدراسیون فوتبال تصمیم گرفت تا ۴ سهمیهٔ سال بعد را در رقابتی میان ۴ تیم تهرانی لیگ آزادگان (استقلال، پرسپولیس، پاس و کشاورز) و ۴ تیم برتر جام باشگاه‌های تهران در آن سال (سایپا، پورا، بانک تجارت و گسترش) تعیین کند. در این سال بر خلاف سالهای قبل تیمهای لیگ کشوری دیگر در لیگ استان خودشان بازی نمی‌کردند. در دوره‌های قبلی لیگهای قدس و آزادگان، فدراسیون از استقلال و پرسپولیس و سایر تیم‌های لیگ کشوری می‌خواست تا در طول فصل همزمان در لیگ‌های کشوری و استانی بازی کنند و سهمیه لیگ کشوری سال بعد را با موفقیت در لیگ استانی (در طول یک فصل) به دست آوردند. اما نتیجه آن سیستم تراکم بیش از حد تعداد مسابقات به ویژه برای استقلال و پرسپولیس بود، طوری که مسابقات اغلب با تأخیر زیادی به پایان می‌رسید و حتی در سال ۱۳۶۹ که تیم ملی مسابقات مهمی داشت، فدراسیون لیگ کشور را برگزار نکرد. لذا برای سال ۱۳۷۱ فدراسیون به این نتیجه رسید که شرکت همزمان تیمها در هر دو لیگ کشوری و استانی ممکن نیست. با جدا شدن تیم‌های لیگ آزادگان از مسابقات استانی لازم بود شیوه جدیدی برای معرفی سهمیه‌های هر استان در لیگ آینده اجرا شود. به همین خاطر طرح برگزاری سوپرجام در تهران و سایر استانهایی که در لیگ نماینده داشتند اجرا شد. در ماه‌های دی و بهمن سال ۱۳۷۱ تورنمنتی ۸ جانبه موسوم به «سوپر جام باشگاه‌های تهران» میان ۸ باشگاه تهرانی برگزار گردید. در میانهٔ این بازی‌ها اعلام شد که دو تیم قهرمان و نایب قهرمان لیگ (پاس و پرسپولیس) بدون توجه به نتایج تورنمنت در لیگ آینده حضور خواهند داشت، هر چند نتایجی که در مقابل تیمهای دیگر کسب می‌کردند، در سرنوشت دیگر تیمها اثر داشت. بدین ترتیب ۶ تیم دیگر تهران بر سر ۲ سهمیهٔ باقی‌مانده رقابت کردند. استقلال در ۷ بازی خود ۵ تساوی (برابر تیم‌های پرسپولیس، کشاورز، پورا، بانک تجارت، گسترش) و دو شکست (برابر پاس و سایپا) کسب کرد.[۴] در نهایت کشاورز و سایپا دو سهمیهٔ آخر تهران را به دست آوردند و تیم‌های استقلال، بانک تجارت، پورا و گسترش سهمیه حضور در سومین دوره لیگ آزادگان را به دست نیاوردند. در پی این نتایج ابتدا بنا بود طبق روال معمول این چهار تیم در لیگ باشگاه‌های تهران بازی کند؛ اما در فاصله یک هفته به شروع فصل جدید باشگاه‌های تهران، با پیشنهاد فدراسیون، مسؤولان استقلال، گسترش، و پورا تصمیم گرفتند که تیم هایشان به جای بازی در لیگ باشگاه‌های تهران، در مسابقات کشوری دیگری تحت عنوان لیگ دسته سوم شرکت کنند. از این مسابقات به عنوان «دسته سوم جام آزادگان» اسم برده می‌شد، اما ارتباطی با لیگ‌های دسته اول و دوم آزادگان از لحاظ صعود و سقوط تیم‌ها نداشت و تیم‌های کشور - مستقل از رتبه‌ای که در لیگ سراسری کسب می‌کردند - باید در انتهای فصل سهمیه شرکت در لیگ دسته اول سال بعد را از طریق شرکت در مسابقات استانی (سوپرجام) به دست می‌آوردند. علت قبول پیشنهاد فدراسیون از سوی این سه باشگاه این بود با شرکت در مسابقات کشوری (لیگ دسته سوم) این تیم‌ها می‌توانستند به طور مستقیم در سوپرجام سال آینده شرکت کنند، در حالی که اگر مانند بانک تجارت در مسابقات لیگ باشگاه‌های تهران شرکت می‌کردند، لازم بود ابتدا جزو ۴ تیم برتر لیگ باشگاه‌های تهران قرار گیرند تا بتوانند به سوپرجام برسند. ضمن اینکه تهران در مسابقات موسوم به "دستهٔ دوم کشور" نیز نماینده‌ای نداشت و تیم‌های تهرانی در این دسته هم نمی‌توانستند بازی کنند. بنابراین استقلال، تیم پنجم لیگ آزادگان در سال ۱۳۷۱، به‌طور مستقیم به مسابقاتی موسوم به لیگ ۳ فرستاده شد، در حالیکه بسیاری از تیم‌های لیگ آزادگان فصل ۱۳۷۱ که در جدول رده‌بندی پایین‌تر از استقلال قرار گرفته بودند، در لیگ دسته اول آزادگان سال آینده (فصل ۷۳-۷۲) نیز حاضر بودند. ۲۰ سال پس از اجرای این طرح، ناصر نوآموز رییس وقت فدراسیون فوتبال اعلام کرد در آن روزها مدیر باشگاه را تشویق کرده است که استقلال را به دستهٔ سوم ببرد. به گفتهٔ او اگر استقلال به دستهٔ پایین‌تر می‌رفت، دیگر هیچ تیمی جرات نمی‌کرد پس از سقوط از دستهٔ اول بهانه بیاورد.[۶] در انتهای فصل بعد (فصل ۷۳-۷۲) فدراسیون مجدداً همان طرح سوپرجام را برگزار کرد و این بار سهمیه تهران در لیگ آزادگان را به ۶ و تعداد تیم‌های لیگ را به ۱۶ افزایش داد. استقلال با سرمربیگری رضا نعلچگر در بهار ۱۳۷۳ قهرمان سوپر جام تهران شد و سهمیه لیگ آزادگان بعدی را به دست‌آورد. اما چند تیم ریشه دار شهرستانی مثل تراکتورسازی و نساجی، علی‌رغم عملکرد قابل قبول در لیگ آزادگان ۷۳-۷۲، نتوانستند از سوپرجام استان هایشان سهمیه لیگ ۷۴-۷۳ را به دست آورند. با زیاد شدن اعتراض‌ها فدراسیون جدید تعداد تیم‌های لیگ را از ۱۶ به ۲۴ افزایش داد و به تمام تیمهای لیگ قبلی (۷۳-۷۲) و نیز تمام تیم‌های موفق در سوپر جام اجازه شرکت در لیگ ۷۴-۷۳ را داد. به این ترتیب تعداد سهمیه‌های تهران به ۸ رسید. ضمن اینکه فدراسیون اعلام کرد از فصل آینده تیم‌ها براساس عملکردشان در همان لیگ آزادگان می‌توانند در فصل‌های بعدی شرکت کنند. به عبارت دیگر سوپر جام و سهمیه بندی دیگر درکار نخواهد بود و به جای آن، مثل اغلب لیگ‌های دنیا، تیم‌ها بر اساس صعود و سقوط[۷] در لیگ بازی خواهند کرد. این شیوه از فصل ۷۴-۷۳ تا حال حاضر اجرا شده است.

