امیر حاج‌رضایی در گفت‌و‌گو خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم درباره اختلاف نظرهای پیش‌آمده بین کادرفنی تیم ملی فوتبال و تیم امید و مصاحبه‌هایی که مربیان و مسئولان دو تیم در دو روز گذشته انجام داده‌اند اظهار داشت: پاسخ من خیلی ساده است، این اتفاقات اصلاً خوب و به صلاح فوتبال ملی نیست. ظاهراً کی‌روش سر سازگاری ندارد. من جزئیات ماجرا را نمی‌دانم و نمی‌توانم قضاوت کنم ولی کی‌روش هیچ وقت ادبیات خوبی نداشته و همواره شاهد تکبر در رفتار و صحبت‌های او بوده‌ایم.

وی افزود: تا زمانی که کی‌روش در فوتبال ما باشد، شاهد چنین برخوردها و تنش‌هایی خواهیم بود. اگر هم بخواهیم لیست کسانی که با او در تنش بودند را نام ببریم، اسامی زیادی به میان می‌آید که ترجیح می‌دهم در مورد آن حرف نزنم. بنابراین فکر می‌کنم مشکل اساسی در واقع قدرتمند شدن کی‌روش در اثر ضعف فدراسیون فوتبال است. او به هر کسی بخواهد توهین و انتقاد می‌کند و هر کسی را هم بخواهد تغییر می‌دهد، همانطور که این کار را در گذشته هم انجام داده است.

«سیرک‌» در فدراسیون فوتبال

کارشناس فوتبال کشورمان در خصوص صحبت‌های توهین آمیز و زشت میک مک درموت مربی تیم ملی و دستیار کی‌روش علیه حمید استیلی تصریح کرد: فکر می‌کنم این افراد متأثر از رئیس خود هستند و به درآمدشان در ایران فکر می‌کنند و به تأسی از رئیس‌شان حرف‌هایی می‌زنند که او خوشش بیاید. استیلی چهره‌ای ملی وافتخار آفرین است و تا جایی که من از او شناخت دارم بی‌حاشیه کار می‌کند. الان هم آمده تا به تیم ملی کشورش کمک کند اما دلیل اینکه مک درموت به خودش اجازه می‌دهد اینطور صحبت کند، هیچ چیز نیست جز اینکه فدراسیون فوتبال تابع سرمربی تیم ملی است و در تمام صحنه‌ها فقط نظارت کرده و هیچ دخالتی نکرده است. یعنی هیچ قدرتی هم ندارد که بر روی سرمربی تیم ملی اعمال کند.

دستیار کارلوس کی‌روش: استیلی تیم ملی را با سیرک اشتباه گرفته است

حاج‌رضایی ادامه داد: داستان این اتفاقات گسترده و خیلی شفاف و روشن است. این اتفاقات به دفعات تکرار شده،‌ یعنی محتوا تغییر کرده اما فرم یکی بوده است. فرم لحن توهین‌آمیز و از بالا به پایین نگاه کردن و بقیه را حساب نکردن بوده است. بنابراین کی‌روش میدان پیدا کرده و قدرتی که دارد ناشی از ضعف فدراسیون فوتبال است.

با امکاناتی که در اختیار تیم امید قرار گرفته آیا امیدوار هستید این تیم موفق شود؟» وی در واکنش به این پرسش به تسنیم گفت: من اطلاعاتی از تیم امید ندارم اما هر تیمی که وارد میدان‌های بین‌المللی می‌شود باید مسلح باشد. این اسلحه؛ اردوها، بازی‌های تدارکاتی و خوب است تا تیم مسلح شود و بتواند به مقابله با حریفانش برود. این موضوع نه تنها شامل تیم امید،‌ بلکه شامل همه تیم‌های ملی و باشگاهی می‌شود که در صحنه‌های بین‌المللی حضور دارند. مگر می‌شود بدون برنامه، امکانات و تدارکات وارد مسابقاتی شوید و با پیروزی بیرون بیایید؟ چنین چیزی امکان ندارد. بنابراین اگر به این تیم رسیدگی نمی‌شود، معادله ساده‌ای است. اگر رسیدگی نشود و ابزاری در اختیار تیم امید نباشد، نمی‌توان چشم امیدی به این تیم داشته باشیم. من پیشگو نیستم و نمی‌توانم نتایج را پیش‌بینی کنم اما اصل قضیه روشن و مشخص است. مگر یک تفنگ بدون فشنگ کارایی دارد؟