این میخا دیگه خیلی‌ میخ بود، سر ۲ روز کف کفش میشد عین دمپای سربسته توالتها (ملقب به دمپائی آخوندی)، چه حالی‌ میداد تو کوچه‌های داغ آسفالتی، کیف مدرسه میشد تیر دروازه و سر زانو بود که پاره میشد و بعدشم کیک و نوشابه، اما سمندر جان این خط‌های زردش رو یادم نمیاد شاید شما از جای اعیونی خرید میکردی خخخ اما جدی من فقط خط سفیدش رو یادم میاد داداش

البته بدون میخش هم بود ولی اینا هم اصلش همون موقعی بود که میخاش سابیده میشد و وقتی خوب بندش رو می بستی میچسبید به پات تو خاکی و آسفالت فوتبالی میشد بازی کرد که نگو و بازیا همیشه شرط بندی میشد و بعد از برد هم کیک و نوشابه سرد تو سایه کنار کوچه می نشستیم و هوا گرم و آفتاب هم ول میزد و مسخره میکردیم و میخندیدم به ریش همه و خودمون. حالا الان بچه ها زندگی نمیکنند. از برکات ولایت برو تو کوچه ها ببین مثل قبرستون شده همه جا. مردم میترسن بچه هاشون رو بیرون بفرستند از بس ناامنی هستش. زمان شاه خدایش امنیت حتی تو بدترین مناطق شهرها و روستاها بهتر از الان بود و حداقل زن و بچه مردم مشکلی نداشتند

يادش بخير يك هفته قبل شروع شدن مسابقات فوتبال تو مدرسه يه جفتشو خريدم كه ميخشو بساوونم تا آماده بشه برا بازى، لا كردار ميخش كه رفت هچى زيرش هم سوراخ شد، آخرش هم كه هچى به هيچى

داش ممل منم زردشو دفعه اول میبینممممم...خخخخخخ.همه خاطراتی دارن ماشاللا...