انساني كه تنها بودن را بلد است قدرتمند است،او مجبور نيست به هر قيمتي به ديگري تكيه كند ،اين قدرت اوست.ادمي كه در تنهايي خود شاد و خوشحال است رنجي ندارد اگر كسي يا كساني شبيه خود يافت اين رضايت را با انها جشن مي گيرد و اگر نيافت با خود جشن مي گيرد و با خود اسوده است.چنين انساني قطعا قدرتمند است زيرا ارامش او وابسته به وجود كسي نيست.