جلو جلو میخوام بگم بنده نه تنها هیچ دفاعی از عقاید سیاسی مرحوم خبیری نمیکنم حتی بشدت تمام با آن مخالف بوده، هستم و خواهم بود. اما همیشه به کوچولوی با شرف فوتبال ایران علیرغم تضاد عقیده احترام میگذارم. او به جوخههای اعدام سپرده شد در حالی که تنها با یک توبهنامه و شرکت در یک تاتر صدا و سیما به نام نمایش اعترافات میتوانست جان سالم بدر ببرد و با یه ریش و تسبیح هم امروز تو لواسون هم ویلا داشت و هم سلطون و وزیر و شهریار و این چرت و پرتها نامیده میشد و هم لابد اینجا فدایی پیدا میکرد. اما حبیب سر فرود نیاورد و شرافت و وفاداری به آرمانهایش از هر بنگاه و مانتوفروشی و بساز بفروشی و بیزینسی تقدم پیدا کرد. احترام میگذارم به جانباخته با شرف فوتبال ایران؛ حبیب خبیری.