اون زمان لباس اول سبز بود. مربی هم دهداری بود.

اتفاقا مربی این تیم "کـارآمـد"ترین مربی تاریخ تیم ملی بود که روحش شاد باشه استاد دهداری. این تیم دقیقا همان تیمی بود که 13-14 نفرشون استعفا کردند . از افرادی در این تصویر که نامه را امضا کردند درخشان و پنجعلی و چنگیز , شاهین و شاهرخ بیانی , ناصر محمد خانی و همچنین پیوس و حاجیلو و ابطحی و.. که البته بعدها یه سری ها را بلاجبار برگرداندند. ولی کسایی به تیم ملی دعوت کرد همانند زرینچه و محرمی و عابدزاده که بعد از آن به استقلال پرسپولیس دعوت شدند! مهدی فنونی , مرفاوی و طاهری و خیلی های دیگه که دستپرده استاد هستند همانند محمدتقوی که همزمان هم تیم ملی بازی میکرد و هم نوجوانان ! . حرف ها در مورد دهداری زیاده آم قلم دهداری رو که دست بگیره ناخودآگاه یه تیتر از "استاد اخلاق" میزنه و میتونه یه کتاب بنویسه . دهداری سال 50 51 تیم ملی رو سرفراز کرد بعد گفت من میرم چند تا جوان پیدا کنم بفرستم تیم ملی! رفت و تیم هما رو آورد لیگ اصلی ( تخت جمشید) همون 2 سال اول که اومده بود ( بدون خرید بازیکن) نایب قهرمان شد! ( البته یکبار سوم شد ولی هم امتیاز با پرسپولیس نایب قهرمان بود) یکبارش تاج قهرمان و یکبار پرسپولیس قهرمان شد . حرف ها در مورد دهداری زیاده و درخور بک مطلب اساسی هست.عنوان دیگری میشود برای این عکس انتخاب کرد. از فرستنده خواهش دارم در صورت امکان اطلاع بدهند که عنوان عوض شود ( چون این سایت رنک بالایی دارد و این اسامی را شما اگر در گوگل تایپ کنید اولین سایت نمایش داده میشود ) . با احترام.

با سلام. مرحوم دهداری انسان شریفی بود که همانطور که دوستمان گفت در اواخر کار اکثر فوتبالدوستان با او مخالفت داشتند و صحبتها و القابی که بعدا داده شد خیلیهایش از سر مرده پرستی بود. البته کسانی مانند دوست خوبمان آقای دهقانی مثتثنی هستند که در عمل نشان داده اند احترام همه قدیمیها را حفظ میکنند. این درست است که خوش اخلاق بودن لزوما با سطح دانش فنی ارتباطی ندارد و مرحوم دهداری هم مانند همه تا حد خاصی دانش فنی و تجربه داشت و نه بیشتر. اما آنطور که از آن زمان به یاد دارم مشکل بیشتر سر اختلاف سلیقه و نیز پافشاری دو طرف بر سر مواضعشان بود تا سطح علمی. ضمنا یک خاطره شخصی: آقای دهداری شاگرد مرحوم پدربزرگم در دوره دبستان در آبادان بود و پدر بزرگم تا آخرین روز طرفدار سرسخت او بود و با اینکه چندان فوتبالی نبود اما یک تنه با همه فرزندان و نوه هایش در دفاع از او بحث و مجادله میکرد. یاد همه گذشتگان به خیر.

مرحوم دهدارى با بازيكن سالارى مبارزه كرد،و نسلى رو به فوتبال ايران معرفى كرد كه تا سالها بهترين هاى فوتبال ايران بودند،تغيير نسل و ميدان دادن به جوان هاى با انگيزه از عهده هر مربى با هر سطح دانشى بر نمياد و جرأت ميخواد كه مرحوم دهدارى اين جرأت رو داشت كه بازيكنهاى پر مدعايى كه هر كدومشون كلى طرفدار داشتند رو كنار بزاره و به جوون هايى ميدون بده كه اينده فوتبال ايران رو بسازند كه ساختند،دليل برف خوردن و توهين شنيدنشون هم كه از طرف بعضى ها هنوز حتى تا الان و اينجا ادامه داره همين بود،روحش شاد

بنظر من برخی از بزرگان فوتبال این مرز و بوم تاثیرات فرهنگیشون بیشتر از تاثیرات فنیشون بوده. مرحوم دهداری یکی از اون عزیزان هست. البته هیچ فردی کامل و بدون نقص نیست و ایشون هم یک جاهایی به نظر من زیاده روی کرد که باعث دلخوری اطرافیانش شد.

حیف شد این تیم، یادش بخیر،... رضا وطنخواه که جز دستیاران بود هم بد جور توهین میکرده به این بازیکنان

سيروس يادت هميشه در اذهان و دلهاي ما هست روحت شاد

در واقع همه چیز دارای هر دو جنبه مثبت و منفی هست حتی چیزهایی که «مطلقن» مثبت یا «مطلقن» منفی «به نظر میان». بله؛ فقط به نظر میان چون در واقع هیچ «مطلقی» وجود نداره بلکه همه چیز «نسبی» هست. چیزهایی که به عنوان کاملن خوب یا کاملن بد در محاوره جا میفتن، در اصل فقط خوبیهاشون به بدیهاشون مچربه و برعکس. از همین دسته مسایل مربوط به پرویز دهداری. نیازی نیست لزومن طرفدارش بود یا ازش متنفر. اونم بعد از این همه مدت! میشه خیلی ساده کارش رو فقط گزارش کرد: دهداری تیم رو از هم پاشید اما اینم باید گفت با بازیکن سالاری باید یک روزی مبارزه میشد. یه نمونه دیگه‌اش احمدی نژاده. با کله خری و لجبازی مملکت رو به بحران کشید اما اتفاقن به دلیل همون کله خری و لجبازی، هدفمندی یارانه‌ها رو که همه اقتصاددان‌ها برای اقتصاد نه ایران که هر کشوری واجب می‌دونن ولی از 50 سال پیش هیچ دولتی جرئت انجامش رو نداشت عملیاتی کرد.

