فوتباليست خوب و با شهامت كه هيچوقت واقعيتها را فداي تعلقات رنگي نكرد

سه چهار اسطورۀ تاج از همه درخشانترند. یکی از آنها حسن روشن است که آنهایی که دوران اوج فوتبال ایران در آسیا یادشان هست می دانند که روشن یکی از ارکان اصلی تیم ملی ایران بود با اینکه خیلی جوان بود. روشن را از زمانی شناختم که در تیم ملی جوانان ایران در دهه پنجاه کاپیتان بود و با درخشش او چند بار تیم ملی جوانان ایران قهرمان آسیا شد. اینرا بدانید که تیم جوانان آن موقع معادل تیم امید حالا بود یعنی تیم امید و نوجوانان نبود و تیم جوانان همۀ سرمایه یک کشور بعد از تیم ملی محسوب می شد.

هیچوقت گلی رو که تو بازی دوستانه قبل از جام ٧٨ به فرانسه زد یادم نمیره. روشن در زمان خودش یک فروارد شش دونگ برای تیم ملی بود. با اینکه قد کوتاهی داشت هم با پا و هم با سر گل میزد

بازیکنی عالی، بدون شم مربیگری که به جای استفاده از استعدادهاش بعد از دوران بازی، عمرش رو با حسادت و مصاحبه های بی فایده تلف کرد.

بازیکنی عالی و ممتاز، بعد از دوران بازی، مدیریت بی لیاقت و فاسد به جای استفادۀ صحیح از او در ساختن جوانان ( روشن مدرک مربیگری آکادمی از انگلستان دارد)، با او (به مانند حجازی بزرگ) به مخالفت برخاست و زمانی که او فساد و تجاوز به کودکان را در باشگاه افشا کرد به جای برخورد با مجرمین با سرپوش گذاری بر ماجرا و تهدید روشن، او را از باشگاه اخراج کردند و حتی تهدید به برخورد (توسط حسین فکری) کردند.

از کودکی با اونکه پرسپولیسی بودم از بازی ایشون خیلی خوشم می اومد ,آدم خوبی هم هست ,چند سال پیش که رفته بودم ایران با ایشون یک دیدار اتفاقی داشتم و صحبت کردیم ,خدا نگه دارش باشه .

روشن بازیکنی ریز نقش و سریع بود و از هر دفاعی رد میشد الا زنده یاد محراب شاهرخی ولی مردی با اصالت است که خودش را به کثافت الوده نکرده خدا نگهدارش باشد.