جاوید ایران

یادش به خیر آن موقع نود نبود مافیا نبود فوتبال فقط غیرت بود . باخت ۱-۰ به ژاپن تو خاک ژاپن بزرگترین فاجعه ملی‌ بود اما حالا یک مربی داریم که با شناخت اندکش از فوتبال ایران آنقدر مغرور است که حتی سعی‌ نمیکند فوتبال مارا بشناسد و با مشاورانی که دوره آش کرده اند بازیکنهأی با لیاقت ما را پشت خط نگاه میدارد تا از لبنان و ازبک ببازد و فکر کند که کل پتانسیل فوتبال ما همین است یک سری دلال تو مطبوعات هم برایش نشانه باز می‌کنند و به خورد مردم میدهند خزعبلاتی مثل مقایسه وی با بزرگمردی مثل دهداری‌!!!!! خدا به کجا می‌‌رویم ما.

affarrinچاکریم

این تیم خدا بود

نام ایران بر روی لباسها خیلی زیباست. خاک بر سر این دولت و مسئولین که الان فقط مونده رب گوجه را روی پیراهن تیم ملی تبلیغ کنند.

روزگاری آرزوی ژاپنیها و کره کم گل خوردن از ایران بود اما آرزوی ما الان اینه که تو خاک قطری که ۵ برا بر استادیوم آزادی جمیت داره نبازم .بازیکنای تیم ملی هم که یا ناز میکنن . یا قهر میکنن . اخه خدا ببین ایران چقدر ذلیل شده که یکی مثل سید صالحی و گردان میگن وقت نداریم بیاییم تیم ملی . انقدر بدبخت شدیم که کروش میره از آفریقا بازیکنی چند ملیتی میاره ، اخه به خوده تیم محله ما به لبنان نمیبازه ۳۰ سالمه تا حالا تیم ملی اینقدر ضیف و بدون خطر ندیدم