میتونم تصور کنم که در اون تیم سرمربی سعی کرده با مشت آهنین با بازیکن سالاری برخورد کنه یعنی با روشهایی بعضن خودشون غیر اخلاقی! چیزی مشابه مثل جواب کلوخ‌انداز سنگه یا این که تو فرهنگ عامه ایران گفته میشه (عذر می‌خوام) جلوی کسی که جلوت گوز گوز کرد چنان برین که از جاش پا نشه! یعنی کسی رو که کار نادرستی میکنه چنان محکم جوابشو بده که... این یه اخلاق تیپیک ایرانیه. و خب نتیجه‌‌اش رو هم تاریخ دید. قضاوتش و این که چقدر مثبت بود و چقدر منفی با همون خود تاریخ. فیلم The Damn United رو نمی‌دونم کیا دیدن. اونجا هم یه مربی فوتبال می‌خواد با قلدری و پررو بازی بیشتر جلوی قلدری و پررو بازی بازیکنای تیم جدیدی که گرفته بایسته و البته موفق هم نمیشه. به نظرم هم اون مربی فیلم و هم مرحوم دهداری می‌تونستن راه میانه رو در پیش بگیرن و هم در طمین فوتبال موفق باشن هم در عرصه اخلاق. و نه لزومن انتخاب یکی از دو.

در مورد مساله لباس تیم ملی هم اگر از حرفهای خنده‌داری مثل این که مایلی‌کهن و... که بگذریم واقعن نمی‌دونم چرا سبز از پیرهن اول بودن تو دهه 60، تو دهه 70 به لباس سوم تنزل پیدا کرد (هر چند که با این تنزل، لباس سفید دوباره شد پیرهن اول که از اول اول و تو دهه 40 و 50 لباس اصلی بوده) و البته بعدتر با ورافتدن تدریجی پیرهن سوم، برای همیشه ناپدید شد. به نظر من از بین قرمز و سبز، بهتر بود سبز لباس دوم باشه و قرمزو حذف کنن. به هر حال بحث فوتباله و قرمز و آبی مفاهیم مهمی هستن در فوتبال ما. میشد راحت پیش بینی کرد که هر چند کودکانه‌اس ولی به هر حال موجب سوأتفاهم بشه. هر چند باید بگم این سوء‌تفاهم کودکانه هم به طرز غافلگیر کننده‌ای خیلی خیلی کمتر از اونی که می‌شد پیش‌بینی کرد به وجود اومد و خیلی به ندرت من از این حرفا می‌شنوم. جالبه! آبی و قرمز با تمام کری‌های بعضن اعصاب خورد‌کن و گاهی چرتشون زیاد روی این موضوع مانور نمیدن که برای من شخصن خیلی جالبه. به هر حال هرگز حرفی زده نشد که چرا تصمیم گرفتن سبز رو حذف کنن. اصلن هرگز نشنیدم در مورد رنگ لباسهای تیم ملی بحثی مطرح بشه. به هر صورت یکی مونده به آخرین باری که تیم سبز پوشید بازی با عربستان نیمه نهایی جام ملتهای 96 بود و آخرینش بازی با چین تو جام ملتهای 2004. شاید هم با شبه ممنوعه شدن رنگ سبز از سال 2009 به بعد و همزمان از مد افتادن داشتن پیرهن سوم برای تیمهای خصوصن ملی، تصمیم گیری هم برای فدراسیون آسونتر شد و قرمز به عنوان لباس دوم ایران بیش از پیش و برای همیشه تثبیت.

منون از توضیحاتت جناب Sarabadani واقعیتش تو ی جمع فوتبالیهای قدیمی که بودم این بحث مطرح شد و یک بنده خدایی که در فدراسیون حول و حوش 15 سال پیش سمت داشت می گفت یکی از دلایلی که رنگ قرمز نگه داشته شده این هست که رنگ قرمز تاثیر خاصی روی حریف داره و استرس حریف رو بالا می بره. می گفت این تصمیم بعد از یک میزگرد با چند نفر از متخصص روانشناسی در ورزش اخذ شده. نمی دونم تا چه حد درست می گفت اما به نظرم بی راه نمی گفت چون سبز خیلی رنگ آروم تر و صلح طلبانه تری هست تا قرمز

ای بابا دلشون خوشه! اینم خرافه‌ی خرافه نیست ولی از اون دست مسایل علمیه که همچین دست کمی از خرافه ندارن! اگر این قدر قضیه جدی بود مطمئن باشید خیلی کشورهای دیگه تو دنیا رو هوا قضیه رو زده بودن و عملی کرده بودن. یعنی هیچ کس دیکه مثل آلمان و فرانسه و ایتالیا و انگلیس و... نفهمید فقط فدراسیون ما که هنوز تو جام حهانی 2014 یه دست لباس آبرومند نمی‌تونه تن تیم ملیش کنه اینقدر نکته‌بین بوده؟! قربونشون برم که همه مشکلاتشون حل شده فقط خفن‌بازی‌هایی از این دستشون باقی مونده! بله خب؛ اصولن فوتبال ما بد از میلیارد میلیارد خرج کردن البته نه برای کار زیربنایی و لیگ منظم و زمین‌های صاف و تجربه بین‌المللی، بلکه پر کردن جیب آدمهای فوتبال، معلومه که چاره‌ای هم جز دنبال نتیجه گرفتن از طریق ائمه اطهار و اهل بیت و رنگ پیرهن و این داستانا بودن نداره! چون چیز دیگه ای نداره!

