علی عبده از نسل افراد پیشتاز است . نیم قرن تلاش - تمرین - دویدن - توپزدن - مشت زدن ..... مستمر از او فردی پولادین ساخت برای مبارزه با سختی ها و دشواری ها ... انسانی ورزشی - مدرن با قلبی شرقی که هدفی جز سربلندی ایران و ایرانی نداشت در واقع علی عبده پلی بود در ورزش ایران میان سنت و منشهای پهلوانی با دنیای باشگاه داری مدرن و استاندارد های جهانی آن ... و امروز ارمغان عبده محبوبترین تیم ورزشی ایران و آسیاست محبوبیتی که علیرغم سالها سوء مدیریت هر چند تا حدودی کم رنگ شده اما هنوز هم بی نظیر است باید اعتراف کرد بزرگی چون او نیز برای بیداری از خواب سنگین جامعه ورزش ایران کافی نبود - مردی استوار که زیر سنگینی این خواب کمرش خم شد دچار تردید شد اما هرگز نشکست

علی عبده : زمان .بهترین و دقیق ترین محکی برای بازشناسی دقیق موجودیت ها اعمال و افعال هر کس وهم صدیق ترین معرف اوست . مطمئنا بالاترین قضاوت نیز در دیوان عالی کشور نیست ( شهادت افکار عموم بر گواهی چنین مرجع عالیرتبه قضایی هم اولویت دارد و هم بخوبی میچربد ) اکثریت اجتماع هیچگاه برای ابد در اشتباه مغروق نمی ماند و برای یک خدمتگزار چیری بالاتر از این نیست که در قبال افکار اعمال و کردار خویشتن احساس سر افرازی کند و در برابر دادگاه عموم خجل نباشد . گزیده ای از مصاحبه با نشریه دنیای ورزش 1355

حال میتوان بهتر به جاودانگی محبوبیت او و باشگاهش پی برد عبده روزی این گونه سخن میراند که غالب مدیران در نشریات برای خود شیرینی همه تخم مرغها را در سبد نظام و دولت قرار میدادند ( کافیست فقط یک نسخه نشریات گذشته را مطالعه کنید ) اما عبده حرفش مردم و قضاوت آنها است او آنروزها نه پست و مقام دولتی داشت و نه در پی ان بود و چقدر آسان بود برایش

آنچه که امروزه ما و عموم مردم او را با آن میشناسند واژه پرسپوایس است اوایل ده 40 شمسی جامعه ایران در حال جدایی از بافت قدیمی - سنتی است تغییرات عمده در جهان که پس از پایان جنگ جهانی دوم اآغاز شده ( بویژه در دهه 60 میلادی ) به ایران نیز رسیده حال دیگر همه جوانان آرزوی رفتن به گود زورخانه را ندارند و آرام آرام هیاهوی امجدیه بالا میگیرد آنچنانکه در مدت بسیار کوتاه ( حدودا 5 سال ) عشق اول گروهی از جوانان ورزشدوست حضور در امجدیه و دیدن ستاره های آن میشود در همین تغییر و تحولات است که علی عبده تصمیم میگیرد به عشق اول خود ( ورزش ) بپردازد او در آبانماه 1342 سنگ بنای یک باشگاه ورزشی را پی ریزی میکند پرسپولیس نامی بود که تا قبل از سال 42 تنها در کتابهای تاریخی دیده میشد اما با گذشت 5 سال همگان با این نام بیشتر آشنا میشوند و در کمتر از 10 سال با اختلاف بسیار محبوبترین باشگاه کشور است. اگر چه علی عبده باشگاه را در آبان ماه 1342 تاسیس میکند اما آغاز بکار آن عملا در آذر ماه همان سال در یک مراسم رسمی و جشنی با شکوه با حضور همه مقامات رسمی وقت شروع میشود بهمین دلیل برای دقت بیشتر آذر ماه سال 1342 را میتوان بعنوان تاریخ دقیق افتتاح باشگاه و رسمیت یافتن آن ذکر کرد

