البته این بیشتر به دلیل نبود امکانات پزشکی و خودسری بوده، قطعا و 100% در اون موقع پزشک تیم تشخیض پارگی و یا احتمال پارگی طحال رو نداده و شک هم نکرده (البته جای ایراد هم نیست، چون پارگی طحال در چند ساعت اول ممکن هست جز درد داخلی نشانه ای نداشته باشه مخصوصا اگر پارگی جزئی باشد) وگرنه اجازه ی بازی به یک بازیکن با طحال پاره مثل اجازه فشار دادن یک هفت تیر با 3 گلوله است، که یا ممکن هست بمیری و یا شانس بیاری و زنده بمونی!! فکر این را بکنید که اگر پارگی طحال دایی خونریزی شدید داخلی رو به همراه داشت ممکن بود یک اسطوره از دور فوتبال کنار گذاشته بشه (کما اینکه خیلی ها اینطوری در ورزش ایران کنار رفتند! خود من 3 نفر می شناسم که به دلیل نبود امکانات پزشکی کافی از ورزش کنار گذاشته شدند) گرچه حرکت دایی با دردی که قاعدتا داشته در ادامه ی بازی واقعا ستودنی هست ولی نباید انتظار داشت بقیه هم این کار رو انجام بدهند. بعضی وقتا تعصب اثر عکس داره

آفرین به غیرت دائی

از حق نگذریم خیلی با غیرت بودن

يا ساشان على دايى

اه اه این بازی رو من یادمه، دروازبان بی پدرو انگار از جنگل آورده بودن !

فقت میتونیم بگوئیم مردانه میجنگیدند درود بر علی دائی مردی که هیچ وقت فرآموش نمی شود .