با اینکه پیراهن سبز رنگ پرچم هست و نمایش پرچم کشورمون و بنظر شخصیم مناسبه لیاس دوم تیم ملی باشه ولی نکته جالب اینه از وقتی یادم میاد ، 1980 به این سمت هروقت یکچهارم به بالای جام ملتهای اسیا رو با این پیراهن بازی کردیم باختیم.

http://www.hamshahrimags.com/NSite/FullStory/News/?Id=27983

زمانی که ناصر محمد خانی اون پنالتی رو در مقابل کره از دست داد من در مسیر برگشت از مدرسه پنالتی ها از پشت شیشه ی یک مغازه تعمیرات تلویزیون در یک روز بارانی پاییزی با همکلاسی های دیگر دیدم..یادش بخیر...

درمورد لباس سبز که فکر کنم منظورتان همان سبز-سفید-قرمز است که از همه به نظرم قشنگترهو رنگ پرچم قشنگ ایران...لباس سرتاسر سفید هم قشنگ است...یکی از دلایلی که لباس سبز-سفید-قرمز رو در مسابقات استفاده نمیکنند اعتقاد به نیاوردن شانس با این لباس است از چند نفری از مسئولین فوتبال رده ی ملی پرسیدن...هرموقع این لباس را پوشیده در ضربات پنالتی حذف شده!!!...