و اما در مورد علیرضا امامیفر فرمودید که ایشون بعد از جام جهانی به تیم ملی دعوت شد...امامی فر قبل از جام جهانی در بازیهای دوستانه با کویت جامائیکا و مجارستان حتی بازی هم کرد...پس در این مورد هم اطلاعاتت اشتباست..

لیگ آزادگان1371،بصورت 16تیم در 2گروه هشت تیمی برگزار می شد.نحوه لیگ به این صورت بود که دو تیم اول هر گروه به مرحله نیمه نهائی می رفتند.تیمهای هشتم هر گروه به دسته پائین تر سقوط می کردند و تیمهای ششم و هفتم هر گروه هم بصورت ضربدری با هم بازی کرده و برنده های آنان در لیگ سال آینده ماندنی شده و بازنده ها به لیگ پائین تر می رفتند.این از نحوه برگزاری.اما یک تصمیم دیگه هم گرفته شد و اون این بود که نمایندگان هر استان در لیگ کشوری با قهرمانان لیگ داخلی آن استان مسابقاتی رو موسوم به سوپر جام برگزار می کردند تا تیمهائی که در سوپرجام مجوز لازم رو می گرفتند(این شامل تیمهای قهرمان و نائب قهرمان لیگ نمیشد) نمایندگان آن استان در لیگ بعدی می شدند.این از نحوه برگزاری كامل مسابقات در آن سال بود.استقلال هم در آن سال خیلی از بازیکنان شاخصشو از دست داده بود.با اینحال بد نبود ولی بعد از تراکتورسازی و کشاورز در گروه خودش سوم شد و از حضور در نیمه نهائی بازماند.در آن سال و پس از برگزاری مرحله نیمه نهائی و فینال،پاس و پرسپولیس اول و دوم شدند و طبق قانون در سوپرجام هر مقامی می آوردند در لیگ سال آینده(لیگ1372)ماندنی بودند.در نتیجه بعد از پایان لیگ1371،مسابقات سوپرجام برگزار شد.در تهران این تیمها شامل 4تیم تهرانی لیگ کشوری(پاس،پرسپولیس،کشاورز و استقلال)و تیمهای قهرمان تا چهارم جام باشگاهای تهران(سایپا،گسترش،بانک تجارت،پورا)میشد.سهمیه تهران هم برای لیگ آینده(1372)4تیم بود.چون پاس و پرسپولیس قهرمان و نائب قهرمان لیگ شده بودند در نتیجه بطور اتوماتیک در لیگ سال آینده حضور داشتند.در نتیجه از 6تیم باقی مانده(کشاورز،استقلال،سایپا،گسترش،بانک تجارت،پورا)،2تیم دیگر باید برای سال آینده انتخاب میشدند.در پایان سوپرجام تهران جدول رده بندی به این نحو شد: 1.سایپا 2.پیروزی 3.کشاورز 4.بانک تجارت 5.پورا 6.گسترش 7.استقلال 8.پاس بنابر این طبق قانون،سایپا و کشاورز دیگر نمایندگان تهران(علاوه بر پاس و پرسپولیس)برای لیگ آینده شدند و 4تیم باقی مانده هم باید از بین لیگ دسته سوم(چون تهران در لیگ دسته دوم نماینده ای نداشت)و جام باشگاهای تهران،یک دوره رو به عنوان مسابقه انتخاب می کردند!!!!!!از بین این 4تیم،بانک تجارت جام باشگاهای تهران و گسترش،پورا و استقلال هم لیگ دسته سوم را انتخاب کردند!!!!استقلال چون تیمهای قوی تری مثل آرارات و بانک تجارت در جام باشگاهای تهران بود،برای افزایش احتمال صعودش به سوپرجام سال آینده،لیگ دسته سوم را بصورت اختیاری انتخاب کرد(در حالیكه می تونست جام باشگاهای تهران رو انتخاب كنه)

