مجتبی محرمی متولد ۶ اردیبهشت ۱۳۴۳ در تهران است. وی در سال ۱۹۸۰ میلادی به شاهین تهران پیوست و سپس در سال ۱۹۸۵ به تیم نیروی زمینی رفت و در سال ۱۹۸۸ به پرسپولیس پیوست. او در ششم خرداد ۱۳۶۷ نخستین بازی ملی اش را برای تیم ملی در مقابل نپال برگزار کرد و در اول دی ماه ۱۳۷۵ آخرین بازی ملی اش را در مقابل کویت انجام داد. او به همراه تیم ملی ایران یک بار قهرمان آسیا شد و در دوران ورزشی خود همیشه به عنوان بهترین دفاع چپ ایران و حتی آسیا شناخته می‌شد در حالی که او راست پا بود.

ميگويند او اوج حاشيه در فوتبال ما بوده. مجتبي محرمي را بچه شر اين فوتبال ميدانند با كلي پرونده قضايي و فوتبالي و حاشيه اي! ميگويند پروين بارها به خاطر او وساطت كرده تا كارش بدتر نشود. ميگويند... اما اين محرمي امروز خيلي شبيه آن آدم نيست. شبيه آدمي كه چند بار در سطح بين المللي و داخلي محروم شد. چند بار كتك كاريهاي مفصل كرد. چند... نه او امروز شبيه آن آدمي كه چكيده حاشيه فوتبال بود، نيست. دوستانش ميگويند يك مقدار پول داده به يك نفر در يك بنگاه ماشين و ماهانه از او قدري پول ميگيرد و روزگارش از همين آب باريكه ميگذرد. او ديگر هيچ جاي فوتبال ما نيست، خودش ميگويد نگذاشتند در كلاس مربيگري شركت كنم چون موهايم بلند بود! نه اين مجتبي محرمي كه ميبيیم اصلاً شبيه آن آدمي كه تعريفش را شنيده ایم نيست. سخت است تصور كني اين همان كسي است كه چند سال پيش يك با اعتماد بنفس خارخ القاده در زمین جولان میداد. بچه جنوب شهر، رفيق باز، بامعرفت، پاسوز رفيق! حالا هم راحت ميتواند دستانش را باز كند و بگويد جفت پوچ! او جزو نادر بازيكنهاي فوتبال ما بود كه در سه پست واقعاً عالي كار ميكرد. كاپيتان تيم ملي در سال 1996

مجتبی محرمی نامی فراموش نشدی در تاریخ فوتبال ایران است. یکی از بهترین شماره 8 های آسیا و تاریخ پرسپولیس . یکی از شرترین بازیکنان تاریخ فوتبال که در ابتدای دهه ششم زندگی اش افسوس روزهایی را می خورد که در جوانی سوزانده است. او که این روزها پای ثابت تمرین پرسپولیس است تا به بچه های تیم روحیه بدهد، اما آقا مجتبی در مورد دربی نظر جالبی دارد. او می گوید: بازیکن دربی باز باید دل و جیگر داشته باشد

بهروز رهبری‌فرد تعریف می‌کند که در یکی از دربی‌ها مجتبی محرمی دفاع آخر تیم ما بود اما در محوطه 6 قدم بازیکن استقلال را دریبل زد که نزدیک بود ما سکته کنیم. آن صحنه و آن ریسک آن هم وسط بازی حساس دربی خیلی اعتماد به نفس می‌خواست. نمی‌خواست؟ مجتبی البته با تواصع میگوید: بهروز لطف دارد اما آن زمان برای ما افت داشت که جلوی استقلال یا هر تیم دیگری زیرش بزنیم. آن لحظه هم احساس کردم کمی فشار روی دروازه پرسپولیس آمده و باید یک حرکت انجام بدهم تا هم بر و بچه‌های پرسپولیس روحیه بگیرند و هم شرایط عوض شود (متواضعانه می‌گوید) خدا هم کمک کرد. اگر یکی از مهاجمان استقلال توپ را از شما می‌گرفت، چی می‌شد؟ هیچی! فوتبال همین است دیگر. سرم را که نمی‌بریدند اما به خودم اطمینان داشتم.