دوستان عزيز ، بنده درحالي الان اين كامنت رو ميذارم كه وقت تنگي دارم ،پسنده ميكنم به اين جمله ' كه ما ايرانيها انسانهايي هستيم كه هيچگاه از تاريخ عبرت نميگيريم' با احترام كامل به نظرات برخي دوستان ميبايست چند مورد را عنوان كرد، ابتدا اينكه دليل پا فشاري به ناكارامدي كادر فني را نميدانم وقتي كه از ديد من مرحوم دهداري جز ٢ تن از كارامدترين و شايد كارامدترين مربي تاريخ ايران باشه ، جستجو در اينترنت بسيار اسان شده ولي يه سري چيزا رو شما فقط ميتونيد از خود افراد به صورت مستقيم يا غير مستقيم جويا شويد، من مدتي پيش عكسي ارسال كردم با ذكر نام ٤٠ بازيكن ان تصوير با عنوان 'مظلوم ترين تيم ملي تاريخ' كه دوستاني كه نديدند از پروفايلم ميتونند مشاهده كنند ، اون تصوير برميگرده به حدود ٢ سال قبل از اين عكس (٦٢) نميخوام ريشه يابي كنم كما اينكه در اين مكان هم نميگنجد ولي چيزي كه ميتونم بگم اين بود كه در انسال فردي كه رييس فدراسيون بود به نام ابشناسان بدترين خيانت را به فوتبال كرد فردي كه فوتبالي نبود و حتي ميخواست مربي تيم ملي بشه! بگذريم ولي يك سري بازيكنان را با اتهام هاي مشابه مثل داشتن ريش بزي - گيتار -ماشين البالويي و.. ( در ان پست عنوان كردم) محروم كردن پس از ان تيم كلا منحل شد ( ولي دليل اصلي ان اين بود كه يك سري بازيكن ها به مراسم خاكسپاري مرحوم حبيب خبيري كاپيتان سابق جوانان تيم ملي اعدام شده بود رفته بودند ، اين گذشت و به سال ٦٤ ميرسيم ، مربي تيم ملي كسي بود به نام دهداري كه كه قبل از اين بسيار كارنامه فوقالعاده اي ذاشته و اگر بيماري قلبي هر سري گريبانش رو نميگرفت شايد از سال ٥٠ تا همين سال ٦٤ مداوم مربي تيم ملي ميبود! ، ببينيد دوستان متاسفانه در ان سالها يك سري تنش ها به بازيكنان وارد شده بود ( همان مواردي كه عنوان شد) كه باعث سرخودي بازيكنا شده بود والبته چون كه انسالها به جز تعداد محدودي بازيكن ارزنده كه همه هم جوان بودند نداشتيم يه جورايي فوتبال به سمت بازيكن سالاري داشت پيش ميرفت و همين هم مقدمه اي بر استعفا دسته جمعي بازيكنان ( كساني كه در كامنت اول قيد كددم) شد ، دلايلي نيز براي اين كار بود، فرض مثال كاپيتان اين تيم پنجعلي كه سنش به تازگي ٣٠ يا ٣١ رو رد كرده بود (كماكان اماده) گلايه داشت كه چرا در فلان بازي تعويضي بوده ( ظاهرا به جاي همين مسگر ساروي در گوشه تصوير) و اينكه كمك ايشان اقاي وطنخواه (از مكتب شاهين به همراه پدر و برادر فوتباليست شاهين و سالها دفاع مستحكم پرسپوليس ) نيز در كارها بسيار دقيق بودند ، اين تيم كه جز حاجيلو و پنجعلي تقريبا مابقي بازيكنا ميانگين سنيشان ٢٣ ٢٤ بود خامي كردند و نامه اي جهت كودتا!! نوشتند و استعفا كردند كه كادر بركنار بشه منتها نتيجه گونه دگري پيش رفت ، كادر به كار خود ادامه داد و براي ٢ سال ديگر مستعدترين و گمنامترين بازيكنا را روي كار اورد كت به قول دوستمان تيم تا سالها بيمه شد توسط ان بازيكنان (برخي را در كامنت قبلي نام بردم) ،در ان بين بامرام انسالها سيروس قايقران كه همگام با دوستان شده بود استعفاي خود را پس گرفت و باوي و مسگر و يك دو نفر ديگر استعفا نكردند ، حتي دهداري اينقدر روح بزرگي داشت كه مستقيما به ناصرمحمدخاني گفته بود تو جواني و در اوج برگرد به تيم ملي ! ، پيوس نيز سال بعد برگرداندند ( تيم ملي در نبود فروارد رنج ميبرد) يك سري بازيكنان ديگر نيز حتي استعفا خود را پس گرفتند و بخشيده شدند يكيش فتح ابادي بود كه گفت باز هم اگه زمان برميگشت خم ميشدم ميگفتم استاد هرچي شما بگين ، پعد ها فنوني و ابطهي و عربشاهي هم پس گرفتند، ببينيد در نبود بازيكنان دهداري اومد عابدزاده - محرمي - مرفاوي - طاهري - ذرينچه - فنوني( مهدي) و .. رو دعوت كرد ، اون ماجراي استعفا دليل اصليش به خاطر پنجعلي و چنگيز بود و به خاطر رفاقتي كه بين بازيكنا بود اونا پشت سر پنجعلي در اومدند و استعفا دادند و به قول شاهين بياني ميگفت ما يه مشت جوان بوديم كه فقط دنبال رفاقت بوديم واسه همين .. شما ببينيد دهداري مستقيما به محمد خاني و بياني و ابطحي گفت شما جوانين و اتيه دار و در اوج حيفين! برگردين! ( كه قبول نكردند) ، شما ببينيد در اينجا چند درصد ميتونسته دهداري مقصر باشه؟! چيكار بايد ميكرد كه اصول رو زير پا نگذاره و ديدين كه چقدر دلسوزانه رفتار كرد، بازيكناني كه همه با مرام رفاقتي و جوانيشان بد كردند به تيم ملي و خود دهداري و هم اعتراف كردند. چه كسي گفته دهداري مربي خوبي نبوده!؟ دهداري به همراه رايكوف و دانايي فرد ' استعدادياب ترين' مربي تاريخ ايران بودند (نميخوام بگم بيشتر و يا كمتر) و در انزمان از فني ترين مربيان اسيا بودند و شكي در ان نيست ، من عكسي به شما ميدهم از سالي كه با تيم هما ( فكر كنم ٥٢) به مسابقات كره رفته بود رفته بود چطوري كره اي ها ازش سوال ميپرسيدند و نكته برداري ميكردند، شما ببينيد ايشان سال ٥٠ كه مربي تيم ملي بود بهترين نتايج رو گرفت و تيم رو برد المپيك (بله درسته تيم ايران پادشاه و قدرت اول اسا بود) و رفت و گفت من ميرم ميگردم يه سري جوان تغزيه ميكنم به تيم ملي ، ايشان رفت و با يه سري بازيكنان از جمله خورشيدي - عزيزي- غزال - خبيري - ميرفخرايي - نايب اقا اينا رو پيدا كرد و با تيم هما به ليگ تخت جمشيد سعود كرد و فوتبال رو از دو قطبي با همين بازيكنان كه همشون هم ملي پوش شدند همون سال! خارج كرد و بيماري قلبي نگذاشت ادامه بده و جاشو به دستيارش فكر كنم داد) همين تيم هما كه دوره دوم تخت جمشيد اومد ليگ بعد از تاج به همراه پرسپوليس نايب قهرمان هم امتياز شد و سال بعدش هم پرسپوليس قهرمان و هما نايب قهرمان شد همه ي اين بازيكناني كه نام بردم بازيكن تيم ملي همون سال شدند اين تيم ! دقيقا گربه سياه پرسپوليس بود و نتايج رودر رو بهتر ز پرسپوليس امتياز گرفته بود جلو تاج هم عالي بازي ميكرد و يه بازي با تاج از قشنگترين و پرگل ترين بازيهاي دهه ٥٠ بود بازيكناني كه از دستپرورده دهداري بودند كه برخاسته از مكتب شاهين بود و همه ي اين بازيكنا و كلا تيم هما به با اخلاق ها معروف بودند! و كلي هم هوادار پيدا كرده بود و اگر ميبينيد كساني هنوزه طرفدار هما هستند دليلش به خاطر زنده ياد دهداري هست ، روحش شاد باشه و قرين رحمت ، با ارزو موفقيت ارادتمند شما -دهقاني

دوستان متن كامنت طولاني در رابطه با اين موضوع ارسال كرد و دوست دارم وقتي تاييد شد دوستان حتما ان را بخوانند

سیروس قایقـران یادت بخیر...!

