سلطان در زمان طاغوت لعنتی

تاج ۱ پرسپولیس ۱

سلطان هم سلطان زمان طاغوت,اقلا یکرنگ بود

که انگلیسیها چشم دیدنشو نداشتن

در آنموقعی که آلن راجرز مربی پرسپولیس بود لباسهای تیم از مارک « umbro » بود و از انگلستان میامد و نمونه همین لباس که تن پروین است .

الان تو این دوره و زمونه کی یکرنگه که سلطان باشه!! ما هنوز اینو نفهمیدیم که هر که را بهر کاری ساختند! همه کس نمیتونه شخصیت ناصر خانو داشته باشه! و هر کس هم مثل سلطان نمیتونه اینقدر فوتبالی باشه! اون هم باید زندگی کنه تو اون خراب شده!!

ابهت یعنی ابهت سلطان. خبرنگارا همه چی را رها کردند و توجهشون به سلطان علی پروینه. تکرار نشدنی ترین بازیکن و مربی و اسطوره فوتبال ایران.

در توضیح این عکس کیهان ورزشی نوشته بود: علی‌ جون اگه فلانی‌ (نام عکاس مجله که الان اسمشو یادم نیست) با اون سیبیلهای از بنا گوش در رفته هم بود همین‌جوری ژست میگرفتی؟ :).. البته طبق معمول منظور فرستنده عکس چیز دیگه س و اصلان مساله فوتبالی پشتش نداره.. خدایا خودت هدایتش کن

کجا بودی kaveh؟پریروز یادت کردم.گفتم همین کاوه مارو مربی پرسپولیس دهه ۶۰ میکردن,از فوتبال علی اصغری بهترین مربی بعد از ان قلاب فاصله میگرفت

کلا پروین میتونست چه اخلاقی چه فنی اسطوره ملی ما باشه,اما حیف و هزاران بار حیف که سلطان بعد از ان قلاب تبدیل به یه آدم دیگه شد.خدایی همون طاغوت زندگیتو از این رو به اون رو کرد.

ولی انصافاً در آن موقعی که پرسپولیس بزرگانی چون مهراب ٬ بهزادی ٬ برادران وطن خواه ٬ جاسمیان و یا کاشانی را داشت ٬ کسی علی پروین را سلطان صدا نمیکرد و این لقب سلطان را فقط یک نفر با خود یدک میکشید و آن شخص علی آقا جباری بود و این بدان خاطر بود که تاجیهای ضلع جنوبی امجدیه ٬ درست در زیر تابلویی که زمان بازی را نشان میداد پارچه سفید رنگی می بستندکه روی ان نوشته شده بود سلطان علی جباری و این پارچه نوشته همیشه در انجا نصب بود حتی روزهایی که تاج بازی نداشت و تاجیها همیشه موقع تشویق جباری او را سلطان صدا میکردند . ولی پروین بعد از انقلاب سلطان لقب گرفت و این داستان را خود پروین خوب میداند .

اما من سرتاپا آبی قبول دارم که سلطان بی بدیل فوتبال ما دهه ۶۰ تا اواسط ۷۰ پروین بود

پروین اوایل انقلاب بدرخواست خلخالی و بخاطر علاقه ولیعهد به پروین و پوشیدن شماره ۷ بعنوام ساواکی به دادگاه انقلاب فراخوانده شد که پدر طالقانی این اجازه رو نداد

سلطان هم سلطان زمان طاغوت,اقلا یکرنگ بود

در آنموقعی که آلن راجرز مربی پرسپولیس بود لباسهای تیم از مارک « umbro » بود و از انگلستان میامد و نمونه همین لباس که تن پروین است .

تاج ۱ پرسپولیس ۱

کلا پروین میتونست چه اخلاقی چه فنی اسطوره ملی ما باشه,اما حیف و هزاران بار حیف که سلطان بعد از ان قلاب تبدیل به یه آدم دیگه شد.خدایی همون طاغوت زندگیتو از این رو به اون رو کرد.

ولی انصافاً در آن موقعی که پرسپولیس بزرگانی چون مهراب ٬ بهزادی ٬ برادران وطن خواه ٬ جاسمیان و یا کاشانی را داشت ٬ کسی علی پروین را سلطان صدا نمیکرد و این لقب سلطان را فقط یک نفر با خود یدک میکشید و آن شخص علی آقا جباری بود و این بدان خاطر بود که تاجیهای ضلع جنوبی امجدیه ٬ درست در زیر تابلویی که زمان بازی را نشان میداد پارچه سفید رنگی می بستندکه روی ان نوشته شده بود سلطان علی جباری و این پارچه نوشته همیشه در انجا نصب بود حتی روزهایی که تاج بازی نداشت و تاجیها همیشه موقع تشویق جباری او را سلطان صدا میکردند . ولی پروین بعد از انقلاب سلطان لقب گرفت و این داستان را خود پروین خوب میداند .

کجا بودی kaveh؟پریروز یادت کردم.گفتم همین کاوه مارو مربی پرسپولیس دهه ۶۰ میکردن,از فوتبال علی اصغری بهترین مربی بعد از ان قلاب فاصله میگرفت

ابهت یعنی ابهت سلطان. خبرنگارا همه چی را رها کردند و توجهشون به سلطان علی پروینه. تکرار نشدنی ترین بازیکن و مربی و اسطوره فوتبال ایران.

که انگلیسیها چشم دیدنشو نداشتن

در توضیح این عکس کیهان ورزشی نوشته بود: علی‌ جون اگه فلانی‌ (نام عکاس مجله که الان اسمشو یادم نیست) با اون سیبیلهای از بنا گوش در رفته هم بود همین‌جوری ژست میگرفتی؟ :).. البته طبق معمول منظور فرستنده عکس چیز دیگه س و اصلان مساله فوتبالی پشتش نداره.. خدایا خودت هدایتش کن

الان تو این دوره و زمونه کی یکرنگه که سلطان باشه!! ما هنوز اینو نفهمیدیم که هر که را بهر کاری ساختند! همه کس نمیتونه شخصیت ناصر خانو داشته باشه! و هر کس هم مثل سلطان نمیتونه اینقدر فوتبالی باشه! اون هم باید زندگی کنه تو اون خراب شده!!

سلطان در زمان طاغوت لعنتی

پروین اوایل انقلاب بدرخواست خلخالی و بخاطر علاقه ولیعهد به پروین و پوشیدن شماره ۷ بعنوام ساواکی به دادگاه انقلاب فراخوانده شد که پدر طالقانی این اجازه رو نداد

اما من سرتاپا آبی قبول دارم که سلطان بی بدیل فوتبال ما دهه ۶۰ تا اواسط ۷۰ پروین بود