دوست عزیز من بدون سند و مدرک حرف نمی زنم. از سال 68 مرتب همه رخدادهای فوتبال ایران رو دارم بررسی می کنم. همونطور که با مدرک ثابت کردم علی پروین ناپاکه، سوم شدن استقلال در گروهش در سال 71 رو هم با مدرک گفتم : به نقل از ویکی پدیا جدول گروه یک لیگ آزادگان – سال ۱۳۷۱ رده باشگاه بازی برد مساوی باخت امتیاز ۱ تراکتورسازی ۱۴ ۸ ۵ ۱ ۲۱ ۲ کشاورز ۱۴ ۷ ۴ ۳ ۱۸ ۳ استقلال ۱۴ ۴ ۸ ۲ ۱۶ ۴ نفت آبادان ۱۴ ۵ ۵ ۴ ۱۵ ۵ جنوب اهواز ۱۴ ۵ ۳ ۶ ۱۵ ۶ کما ۱۴ ۲ ۶ ۶ ۱۰ ۷ وحدت ساری ۱۴ ۳ ۲ ۹ ۹ ۸ سپیدرود ۱۴ ۲ ۳ ۹ ۷ بردها ۲ امتیاز داشته است. ابتدا بنا بود طبق روال معمول این چهار تیم در لیگ باشگاه‌های تهران بازی کند؛ اما در فاصله یک هفته به شروع فصل جدید باشگاه‌های تهران، با پیشنهاد فدراسیون، مسؤولان استقلال، گسترش، و پورا تصمیم گرفتند که تیم هایشان به جای بازی در لیگ باشگاه‌های تهران، در مسابقات کشوری دیگری تحت عنوان لیگ دسته سوم شرکت کنند. از این مسابقات به عنوان «دسته سوم جام آزادگان» اسم برده می‌شد، اما ارتباطی با لیگ‌های دسته اول و دوم آزادگان از لحاظ صعود و سقوط تیم‌ها نداشت و تیم‌های کشور - مستقل از رتبه‌ای که در لیگ سراسری کسب می‌کردند - باید در انتهای فصل سهمیه شرکت در لیگ دسته اول سال بعد را از طریق شرکت در مسابقات استانی (سوپرجام) به دست می‌آوردند. علت قبول پیشنهاد فدراسیون از سوی این سه باشگاه این بود با شرکت در مسابقات کشوری (لیگ دسته سوم) این تیم‌ها می‌توانستند به طور مستقیم در سوپرجام سال آینده شرکت کنند، در حالی که اگر مانند بانک تجارت در مسابقات لیگ باشگاه‌های تهران شرکت می‌کردند، لازم بود ابتدا جزو ۴ تیم برتر لیگ باشگاه‌های تهران قرار گیرند تا بتوانند به سوپرجام برسند. ضمن اینکه تهران در مسابقات موسوم به "دستهٔ دوم کشور" نیز نماینده‌ای نداشت و تیم‌های تهرانی در این دسته هم نمی‌توانستند بازی کنند. بنابراین استقلال، تیم پنجم لیگ آزادگان در سال ۱۳۷۱، به‌طور مستقیم به مسابقاتی موسوم به لیگ ۳ فرستاده شد، در حالیکه بسیاری از تیم‌های لیگ آزادگان فصل ۱۳۷۱ که در جدول رده‌بندی پایین‌تر از استقلال قرار گرفته بودند، در لیگ دسته اول آزادگان سال آینده (فصل ۷۳-۷۲) نیز حاضر بودند. ۲۰ سال پس از اجرای این طرح، ناصر نوآموز رییس وقت فدراسیون فوتبال اعلام کرد در آن روزها مدیر باشگاه را تشویق کرده است که استقلال را به دستهٔ سوم ببرد. به گفتهٔ او اگر استقلال به دستهٔ پایین‌تر می‌رفت، دیگر هیچ تیمی جرات نمی‌کرد پس از سقوط از دستهٔ اول بهانه بیاورد.[۶