محرمی هم آدم خاطره انگیزی بود در دوران اوج پرسپولیس در دهۀ شصت. بازیش حرف نداشت ولی در مسائل دیگر مشکل داشت اما خوبی های بسیاری داشت از جمله اینکه غیرت باشگاهی را به معنای واقعی داشت. او از جمله بازیکنان نسل قبل بود که پول برایشان همه چیز نبود... اگر اخلاقش بهتر بود بیشتر در تیم ملی بازی میکرد و اوج میگرفت. در بازی حرف نداشت و از آن بک چپهای درجه یک و نفوذی بود که در فوتبال ایران کم دیده شده و جایشان خیلی خالی است...

بازیکن خوبی بود ولی خود کرده را ... پانزده سال دیگه صادقیان رو با همین شمایل خواهیم دید. درس عبرت

عجیبه به صادقیان بند کردند، تمام استقلالیها اهل قلیون و حتی بالاتر اهل... هستند، میگی نه عکس جوونی امیرخان را ببین!

آقای bahaahs این کارهای خلاف اخلاق مافیای آبی از دیرباز سابقه داشته، در دربی سال 1354 اینها مواد مخدر مصرف کرده بودند قبل از بازی و این امر ثابت شده، تا مسئله میخواهد سر و صدا کند از مقامات بالا دستور میرسد که به خاطر تیم ملی و آبروی فوتبال ایران این مسئله را مسکوت بگذارند و به قول معروف کِش ندهند! واقعیت است.

kavehahangar البته که یک آدم ٥٠ ساله از همه لحاظ با یک آدم ٢٤, ٢٥ ساله فرق میکنه مگر اینکه طرف ADHD داشته باشه. سن که بره بالا تستسترون بدن کم میشه. کلا منظورم اینه که بعضی آدمها هیچوقت فکر و ذهنشون عوض نمیشه. فقط سنشون هست که بی حوصلشون میکنه!

صادقیان که تو لات بازی یک صدم مجتبی محرمی هم نیست. البته در سطح بازی هم یک صدم مجتبی محرمی نیست. همون مجتبی محرمی که با خلقیاتش باعث بدنامی خودش شد الان زمین تا آسمون با اون روزها فرق کرده و حتی خیلی از اونهایی که ازش خاطره خوبی در زمان بازیکنیش ندارن الان ازش بنیکی یاد می کنن. بهر حال الان آدم متینی هست و قابل احترام. براش آرزوی سلامتی داریم و همینطور برای دختر خانمش در غربت

سوزششون از این بود و هست که تا وقتی‌ محرمی بود اون صادق با تعصبشون تو اون ۱۰-۱۵ سال فقط خواب تیم ملی‌ و میدید :))

ایرانپاک و پرسپولیسیها واقعا لپ مطلب رو ادا کردین..حنیف قلیونی و رحمتی قلیونی خودشونو نمیبینن بعد میان به صادقیان جوون گیر میدن..صادق تریاکی هم که همیشه ذخیرهُ محرمی بود....

machebazamba نمیدانم صادقیان با اینها چکار کرده که اینقدر کینه دارند؟! تو دربی آخر که صادقیان نبود و بازی را بُردیم ایشالله تو دربی بعدی خودش بیاد به اینها حالی کنه فوتبالیست کیه قلیونی کیه... ها ها ...

واقعاً زمان دهه ۶۰ و۷۰ عجب بازیکنانی در استقلال و پرسپولیس بودند بازیکنان‌های الان استقلال و پرسپولیس هیچ کدوم بازیکن نیستند حیف کلّ کلّ که سر این بازیکنها بکنیم زمان ما برادران بیانی فنونی زاده نامجو مطلق امیر غله نوعی عابدزاده افتخاری محرمی ابطحی درخشان پنجعلی عبدل علی‌ چنگیز صمد مرفاوی کشاورز حسن زاده مرحوم سیروس قایقران پیوس برادران محمد خانی و غیره که هر کدومشون یک تیم‌ بودند و عرق داشتند به لباس و تیمشون دقیقا یادم هست یکی‌ از بازیکنها لباسش را در آورد بد کشیدهای از فنونی زاده خورد لباس تیمشون را مثل ناموس خودشون دوست داشتند بازیکنهای الان عمری به گرد خاک پای اونها برسند یادمه بازیکن تیم‌ ملی‌ کفشش پاره شده بود داد کفاش براش بدوزه این را هم می‌تونم با جرات بگم اگر جونهای الان را با بازیکنهای ده ۶۰و ۷۰ بذاری کمتر از ۱۵ و ۲۰تا نخورند واقعاً بازیکن‌های اون زمان کجا بازیکنهای این زمان کجا با این که ۲۰ - ۲۵ گذشته هنوز اسم این بازیکنهای طلایی فوتبال ایران یادم مونده یادم نمیره گًل مرحوم سیروس قایقران به کره گرفتن پنالتی‌های عابدزاده گًل نامجو مطلق به یمن خراب کردن پنالتی مجتبی‌ محرمی و اون سر تکون دادنش تو دوربین حتا تیمها وحشت داشتند توی گروه ایران نباشند بازیکن‌های الان شاید به تعداد انگشت‌های دستم اسمشون را بلد نیستم یادش بخیر این چرخش روزگار چقدر زود میگذره یاد همتون بخیر هر جا باشید موفق و سربلند در تمام مراحل زندگیتون مثل زمان فوتبال تون که دل‌ ما را شاد میکردید و خدا رحمت کنه سیروس قایقران با شوت‌های سنگینی‌ که داشت یادش گرامی‌

