تو این دنیا همه چی تغییر میکنه همین بینوا با برزیل 1994 مگه قهرمان جام جهانی نشد و یا با پرتغال نایب قهرمان اروپا؟ زندگی همینه یه روز به نفعته و یه روز هم به ضررت.

سال ۲۰۰۲ با برزیل قهرمان جهان شد که همین آلمان رو تو فینال ۲ هیچ شکست داد.

معتقدم یک مربی (مخصوصا) تیمهای قدرتمند, باید حداکثر دوبار در جام جهانی شرکت کنه و نه بیشتر. اسکلاری بعد از جام جهانی ۲۰۰۶ دیگه نمیبایست عهده دار یک تیم ملی میشد. دلبسکه مربی اسپانیا هم باید بعد از جام جهانی ۲۰۱۴ دیگه میرفت. من این رو به شما قول میدم که یواخیم لو مربی آلمان و گاس هیدینگ مربی هلند هم سرنوشتشون اینگونه خواهد بود. آلمان و هلند در جام جهانی بعدی مالی نخواهند شد. این خط, این نشون.

این خوشی و ناخوشی دنیا گاهی خیلی بی رحم می شه. اسکولاری تا آن شب یکی از پر افتخارترین مربی های دنیا بود و هنوز هم کارنامه اش از بهترین هاست ولی همان باخت آبروی چندین و چند ساله اش را به باد داد...

خب البته نباید اینطور باشه که آبروی چندین و چند ساله یه مربی با یه باخت به باد بره. فوتباله. اینو ما مردم عادی تعیین می‌کنیم. از دید من اسکولاری اسکولاریه و یه مربی بزرگه. اون باخت هم چیزی از این موضوع کم نمیکنه. بهترین الگو برای فهم این موضوع رفتار فروتنانه خود تیم ملی آلمان و کادر فنی‌اش بعد از اون پیروزی بود.

پرسپولیس هم همین بلا رو سر تیم تاج آورد با بهترین بازیکناش و یکی‌ از بهترین مربی‌ها ، که این بازی‌ها فقط اتفاقی‌ ‌ست و نه از ضعف یک تیم هست نه هیچی‌ فقط اتفاق . خود آلمانی‌‌ها به این برد ۷-۱ نه افتخار می‌کنن نه تحقیر تیم برزیل ، در ایرانه که بعد از دو قرن قرمز‌ها هنوز به تحقیر میپردازن و آبی‌‌ها سعی‌ در ردّ این اتفاق .

بر چسب رو عکس اشتباهی زده ۱-۷ در صورتی که ۷-۱ باید باشه