wikipedia ابتدا بنا بود طبق روال معمول این چهار تیم در لیگ باشگاه‌های تهران بازی کند؛ اما در فاصله یک هفته به شروع فصل جدید باشگاه‌های تهران، با پیشنهاد فدراسیون، مسؤولان استقلال، گسترش، و پورا تصمیم گرفتند که تیم هایشان به جای بازی در لیگ باشگاه‌های تهران، در مسابقات کشوری دیگری تحت عنوان لیگ دسته سوم شرکت کنند. از این مسابقات به عنوان «دسته سوم جام آزادگان» اسم برده می‌شد، اما ارتباطی با لیگ‌های دسته اول و دوم آزادگان از لحاظ صعود و سقوط تیم‌ها نداشت و تیم‌های کشور - مستقل از رتبه‌ای که در لیگ سراسری کسب می‌کردند - باید در انتهای فصل سهمیه شرکت در لیگ دسته اول سال بعد را از طریق شرکت در مسابقات استانی (سوپرجام) به دست می‌آوردند. علت قبول پیشنهاد فدراسیون از سوی این سه باشگاه این بود با شرکت در مسابقات کشوری (لیگ دسته سوم) این تیم‌ها می‌توانستند به طور مستقیم در سوپرجام سال آینده شرکت کنند، در حالی که اگر مانند بانک تجارت در مسابقات لیگ باشگاه‌های تهران شرکت می‌کردند، لازم بود ابتدا جزو ۴ تیم برتر لیگ باشگاه‌های تهران قرار گیرند تا بتوانند به سوپرجام برسند. ضمن اینکه تهران در مسابقات موسوم به "دستهٔ دوم کشور" نیز نماینده‌ای نداشت و تیم‌های تهرانی در این دسته هم نمی‌توانستند بازی کنند. بنابراین استقلال، تیم پنجم لیگ آزادگان در سال ۱۳۷۱، به‌طور مستقیم به مسابقاتی موسوم به لیگ ۳ فرستاده شد، در حالیکه بسیاری از تیم‌های لیگ آزادگان فصل ۱۳۷۱ که در جدول رده‌بندی پایین‌تر از استقلال قرار گرفته بودند، در لیگ دسته اول آزادگان سال آینده (فصل ۷۳-۷۲) نیز حاضر بودند. ۲۰ سال پس از اجرای این طرح، ناصر نوآموز رییس وقت فدراسیون فوتبال اعلام کرد در آن روزها مدیر باشگاه را تشویق کرده است که استقلال را به دستهٔ سوم ببرد. به گفتهٔ او اگر استقلال به دستهٔ پایین‌تر می‌رفت، دیگر هیچ تیمی جرات نمی‌کرد پس از سقوط از دستهٔ اول بهانه بیاورد

دوست عزیز من بدون مطالعه حرف نمی زنم. دهه 60 مسابقات سراسری برگزار نشد به جز سال 63 و 69. مسابقات استانی برگزار می شد. ما که نفهمیدیم چجوری مافیای استقلال تیم شما رو نابود کرد در حالی که خود استقلال با اینکه سال 71 تو گروهش در لیگ سوم شده بود و به فینال اسیا هم رسیده بود با دلایل واهی منحل و مستقیم به دسته 3 فرستاده شد ولی پرسپولیس که سال 76 از لیگ کنار کشید سال 77 هم در لیگ شرکت کرد. اون سال پرسپولیس 3-4 تا ملی پوش داشت، عابدزاده گل محمدی شاهرودی سعداوی (باقری و دائی و مهدوی کیا و پیروانی و مهدوی کیا اون سال پرسپولیس نبودن به تیم های خارجی رفته بودن) ولی از لیگ کنار کشید اما استقلال با این همه ملی پوش همین امسال و پارسال مجبور بود با خستگی و مصدومیت بازیکناش کنار بیاد به خاطر تیم ملی. دیگه تبعیض از این تابلو تر؟؟!! والله این حکومت همه قدرتش دست سپاهه و ارگانی که در اختیار سپاه باشه بیشترین رانت و نفوذ رو داره. اون موقع که با پولهای بابک زنجانی پز ماهواره و هواپیما و دانشگاه و اث میلان رو می دادین باید فکر این روز می بودین. استقلال رو سالهاست دست یه بی عرضه بیلمز به اسم حاج فتل دادن که با سومدیریتش سالهاست گند زده به تیم. حداقل پرسپولیس 4 تا مدیر با نفوذ پول ساز داشتن و کلی بازیکن ملی و مربی خارجی خریدن برای تیم. همین 10 سال اخیر رو فقط شما بررسی کنید پرسپولیس چنتا مربی خارجی داشته با بودجه سازمان تربیت بدنی و الان وزارت ورزش : زوبل ، اری هان، 2 مقطع دنیزلی، وینگادا، قطبی ، ژوزه ، کرانچار، اسمیت و ... ولی استقلال در سیکل امیر صمد ناصر پرویز امیر افتاده بدون حتی یه مربی خارجی. اینا نشونه تبعیض نیست؟؟ در مورد شعار هم واقعیت همینه دوست عزیز. پس چه دلیل دیگه ای غیر این می تونست داشته باشه؟؟ نکنه منظورتون اینه که طرفدارهای استقلال همشون طرفدار این نظام و طرفدارهای پرسپولیس همه آریائی و مخالف هستن؟؟!! در صورتیکه همه خوب می دونیم که طرفدارهای پرسپولیس و استقلال از لحاظ فرهنگی خیلی با هم فرقی ندارن همونطور که تو یه خانواده یه برادر استقلالیه و یه برادر پرسپولیسی و ... . در ثانی اگر هم تفاوتی باشه طبق چیزی که از سالها قبل می گفتن طرفدارهای تیم تاج طرفدار شاه و طرفدارهای تیم پرسپولیس ضد شاه بودن و طرفداری احمد خمینی از پرسپولیس و پروین هم که دیگه اظهرمن الشمسه همین چند وقت پیشم خانم اشراقی به این موضوع اشاره کرد. پس به نظر شما چه دلیل دیگه ای می تونه باعث استفاده مردم از استقلال پرسپولیس به جای تاج پیروزی باشه؟؟ بهونه نمیارم. شما اگه دلیل منطقی تری سراغ داری بگو ما هم بدونیم برادر

