مریم حیدرزاده شاعر توانای کشور و هوادار پرسپولیس به مناسبت پیروزی این تیم یاداشتی نوشته است که به شرح زیر است. دیگر وقتش بود؛ همه انتظار در انتظار نگذاشتنت را می‌کشیدیم. روزهای سختی را گذرانده بودیم و شب‌های بسیاری خواب، دعوت چشمان‌مان را نمی‌پذیرفت. دلگیر بودیم از بدشانسی خودمان و خوش‌شانسی دیگران… مگر یکی می‌تواند چقدر شانس بیاورد. هرچیز دورانی دارد و این آغاز رنسانس سرخ‌ ماست. خدا که با ما باشد، ناخدا که مصطفی باشد و سکان در دست جادوگر، اتفاقی جز این نخواهد افتاد. این هت‌تریک طلایی غریب آشنای‌مان پاسخ مختصری بود به حرف‌هایی که شایسته میلیون‌ها قلب سرخ نیست. هیچ‌کجای دنیا، با دل شکستن پله‌های صعود را طی نمی‌کنند؛ اما همه جای دنیا با به دست آوردن دل است که یک شبه راه هزار ساله را طی می‌کنند. افتخار می‌کنم که به تیم محبوبم، به همیشه برنده بودنش، به اهالی مهربانش که اگر گاهی گل نمی‌زنند، دل هم نمی‌شکنند. افتخار می‌کنم به نود و سه دقیقه تعصب؛ پنجاه وپنج درصد بیننده‌ای که از آن سوی دنیا به جای دنبال کردن هر خبری برد تیمم را نظاره کردند و افتخار می‌کنم به اینکه به‌عنوان یکی از کوچکترین هواداران تیم محبوبم شاهد خیابان‌های تمام سرخ‌ زیباترین پنجشنبه سال بودم. و فریاد می‌‌زدم… پرسپولیس قهرمان می‌شه / خدا می‌دونه که حقشه… با تقدیم تمام گل‌سرخ‌های دنیا مریم حیدرزاده