هیاهوی هر روزه فوتبال و رقابت میان تیمهای شاهین و دارایی در میانه دهه 40 عبده را بفکر جدی گرفتن این رشته و پرداختن بیشتر به آن میکند سال 46 فوتبال ایران آبستن حوادث بزرگ است در کوران مسابقات باشگاهی تهران و رقابت میلیمتری میان ستارگان شاهین و دارایی یک تصمیم شوک بزرگی را در چامعه ورزشی ایران در پی دارد لغو پروانه باشگاه شاهین منجر به دوری اجباری ستارگان شاهین از میادین ورزشی شد زمانی که بر همگان روشن شد تا مسئولان وقت تربیت بدنی در راس امور هستند امکان بازگشایی دوباره شاهین وجود ندارد و تلاش همه با شکست روبرو شد و از همه بدتر دکتر عباس اکرامی دیگر میلی به ادامه کار و خدمت به ورزش ایران با حوادث پیش آمده ندارد ستارگان شاهین تصمیم به پیوستن به تیمی دیگر و ادامه فعالیتهای ورزشی خود گرفتند تصمیم بر آن شد که هر کجا میروند همه با هم بروند زمستان همان سال همین سرنوشت گریبان تیم رقیبشان دارایی که قهرمان جام باشگاه ها شده بود را نیز گرفت حال بیش از نیمی بهترینهای فوتبال ایران عملا بدون تیم مانده اند و بدتر از آن مسابقات جام ملتهای آسیا اردیبهشت سال بعد ( کمتر از 4 ماه مانده ) بمیزبانی تهران در امجدیه برگزار میشود و .... سه ستاره شاهین ( بهزادی - کلانی و کاشانی ) با باشگاه پاس قرار داد میبندد تا از این پس در این تیم فعالیت های ورزشی خود را پیگیری کنند و این در حالی بود که علی عبده در حال مذاکره با سایر شاهینی ها بویژه ناظم گنجاپور جاسمیان و برادران وطنخواه بود مذاکراتی که نهایتا به نتیجه رسید ادیبی آشتیانی طاووسی و چند تن دیگر از نفرات بعدی بودند که به پرسپولیس پیوستند حال شاهینی ها بدون سه ستاره خود دربست به پرسپولیس پیوسته بودند علی عبده میدانست که گروهش بدون این سه کامل نیست بویژه حضور بهزادی که از محبوبترینهای جامعه ورزشی بود بسیار ضروری بنظر میرسید اما این سه علیرغم میلی که برای حضور در پرسپولیس داشتند اما به تعهد خود به باشگاه پاس شهربانی وفادار بودند نهایتا در آخرین روزهای سال در یک جلسه میان عبده و مسئولان پاس او اجازه فسخ قرار داد هر سه را از مدیران پاس میگیرد تا جمع شاهینی ها جور گردد

علی عبده تیمش در سال 47 نتایج خوبی میگیرد اما اواخر سال مسئولان کارخانه ایران ناسیونال و در راس آنها محمود خیامی سرمایه دار معروف ( صاحب فروشگاه های زنجیره ای کوروش ) درخواست میکند تا ستارگان پرسپولیس به تیم تازه تاسیس او - پیکان - بپیوندد علی عبده در تصمیم گیری بازیکنان تیم را آزاد میگذارد بجز همایون بهزادی که در این مدت بیشتر از سایرین به علی عبده نزدیک شده بود و بنوعی پیوند عاطفی میان او عبده بر قرار شده بود راضی به ترک پرسپولیس نمیگردد چند تن دیگر نیز بجهت حفظ حرمت با بهزادی مردد هستند اما همایون بهزادی در باب آنروزها در خاطراتش چنین میگوید: ...... من باوجود رفتن نیمی از بچه ها به پیکان حاضر به انجام این کار نبودم و در پرسپولیس ماندم اما یک روز آقای عبده مرا خواست و گفت : ( چون هدفم این است که تیم شما از هم پاچیده نشود میتوانید نزد دیگر یاران خود بروید ) اما از آنجا که علی عبده مرد شریفی بود خداوند کاری کرد که در نهایت سال بعد همه با هم به پیش او و پرسپولیس بازگشتیم ..... توضیخ از میان ستارگان تنها عزیز اصلی در تیم می ماند و راضی به ترک تیم نمیشد و محمود خوردبین که همچنان یک پرسپولیسی است