دوست عزیز اطلاعاتتون رو درست کنید.من با منبع حرف می زنم. همونطور که ناپاکی پروین رو با مدرک گفتم. اون سال استقلال از گروهش بالا نیومد و در نهایت پاس قهرمان شد لطفا ۱۴ ملی ‍‍پوش سال ۷۶ پرسپولیس رو معرفی کنید. رو هوا و بی منطق و مدرک حرف زدن که کاری نداره. دقیقا منم منتظرم فوتبال خصوصی بشه ببینم بدون حمایت سپاه چیکاره این ؟!؟ جدول گروه یک لیگ آزادگان – سال ۱۳۷۱ رده باشگاه بازی برد مساوی باخت امتیاز ۱ تراکتورسازی ۱۴ ۸ ۵ ۱ ۲۱ ۲ کشاورز ۱۴ ۷ ۴ ۳ ۱۸ ۳ استقلال ۱۴ ۴ ۸ ۲ ۱۶ ۴ نفت آبادان ۱۴ ۵ ۵ ۴ ۱۵ ۵ جنوب اهواز ۱۴ ۵ ۳ ۶ ۱۵ ۶ کما ۱۴ ۲ ۶ ۶ ۱۰ ۷ وحدت ساری ۱۴ ۳ ۲ ۹ ۹ ۸ سپیدرود ۱۴ ۲ ۳ ۹ ۷ بردها ۲

توضيح: گل دوم كه ايران از عربستان خورد تو ازادي مقدماتي جام جهاني ٢٠١٠

دقیقه 3.42 بچه ها ماچو بوسه رو بقل کردن :))

خاکپور و سراج در پرسپولیس بازی نمی کردند اون سال برادر تیم اون سال هم چهارم شد تو اسیا ولی تیم امسال اول شد. خاکپور بهمن بود و سراج نفت ابادان

شما که اینقدر به ویکیپدیا اهمیت میدی بگو ببینم جلوی اسم پیروانی و سراج در این لینک نام چه باشگاهی نوشته شده؟ http://en.wikipedia.org/wiki/Iran_at_the_1998_FIFA_World_Cup

دوست عزیز مثل اینکه شما به تحریف علاقه زیادی داری. اولا لیگ 76 حد فاصل تیر 76 تا مرداد 77 نبود بلکه از شهریور 76 تا اردیبهشت 77 بود. در ثانی، اسماعیل حلالی حتی یه بازی هم در مقدماتی و بازیهای اصلی 98 نداشته. خواب دیدی خیر باشه امامی فر هم بعد از جام جهانی به تیم ملی دعوت شد. خاکپور که عضو تیم سایپا بود. پیروانی هم به هر حال اون سال تو ایران بازی نمی کرد پس جز ملی پوش های پرسپولیس محسوب نمی شد که به بهانه ملی پوش بودن اون بازیهای پرسپولیس لغو بشه. بهنام سراج و هادی طباطبائی رو هم جز لطیفه های دیگه ات حساب می کنم چون تو اون حد فاصل جز ملی پوش های پرسپولیس نبودن. ویکی پدیا حامد کاویانپور : http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AD%D8%A7%D9%85%D8%AF_%DA%A9%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%BE%D9%88%D8%B1 ایشون از بعد از جام جهانی عضو تیم ملی شدن. لطفا حقایق رو وارونه نکنین پس دیدی که 14 ملی پوش نداشتین و به خاطر 4-5 ملی پوش که همشون جز میناوند و عابدزاده ذخیره بودن یه فصل از لیگ کنار کشیدین. به هر حال تیم محبوب سپاه بودن این حسن ها رو هم داره دیگه

دوستان عزیزی که از واکنشهای عابدزاده در بازی ایران استرالیا حرف می زنن لطفا 2 تا از اون واکنش ها رو به ما نشون بدن. ما که هر چی دیدیم توپ از نزدیک دروازه رفت بیرون.عابدزاده واکنشی نشون نداد

مصاحبه خداداد عزیزی در مورد پرداخت پول به پروین : http://www.seemorgh.com/sport/3565/129322.html پروین از ما 500 هزار تومان می خواست در مورد اینکه می گویند پیراهن پرسپولیس برتن بعضی از بازیکنان این گشاد است، من نمی توانم اظهار نظر کنم اما معمولا نتایج این تیم نشان می دهد که پیراهن پرسپولیس بر تن بازیکنانش گشاد است یا تنگ و مردم به خوبی قضاوت می کنند. سال 70 یا 71 بود که در تیم فتح بازی می کردم و به این اتفاق یکی از دوستان به دیدن علی پروین در نمایشگاه سورتمه رفتیم. علی آقا به ما گفت هر کسی که می خواهد به پرسپولیس بیاید باید 500 هزار تومان بدهد چون پیراهن پرسپولیس اعتبار دارد که من گفتم می خواهم به بهمن بروم و به پرسپولیس نرفتم اما امروز می بینیم که پیراهن پرسپولیس به راحتی و با مبالغ بالا تن هر بازیکنی می شود.

