چه تيم استخونداري بود ، يادمه بازياشو ايستاده نگاه ميكردم و نيمه اول كارو تموم مي كرد !

زمانی که همه ی تیما جلومون پشم بودن... یادش به خیر

یادش بخیر! من استقلالیم،‌ این تیم پرسپولیس تیم عالی‌ای بود، به تماشاگرا دقت کنید چقدر تشویق می‌کنن و پر از هیجان بازی رو نگاه می‌کنن، مثل الان نبود که بشینن تخمه بشکونن و غرغر کنن و مافیا و لابی و بیسار رو باعث و بانی جو نکبت فوتبالمون بدونن،‌باید قبول کنیم که ما تماشاگرا هم به اندازه فوتبالمون افت کردیم!

یادش به خیر. کاویانپور و امامی فر رو من دوست داشتم. به جای خاصی نرسیدن البته.

zimmaz عزیز! آخه تماشاگر با چه روحیه ای بره استادیوم! نه فوتبال خوب نه امکانات خوب نه آدمای فوتبالیه خوب و انسان! فوتبالم یکی دیگه از چیزاییه که تو ایران دارهاز بین میره و حیف و میل میشه! :(

چه بازیکنای بودن تو پرسپولیس اون موقع. همه خوب و با اخلاق. نه تماشگرا می‌گفتن ۶تائ و نه بازیکنا عددِ ۶ نشون میدادن. دلم بحال این نسل جدید پرسپولیس میسوزه که بهترین بازیکنمون یکی‌ مثل صادقیان، نه اخلاق داره و بازیش خیلی‌ بگیر نگیر داره.

من که شخصاً با این تیم و بخاطر این بازیکنا پرسپولیسی شدم و بزرگ شدم و یادم میاد وقتی‌ می‌باخت چه قدر ناراحت میشودم و شاید توی کل فصل یک یا دوتا بخت میداد. الان که هنوز دو هفته نذشته هی‌ میبازیم. الان دیگه فقط واسه تیم ملی‌ حرصو جوش میخورم. اون موقع وقتی‌ فصل تموم میشد انقدر بازیکنِ جدید نمیومد تو تیم و همیشه اسکله تیم حفظ میشد و بازیکنا همه حد عقل ۵ تا ۱۰ سال تو تیم بودن.

از اول اهل رسوایی نبودیم، سه گل در 10 دقیقه ما نبودیم. چه احساس خوشی دارم نسبت به تیمم، خدا را شکر که 6 تایی نبودیم.

من فکر کنم تو اون بازی تو پلی اکريل ذخيره بودم، منو بازی ندادن که پرسپوليس ببره

دورانی بود اون دوره و همه چیز فرق می کرد. صفایی بود و شوری...

دقیقه 7:05، صحنه بسیار عجیب. توپ سراج انگار قشنگ گل شده، اما هیچ کس خیالیش نیست!!

اخ......که یادش بخیر یادمه اون موقع ها وقتی به کسی میگفتی پرسپولیسیم هیچی نداشت بهت بگه. ولی حالا.... امیدوارم دوباره به اون روزا برسیم.

چه تيم استخونداري بود ، يادمه بازياشو ايستاده نگاه ميكردم و نيمه اول كارو تموم مي كرد !

یادش بخیر! من استقلالیم،‌ این تیم پرسپولیس تیم عالی‌ای بود، به تماشاگرا دقت کنید چقدر تشویق می‌کنن و پر از هیجان بازی رو نگاه می‌کنن، مثل الان نبود که بشینن تخمه بشکونن و غرغر کنن و مافیا و لابی و بیسار رو باعث و بانی جو نکبت فوتبالمون بدونن،‌باید قبول کنیم که ما تماشاگرا هم به اندازه فوتبالمون افت کردیم!

از اول اهل رسوایی نبودیم، سه گل در 10 دقیقه ما نبودیم. چه احساس خوشی دارم نسبت به تیمم، خدا را شکر که 6 تایی نبودیم.

زمانی که همه ی تیما جلومون پشم بودن... یادش به خیر

چه بازیکنای بودن تو پرسپولیس اون موقع. همه خوب و با اخلاق. نه تماشگرا می‌گفتن ۶تائ و نه بازیکنا عددِ ۶ نشون میدادن. دلم بحال این نسل جدید پرسپولیس میسوزه که بهترین بازیکنمون یکی‌ مثل صادقیان، نه اخلاق داره و بازیش خیلی‌ بگیر نگیر داره.

من که شخصاً با این تیم و بخاطر این بازیکنا پرسپولیسی شدم و بزرگ شدم و یادم میاد وقتی‌ می‌باخت چه قدر ناراحت میشودم و شاید توی کل فصل یک یا دوتا بخت میداد. الان که هنوز دو هفته نذشته هی‌ میبازیم. الان دیگه فقط واسه تیم ملی‌ حرصو جوش میخورم. اون موقع وقتی‌ فصل تموم میشد انقدر بازیکنِ جدید نمیومد تو تیم و همیشه اسکله تیم حفظ میشد و بازیکنا همه حد عقل ۵ تا ۱۰ سال تو تیم بودن.

zimmaz عزیز! آخه تماشاگر با چه روحیه ای بره استادیوم! نه فوتبال خوب نه امکانات خوب نه آدمای فوتبالیه خوب و انسان! فوتبالم یکی دیگه از چیزاییه که تو ایران دارهاز بین میره و حیف و میل میشه! :(

یادش به خیر. کاویانپور و امامی فر رو من دوست داشتم. به جای خاصی نرسیدن البته.

دورانی بود اون دوره و همه چیز فرق می کرد. صفایی بود و شوری...

دقیقه 7:05، صحنه بسیار عجیب. توپ سراج انگار قشنگ گل شده، اما هیچ کس خیالیش نیست!!

من فکر کنم تو اون بازی تو پلی اکريل ذخيره بودم، منو بازی ندادن که پرسپوليس ببره

اخ......که یادش بخیر یادمه اون موقع ها وقتی به کسی میگفتی پرسپولیسیم هیچی نداشت بهت بگه. ولی حالا.... امیدوارم دوباره به اون روزا برسیم.