گفتم لابد باز دارند پشت سر کروش حرف میزنند اما خاطره جالبی بود. :)

این ویدئو رو گذاشتم فقط واسه مقایسه حال و هوایِ اون روزها و این روزها، افسوس

يادش بخير اولين بار اين خاطره رو از حاجيلو در هفته نامه پهلوان سال ٧٠ يا ٧١ خوندم. اره ممل جان افسوس.

ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺎﻟﺐ و ﺧﻨﺪﻩ ﺩاﺭ ﺑﻮﺩ, ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ, ﭼﻘﺪﺭ اﻭﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻬﺮ و ﻣﺤﺒﺖ و ﺻﻔﺎ و ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩ, ﺣﺘﻲ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﺭﻗﻴﺐ, اﻣﺎ اﻻﻥ ﻫﻢ ﺗﻴﻤﻴﻬا ﻫﻢ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﻭ ﺟﺮ ﻣﻴﺪﻥ

همین آقا که حالا این طور می گویید انسانیت داشته در زمانی که فرشاد پیوس آقای گل ایران بود در یک بازی دربی در امجدیه که ایشان مامور مهار فرشاد بود و مربی به او سفارش کرده بود که هر طور می تواند باید فرشاد را از کار بیندازد بعد از دو تکل قوی و عمدی، تکل سوم را به طور عمدی و با چنان خشونتی و با دوپا روی فرشاد زد که تا فرشاد بیمارستانی شد و تا پایش گچ گرفت و تا یک ماهی خانه نشین بود و شیش ماه تمام طول کشید تا پایش خوب شود. او مدافع بزن بهادری بود، این طور هم نبوده که هر چه قدیم بوده دوستی و مروت و جوانمردی بوده....

آقایِ ایرانپاک اصرار در منفی‌ نظر دادن و رنگی‌ نگریِ شما رو در زیرِ این ویدئو هم نمی‌‌فهمم، درخشان و حاجیلو مثلِ خیلی‌ از بازیکنانِ قدیمی‌ با هم خونه یکی‌ و رفیق بودند اما ممکن بود در گیریهایِ هم در حینِ بازی پیش بیاد، محضِ اطلاع همین امیرِ قلعه نبوی و مجتبی‌ محرمی هم با هم فوق‌العاده صمیمی‌ بودند اما دیدیم که تو اون بازیِ معروف چی‌ شد، اما اینها دلیل بر این نمیشه که به خاطره یک دستمال همه جای رو به آتیش کشید، در ضمن من حافظه تاریخیِ خوبی‌ ندارم، میشه یاد آوری کنید کدوم بازیِ دربی در زمانِ فرشادِ پیوس تو امجدیه برگزار شد؟ تا جاییکه من به یاد می‌آرم فرشادِ پیوس متعلق به نسلی هست که بعد از تاسیسِ استادیومِ آزادی فوتبال بازی میکرد و بازیِ مهمی‌ مثلِ دربی برگزار شدنش تو امجدیه با گنجایش ۳۰ هزار نفر کمی‌ عجیبه

حاجيلو بازيكن بسيار محكمي بود يا بقول دوستمون ايرانپاك بزن بهادر، تكل هاي وحشتناكي هم داشت، جسه بزرگي نداشت ولي تو پر بؤد. مدافعين و مهاجمين حريف رو عاصي ميكرد در دفاع و حمله. ممل جان داستان مربوط به پيوس هم درست هست و منيسكش پاره شد بعد اون تكل. من حاجيلو رو دوست داشتم چه قبل چه حالا بازيكن وفا داري بود به باشگاهش. يك داستان بامزه هم از دعوت نشدنش به تيم ملي در أواسط دهه شصت داره. ايرانپاك عزيز فوتبال عوض شده، قديم فوتبال خيلي خشن بود و داورها براحتي سوت نميزدن و خبري از بازي جوانمردانه نبود واسه همين فوتبال خيليها به واسطه تكلهاي سنگين تموم ميشد. خدارو شكر فرشاد به گلزني آدامه داد شما هم اصغر رو ببخش از اون داستان تقريبا ٣٠ سالي گذشته (:.