در ضمن آقای نیما 9 بازیکن ایران در جام جهانی 98 در همون موقع در پرسپولیس بازی میکردند نه بعدش یا قبلش...یعنی 9 نفر عضو باشگاه پرسپولیس بودن شما لیست میدی بزار منهم لیست بدم 1- احمدرضا عابدزاده 2- مهدی مهدوی کیا 3- نعیم سعداوی 4- محمد خاکپور 5- افشین پیروانی 6- نیما نکیسا 7- رضا شاهرودی 8- بهنام سراج 9- مهرداد میناوند نکتهُ مهم هم اینه که اون تیم بدون امکانات امروز و براب اولین بار بعد از انقلاب تیم رو به جام جهانی بردند..اینها بازیکنانی بودند که 3 تا به عربستان و 6 تا به کره و در دو بازی 8 تا به چین میزدن..به تیمهای مثل لبنان نمیباختند و با اینکه سهمیه آسیا کمتر از الان بود و راه صعود سختتر و طولانی تر بود بدون هیچ امکاناتی تیم رو به جام جهانی بردند..

Areff55با شما موافقم .

Thanks to you to share this with us, God bless you .

در پنج دوره اول لیگ باشگاهی کشوری بعد از انقلاب (لیگ قدس و لیگ‌های آزادگان اول تا چهارم) شیوهٔ برگزاری مسابقات بر اساس «سهمیه‌بندی» تعداد نمایندگان استان‌ها بود، یعنی هر استان تعداد سهمیه مشخصی در لیگ داشت. فدراسیون فوتبال در این دوره بدون توجه به رتبهٔ تیم‌ها در لیگ آزادگان فصل گذشته، مسابقات استانی را ترتیب می‌داد تا تیم‌های دورهٔ بعدی لیگ آزادگان انتخاب شوند. این شیوه بعد از دوره چهارم لیگ آزادگان متوقف شد و با روال معمول «صعود و سقوط»[۵] که در لیگ‌های فوتبال اغلب کشورهای دنیا متداول است جایگزین شد. استان تهران در لیگ سوم آزادگان سال ۱۳۷۲ هم‌چون لیگ دوم آزادگان تنها ۴ سهمیه داشت و دیگر تیم‌های تهرانی باید در مسابقات دیگر (جام باشگاه‌های تهران و یا دسته‌جات پایین فوتبال ایران) بازی می‌کردند. پس از پایان مسابقات لیگ سال ۱۳۷۱، فدراسیون فوتبال تصمیم گرفت تا ۴ سهمیهٔ سال بعد را در رقابتی میان ۴ تیم تهرانی لیگ آزادگان (استقلال، پرسپولیس، پاس و کشاورز) و ۴ تیم برتر جام باشگاه‌های تهران در آن سال (سایپا، پورا، بانک تجارت و گسترش) تعیین کند. در این سال بر خلاف سالهای قبل تیمهای لیگ کشوری دیگر در لیگ استان خودشان بازی نمی‌کردند. در دوره‌های قبلی لیگهای قدس و آزادگان، فدراسیون از استقلال و پرسپولیس و سایر تیم‌های لیگ کشوری می‌خواست تا در طول فصل همزمان در لیگ‌های کشوری و استانی بازی کنند و سهمیه لیگ کشوری سال بعد را با موفقیت در لیگ استانی (در طول یک فصل) به دست آوردند. اما نتیجه آن سیستم تراکم بیش از حد تعداد مسابقات به ویژه برای استقلال و پرسپولیس بود، طوری که مسابقات اغلب با تأخیر زیادی به پایان می‌رسید و حتی در سال ۱۳۶۹ که تیم ملی مسابقات مهمی داشت، فدراسیون لیگ کشور را برگزار نکرد. لذا برای سال ۱۳۷۱ فدراسیون به این نتیجه رسید که شرکت همزمان تیمها در هر دو لیگ کشوری و استانی ممکن نیست. با جدا شدن تیم‌های لیگ آزادگان از مسابقات استانی لازم بود شیوه جدیدی برای معرفی سهمیه‌های هر استان در لیگ آینده اجرا شود. به همین خاطر طرح برگزاری سوپرجام در تهران و سایر استانهایی که در لیگ نماینده داشتند اجرا شد. در ماه‌های دی و بهمن سال ۱۳۷۱ تورنمنتی ۸ جانبه موسوم به «سوپر جام باشگاه‌های تهران» میان ۸ باشگاه تهرانی برگزار گردید. در میانهٔ این بازی‌ها اعلام شد که دو تیم قهرمان و نایب قهرمان لیگ (پاس و پرسپولیس) بدون توجه به نتایج تورنمنت در لیگ آینده حضور خواهند داشت، هر چند نتایجی که در مقابل تیمهای دیگر کسب می‌کردند، در سرنوشت دیگر تیمها اثر داشت. بدین ترتیب ۶ تیم دیگر تهران بر سر ۲ سهمیهٔ باقی‌مانده رقابت کردند. استقلال در ۷ بازی خود ۵ تساوی (برابر تیم‌های پرسپولیس، کشاورز، پورا، بانک تجارت، گسترش) و دو شکست (برابر پاس و سایپا) کسب کرد.