اتفاقا مربی این تیم "کـارآمـد"ترین مربی تاریخ تیم ملی بود که روحش شاد باشه استاد دهداری. این تیم دقیقا همان تیمی بود که 13-14 نفرشون استعفا کردند . از افرادی در این تصویر که نامه را امضا کردند درخشان و پنجعلی و چنگیز , شاهین و شاهرخ بیانی , ناصر محمد خانی و همچنین پیوس و حاجیلو و ابطحی و.. که البته بعدها یه سری ها را بلاجبار برگرداندند. ولی کسایی به تیم ملی دعوت کرد همانند زرینچه و محرمی و عابدزاده که بعد از آن به استقلال پرسپولیس دعوت شدند! مهدی فنونی , مرفاوی و طاهری و خیلی های دیگه که دستپرده استاد هستند همانند محمدتقوی که همزمان هم تیم ملی بازی میکرد و هم نوجوانان ! . حرف ها در مورد دهداری زیاده آم قلم دهداری رو که دست بگیره ناخودآگاه یه تیتر از "استاد اخلاق" میزنه و میتونه یه کتاب بنویسه . دهداری سال 50 51 تیم ملی رو سرفراز کرد بعد گفت من میرم چند تا جوان پیدا کنم بفرستم تیم ملی! رفت و تیم هما رو آورد لیگ اصلی ( تخت جمشید) همون 2 سال اول که اومده بود ( بدون خرید بازیکن) نایب قهرمان شد! ( البته یکبار سوم شد ولی هم امتیاز با پرسپولیس نایب قهرمان بود) یکبارش تاج قهرمان و یکبار پرسپولیس قهرمان شد . حرف ها در مورد دهداری زیاده و درخور بک مطلب اساسی هست.عنوان دیگری میشود برای این عکس انتخاب کرد. از فرستنده خواهش دارم در صورت امکان اطلاع بدهند که عنوان عوض شود ( چون این سایت رنک بالایی دارد و این اسامی را شما اگر در گوگل تایپ کنید اولین سایت نمایش داده میشود ) . با احترام.

اون زمان لباس اول سبز بود. مربی هم دهداری بود.

مرحوم دهدارى با بازيكن سالارى مبارزه كرد،و نسلى رو به فوتبال ايران معرفى كرد كه تا سالها بهترين هاى فوتبال ايران بودند،تغيير نسل و ميدان دادن به جوان هاى با انگيزه از عهده هر مربى با هر سطح دانشى بر نمياد و جرأت ميخواد كه مرحوم دهدارى اين جرأت رو داشت كه بازيكنهاى پر مدعايى كه هر كدومشون كلى طرفدار داشتند رو كنار بزاره و به جوون هايى ميدون بده كه اينده فوتبال ايران رو بسازند كه ساختند،دليل برف خوردن و توهين شنيدنشون هم كه از طرف بعضى ها هنوز حتى تا الان و اينجا ادامه داره همين بود،روحش شاد

با سلام. مرحوم دهداری انسان شریفی بود که همانطور که دوستمان گفت در اواخر کار اکثر فوتبالدوستان با او مخالفت داشتند و صحبتها و القابی که بعدا داده شد خیلیهایش از سر مرده پرستی بود. البته کسانی مانند دوست خوبمان آقای دهقانی مثتثنی هستند که در عمل نشان داده اند احترام همه قدیمیها را حفظ میکنند. این درست است که خوش اخلاق بودن لزوما با سطح دانش فنی ارتباطی ندارد و مرحوم دهداری هم مانند همه تا حد خاصی دانش فنی و تجربه داشت و نه بیشتر. اما آنطور که از آن زمان به یاد دارم مشکل بیشتر سر اختلاف سلیقه و نیز پافشاری دو طرف بر سر مواضعشان بود تا سطح علمی. ضمنا یک خاطره شخصی: آقای دهداری شاگرد مرحوم پدربزرگم در دوره دبستان در آبادان بود و پدر بزرگم تا آخرین روز طرفدار سرسخت او بود و با اینکه چندان فوتبالی نبود اما یک تنه با همه فرزندان و نوه هایش در دفاع از او بحث و مجادله میکرد. یاد همه گذشتگان به خیر.

سيروس يادت هميشه در اذهان و دلهاي ما هست روحت شاد

بنظر من برخی از بزرگان فوتبال این مرز و بوم تاثیرات فرهنگیشون بیشتر از تاثیرات فنیشون بوده. مرحوم دهداری یکی از اون عزیزان هست. البته هیچ فردی کامل و بدون نقص نیست و ایشون هم یک جاهایی به نظر من زیاده روی کرد که باعث دلخوری اطرافیانش شد.

در واقع همه چیز دارای هر دو جنبه مثبت و منفی هست حتی چیزهایی که «مطلقن» مثبت یا «مطلقن» منفی «به نظر میان». بله؛ فقط به نظر میان چون در واقع هیچ «مطلقی» وجود نداره بلکه همه چیز «نسبی» هست. چیزهایی که به عنوان کاملن خوب یا کاملن بد در محاوره جا میفتن، در اصل فقط خوبیهاشون به بدیهاشون مچربه و برعکس. از همین دسته مسایل مربوط به پرویز دهداری. نیازی نیست لزومن طرفدارش بود یا ازش متنفر. اونم بعد از این همه مدت! میشه خیلی ساده کارش رو فقط گزارش کرد: دهداری تیم رو از هم پاشید اما اینم باید گفت با بازیکن سالاری باید یک روزی مبارزه میشد. یه نمونه دیگه‌اش احمدی نژاده. با کله خری و لجبازی مملکت رو به بحران کشید اما اتفاقن به دلیل همون کله خری و لجبازی، هدفمندی یارانه‌ها رو که همه اقتصاددان‌ها برای اقتصاد نه ایران که هر کشوری واجب می‌دونن ولی از 50 سال پیش هیچ دولتی جرئت انجامش رو نداشت عملیاتی کرد.

