رضا ساکی

پِلَن بی (Plan B) یعنی نقشه دوم. یعنی این‌که شما به عنوان یک مربی برای اتفاقاتی که در بازی می‌افتد از قبل فکر کرده باشید و نقشه داشته باشید. مثلا اگر تیمت ده‌نفره شد تاکتیک تیم را تغییر بدهی. به این می‌گویند پِلَن بی.

پِلَن بی در زندگی هم کاربرد دارد. قشر کارمند اصلا با همین پِلَن بی زنده است و زندگی می‌کند. مثلا یک کارمند هیچ وقت روی قول باجناقش حساب نمی‌کند و همیشه برای قرض کردن پِلَن بی دارد و وقتی به باجناقش زنگ می‌زند و درخواست قرض‌الحسنه می‌کند به صد نفر دیگر هم رو می‌اندازد. این پِلَن بی که همان نقشه دوم است گاهی به پِلَن سی و دی هم می‌رسد و کارمند جماعت اگر نیاز به ده میلیون تومان پول دارد حتی به پِلَن زِد هم فکر می‌کند.

برگردیم به فوتبال. پِلَن بی برای امثال کی‌روش یک امر بدیهی است. او برای همه دقایق بازی نقشه دارد و می‌داند چه می‌کند. پِلَن بی برای او یعنی فکر کردن به دقیقه‌های بازی. اما پِلَن بی برای مربیان دیگر این‌طوری تعریف می‌شود که وقتی می‌بازند (اغلب می‌بازند) پِلَن بی‌شان این است که به کی‌روش بپرند. یعنی خودشان که از صبح تا شب از پِلَن بی می‌گویند در زمین پِلَن بی ندارند و پِلَن بی را به صورت حمله به کی‌روش اجرا می‌کنند تا از فشار باخت (اغلب فشار باخت رویشان هست) فرار کنند.

حالا فکر کنید یک مربی که از پس تیم‌های محلی برنمی‌آید، می‌گوید ما نباید به عراق می‌باختیم و جالب‌تر از او کسی است که تیمش به همین آقا که از پس تیم‌های محلی برنمی‌آید باخته است، اما او هم مصاحبه می‌کند و می‌گوید ما خوب بازی نکردیم.

باقی بقای‌تان