[۴] در نهایت کشاورز و سایپا دو سهمیهٔ آخر تهران را به دست آوردند و تیم‌های استقلال، بانک تجارت، پورا و گسترش سهمیه حضور در سومین دوره لیگ آزادگان را به دست نیاوردند. در پی این نتایج ابتدا بنا بود طبق روال معمول این چهار تیم در لیگ باشگاه‌های تهران بازی کند؛ اما در فاصله یک هفته به شروع فصل جدید باشگاه‌های تهران، با پیشنهاد فدراسیون، مسؤولان استقلال، گسترش، و پورا تصمیم گرفتند که تیم هایشان به جای بازی در لیگ باشگاه‌های تهران، در مسابقات کشوری دیگری تحت عنوان لیگ دسته سوم شرکت کنند. از این مسابقات به عنوان «دسته سوم جام آزادگان» اسم برده می‌شد، اما ارتباطی با لیگ‌های دسته اول و دوم آزادگان از لحاظ صعود و سقوط تیم‌ها نداشت و تیم‌های کشور - مستقل از رتبه‌ای که در لیگ سراسری کسب می‌کردند - باید در انتهای فصل سهمیه شرکت در لیگ دسته اول سال بعد را از طریق شرکت در مسابقات استانی (سوپرجام) به دست می‌آوردند. علت قبول پیشنهاد فدراسیون از سوی این سه باشگاه این بود با شرکت در مسابقات کشوری (لیگ دسته سوم) این تیم‌ها می‌توانستند به طور مستقیم در سوپرجام سال آینده شرکت کنند، در حالی که اگر مانند بانک تجارت در مسابقات لیگ باشگاه‌های تهران شرکت می‌کردند، لازم بود ابتدا جزو ۴ تیم برتر لیگ باشگاه‌های تهران قرار گیرند تا بتوانند به سوپرجام برسند. ضمن اینکه تهران در مسابقات موسوم به "دستهٔ دوم کشور" نیز نماینده‌ای نداشت و تیم‌های تهرانی در این دسته هم نمی‌توانستند بازی کنند. بنابراین استقلال، تیم پنجم لیگ آزادگان در سال ۱۳۷۱، به‌طور مستقیم به مسابقاتی موسوم به لیگ ۳ فرستاده شد، در حالیکه بسیاری از تیم‌های لیگ آزادگان فصل ۱۳۷۱ که در جدول رده‌بندی پایین‌تر از استقلال قرار گرفته بودند، در لیگ دسته اول آزادگان سال آینده (فصل ۷۳-۷۲) نیز حاضر بودند. ۲۰ سال پس از اجرای این طرح، ناصر نوآموز رییس وقت فدراسیون فوتبال اعلام کرد در آن روزها مدیر باشگاه را تشویق کرده است که استقلال را به دستهٔ سوم ببرد. به گفتهٔ او اگر استقلال به دستهٔ پایین‌تر می‌رفت، دیگر هیچ تیمی جرات نمی‌کرد پس از سقوط از دستهٔ اول بهانه بیاورد.[۶] در انتهای فصل بعد (فصل ۷۳-۷۲) فدراسیون مجدداً همان طرح سوپرجام را برگزار کرد و این بار سهمیه تهران در لیگ آزادگان را به ۶ و تعداد تیم‌های لیگ را به ۱۶ افزایش داد. استقلال با سرمربیگری رضا نعلچگر در بهار ۱۳۷۳ قهرمان سوپر جام تهران شد و سهمیه لیگ آزادگان بعدی را به دست‌آورد

در مورد کاویانپور هم بهت جواب دادم منتها رفت برای تایید...تایید که شد میبینی..

دوست عزیزی که می گن استقلال 4-5 تا بازیکن نصف و نیمه داشت تو تیم ملی بهتره شمارششون رو 2باره انجام بدن. 1. رحمتی 2. صادقی 3.منتظری 4. بیک زاده.5 نکونام 6. جباری 7. اندرانیک نکته مهم اینه که این تیم به عنوان تیم اول اسیا رفت جام جهانی نه مثل تیم 98 تیم 4 اسیا و با دعای پیرزنا. در ضمن این بازیکن های فیکس در اون زمان همگی عضو باشگاه استقلال بودن نه اینکه قبل و بعد این مسابقات عضو استقلال بوده باشند