و زمانی که تاج دنبال کسب جام و ستاره بین برمه و هندوستان بود عبدو اندیشه های بزرگتری داشت و فراتر از آسیا فکر میکرد . پس از پیروزی ارزشمند برابر ناسیونال اروگوئه قهرمان جام بین قاره 1970 آقای علی عبده که مبلغی حدود هفتاد و دو هزار دویست تومان در پایان دیدار پرسپولیس - ناسیونال اروگوئه بعنوان پاداش پیروزی بین بازیکنان تقسیم نمود در گفتگوی کوتاهی با خبرنگار دنیای ورزش در این باره گفت : با آنچه از قدرت میهمان مقابل تیم ملی دیدیم ( ناسیونال یک بر صفر دو روز قبل تیم ملی را شکست داده بود ) و با وجود اینکه حریف فاتح جام بین قاره ای بود اما احساس کردم که پیروزی دور از دسترس نیست ولی چرا تیم ملی مغلوب شد و پرسپولیس پیروز , گذشته از کیفیت عالی بازی پرسپولیس , تیم ملی دارای مشکلاتی به این شرح بود 1 - تیم ملی بیش از حد از حریف ترسیده بود 2 - آرایش 433 درست نبود 3 - فورواردها هماهنگی نداشتند و خط هافبک هر چند خوب بود اما نه با چپ خوب بازی میکرد ونه با راست چنان هماهنگ بود و توپها نیز موثر به فورواردها نمیرسید در چنین شرایطی بعد از مشاهده موجودیت ناسیونال اروگوئه مقابل تیم ملی ما احساس کردیم که حریف از نظر تکنیک بر خط هافبک ما میچربد به همین خاطر رفتیم بدنبال یک آرایش تازه تا با تلاش و قدرت و هماهنگی بیشتر کمبود تکنیکی تیم را جبران کنیم بهمین سبب از چهار هافبک خطی استفاده کردیم و چهار مدافع متمرکز و دو مهاجم در حالیکه همگان میدانند این یک آرایش دفاعی است اما ما عملا گروه حمله پرقدرتی را در میدان داشتیم چرا که دو مدافع چپ و راست ما در مواقعی که حریف کمی عقب مینشست هماهنگ از خط دفاع تا گوش چپ و راست را پر میکردند و هافبکها نیز بدستور مربی در زمین خودمان بک و در زمین حریف به مهاجم تبدیل میشدند در کار دفاع نیز تدابیر راجرز عالی بود و دو مهاجم گلزن ناسیونال را بخوبی پوشش داده بود ولی این را هم اشاره کنم در ایران همیشه موجودیت کار باشگاهی در شرایطی که آمادگی داشته از تیم ملی بهتر بوده و پرسپولیس هم امروز با همبستگی و هماهنگی پیروز میدان شد با حضور چنین تیمهایی و بازیهایی اینچنین هزاران فوتبالیست نوجوان برای آینده فوتبال ایران متولد میشوند و خانواده ها بیشتر به ورزش علاقمند میشوند و همچنین چهره هایی مثل ایرج سلیمانی از نو متولد میشوند .

داداش کاوه دستت درد نکنه.

مخلصيم داداش

آقا مرسی،. روحش شاد مطمئناً زمان ثابت کرد و میکنه که کی‌ خدمت کرد به این مردم و مرز و بوم،.. ایشون از هیچ و بدون پشوانه شروع کرده و طبق معمول وقتی‌ موفق شد و سرمایه‌ای بهم زد افراد حسود و یا با نفوذ سعی‌ کردن از اون آمد برای خودشون کلاهی بدوزن یا اگه تونستن با توسل به زور و حمایت دربار کلش و هاپولی کنن...