عارف جان می بخشید من "نامردی" رو نمی بخشم ولی "اشتباه" رو می بخشم. نامردی با اشتباه فرق داره عزیز من! شما اگر هزار اشتباه کنی تازه میشی مثل خود من که شاید خدا ببخشد ولی با اجازه ات اصغر "نامرد" بود. می بخشی ولی حقیقت این است: اصغر "دو ساق زن" بود. یعنی چه؟ اصغر تخصصش نه در دفاع "جوانمردان" و تکل فنی زدن، بلکه دی دفاع "ناجوانمردانه" و ساق شکستن بود. حاجیلو معروف بود به این کار و بیش از یک مهاجم را مصدوم و بیمارستانی کرد. او روی مهاجمین حریف زوم می کرد و در میدان مثل یک لات بزن بهادر (دقیقا همینطور که می گویم باور کن) بود که دو ساق پای مهاجمین حریف را درو می کرد. کسانی که اصغر و فوتبال او را از نزدیک دیده اند می دانند. با معیار امروز او باید برای هر ساق زنی خود یکسال محروم شود ولی در سالهای بعد از انقلاب داور ها خیلی تساهل و تسامح داشتند. اصغر با نامردی تمام و طبق یک برنامۀ قبلی دقیق در آنروز دو سه بار ساقهای فرشاد را نشانه گرفت و عاقبت کار خود را کرد. فرشاد بیچاره شش ماه تمام خانه نشین بود، آنهم در اوج!

کامنت ما گیر کرده عارف جان!

جواد ظريف که اتريش بود که!؟! ( فتوشاپه؟ )

عارف جان سپاس از توضیحات، من با هیچ کدوم از گفته‌هایِ شما مخالفتی ندارم، اما اون ۲ موضوعی که بالا گفتم هنوز بی‌ پاسخ مونده؛ 1: اصرار در منفی‌ نظر دادن و رنگی‌ نگریِ رو در زیرِ این ویدئو, 2; کدوم بازیِ دربی در زمانِ فرشادِ پیوس تو امجدیه برگزار شد؟ تا جاییکه من به یاد می‌آرم فرشادِ پیوس متعلق به نسلی هست که بعد از تاسیسِ استادیومِ آزادی فوتبال بازی میکرد و بازیِ مهمی‌ مثلِ دربی برگزار شدنش تو امجدیه با گنجایش ۳۰ هزار نفر کمی‌ عجیبه

ايرانپاك عزيز متاسفانه من سالهاي اخر فوتبال حاجيلو رو يادم هست كه ٦٧ كمتر بازي كرد و ٦٦ و ٦٥ و ٦٤ و شما قبل و بعد انقلاب بازيهاش رو از نزديك ديدي قضاوت بهتر و كاملتري داري. سبك بازيش رو از نوع بازيكنهاي "بي كله" ميدونستم كه جنس بازي رضا حسن زاده هم همين طوري بود كه بازي جلوي اين دست بازيكنها خطرناك بود و احتمال اسيب ديدگي، ولي اين حد خشونت و تعمد رو حقيقتا اطلاع نداشتم. من تقريبا ياد ندارم كه أهل توهين، درگيري و بقول معروف شر درست كردن باشه. جناب ممل اقاي ايرانپاك نظر و خاطرات زنده اش از اون سالها رو گفته كه اين ايرادي نداره. من خودم كه فكر كردم كم و بيش با خاطر هاي مشابه سعي كردم ايرانپاك رو بفهمم، اكبر يوسفي بازيكن خوبي بود ولي خشن و يادم اومد منم أونو بخاطر مصدوم كردن مطلق نميبخشدم، اما گذشته و مطلق برنميگرده و اخيراً يوسفي يه كار خير كرده و خرج عمل جراحي يك پيشكسوت رو داده كه باارزش هست. ايرانپاك هم فرشاد رو دوست داره واسه همين پررنگ هست داستان براش. شهاب حاجيلو ٦٦ كاپيتان استقلال بود و ٦٧ هم جسته و گسيخته اخرين تك بازيهاشون رو با بهتاش تو استقلال انجام دادن، دربي ٦٥ ١٣ فرشاد بود ولي حاجيلو نه. اما بازي تو أزادي بود. اينكه حاجيلو فرشاد رو زده شكي نيست ولي كجاش معما شده، جناب ايرانپاك دوستان ميگن كجا بوده؟!