منون از توضیحاتت جناب Sarabadani واقعیتش تو ی جمع فوتبالیهای قدیمی که بودم این بحث مطرح شد و یک بنده خدایی که در فدراسیون حول و حوش 15 سال پیش سمت داشت می گفت یکی از دلایلی که رنگ قرمز نگه داشته شده این هست که رنگ قرمز تاثیر خاصی روی حریف داره و استرس حریف رو بالا می بره. می گفت این تصمیم بعد از یک میزگرد با چند نفر از متخصص روانشناسی در ورزش اخذ شده. نمی دونم تا چه حد درست می گفت اما به نظرم بی راه نمی گفت چون سبز خیلی رنگ آروم تر و صلح طلبانه تری هست تا قرمز

با اینکه پیراهن سبز رنگ پرچم هست و نمایش پرچم کشورمون و بنظر شخصیم مناسبه لیاس دوم تیم ملی باشه ولی نکته جالب اینه از وقتی یادم میاد ، 1980 به این سمت هروقت یکچهارم به بالای جام ملتهای اسیا رو با این پیراهن بازی کردیم باختیم.

در مورد مساله لباس تیم ملی هم اگر از حرفهای خنده‌داری مثل این که مایلی‌کهن و... که بگذریم واقعن نمی‌دونم چرا سبز از پیرهن اول بودن تو دهه 60، تو دهه 70 به لباس سوم تنزل پیدا کرد (هر چند که با این تنزل، لباس سفید دوباره شد پیرهن اول که از اول اول و تو دهه 40 و 50 لباس اصلی بوده) و البته بعدتر با ورافتدن تدریجی پیرهن سوم، برای همیشه ناپدید شد. به نظر من از بین قرمز و سبز، بهتر بود سبز لباس دوم باشه و قرمزو حذف کنن. به هر حال بحث فوتباله و قرمز و آبی مفاهیم مهمی هستن در فوتبال ما. میشد راحت پیش بینی کرد که هر چند کودکانه‌اس ولی به هر حال موجب سوأتفاهم بشه. هر چند باید بگم این سوء‌تفاهم کودکانه هم به طرز غافلگیر کننده‌ای خیلی خیلی کمتر از اونی که می‌شد پیش‌بینی کرد به وجود اومد و خیلی به ندرت من از این حرفا می‌شنوم. جالبه! آبی و قرمز با تمام کری‌های بعضن اعصاب خورد‌کن و گاهی چرتشون زیاد روی این موضوع مانور نمیدن که برای من شخصن خیلی جالبه. به هر حال هرگز حرفی زده نشد که چرا تصمیم گرفتن سبز رو حذف کنن. اصلن هرگز نشنیدم در مورد رنگ لباسهای تیم ملی بحثی مطرح بشه. به هر صورت یکی مونده به آخرین باری که تیم سبز پوشید بازی با عربستان نیمه نهایی جام ملتهای 96 بود و آخرینش بازی با چین تو جام ملتهای 2004. شاید هم با شبه ممنوعه شدن رنگ سبز از سال 2009 به بعد و همزمان از مد افتادن داشتن پیرهن سوم برای تیمهای خصوصن ملی، تصمیم گیری هم برای فدراسیون آسونتر شد و قرمز به عنوان لباس دوم ایران بیش از پیش و برای همیشه تثبیت.

میتونم تصور کنم که در اون تیم سرمربی سعی کرده با مشت آهنین با بازیکن سالاری برخورد کنه یعنی با روشهایی بعضن خودشون غیر اخلاقی! چیزی مشابه مثل جواب کلوخ‌انداز سنگه یا این که تو فرهنگ عامه ایران گفته میشه (عذر می‌خوام) جلوی کسی که جلوت گوز گوز کرد چنان برین که از جاش پا نشه! یعنی کسی رو که کار نادرستی میکنه چنان محکم جوابشو بده که... این یه اخلاق تیپیک ایرانیه. و خب نتیجه‌‌اش رو هم تاریخ دید. قضاوتش و این که چقدر مثبت بود و چقدر منفی با همون خود تاریخ. فیلم The Damn United رو نمی‌دونم کیا دیدن. اونجا هم یه مربی فوتبال می‌خواد با قلدری و پررو بازی بیشتر جلوی قلدری و پررو بازی بازیکنای تیم جدیدی که گرفته بایسته و البته موفق هم نمیشه. به نظرم هم اون مربی فیلم و هم مرحوم دهداری می‌تونستن راه میانه رو در پیش بگیرن و هم در طمین فوتبال موفق باشن هم در عرصه اخلاق. و نه لزومن انتخاب یکی از دو.

