روحش شاد، یادش گرامی‌

یاد علیرضا سلیمانی گرامی. چه مربی رو اعصابی داشت. به جای راهنمایی تکنیکی یک سره داد میزد یا محمد یا علی و هی ذکر میگفت. انگار تو مراسم عاشورا هست.

روحت در آرامش پهلوان

روحشون شاد من 10-11 سالم بود که از دست ایشون مدال گرفتم توی مسابقات شنای استخر های تهران تو امجدیه! واقعا پهلوون و یلی بود یادمه روی سکو که بودم تازه هم قد ایشون شده بودم

انسانهای بزرگ همیشه بزرگ می‌مانند ، روحت شاد یادت گرامی‌ ...

RIP

روحش شاد من تو کرج بزرگ شدم و بازگشت ایشون بعد از این قهرمانی رو یادمه! ۶ سالم بود همهٔ شهر شاد بودن و جشن گرفته بودن!

دقت کردین کفش ها یکی است؟ یه نکته که این بازی داشت این بود که قبل از بازی کفش های مرحوم سلیمانی پاره میشه و چون سایز پا ها بزرگ بود و کفش دیگه ای نداشتند ایشون، بروس بومگارتنر آمریکایی کفش های خودشو میده به سلیمانی که مسابقه بدن.

روحش شاد، یادش گرامی‌

وقتی مدال طلا را گرفت اواخر جنگ بود و همین موجب شادی ایرانیان مغموم و غمزده از جنگ ویرانگر شد. طلای باعث تقویت روحیه شد. او با شکست دادن بومگارتنر آمریکایی تنها طلای فوق سنگین ایران را گرفت. یادش گرامی.

یادش گرامی‌

Iranpak چیزی که گفتی درسته؟ منبعی هم برای حرفت داری؟

یادش بخییر - مرحوم سلیمانی اسطوره سنگین وزن بود.

خدا رحمتش کنه. اگه درست يادم باشه بعد از سالها اولين طلای جهانی بود. عجب فيلم عالی ای بود اين. ممنون.

نکته جالب اینه که کفشش رو از همین حریف آمریکایی قرض گرفته بود و در مسابقات کشتی گرفت (وضع مالی تیم ملی ایران خراب بود)

منبع نمیخواد. سال ۱۹۸۹ یک سال بعد از پایان جنگ هشت ساله با عراق بود. یادمه وقتی رفت رو سکو یه نفر داد زد: «علی! جیگر بوشو کشیدی بیرون!!» اون موقع جورج اچ دبلیو بوش رئیس جمهور آمریکا بود. این برد یه چیزی شبیهه برد تیم ملی فوتبال در جام جهانی مقابل آمریکا بود. بهر حال روحشون شاد برای افتخار آفرینی با امکانات محدود! و ای کاش بجای انداختن همه مشکلات کشور بگردن آمریکا یه نگاهی تو آینه میکردیم تا دلیل مشکلات کشور رو میدیدیم!

خدا رحمتش کنه، اون موقع خیلی با بردش حال کردم

بروس بومگارتنر دارنده 13 مدال جهان و المپيک از آمريکا که در فينال مسابقات جهاني 1989 مارتيني سوئيس مغلوب عليرضا سليماني شد، در مورد درگذشت اين قهرمان بزرگ ايراني گفت: " از شنيدن خبر فوت سليماني ناراحت شدم. او رقيبي سرسخت و قهرماني بزرگ بود. مي دانم که او فرد محبوبي در ايران بوده و من با جامعه کشتي ايران همدردي مي کنم."

طلای سلیمانی خیلی به ورزش ایران روحیه داد. من یادم هست همه تبریک می گفتند تو مجله دنیای ورزش و چون امریکا رو هم شکست داده بود تو سنگین وزن دیگه معرکه بودو سکوی قهرمانی سلیمانی آرم برنامه های ورزشی شده بود. یک عکس هست که سلیمانی دو کشتی گیر مازندارنی رو تو بازی های 1990 پکن رو دست گرفته . با یک دست مجید ترکان و با دست دیگه عسگری محمدیان و طوریکه بغل گرفته انگار اونها رو صندلی نشستند! یادش بخیر ما با این ورزشکارها زندگی نوجوانی مون شیرین بود یادش گرامی و روحش شاد باشه

در گیرنده های سیاه و سفید یک زانو بند روی پای چپ علیرضا سلمیانی قابل مشاهده است...... روحش شاد.

خدا رحمتش كن مرد بزرگي بود اي كاش در در زمان حياتش يك مقدر بها به او مي دادن متاسفانه برداران خادم خيلي كوتاهاي كردن تمام پيشكسوتان را دور انداختند آقاي رسول خادم از دو كلمه صحبتي كه مي كند چهار بار مي گويد مقام معظم رهبري پدر ما نه رسول او پدر شما است بنده خدا سليماني جاي در فدرسيوان نداشت حتي اين نامردها كمك هزينه هم پرداخت نكردن ما ايرانيها زود فراموش مي كنيم فقط قدر مردها را مي دانيم

تا قبل از این کشتی همه جا صحبت از ورزش به اصطلاح همگانی بود و ورزش قهرمانی مورد توجه قرار نمی گرفت. وقتی این کشتی تمام شد و سران جمهوری اسلامی دیدند که قرار گرفتن پرچم ایران بالاتر از آمریکای دوم و شوروی سوم در یک تصویر (با توجه به شعار نه شرقی نه غربی آن زمان)چقدر در جهان می تونه موثر باشه. تازه بیاد کوتاهی خود در امر قهرمان پروری افتادند و بعد از آن ورزش همگانی از زبان ها افتاد و کم کم به فراموشی سپرده شد.