بین امجدیه و آزادی شک دارم. جایش آنقدر مهم نیست که اصل قضیه مهم است. در ضمن فقط فرشاد نبود، چند مهاجم دیگر را هم دوساق کرد. در همین خاطره هم که می گوید اگر دقت کنی دقیقا مامور زدن آلی ویتل که همان موقع در پرسپولیس بهترین گلزن بود بوده و در همین خاطره خودش می گوید انچنان تکلی به آن بیچاره زده که هر دو به نیمکت رسیدند! اصغر بعد از اینکه فرشاد را ناکار کرد و بیمارستانی کرد برای اینکه از دل او در آورد بارها مثلا عذر خواهی کرد و حتی به گفتۀ خودش در یک مصاحبه به دیدار پدر فرشاد رفت و عذر خواهی کرد... البته این عذرخواهی ها به نظر من بیشتر برای کم کردن بار گناه در انظار جامعه است تا اینکه واقعا از روی پشیمانی باشد... فرشاد هم با اکراه بسیار او را مثلا بخشید ولی همه می دانند کار اصغر کاملا عمدی و حساب شده بود و دو ساق زنی های او معروف است.

عارف جان کامنت من گیر کرده!

این ویدئو رو گذاشتم فقط واسه مقایسه حال و هوایِ اون روزها و این روزها، افسوس

آقایِ ایرانپاک اصرار در منفی‌ نظر دادن و رنگی‌ نگریِ شما رو در زیرِ این ویدئو هم نمی‌‌فهمم، درخشان و حاجیلو مثلِ خیلی‌ از بازیکنانِ قدیمی‌ با هم خونه یکی‌ و رفیق بودند اما ممکن بود در گیریهایِ هم در حینِ بازی پیش بیاد، محضِ اطلاع همین امیرِ قلعه نبوی و مجتبی‌ محرمی هم با هم فوق‌العاده صمیمی‌ بودند اما دیدیم که تو اون بازیِ معروف چی‌ شد، اما اینها دلیل بر این نمیشه که به خاطره یک دستمال همه جای رو به آتیش کشید، در ضمن من حافظه تاریخیِ خوبی‌ ندارم، میشه یاد آوری کنید کدوم بازیِ دربی در زمانِ فرشادِ پیوس تو امجدیه برگزار شد؟ تا جاییکه من به یاد می‌آرم فرشادِ پیوس متعلق به نسلی هست که بعد از تاسیسِ استادیومِ آزادی فوتبال بازی میکرد و بازیِ مهمی‌ مثلِ دربی برگزار شدنش تو امجدیه با گنجایش ۳۰ هزار نفر کمی‌ عجیبه

گفتم لابد باز دارند پشت سر کروش حرف میزنند اما خاطره جالبی بود. :)

همین آقا که حالا این طور می گویید انسانیت داشته در زمانی که فرشاد پیوس آقای گل ایران بود در یک بازی دربی در امجدیه که ایشان مامور مهار فرشاد بود و مربی به او سفارش کرده بود که هر طور می تواند باید فرشاد را از کار بیندازد بعد از دو تکل قوی و عمدی، تکل سوم را به طور عمدی و با چنان خشونتی و با دوپا روی فرشاد زد که تا فرشاد بیمارستانی شد و تا پایش گچ گرفت و تا یک ماهی خانه نشین بود و شیش ماه تمام طول کشید تا پایش خوب شود. او مدافع بزن بهادری بود، این طور هم نبوده که هر چه قدیم بوده دوستی و مروت و جوانمردی بوده....

ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺎﻟﺐ و ﺧﻨﺪﻩ ﺩاﺭ ﺑﻮﺩ, ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻧﺸﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ, ﭼﻘﺪﺭ اﻭﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻬﺮ و ﻣﺤﺒﺖ و ﺻﻔﺎ و ﺻﻤﻴﻤﻴﺖ ﺯﻳﺎﺩ ﺑﻮﺩﻩ, ﺣﺘﻲ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ ﺭﻗﻴﺐ, اﻣﺎ اﻻﻥ ﻫﻢ ﺗﻴﻤﻴﻬا ﻫﻢ ﻫﻤﺪﻳﮕﺮ ﺭﻭ ﺟﺮ ﻣﻴﺪﻥ

يادش بخير اولين بار اين خاطره رو از حاجيلو در هفته نامه پهلوان سال ٧٠ يا ٧١ خوندم. اره ممل جان افسوس.

عارف جان سپاس از توضیحات، من با هیچ کدوم از گفته‌هایِ شما مخالفتی ندارم، اما اون ۲ موضوعی که بالا گفتم هنوز بی‌ پاسخ مونده؛ 1: اصرار در منفی‌ نظر دادن و رنگی‌ نگریِ رو در زیرِ این ویدئو, 2; کدوم بازیِ دربی در زمانِ فرشادِ پیوس تو امجدیه برگزار شد؟ تا جاییکه من به یاد می‌آرم فرشادِ پیوس متعلق به نسلی هست که بعد از تاسیسِ استادیومِ آزادی فوتبال بازی میکرد و بازیِ مهمی‌ مثلِ دربی برگزار شدنش تو امجدیه با گنجایش ۳۰ هزار نفر کمی‌ عجیبه

حاجيلو بازيكن بسيار محكمي بود يا بقول دوستمون ايرانپاك بزن بهادر، تكل هاي وحشتناكي هم داشت، جسه بزرگي نداشت ولي تو پر بؤد. مدافعين و مهاجمين حريف رو عاصي ميكرد در دفاع و حمله. ممل جان داستان مربوط به پيوس هم درست هست و منيسكش پاره شد بعد اون تكل. من حاجيلو رو دوست داشتم چه قبل چه حالا بازيكن وفا داري بود به باشگاهش. يك داستان بامزه هم از دعوت نشدنش به تيم ملي در أواسط دهه شصت داره. ايرانپاك عزيز فوتبال عوض شده، قديم فوتبال خيلي خشن بود و داورها براحتي سوت نميزدن و خبري از بازي جوانمردانه نبود واسه همين فوتبال خيليها به واسطه تكلهاي سنگين تموم ميشد. خدارو شكر فرشاد به گلزني آدامه داد شما هم اصغر رو ببخش از اون داستان تقريبا ٣٠ سالي گذشته (:.

عارف جان می بخشید من "نامردی" رو نمی بخشم ولی "اشتباه" رو می بخشم. نامردی با اشتباه فرق داره عزیز من! شما اگر هزار اشتباه کنی تازه میشی مثل خود من که شاید خدا ببخشد ولی با اجازه ات اصغر "نامرد" بود. می بخشی ولی حقیقت این است: اصغر "دو ساق زن" بود. یعنی چه؟ اصغر تخصصش نه در دفاع "جوانمردان" و تکل فنی زدن، بلکه دی دفاع "ناجوانمردانه" و ساق شکستن بود. حاجیلو معروف بود به این کار و بیش از یک مهاجم را مصدوم و بیمارستانی کرد. او روی مهاجمین حریف زوم می کرد و در میدان مثل یک لات بزن بهادر (دقیقا همینطور که می گویم باور کن) بود که دو ساق پای مهاجمین حریف را درو می کرد. کسانی که اصغر و فوتبال او را از نزدیک دیده اند می دانند. با معیار امروز او باید برای هر ساق زنی خود یکسال محروم شود ولی در سالهای بعد از انقلاب داور ها خیلی تساهل و تسامح داشتند. اصغر با نامردی تمام و طبق یک برنامۀ قبلی دقیق در آنروز دو سه بار ساقهای فرشاد را نشانه گرفت و عاقبت کار خود را کرد. فرشاد بیچاره شش ماه تمام خانه نشین بود، آنهم در اوج!

