سالها بود که به کره می باختیم. اون بازی بهترین بازی علی کریمی تو تیم ملی بود. به نظرم حداکثر توان فنی برانکو به عنوان سرمربی تیم ملی هم همون بازی بود. البته داوران و ای اف سی، بازی بعدی جلوی چین به حسابمون رسیدند اما اون برد خیلی چسبید.

غوغای یوز‌های ایرانی؟ بعضی ۴-۳ شد، با گلهای تخمی که خردیم به لطف دفاع و دروازه بان نابغه! اون بازی رو مدیون نبوغ کریمی و مهدوی کیا هستیم.

هرچی گل میزدیم میرزاپور گند میزد بهش تو اون بازی. یعنی هرچی گل کشکی بود ما تو این بازی خوردیم. باخت به چین ولی کلی زور داشت. حسابی از دلمون در آورد این برد مقابل کره رو. آخر سر هم میرزاپور تو بازی بار پرتغال ۲۰۰۶، روی شوت دکو، میگفت: «فکر کردم توپ داره میره بیرون ولش کردم» …. انگار مثلا باد معده بوده، مرد حسابی، چهارچوب پشت سرش رو هم نمیشناخت! چجوری گلر فیکس تیم ملی بود این همه سال خدا میدونه.