روحش شاد، یادش گرامی‌

من که ۸ دقیقه اشک ریختم

روحش شاد، یادش گرامی‌

یاد علیرضا سلیمانی گرامی. چه مربی رو اعصابی داشت. به جای راهنمایی تکنیکی یک سره داد میزد یا محمد یا علی و هی ذکر میگفت. انگار تو مراسم عاشورا هست.

دقت کردین کفش ها یکی است؟ یه نکته که این بازی داشت این بود که قبل از بازی کفش های مرحوم سلیمانی پاره میشه و چون سایز پا ها بزرگ بود و کفش دیگه ای نداشتند ایشون، بروس بومگارتنر آمریکایی کفش های خودشو میده به سلیمانی که مسابقه بدن.

روحت در آرامش پهلوان

وقتی مدال طلا را گرفت اواخر جنگ بود و همین موجب شادی ایرانیان مغموم و غمزده از جنگ ویرانگر شد. طلای باعث تقویت روحیه شد. او با شکست دادن بومگارتنر آمریکایی تنها طلای فوق سنگین ایران را گرفت. یادش گرامی.

روحشون شاد من 10-11 سالم بود که از دست ایشون مدال گرفتم توی مسابقات شنای استخر های تهران تو امجدیه! واقعا پهلوون و یلی بود یادمه روی سکو که بودم تازه هم قد ایشون شده بودم

بروس بومگارتنر دارنده 13 مدال جهان و المپيک از آمريکا که در فينال مسابقات جهاني 1989 مارتيني سوئيس مغلوب عليرضا سليماني شد، در مورد درگذشت اين قهرمان بزرگ ايراني گفت: " از شنيدن خبر فوت سليماني ناراحت شدم. او رقيبي سرسخت و قهرماني بزرگ بود. مي دانم که او فرد محبوبي در ايران بوده و من با جامعه کشتي ايران همدردي مي کنم."

انسانهای بزرگ همیشه بزرگ می‌مانند ، روحت شاد یادت گرامی‌ ...

روحش شاد من تو کرج بزرگ شدم و بازگشت ایشون بعد از این قهرمانی رو یادمه! ۶ سالم بود همهٔ شهر شاد بودن و جشن گرفته بودن!

نکته جالب اینه که کفشش رو از همین حریف آمریکایی قرض گرفته بود و در مسابقات کشتی گرفت (وضع مالی تیم ملی ایران خراب بود)

منبع نمیخواد. سال ۱۹۸۹ یک سال بعد از پایان جنگ هشت ساله با عراق بود. یادمه وقتی رفت رو سکو یه نفر داد زد: «علی! جیگر بوشو کشیدی بیرون!!» اون موقع جورج اچ دبلیو بوش رئیس جمهور آمریکا بود. این برد یه چیزی شبیهه برد تیم ملی فوتبال در جام جهانی مقابل آمریکا بود. بهر حال روحشون شاد برای افتخار آفرینی با امکانات محدود! و ای کاش بجای انداختن همه مشکلات کشور بگردن آمریکا یه نگاهی تو آینه میکردیم تا دلیل مشکلات کشور رو میدیدیم!

یادش بخییر - مرحوم سلیمانی اسطوره سنگین وزن بود.

خدا رحمتش کنه. اگه درست يادم باشه بعد از سالها اولين طلای جهانی بود. عجب فيلم عالی ای بود اين. ممنون.

یادش گرامی‌

روحش شاد، یادش گرامی‌

خدا رحمتش كن مرد بزرگي بود اي كاش در در زمان حياتش يك مقدر بها به او مي دادن متاسفانه برداران خادم خيلي كوتاهاي كردن تمام پيشكسوتان را دور انداختند آقاي رسول خادم از دو كلمه صحبتي كه مي كند چهار بار مي گويد مقام معظم رهبري پدر ما نه رسول او پدر شما است بنده خدا سليماني جاي در فدرسيوان نداشت حتي اين نامردها كمك هزينه هم پرداخت نكردن ما ايرانيها زود فراموش مي كنيم فقط قدر مردها را مي دانيم

طلای سلیمانی خیلی به ورزش ایران روحیه داد. من یادم هست همه تبریک می گفتند تو مجله دنیای ورزش و چون امریکا رو هم شکست داده بود تو سنگین وزن دیگه معرکه بودو سکوی قهرمانی سلیمانی آرم برنامه های ورزشی شده بود. یک عکس هست که سلیمانی دو کشتی گیر مازندارنی رو تو بازی های 1990 پکن رو دست گرفته . با یک دست مجید ترکان و با دست دیگه عسگری محمدیان و طوریکه بغل گرفته انگار اونها رو صندلی نشستند! یادش بخیر ما با این ورزشکارها زندگی نوجوانی مون شیرین بود یادش گرامی و روحش شاد باشه

روحش شاد، یادش گرامی‌

خدا رحمتش کنه، اون موقع خیلی با بردش حال کردم

تا قبل از این کشتی همه جا صحبت از ورزش به اصطلاح همگانی بود و ورزش قهرمانی مورد توجه قرار نمی گرفت. وقتی این کشتی تمام شد و سران جمهوری اسلامی دیدند که قرار گرفتن پرچم ایران بالاتر از آمریکای دوم و شوروی سوم در یک تصویر (با توجه به شعار نه شرقی نه غربی آن زمان)چقدر در جهان می تونه موثر باشه. تازه بیاد کوتاهی خود در امر قهرمان پروری افتادند و بعد از آن ورزش همگانی از زبان ها افتاد و کم کم به فراموشی سپرده شد.

Iranpak چیزی که گفتی درسته؟ منبعی هم برای حرفت داری؟

در گیرنده های سیاه و سفید یک زانو بند روی پای چپ علیرضا سلمیانی قابل مشاهده است...... روحش شاد.

RIP

من که ۸ دقیقه اشک ریختم