دوستان عزيز ، بنده درحالي الان اين كامنت رو ميذارم كه وقت تنگي دارم ،پسنده ميكنم به اين جمله ' كه ما ايرانيها انسانهايي هستيم كه هيچگاه از تاريخ عبرت نميگيريم' با احترام كامل به نظرات برخي دوستان ميبايست چند مورد را عنوان كرد، ابتدا اينكه دليل پا فشاري به ناكارامدي كادر فني را نميدانم وقتي كه از ديد من مرحوم دهداري جز ٢ تن از كارامدترين و شايد كارامدترين مربي تاريخ ايران باشه ، جستجو در اينترنت بسيار اسان شده ولي يه سري چيزا رو شما فقط ميتونيد از خود افراد به صورت مستقيم يا غير مستقيم جويا شويد، من مدتي پيش عكسي ارسال كردم با ذكر نام ٤٠ بازيكن ان تصوير با عنوان 'مظلوم ترين تيم ملي تاريخ' كه دوستاني كه نديدند از پروفايلم ميتونند مشاهده كنند ، اون تصوير برميگرده به حدود ٢ سال قبل از اين عكس (٦٢) نميخوام ريشه يابي كنم كما اينكه در اين مكان هم نميگنجد ولي چيزي كه ميتونم بگم اين بود كه در انسال فردي كه رييس فدراسيون بود به نام ابشناسان بدترين خيانت را به فوتبال كرد فردي كه فوتبالي نبود و حتي ميخواست مربي تيم ملي بشه! بگذريم ولي يك سري بازيكنان را با اتهام هاي مشابه مثل داشتن ريش بزي - گيتار -ماشين البالويي و.. ( در ان پست عنوان كردم) محروم كردن پس از ان تيم كلا منحل شد ( ولي دليل اصلي ان اين بود كه يك سري بازيكن ها به مراسم خاكسپاري مرحوم حبيب خبيري كاپيتان سابق جوانان تيم ملي اعدام شده بود رفته بودند ، اين گذشت و به سال ٦٤ ميرسيم ، مربي تيم ملي كسي بود به نام دهداري كه كه قبل از اين بسيار كارنامه فوقالعاده اي ذاشته و اگر بيماري قلبي هر سري گريبانش رو نميگرفت شايد از سال ٥٠ تا همين سال ٦٤ مداوم مربي تيم ملي ميبود! ، ببينيد دوستان متاسفانه در ان سالها يك سري تنش ها به بازيكنان وارد شده بود ( همان مواردي كه عنوان شد) كه باعث سرخودي بازيكنا شده بود والبته چون كه انسالها به جز تعداد محدودي بازيكن ارزنده كه همه هم جوان بودند نداشتيم يه جورايي فوتبال به سمت بازيكن سالاري داشت پيش ميرفت و همين هم مقدمه اي بر استعفا دسته جمعي بازيكنان ( كساني كه در كامنت اول قيد كددم) شد ، دلايلي نيز براي اين كار بود، فرض مثال كاپيتان اين تيم پنجعلي كه سنش به تازگي ٣٠ يا ٣١ رو رد كرده بود (كماكان اماده) گلايه داشت كه چرا در فلان بازي تعويضي بوده ( ظاهرا به جاي همين مسگر ساروي در گوشه تصوير) و اينكه كمك ايشان اقاي وطنخواه (از مكتب شاهين به همراه پدر و برادر فوتباليست شاهين و سالها دفاع مستحكم پرسپوليس ) نيز در كارها بسيار دقيق بودند ، اين تيم كه جز حاجيلو و پنجعلي تقريبا مابقي بازيكنا ميانگين سنيشان ٢٣ ٢٤ بود خامي كردند و نامه اي جهت كودتا!! نوشتند و استعفا كردند كه كادر بركنار بشه منتها نتيجه گونه دگري پيش رفت ، كادر به كار خود ادامه داد و براي ٢ سال ديگر مستعدترين و گمنامترين بازيكنا را روي كار اورد كت به قول دوستمان تيم تا سالها بيمه شد توسط ان بازيكنان (برخي را در كامنت قبلي نام بردم) ،در ان بين بامرام انسالها سيروس قايقران كه همگام با دوستان شده بود استعفاي خود را پس گرفت و باوي و مسگر و يك دو نفر ديگر استعفا نكردند ، حتي دهداري اينقدر روح بزرگي داشت كه مستقيما به ناصرمحمدخاني گفته بود تو جواني و در اوج برگرد به تيم ملي ! ، پيوس نيز سال بعد برگرداندند ( تيم ملي در نبود فروارد رنج ميبرد) يك سري بازيكنان ديگر نيز حتي استعفا خود را پس گرفتند و بخشيده شدند يكيش فتح ابادي بود كه گفت باز هم اگه زمان برميگشت خم ميشدم ميگفتم استاد هرچي شما بگين ، پعد ها فنوني و ابطهي و عربشاهي هم پس گرفتند، ببينيد در نبود بازيكنان دهداري اومد عابدزاده - محرمي - مرفاوي - طاهري - ذرينچه - فنوني( مهدي) و .. رو دعوت كرد ، اون ماجراي استعفا دليل اصليش به خاطر پنجعلي و چنگيز بود و به خاطر رفاقتي كه بين بازيكنا بود اونا پشت سر پنجعلي در اومدند و استعفا دادند و به قول شاهين بياني ميگفت ما يه مشت جوان بوديم كه فقط دنبال رفاقت بوديم واسه همين .. شما ببينيد دهداري مستقيما به محمد خاني و بياني و ابطحي گفت شما جوانين و اتيه دار و در اوج حيفين! برگردين! ( كه قبول نكردند) ، شما ببينيد در اينجا چند درصد ميتونسته دهداري مقصر باشه؟! چيكار بايد ميكرد كه اصول رو زير پا نگذاره و ديدين كه چقدر دلسوزانه رفتار كرد، بازيكناني كه همه با مرام رفاقتي و جوانيشان بد كردند به تيم ملي و خود دهداري و هم اعتراف كردند. چه كسي گفته دهداري مربي خوبي نبوده!؟ دهداري به همراه رايكوف و دانايي فرد ' استعدادياب ترين' مربي تاريخ ايران بودند (نميخوام بگم بيشتر و يا كمتر) و در انزمان از فني ترين مربيان اسيا بودند و شكي در ان نيست ، من عكسي به شما ميدهم از سالي كه با تيم هما ( فكر كنم ٥٢) به مسابقات كره رفته بود رفته بود چطوري كره اي ها ازش سوال ميپرسيدند و نكته برداري ميكردند، شما ببينيد ايشان سال ٥٠ كه مربي تيم ملي بود بهترين نتايج رو گرفت و تيم رو برد المپيك (بله درسته تيم ايران پادشاه و قدرت اول اسا بود) و رفت و گفت من ميرم ميگردم يه سري جوان تغزيه ميكنم به تيم ملي ، ايشان رفت و با يه سري بازيكنان از جمله خورشيدي - عزيزي- غزال - خبيري - ميرفخرايي - نايب اقا اينا رو پيدا كرد و با تيم هما به ليگ تخت جمشيد سعود كرد و فوتبال رو از دو قطبي با همين بازيكنان كه همشون هم ملي پوش شدند همون سال! خارج كرد و بيماري قلبي نگذاشت ادامه بده و جاشو به دستيارش فكر كنم داد) همين تيم هما كه دوره دوم تخت جمشيد اومد ليگ بعد از تاج به همراه پرسپوليس نايب قهرمان هم امتياز شد و سال بعدش هم پرسپوليس قهرمان و هما نايب قهرمان شد همه ي اين بازيكناني كه نام بردم بازيكن تيم ملي همون سال شدند اين تيم ! دقيقا گربه سياه پرسپوليس بود و نتايج رودر رو بهتر ز پرسپوليس امتياز گرفته بود جلو تاج هم عالي بازي ميكرد و يه بازي با تاج از قشنگترين و پرگل ترين بازيهاي دهه ٥٠ بود بازيكناني كه از دستپرورده دهداري بودند كه برخاسته از مكتب شاهين بود و همه ي اين بازيكنا و كلا تيم هما به با اخلاق ها معروف بودند! و كلي هم هوادار پيدا كرده بود و اگر ميبينيد كساني هنوزه طرفدار هما هستند دليلش به خاطر زنده ياد دهداري هست ، روحش شاد باشه و قرين رحمت ، با ارزو موفقيت ارادتمند شما -دهقاني

