نامه ای از سوی علیرضا منصوریان ، سر مربی تیم نفت برای وزیر نفت ، رئیس هیت مدیره باشگاه و مدیر عامل باشگاه نفت ارسال شد که بد جوری بوی چابلوسی و تعملق و به قول امروزها پاچه خواری میداد .
منصوریان در این نامه وزیر نفت را یکی از بهترین ورزای دوران ۳۵ سال گذشته می شمارد واو را فردی سازننده و دلسوز قلمداد می کند .
سرمربی نفت اما در جای دیگر می گوید که جناب وزیر دستور داده اند اما تا این لحظه دستور وزیر را برای پرداخت پول به بازیکنان اجابت نکرده اند و با این حال منتظر دستور دوباره هستند.
همین دو گانگی درجمله ها ، گویای ان است که یکی از بهترین وزیران تاریخ جمهوری اسلامی از نگاه منصوریان حتی به اندازه ای قدرت و توان در وزارت نفت ندارد تا زیر مجموعه او به دستور وزیر اعتنا کند و به قول معروف حرف او را بخواند و برای وزیر طره خورد کند.
علیرضا منصوریان در حالی به مداحی و ثنا گویی وزیر نفت پرداخته است که اگر کمی وجدان و انصاف در میان بود ، باید می دانست که خدمت وزارت نفت به فوتبال ایران ان هنگامی است که تیم ریشه دار و مردمی همجون صعنت نفت ابادان را پشتیبانی و هدایت کند که می تواند مثل ۴۰ -۵- سال پیش معدن و گنج بی نظیر در فوتبال ایران باشد. نه انکه وزارت نفت پول را به پای نفت تهران بریزد که حتی یکصد طرفدار و تماشاگر ندارد و صدا سال دیگر نیز به ریشه نمی رسد.