واقعاً زمان دهه ۶۰ و۷۰ عجب بازیکنانی در استقلال و پرسپولیس بودند بازیکنان‌های الان استقلال و پرسپولیس هیچ کدوم بازیکن نیستند حیف کلّ کلّ که سر این بازیکنها بکنیم زمان ما برادران بیانی فنونی زاده نامجو مطلق امیر غله نوعی عابدزاده افتخاری محرمی ابطحی درخشان پنجعلی عبدل علی‌ چنگیز صمد مرفاوی کشاورز حسن زاده مرحوم سیروس قایقران پیوس برادران محمد خانی و غیره که هر کدومشون یک تیم‌ بودند و عرق داشتند به لباس و تیمشون دقیقا یادم هست یکی‌ از بازیکنها لباسش را در آورد بد کشیدهای از فنونی زاده خورد لباس تیمشون را مثل ناموس خودشون دوست داشتند بازیکنهای الان عمری به گرد خاک پای اونها برسند یادمه بازیکن تیم‌ ملی‌ کفشش پاره شده بود داد کفاش براش بدوزه این را هم می‌تونم با جرات بگم اگر جونهای الان را با بازیکنهای ده ۶۰و ۷۰ بذاری کمتر از ۱۵ و ۲۰تا نخورند واقعاً بازیکن‌های اون زمان کجا بازیکنهای این زمان کجا با این که ۲۰ - ۲۵ گذشته هنوز اسم این بازیکنهای طلایی فوتبال ایران یادم مونده یادم نمیره گًل مرحوم سیروس قایقران به کره گرفتن پنالتی‌های عابدزاده گًل نامجو مطلق به یمن خراب کردن پنالتی مجتبی‌ محرمی و اون سر تکون دادنش تو دوربین حتا تیمها وحشت داشتند توی گروه ایران نباشند بازیکن‌های الان شاید به تعداد انگشت‌های دستم اسمشون را بلد نیستم یادش بخیر این چرخش روزگار چقدر زود میگذره یاد همتون بخیر هر جا باشید موفق و سربلند در تمام مراحل زندگیتون مثل زمان فوتبال تون که دل‌ ما را شاد میکردید و خدا رحمت کنه سیروس قایقران با شوت‌های سنگینی‌ که داشت یادش گرامی‌

از نظر فنی در پست ایشون بازیکن مثل ایشون خیلی در فوتبال ایران میشه گفت که کمیاب یا نایاب هست

من که پرسپولیسی نیستم اما برام جالبه بازیکنی که ابروی نام باشگاهتون رو تو این مدت کم اینهمه برده چقدر خاطر خواه داره. بازیکن خودتون رو تو تمرین و تو زمین بازی می زنه. بازیکنهای تیم های حریف رو حتی بغیر از استقلال میزنه. داور رو میزنه. توی خیابون به مردم بی احترامی می کنه. توی زمان اردوی تیم ملی بعنوان بازیکن تیم ملی قلیون می کشه و تا ساعت 2 نصفه شب شب زنده داری می کنه. بعد میاد براش سینه سپر می کنید؟ خلایق هر چه لایق

یادمه تو یه مصاحبه با رویانیان که همینجا دیدم یهو گذارشگر داد زد آقا مجتبی!!! رویانیان کوپ کرد که چه خبره، نگو آقا مجتبی محرمی ترک موتور رفیقش شد از در باشگاه رفت. شماره ۸ خاکی و با مرام بی ادعا دقیقا مثل شماره ۸ بعدیش آقا علی کریمی.

