هيچوقت يادم نميره، اين صحنه اولين و آخرين باري بود كه واسه فوتبال اشك شوق ريختم، اونم چه اشكي، بند نمي اومد كه :))))

استقلالی نیستم ولی مو تنم سیخ شد. عجب روزی بود برا ایران.

تو خواب آره

ایشالا چهارشنبه یه روز خوب و به یاد ماندنی برای فوتبال ایران و استقلال خواهد بود. این تیم قابلیت و شخصیتش رو داره و اگه به اون بدشانسی های عجیب و غریب فوتبال نخوره، چهارشنبه روز به یادمانی برامون خواهد بود

چه قدر خوب بود نيكبخت، قدر خودش رو ندونست.

من این بازیو یادمه. هرچند استقلالی نیستم ولی میدونم استقلالی ها چه حالی داشتن تو اون روز. شادی مردم تو استادیوم برام خیلی خوشاینده. درسته پرسپولیسی هستم ولی از خوشحالی ایرانی جماعت منم خوشحال میشم.

اون روز یکی از بیادموندنی ترین روزهای زندگی شاید هم نسلی های من بود، روزی که تو بازی رفت سه بر دو به الاتحاد تو زمین خودشون باختیم علارغم اینکه دوبار ما جلو افتادیم ولی خوب شرجی بودن هوا کار دستمون داد. عربها بعد از برد خیلی سر و صدا کردن و بقول معروف عِرق ایرانی رو تحریک کردن، بازی برگشت هیچ وقت یادم نمی ره، جهنم واقعی که می گفتن همین بود. نود دقیقه یک صدا تشویق کردیم ولی عربا وا ندادن که ندادن، دیگه اروم اروم همه داشتیم می شستیم و زانوی غم بغل می گرفتیم، یادمه سهراب بوقی و پسراش دور استادیوم می چرخیدن و دیگه التماس می کردن که مردم تشویق کنن، شاید یک دقیقه قبل از این گل چه اتفاقی تو استادیوم افتاد هیچکس یا دستکم من نمی دونم که یهو کل ورزشگاه از جا کنده شد و یک صدا تشویق و فریاد شد که نوازی توپ رو داد به اکبرپور، اون هم سانتر و نیکبخت اون روزها تموم نشدنی و دوست داشتنی حتی یه سرو گردن از تیر دروازه هم بالاتر رفت تا به عربا بگه حالا حالاها زیر گربه اسیا باید دست و پا بزنید. اون روز هم امثال مجری های صدا و سیما نا امید بودن البته بجز خیابانی (خداییش هرچند خیلی سوتی می ده ولی بین گزارشگر بیشترین عرق ملی رو داره) و همه دیگه داشتن غزل خداحافظی رو مثل الان می خوندن ولی عِرق ایرانی وقتی بگیره دنیا هم جلودارش نیست! درست مثل چهار شنبه که کسی جلومون رو نخواهد توانست گرفت!

کاره خیلی سختیه اما غیره ممکن نیست

دمت خدائی گٔل مطلب را گفتی‌ جواد در مقایسه با بقیه که باند دارند و با عقده و کینه از استقلال و امیر حرف میزنند فقط گزارش میکند حالا هر چند اشتباه هم دارد اما حد اقل عیرتی است و هیجان صدایش را هیچکدام ندارند.آدم سالم باشد اما در کارش اشتباه هم انجام دهد می‌‌ارزد به کسانی‌ که کمتر اشتباه می‌کنند اما فاسد هستند و منافع و عقده‌های شخصی‌ خود را وارد کار می‌کنند، آخرین شاهکار باند قرمز نود هم ادعای بازی سئول تو این هفته تو لیگ کره بود ! آقای با سواد یک ثانیه هم وب سایت کره را چک نکرده بود.

اما غیره ممکن نیست , عیرت , عیرت

تنها راه پیروزی استقلال رفتن پرسپولیسی ها به استادیوم بالباس قرمز و تشویق ابیها است باور کنید روحیه انها چندین برابر میشود و همین برای شکست دادن تیم کره ای با با ان مربی جوانش با نتیجه دلخواه خواهدبود

ایشالا که اس اس بازی رو ببره..ولی باید قبول کنیم احتمال صعود خیلی کم هست..اون تیمی من دیدم راحت نمیشه برد

منم این بازیو استادیوم بودم.سگا مصّب چه روزی بود اولین باری بود که تو زندگیم قلبم گرفت.

سگ

چقدر آزادی زیباست وقتی با هنر پسران آبی یکپارچه آبی میشه...