ذوست عزیز، وقتی شما می گی مدیران خودتون این تصمیم رو گرفتن من هم می گم تصمیم احمقانه مدیران ما به ما مربوط نمی شه. لطفا تاریخ رو تحریف نکنید. هلالی و میناوند و پیروانی و استیلی و سراج و خاکپور دراون سال عضو باشگاه پرسپولیس نبودن. هلالی هنوز تراکتور بود. پیروانی همراه دائی قطر بود. استیلی و خاکپور بهمن بودن. سراج نفت ابادان. میناوند اتریش. کاویانپور که اون موقع تیم ملی نبود برادر. امامی فر هم بلژیک بود با داریوش یزدانی. هادی طباطبائی کی تا حالا تو پرسپولیس بوده؟؟ الان که لیست رو دیدم فهمیدم امامی فر و حلالی که اصلا تو تیم 98 نبودن. دیدی حالا شما اشتباه گفتی اینم لیست بازیکن های ایران در جام جهانی : 1 Ahmed Abedzadeh Goalkeeper May 25, 1966 Pirouzi (IRN) 12 Nima Nakisa Goalkeeper May 01, 1975 Pirouzi (IRN) 22 Parviz Boromand Goalkeeper Sep 11, 1972 Esteghlal Tehran (IRN) 3 Naim Sadavi Defender Jun 16, 1969 Pirouzi (IRN) 4 Mohammad Khakpour Defender Feb 20, 1969 Bahman (IRN) 5 Afshin Peyravani Defender Feb 06, 1970 Alsad (QTR) 8 Sirous Din Mohammadi Defender Jul 02, 1970 Shahrdari (IRN) 15 Ali Akbar Ostad-Asadi Defender Sep 17, 1965 17 Javad Zarincheh Defender Jul 23, 1966 Esteghlal Tehran (IRN) 20 Mehdi Pashazadeh Defender Dec 27, 1973 Esteghlal Tehran (IRN) 2 Mehdi Mahdavikia Midfielder Jul 24, 1977 176 cm Hamburger SV (GER) 6 Karim Bagheri Midfielder Feb 20, 1974 187 cm Arminia Bielefeld (GER) 7 Ali Reza Mansourian Midfielder Dec 02, 1971 Esteghlal Tehran (IRN) 9 Hamid Estili Midfielder Apr 01, 1967 Bahman (IRN) 14 Nader Khani Midfielder Aug 23, 1963 16 Reza Shahroudi Midfielder Feb 21, 1972 Pirouzi (IRN) 18 Satar Hamedani Midfielder Jun 06, 1974 Bahman (IRN) 10 Ali Daei Forward Mar 21, 1969 192 cm 11 Khodadad Azizi Forward Jun 22, 1971 170 cm Rah-Ahan (IRN) 13 Ali Latifi Forward Feb 20, 1976 Bahman (IRN) 19 Behnam Seraj Forward Jun 19, 1971 Nafte Abadan (IRN) 21 Mehrdad Minavand Forward Nov 30, 1975 Strum (AUS)

من چیزی رو سانسور نکردم. ادبیاتتم مثل سلطانته در حد من نیست مثل خودت جوابتو بدم. حرفی که 2 روز پیش زدم رو با مدرک ثابت کردم شما هم متنی که گذاشتی حرف من رو تائید کرد. استقلال سال 1371 در لیگ تو گروهش سوم شد ولی سال بعد دسته 3 بازی کرد به علت برگزاری یه سری مسابقات مسخره که برای اولین و اخرین بار در ایران برگزار شد نه به خاطر رتبه و نتایج استقلال در لیگ. دیدی که سال بعد و قبلش کلا قوانین فرق می کرد. احمقانه ترین قسمتش این بود که قهرمان و نایب قهرمان نیازی به نتایج سوپر جام نداشتن در حالی که همه جای دنیا این امتیاز فقط به قهرمان می رسه نه قهرمان و نایب قهرمان. همین لینک هم نوشته که سال بعد به خاطر اعتراض تیم ها قوانین عوض شد " با زیاد شدن اعتراض‌ها فدراسیون جدید تعداد تیم‌های لیگ را از ۱۶ به ۲۴ افزایش داد و به تمام تیمهای لیگ قبلی (۷۳-۷۲) و نیز تمام تیم‌های موفق در سوپر جام اجازه شرکت در لیگ ۷۴-۷۳ را داد. به این ترتیب تعداد سهمیه‌های تهران به ۸ رسید. ضمن اینکه فدراسیون اعلام کرد از فصل آینده تیم‌ها براساس عملکردشان در همان لیگ آزادگان می‌توانند در فصل‌های بعدی شرکت کنند. به عبارت دیگر سوپر جام و سهمیه بندی دیگر درکار نخواهد بود و به جای آن، مثل اغلب لیگ‌های دنیا، تیم‌ها بر اساس صعود و سقوط[۷] در لیگ بازی خواهند کرد. این شیوه از فصل ۷۴-۷۳ تا حال حاضر اجرا شده است." ولی برای استقلال قانونی تغییر نکرد. بعدشم می گی مسئولین خودتون انگار ما اونها رو انتخاب کردیم و اصلا با هماهنگی فدراسیون انتخاب نشده بودن و تصمیم گیری نمی کردن. در مورد پروین هم همه چیز اظهر من الشمسه حالا تو خودتو به خواب بزن مهم نیست. مصاحبه خداداد و هدایتی هست. برات گذاشتم. کسی که خوابه رو می شه بیدار کرد ولی کسی که خودش رو به خواب زده رو نه در مورد 13-14 ملی پوش هنوز منتظر مدرکتم. اگه به رو هوا حرف زدن باشه منم می گم ذوب اهن سال 76 ، دوازده تا ملی پوش داشت. با سند و مدرک حرف بزن اگر سندی هم نداری ( که نداری چون حقیقت نداره حرفت) سعی کن سکوت کنی

سلام، حق با شما بود. ماشالله به اطلاعات و حافظه.