مجتبی محرمی نامی فراموش نشدی در تاریخ فوتبال ایران است. یکی از بهترین شماره 8 های آسیا و تاریخ پرسپولیس . یکی از شرترین بازیکنان تاریخ فوتبال که در ابتدای دهه ششم زندگی اش افسوس روزهایی را می خورد که در جوانی سوزانده است. او که این روزها پای ثابت تمرین پرسپولیس است تا به بچه های تیم روحیه بدهد، اما آقا مجتبی در مورد دربی نظر جالبی دارد. او می گوید: بازیکن دربی باز باید دل و جیگر داشته باشد

بهروز رهبری‌فرد تعریف می‌کند که در یکی از دربی‌ها مجتبی محرمی دفاع آخر تیم ما بود اما در محوطه 6 قدم بازیکن استقلال را دریبل زد که نزدیک بود ما سکته کنیم. آن صحنه و آن ریسک آن هم وسط بازی حساس دربی خیلی اعتماد به نفس می‌خواست. نمی‌خواست؟ مجتبی البته با تواصع میگوید: بهروز لطف دارد اما آن زمان برای ما افت داشت که جلوی استقلال یا هر تیم دیگری زیرش بزنیم. آن لحظه هم احساس کردم کمی فشار روی دروازه پرسپولیس آمده و باید یک حرکت انجام بدهم تا هم بر و بچه‌های پرسپولیس روحیه بگیرند و هم شرایط عوض شود (متواضعانه می‌گوید) خدا هم کمک کرد. اگر یکی از مهاجمان استقلال توپ را از شما می‌گرفت، چی می‌شد؟ هیچی! فوتبال همین است دیگر. سرم را که نمی‌بریدند اما به خودم اطمینان داشتم.

ميگويند او اوج حاشيه در فوتبال ما بوده. مجتبي محرمي را بچه شر اين فوتبال ميدانند با كلي پرونده قضايي و فوتبالي و حاشيه اي! ميگويند پروين بارها به خاطر او وساطت كرده تا كارش بدتر نشود. ميگويند... اما اين محرمي امروز خيلي شبيه آن آدم نيست. شبيه آدمي كه چند بار در سطح بين المللي و داخلي محروم شد. چند بار كتك كاريهاي مفصل كرد. چند... نه او امروز شبيه آن آدمي كه چكيده حاشيه فوتبال بود، نيست. دوستانش ميگويند يك مقدار پول داده به يك نفر در يك بنگاه ماشين و ماهانه از او قدري پول ميگيرد و روزگارش از همين آب باريكه ميگذرد. او ديگر هيچ جاي فوتبال ما نيست، خودش ميگويد نگذاشتند در كلاس مربيگري شركت كنم چون موهايم بلند بود! نه اين مجتبي محرمي كه ميبيیم اصلاً شبيه آن آدمي كه تعريفش را شنيده ایم نيست. سخت است تصور كني اين همان كسي است كه چند سال پيش يك با اعتماد بنفس خارخ القاده در زمین جولان میداد. بچه جنوب شهر، رفيق باز، بامعرفت، پاسوز رفيق! حالا هم راحت ميتواند دستانش را باز كند و بگويد جفت پوچ! او جزو نادر بازيكنهاي فوتبال ما بود كه در سه پست واقعاً عالي كار ميكرد. كاپيتان تيم ملي در سال 1996

صادقیان که تو لات بازی یک صدم مجتبی محرمی هم نیست. البته در سطح بازی هم یک صدم مجتبی محرمی نیست. همون مجتبی محرمی که با خلقیاتش باعث بدنامی خودش شد الان زمین تا آسمون با اون روزها فرق کرده و حتی خیلی از اونهایی که ازش خاطره خوبی در زمان بازیکنیش ندارن الان ازش بنیکی یاد می کنن. بهر حال الان آدم متینی هست و قابل احترام. براش آرزوی سلامتی داریم و همینطور برای دختر خانمش در غربت

سوزششون از این بود و هست که تا وقتی‌ محرمی بود اون صادق با تعصبشون تو اون ۱۰-۱۵ سال فقط خواب تیم ملی‌ و میدید :))

مجتبی محرمی متولد ۶ اردیبهشت ۱۳۴۳ در تهران است. وی در سال ۱۹۸۰ میلادی به شاهین تهران پیوست و سپس در سال ۱۹۸۵ به تیم نیروی زمینی رفت و در سال ۱۹۸۸ به پرسپولیس پیوست. او در ششم خرداد ۱۳۶۷ نخستین بازی ملی اش را برای تیم ملی در مقابل نپال برگزار کرد و در اول دی ماه ۱۳۷۵ آخرین بازی ملی اش را در مقابل کویت انجام داد. او به همراه تیم ملی ایران یک بار قهرمان آسیا شد و در دوران ورزشی خود همیشه به عنوان بهترین دفاع چپ ایران و حتی آسیا شناخته می‌شد در حالی که او راست پا بود.