هيچوقت يادم نميره، اين صحنه اولين و آخرين باري بود كه واسه فوتبال اشك شوق ريختم، اونم چه اشكي، بند نمي اومد كه :))))

استقلالی نیستم ولی مو تنم سیخ شد. عجب روزی بود برا ایران.

اون روز یکی از بیادموندنی ترین روزهای زندگی شاید هم نسلی های من بود، روزی که تو بازی رفت سه بر دو به الاتحاد تو زمین خودشون باختیم علارغم اینکه دوبار ما جلو افتادیم ولی خوب شرجی بودن هوا کار دستمون داد. عربها بعد از برد خیلی سر و صدا کردن و بقول معروف عِرق ایرانی رو تحریک کردن، بازی برگشت هیچ وقت یادم نمی ره، جهنم واقعی که می گفتن همین بود. نود دقیقه یک صدا تشویق کردیم ولی عربا وا ندادن که ندادن، دیگه اروم اروم همه داشتیم می شستیم و زانوی غم بغل می گرفتیم، یادمه سهراب بوقی و پسراش دور استادیوم می چرخیدن و دیگه التماس می کردن که مردم تشویق کنن، شاید یک دقیقه قبل از این گل چه اتفاقی تو استادیوم افتاد هیچکس یا دستکم من نمی دونم که یهو کل ورزشگاه از جا کنده شد و یک صدا تشویق و فریاد شد که نوازی توپ رو داد به اکبرپور، اون هم سانتر و نیکبخت اون روزها تموم نشدنی و دوست داشتنی حتی یه سرو گردن از تیر دروازه هم بالاتر رفت تا به عربا بگه حالا حالاها زیر گربه اسیا باید دست و پا بزنید. اون روز هم امثال مجری های صدا و سیما نا امید بودن البته بجز خیابانی (خداییش هرچند خیلی سوتی می ده ولی بین گزارشگر بیشترین عرق ملی رو داره) و همه دیگه داشتن غزل خداحافظی رو مثل الان می خوندن ولی عِرق ایرانی وقتی بگیره دنیا هم جلودارش نیست! درست مثل چهار شنبه که کسی جلومون رو نخواهد توانست گرفت!

من این بازیو یادمه. هرچند استقلالی نیستم ولی میدونم استقلالی ها چه حالی داشتن تو اون روز. شادی مردم تو استادیوم برام خیلی خوشاینده. درسته پرسپولیسی هستم ولی از خوشحالی ایرانی جماعت منم خوشحال میشم.

ایشالا چهارشنبه یه روز خوب و به یاد ماندنی برای فوتبال ایران و استقلال خواهد بود. این تیم قابلیت و شخصیتش رو داره و اگه به اون بدشانسی های عجیب و غریب فوتبال نخوره، چهارشنبه روز به یادمانی برامون خواهد بود

تو خواب آره

دمت خدائی گٔل مطلب را گفتی‌ جواد در مقایسه با بقیه که باند دارند و با عقده و کینه از استقلال و امیر حرف میزنند فقط گزارش میکند حالا هر چند اشتباه هم دارد اما حد اقل عیرتی است و هیجان صدایش را هیچکدام ندارند.آدم سالم باشد اما در کارش اشتباه هم انجام دهد می‌‌ارزد به کسانی‌ که کمتر اشتباه می‌کنند اما فاسد هستند و منافع و عقده‌های شخصی‌ خود را وارد کار می‌کنند، آخرین شاهکار باند قرمز نود هم ادعای بازی سئول تو این هفته تو لیگ کره بود ! آقای با سواد یک ثانیه هم وب سایت کره را چک نکرده بود.

کاره خیلی سختیه اما غیره ممکن نیست

چه قدر خوب بود نيكبخت، قدر خودش رو ندونست.

تنها راه پیروزی استقلال رفتن پرسپولیسی ها به استادیوم بالباس قرمز و تشویق ابیها است باور کنید روحیه انها چندین برابر میشود و همین برای شکست دادن تیم کره ای با با ان مربی جوانش با نتیجه دلخواه خواهدبود

ایشالا که اس اس بازی رو ببره..ولی باید قبول کنیم احتمال صعود خیلی کم هست..اون تیمی من دیدم راحت نمیشه برد

چقدر آزادی زیباست وقتی با هنر پسران آبی یکپارچه آبی میشه...

منم این بازیو استادیوم بودم.سگا مصّب چه روزی بود اولین باری بود که تو زندگیم قلبم گرفت.

اما غیره ممکن نیست , عیرت , عیرت

سگ