چقدر کم شدند افرادی مانند زنده یاد عبده. و کاملا کمبودشان حس میشه.

علی عبده از نسل افراد پیشتاز است . نیم قرن تلاش - تمرین - دویدن - توپزدن - مشت زدن ..... مستمر از او فردی پولادین ساخت برای مبارزه با سختی ها و دشواری ها ... انسانی ورزشی - مدرن با قلبی شرقی که هدفی جز سربلندی ایران و ایرانی نداشت در واقع علی عبده پلی بود در ورزش ایران میان سنت و منشهای پهلوانی با دنیای باشگاه داری مدرن و استاندارد های جهانی آن ... و امروز ارمغان عبده محبوبترین تیم ورزشی ایران و آسیاست محبوبیتی که علیرغم سالها سوء مدیریت هر چند تا حدودی کم رنگ شده اما هنوز هم بی نظیر است باید اعتراف کرد بزرگی چون او نیز برای بیداری از خواب سنگین جامعه ورزش ایران کافی نبود - مردی استوار که زیر سنگینی این خواب کمرش خم شد دچار تردید شد اما هرگز نشکست

و زمانی که تاج دنبال کسب جام و ستاره بین برمه و هندوستان بود عبدو اندیشه های بزرگتری داشت و فراتر از آسیا فکر میکرد . پس از پیروزی ارزشمند برابر ناسیونال اروگوئه قهرمان جام بین قاره 1970 آقای علی عبده که مبلغی حدود هفتاد و دو هزار دویست تومان در پایان دیدار پرسپولیس - ناسیونال اروگوئه بعنوان پاداش پیروزی بین بازیکنان تقسیم نمود در گفتگوی کوتاهی با خبرنگار دنیای ورزش در این باره گفت : با آنچه از قدرت میهمان مقابل تیم ملی دیدیم ( ناسیونال یک بر صفر دو روز قبل تیم ملی را شکست داده بود ) و با وجود اینکه حریف فاتح جام بین قاره ای بود اما احساس کردم که پیروزی دور از دسترس نیست ولی چرا تیم ملی مغلوب شد و پرسپولیس پیروز , گذشته از کیفیت عالی بازی پرسپولیس , تیم ملی دارای مشکلاتی به این شرح بود 1 - تیم ملی بیش از حد از حریف ترسیده بود 2 - آرایش 433 درست نبود 3 - فورواردها هماهنگی نداشتند و خط هافبک هر چند خوب بود اما نه با چپ خوب بازی میکرد ونه با راست چنان هماهنگ بود و توپها نیز موثر به فورواردها نمیرسید در چنین شرایطی بعد از مشاهده موجودیت ناسیونال اروگوئه مقابل تیم ملی ما احساس کردیم که حریف از نظر تکنیک بر خط هافبک ما میچربد به همین خاطر رفتیم بدنبال یک آرایش تازه تا با تلاش و قدرت و هماهنگی بیشتر کمبود تکنیکی تیم را جبران کنیم بهمین سبب از چهار هافبک خطی استفاده کردیم و چهار مدافع متمرکز و دو مهاجم در حالیکه همگان میدانند این یک آرایش دفاعی است اما ما عملا گروه حمله پرقدرتی را در میدان داشتیم چرا که دو مدافع چپ و راست ما در مواقعی که حریف کمی عقب مینشست هماهنگ از خط دفاع تا گوش چپ و راست را پر میکردند و هافبکها نیز بدستور مربی در زمین خودمان بک و در زمین حریف به مهاجم تبدیل میشدند در کار دفاع نیز تدابیر راجرز عالی بود و دو مهاجم گلزن ناسیونال را بخوبی پوشش داده بود ولی این را هم اشاره کنم در ایران همیشه موجودیت کار باشگاهی در شرایطی که آمادگی داشته از تیم ملی بهتر بوده و پرسپولیس هم امروز با همبستگی و هماهنگی پیروز میدان شد با حضور چنین تیمهایی و بازیهایی اینچنین هزاران فوتبالیست نوجوان برای آینده فوتبال ایران متولد میشوند و خانواده ها بیشتر به ورزش علاقمند میشوند و همچنین چهره هایی مثل ایرج سلیمانی از نو متولد میشوند .