محرمی هم آدم خاطره انگیزی بود در دوران اوج پرسپولیس در دهۀ شصت. بازیش حرف نداشت ولی در مسائل دیگر مشکل داشت اما خوبی های بسیاری داشت از جمله اینکه غیرت باشگاهی را به معنای واقعی داشت. او از جمله بازیکنان نسل قبل بود که پول برایشان همه چیز نبود... اگر اخلاقش بهتر بود بیشتر در تیم ملی بازی میکرد و اوج میگرفت. در بازی حرف نداشت و از آن بک چپهای درجه یک و نفوذی بود که در فوتبال ایران کم دیده شده و جایشان خیلی خالی است...

آقای bahaahs این کارهای خلاف اخلاق مافیای آبی از دیرباز سابقه داشته، در دربی سال 1354 اینها مواد مخدر مصرف کرده بودند قبل از بازی و این امر ثابت شده، تا مسئله میخواهد سر و صدا کند از مقامات بالا دستور میرسد که به خاطر تیم ملی و آبروی فوتبال ایران این مسئله را مسکوت بگذارند و به قول معروف کِش ندهند! واقعیت است.

machebazamba نمیدانم صادقیان با اینها چکار کرده که اینقدر کینه دارند؟! تو دربی آخر که صادقیان نبود و بازی را بُردیم ایشالله تو دربی بعدی خودش بیاد به اینها حالی کنه فوتبالیست کیه قلیونی کیه... ها ها ...

از نظر فنی در پست ایشون بازیکن مثل ایشون خیلی در فوتبال ایران میشه گفت که کمیاب یا نایاب هست

ایرانپاک و پرسپولیسیها واقعا لپ مطلب رو ادا کردین..حنیف قلیونی و رحمتی قلیونی خودشونو نمیبینن بعد میان به صادقیان جوون گیر میدن..صادق تریاکی هم که همیشه ذخیرهُ محرمی بود....

عجیبه به صادقیان بند کردند، تمام استقلالیها اهل قلیون و حتی بالاتر اهل... هستند، میگی نه عکس جوونی امیرخان را ببین!

بازیکن خوبی بود ولی خود کرده را ... پانزده سال دیگه صادقیان رو با همین شمایل خواهیم دید. درس عبرت

واقعاً زمان دهه ۶۰ و۷۰ عجب بازیکنانی در استقلال و پرسپولیس بودند بازیکنان‌های الان استقلال و پرسپولیس هیچ کدوم بازیکن نیستند حیف کلّ کلّ که سر این بازیکنها بکنیم زمان ما برادران بیانی فنونی زاده نامجو مطلق امیر غله نوعی عابدزاده افتخاری محرمی ابطحی درخشان پنجعلی عبدل علی‌ چنگیز صمد مرفاوی کشاورز حسن زاده مرحوم سیروس قایقران پیوس برادران محمد خانی و غیره که هر کدومشون یک تیم‌ بودند و عرق داشتند به لباس و تیمشون دقیقا یادم هست یکی‌ از بازیکنها لباسش را در آورد بد کشیدهای از فنونی زاده خورد لباس تیمشون را مثل ناموس خودشون دوست داشتند بازیکنهای الان عمری به گرد خاک پای اونها برسند یادمه بازیکن تیم‌ ملی‌ کفشش پاره شده بود داد کفاش براش بدوزه این را هم می‌تونم با جرات بگم اگر جونهای الان را با بازیکنهای ده ۶۰و ۷۰ بذاری کمتر از ۱۵ و ۲۰تا نخورند واقعاً بازیکن‌های اون زمان کجا بازیکنهای این زمان کجا با این که ۲۰ - ۲۵ گذشته هنوز اسم این بازیکنهای طلایی فوتبال ایران یادم مونده یادم نمیره گًل مرحوم سیروس قایقران به کره گرفتن پنالتی‌های عابدزاده گًل نامجو مطلق به یمن خراب کردن پنالتی مجتبی‌ محرمی و اون سر تکون دادنش تو دوربین حتا تیمها وحشت داشتند توی گروه ایران نباشند بازیکن‌های الان شاید به تعداد انگشت‌های دستم اسمشون را بلد نیستم یادش بخیر این چرخش روزگار چقدر زود میگذره یاد همتون بخیر هر جا باشید موفق و سربلند در تمام مراحل زندگیتون مثل زمان فوتبال تون که دل‌ ما را شاد میکردید و خدا رحمت کنه سیروس قایقران با شوت‌های سنگینی‌ که داشت یادش گرامی‌

