ایران به دلیل نفوذ در آسیا میزبانی دوره ششم جام ملت‌های آسیا در سال ۱۹۷۶ را برعهده گرفت و در کمتر از هشت سال مجدداً میزبان شد. بازی‌ها در دو شهر تبریز و تهران برگزار می‌شد. تیم ملی عراق و کویت در نیمه نهایی پس از پایان بازی به زد و خورد پرداختند و درنهایت کویت راهی دیدار پایانی شد. تیم ملی ایران که در این دوره گلی دریافت نکرده بود مقتدرانه به فینال جام صعود کرد. ایران در این بازی روی یک ضربه آزاد که توسط علی پروین استادانه وارد دروازه کویتی‌ها شد، جام را در خانه نگه داشت. رکورد سه قهرمانی پیاپی و دوازده پیروزی متوالی (از ۱۹۶۸) رکوردی است که هنوز هیچ تیمی در آسیا به جز ایران به آن دست نیافته‌است؛ اما پس از آن قهرمانی تیم ملی ایران تاکنون طلسم شده و تیم ملی نتوانسته به فینال جام ملت‌ها صعود کند.
در این دوره منصور رشیدی به عنوان دروازه‌بان، تیم ملی فوتبال ایران را درون دروازه همراهی می کرد که این تیم با زدن ۱۳ گل حتی یک گل هم دریافت نکرد.

غلامحسین مظلومی، علیرضا عزیزی، حسن روشن و در رأس آنها علی پروین بهترین بازیکنان ایران در این جام لقب گرفتند. پروین بهترین بازیکن جام شد و ناصر نورایی، غلامحسین مظلومی و فتحی کمیل مرزوق از کویت نیز با ۳ گل عنوان آقای گل مشترک را به خود اختصاص دادند.

در این دوره از بازی ها مربیگری تیم ملی فوتبال ایران را حشمت مهاجرانی بر عهده داشت.