عارف جان کامنت من گیر کرده!

بین امجدیه و آزادی شک دارم. جایش آنقدر مهم نیست که اصل قضیه مهم است. در ضمن فقط فرشاد نبود، چند مهاجم دیگر را هم دوساق کرد. در همین خاطره هم که می گوید اگر دقت کنی دقیقا مامور زدن آلی ویتل که همان موقع در پرسپولیس بهترین گلزن بود بوده و در همین خاطره خودش می گوید انچنان تکلی به آن بیچاره زده که هر دو به نیمکت رسیدند! اصغر بعد از اینکه فرشاد را ناکار کرد و بیمارستانی کرد برای اینکه از دل او در آورد بارها مثلا عذر خواهی کرد و حتی به گفتۀ خودش در یک مصاحبه به دیدار پدر فرشاد رفت و عذر خواهی کرد... البته این عذرخواهی ها به نظر من بیشتر برای کم کردن بار گناه در انظار جامعه است تا اینکه واقعا از روی پشیمانی باشد... فرشاد هم با اکراه بسیار او را مثلا بخشید ولی همه می دانند کار اصغر کاملا عمدی و حساب شده بود و دو ساق زنی های او معروف است.

ايرانپاك عزيز متاسفانه من سالهاي اخر فوتبال حاجيلو رو يادم هست كه ٦٧ كمتر بازي كرد و ٦٦ و ٦٥ و ٦٤ و شما قبل و بعد انقلاب بازيهاش رو از نزديك ديدي قضاوت بهتر و كاملتري داري. سبك بازيش رو از نوع بازيكنهاي "بي كله" ميدونستم كه جنس بازي رضا حسن زاده هم همين طوري بود كه بازي جلوي اين دست بازيكنها خطرناك بود و احتمال اسيب ديدگي، ولي اين حد خشونت و تعمد رو حقيقتا اطلاع نداشتم. من تقريبا ياد ندارم كه أهل توهين، درگيري و بقول معروف شر درست كردن باشه. جناب ممل اقاي ايرانپاك نظر و خاطرات زنده اش از اون سالها رو گفته كه اين ايرادي نداره. من خودم كه فكر كردم كم و بيش با خاطر هاي مشابه سعي كردم ايرانپاك رو بفهمم، اكبر يوسفي بازيكن خوبي بود ولي خشن و يادم اومد منم أونو بخاطر مصدوم كردن مطلق نميبخشدم، اما گذشته و مطلق برنميگرده و اخيراً يوسفي يه كار خير كرده و خرج عمل جراحي يك پيشكسوت رو داده كه باارزش هست. ايرانپاك هم فرشاد رو دوست داره واسه همين پررنگ هست داستان براش. شهاب حاجيلو ٦٦ كاپيتان استقلال بود و ٦٧ هم جسته و گسيخته اخرين تك بازيهاشون رو با بهتاش تو استقلال انجام دادن، دربي ٦٥ ١٣ فرشاد بود ولي حاجيلو نه. اما بازي تو أزادي بود. اينكه حاجيلو فرشاد رو زده شكي نيست ولي كجاش معما شده، جناب ايرانپاك دوستان ميگن كجا بوده؟!

کامنت ما گیر کرده عارف جان!

جواد ظريف که اتريش بود که!؟! ( فتوشاپه؟ )