من که پرسپولیسی نیستم اما برام جالبه بازیکنی که ابروی نام باشگاهتون رو تو این مدت کم اینهمه برده چقدر خاطر خواه داره. بازیکن خودتون رو تو تمرین و تو زمین بازی می زنه. بازیکنهای تیم های حریف رو حتی بغیر از استقلال میزنه. داور رو میزنه. توی خیابون به مردم بی احترامی می کنه. توی زمان اردوی تیم ملی بعنوان بازیکن تیم ملی قلیون می کشه و تا ساعت 2 نصفه شب شب زنده داری می کنه. بعد میاد براش سینه سپر می کنید؟ خلایق هر چه لایق

kavehahangar البته که یک آدم ٥٠ ساله از همه لحاظ با یک آدم ٢٤, ٢٥ ساله فرق میکنه مگر اینکه طرف ADHD داشته باشه. سن که بره بالا تستسترون بدن کم میشه. کلا منظورم اینه که بعضی آدمها هیچوقت فکر و ذهنشون عوض نمیشه. فقط سنشون هست که بی حوصلشون میکنه!

یادمه تو یه مصاحبه با رویانیان که همینجا دیدم یهو گذارشگر داد زد آقا مجتبی!!! رویانیان کوپ کرد که چه خبره، نگو آقا مجتبی محرمی ترک موتور رفیقش شد از در باشگاه رفت. شماره ۸ خاکی و با مرام بی ادعا دقیقا مثل شماره ۸ بعدیش آقا علی کریمی.

واقعاً زمان دهه ۶۰ و۷۰ عجب بازیکنانی در استقلال و پرسپولیس بودند بازیکنان‌های الان استقلال و پرسپولیس هیچ کدوم بازیکن نیستند حیف کلّ کلّ که سر این بازیکنها بکنیم زمان ما برادران بیانی فنونی زاده نامجو مطلق امیر غله نوعی عابدزاده افتخاری محرمی ابطحی درخشان پنجعلی عبدل علی‌ چنگیز صمد مرفاوی کشاورز حسن زاده مرحوم سیروس قایقران پیوس برادران محمد خانی و غیره که هر کدومشون یک تیم‌ بودند و عرق داشتند به لباس و تیمشون دقیقا یادم هست یکی‌ از بازیکنها لباسش را در آورد بد کشیدهای از فنونی زاده خورد لباس تیمشون را مثل ناموس خودشون دوست داشتند بازیکنهای الان عمری به گرد خاک پای اونها برسند یادمه بازیکن تیم‌ ملی‌ کفشش پاره شده بود داد کفاش براش بدوزه این را هم می‌تونم با جرات بگم اگر جونهای الان را با بازیکنهای ده ۶۰و ۷۰ بذاری کمتر از ۱۵ و ۲۰تا نخورند واقعاً بازیکن‌های اون زمان کجا بازیکنهای این زمان کجا با این که ۲۰ - ۲۵ گذشته هنوز اسم این بازیکنهای طلایی فوتبال ایران یادم مونده یادم نمیره گًل مرحوم سیروس قایقران به کره گرفتن پنالتی‌های عابدزاده گًل نامجو مطلق به یمن خراب کردن پنالتی مجتبی‌ محرمی و اون سر تکون دادنش تو دوربین حتا تیمها وحشت داشتند توی گروه ایران نباشند بازیکن‌های الان شاید به تعداد انگشت‌های دستم اسمشون را بلد نیستم یادش بخیر این چرخش روزگار چقدر زود میگذره یاد همتون بخیر هر جا باشید موفق و سربلند در تمام مراحل زندگیتون مثل زمان فوتبال تون که دل‌ ما را شاد میکردید و خدا رحمت کنه سیروس قایقران با شوت‌های سنگینی‌ که داشت یادش گرامی‌