سیروس قایقـران یادت بخیر...!

زمانی که ناصر محمد خانی اون پنالتی رو در مقابل کره از دست داد من در مسیر برگشت از مدرسه پنالتی ها از پشت شیشه ی یک مغازه تعمیرات تلویزیون در یک روز بارانی پاییزی با همکلاسی های دیگر دیدم..یادش بخیر...

حیف شد این تیم، یادش بخیر،... رضا وطنخواه که جز دستیاران بود هم بد جور توهین میکرده به این بازیکنان

ای بابا دلشون خوشه! اینم خرافه‌ی خرافه نیست ولی از اون دست مسایل علمیه که همچین دست کمی از خرافه ندارن! اگر این قدر قضیه جدی بود مطمئن باشید خیلی کشورهای دیگه تو دنیا رو هوا قضیه رو زده بودن و عملی کرده بودن. یعنی هیچ کس دیکه مثل آلمان و فرانسه و ایتالیا و انگلیس و... نفهمید فقط فدراسیون ما که هنوز تو جام حهانی 2014 یه دست لباس آبرومند نمی‌تونه تن تیم ملیش کنه اینقدر نکته‌بین بوده؟! قربونشون برم که همه مشکلاتشون حل شده فقط خفن‌بازی‌هایی از این دستشون باقی مونده! بله خب؛ اصولن فوتبال ما بد از میلیارد میلیارد خرج کردن البته نه برای کار زیربنایی و لیگ منظم و زمین‌های صاف و تجربه بین‌المللی، بلکه پر کردن جیب آدمهای فوتبال، معلومه که چاره‌ای هم جز دنبال نتیجه گرفتن از طریق ائمه اطهار و اهل بیت و رنگ پیرهن و این داستانا بودن نداره! چون چیز دیگه ای نداره!

دوستان متن كامنت طولاني در رابطه با اين موضوع ارسال كرد و دوست دارم وقتي تاييد شد دوستان حتما ان را بخوانند

http://www.hamshahrimags.com/NSite/FullStory/News/?Id=27983

درمورد لباس سبز که فکر کنم منظورتان همان سبز-سفید-قرمز است که از همه به نظرم قشنگترهو رنگ پرچم قشنگ ایران...لباس سرتاسر سفید هم قشنگ است...یکی از دلایلی که لباس سبز-سفید-قرمز رو در مسابقات استفاده نمیکنند اعتقاد به نیاوردن شانس با این لباس است از چند نفری از مسئولین فوتبال رده ی ملی پرسیدن...هرموقع این لباس را پوشیده در ضربات پنالتی حذف شده!!!...