روجت شاد ناصر خان دروازه بان بهشت

.حجازی بعد از انقلاب برای تیمی که از همه سو به طرفش حمله شروع شد تبدیل به یک نماد شد.تیمی که جوجه های خلخالی و هادی غفاری نامش را مصادف با طاغوت ۲۵۰۰ ساله خواندند.اموالش به سرعت مصادره و حکم قتل غیابی بنیادگزارش صادر شد.انواع و اقسام تهمتهای رذیلانه نثارش شد

همه چیز برای انحلال دائمی یکی از ۲ قطب فوتبال ایران به سرعت در حال اتفاق بود.اما حجازی یکی از مردانی بود که با رشادت به پای تیمش ایستاد.و حتا برای یک روز هم نه تسبیح دستش گرفت نه پشمالو شد.تیمی که حتا جرات پوشیدن پیرهن ابی خود را از دست داده بود و با پیراهن سفید بازی میکرد.حجازی نمادی شد جاودانه برای این باشگاه

مردی که در اوج آمادگی از تیم ملی به کنار گذشته شد و در تمام مدت فوتبال بعد از انقلابش با دشمن نامرئی و باندهای مختلفی که تصمیم به حذف دائمی او گرفته بودن جنگید اما هرگز سر فرود نیاورد.انتخابات آخوندی را به سخره کشید و باز هم مقزوبتر شد.تبعید کاری شد اما پا پس نزد.با خودی و غریبه تصمیم به محو او گرفتن ولی ایستاد

ناصر نماد و استوره دائمی باشگاهش و مردمش شد.تاج حیات بعد از شورش کور یک مشت نادان ر ا به چند نام بدهکار است..من ناصر حجازی هستم الماس بی بدیل آبیها

مرده آن‌ است که نامش به نکویی نبرند آقا ناصر، شما که جات حتی توی قلب من پرسپولیسی هم محفوظه از خیلی‌های دیگه زنده تری مرد