علی عبده تیمش در سال 47 نتایج خوبی میگیرد اما اواخر سال مسئولان کارخانه ایران ناسیونال و در راس آنها محمود خیامی سرمایه دار معروف ( صاحب فروشگاه های زنجیره ای کوروش ) درخواست میکند تا ستارگان پرسپولیس به تیم تازه تاسیس او - پیکان - بپیوندد علی عبده در تصمیم گیری بازیکنان تیم را آزاد میگذارد بجز همایون بهزادی که در این مدت بیشتر از سایرین به علی عبده نزدیک شده بود و بنوعی پیوند عاطفی میان او عبده بر قرار شده بود راضی به ترک پرسپولیس نمیگردد چند تن دیگر نیز بجهت حفظ حرمت با بهزادی مردد هستند اما همایون بهزادی در باب آنروزها در خاطراتش چنین میگوید: ...... من باوجود رفتن نیمی از بچه ها به پیکان حاضر به انجام این کار نبودم و در پرسپولیس ماندم اما یک روز آقای عبده مرا خواست و گفت : ( چون هدفم این است که تیم شما از هم پاچیده نشود میتوانید نزد دیگر یاران خود بروید ) اما از آنجا که علی عبده مرد شریفی بود خداوند کاری کرد که در نهایت سال بعد همه با هم به پیش او و پرسپولیس بازگشتیم ..... توضیخ از میان ستارگان تنها عزیز اصلی در تیم می ماند و راضی به ترک تیم نمیشد و محمود خوردبین که همچنان یک پرسپولیسی است

داداش کاوه دستت درد نکنه.

مخلصيم داداش

آقا مرسی،. روحش شاد مطمئناً زمان ثابت کرد و میکنه که کی‌ خدمت کرد به این مردم و مرز و بوم،.. ایشون از هیچ و بدون پشوانه شروع کرده و طبق معمول وقتی‌ موفق شد و سرمایه‌ای بهم زد افراد حسود و یا با نفوذ سعی‌ کردن از اون آمد برای خودشون کلاهی بدوزن یا اگه تونستن با توسل به زور و حمایت دربار کلش و هاپولی کنن...

علی عبده : زمان .بهترین و دقیق ترین محکی برای بازشناسی دقیق موجودیت ها اعمال و افعال هر کس وهم صدیق ترین معرف اوست . مطمئنا بالاترین قضاوت نیز در دیوان عالی کشور نیست ( شهادت افکار عموم بر گواهی چنین مرجع عالیرتبه قضایی هم اولویت دارد و هم بخوبی میچربد ) اکثریت اجتماع هیچگاه برای ابد در اشتباه مغروق نمی ماند و برای یک خدمتگزار چیری بالاتر از این نیست که در قبال افکار اعمال و کردار خویشتن احساس سر افرازی کند و در برابر دادگاه عموم خجل نباشد . گزیده ای از مصاحبه با نشریه دنیای ورزش 1355

هیاهوی هر روزه فوتبال و رقابت میان تیمهای شاهین و دارایی در میانه دهه 40 عبده را بفکر جدی گرفتن این رشته و پرداختن بیشتر به آن میکند سال 46 فوتبال ایران آبستن حوادث بزرگ است در کوران مسابقات باشگاهی تهران و رقابت میلیمتری میان ستارگان شاهین و دارایی یک تصمیم شوک بزرگی را در چامعه ورزشی ایران در پی دارد لغو پروانه باشگاه شاهین منجر به دوری اجباری ستارگان شاهین از میادین ورزشی شد زمانی که بر همگان روشن شد تا مسئولان وقت تربیت بدنی در راس امور هستند امکان بازگشایی دوباره شاهین وجود ندارد و تلاش همه با شکست روبرو شد و از همه بدتر دکتر عباس اکرامی دیگر میلی به ادامه کار و خدمت به ورزش ایران با حوادث پیش آمده ندارد ستارگان شاهین تصمیم به پیوستن به تیمی دیگر و ادامه فعالیتهای ورزشی خود گرفتند تصمیم بر آن شد که هر کجا میروند همه با هم بروند زمستان همان سال همین سرنوشت گریبان تیم رقیبشان دارایی که قهرمان جام باشگاه ها شده بود را نیز گرفت حال بیش از نیمی بهترینهای فوتبال ایران عملا بدون تیم مانده اند و بدتر از آن مسابقات جام ملتهای آسیا اردیبهشت سال بعد ( کمتر از 4 ماه مانده ) بمیزبانی تهران در امجدیه برگزار میشود و .... سه ستاره شاهین ( بهزادی - کلانی و کاشانی ) با باشگاه پاس قرار داد میبندد تا از این پس در این تیم فعالیت های ورزشی خود را پیگیری کنند و این در حالی بود که علی عبده در حال مذاکره با سایر شاهینی ها بویژه ناظم گنجاپور جاسمیان و برادران وطنخواه بود مذاکراتی که نهایتا به نتیجه رسید ادیبی آشتیانی طاووسی و چند تن دیگر از نفرات بعدی بودند که به پرسپولیس پیوستند حال شاهینی ها بدون سه ستاره خود دربست به پرسپولیس پیوسته بودند علی عبده میدانست که گروهش بدون این سه کامل نیست بویژه حضور بهزادی که از محبوبترینهای جامعه ورزشی بود بسیار ضروری بنظر میرسید اما این سه علیرغم میلی که برای حضور در پرسپولیس داشتند اما به تعهد خود به باشگاه پاس شهربانی وفادار بودند نهایتا در آخرین روزهای سال در یک جلسه میان عبده و مسئولان پاس او اجازه فسخ قرار داد هر سه را از مدیران پاس میگیرد تا جمع شاهینی ها جور گردد

حال میتوان بهتر به جاودانگی محبوبیت او و باشگاهش پی برد عبده روزی این گونه سخن میراند که غالب مدیران در نشریات برای خود شیرینی همه تخم مرغها را در سبد نظام و دولت قرار میدادند ( کافیست فقط یک نسخه نشریات گذشته را مطالعه کنید ) اما عبده حرفش مردم و قضاوت آنها است او آنروزها نه پست و مقام دولتی داشت و نه در پی ان بود و چقدر آسان بود برایش

آنچه که امروزه ما و عموم مردم او را با آن میشناسند واژه پرسپوایس است اوایل ده 40 شمسی جامعه ایران در حال جدایی از بافت قدیمی - سنتی است تغییرات عمده در جهان که پس از پایان جنگ جهانی دوم اآغاز شده ( بویژه در دهه 60 میلادی ) به ایران نیز رسیده حال دیگر همه جوانان آرزوی رفتن به گود زورخانه را ندارند و آرام آرام هیاهوی امجدیه بالا میگیرد آنچنانکه در مدت بسیار کوتاه ( حدودا 5 سال ) عشق اول گروهی از جوانان ورزشدوست حضور در امجدیه و دیدن ستاره های آن میشود در همین تغییر و تحولات است که علی عبده تصمیم میگیرد به عشق اول خود ( ورزش ) بپردازد او در آبانماه 1342 سنگ بنای یک باشگاه ورزشی را پی ریزی میکند پرسپولیس نامی بود که تا قبل از سال 42 تنها در کتابهای تاریخی دیده میشد اما با گذشت 5 سال همگان با این نام بیشتر آشنا میشوند و در کمتر از 10 سال با اختلاف بسیار محبوبترین باشگاه کشور است. اگر چه علی عبده باشگاه را در آبان ماه 1342 تاسیس میکند اما آغاز بکار آن عملا در آذر ماه همان سال در یک مراسم رسمی و جشنی با شکوه با حضور همه مقامات رسمی وقت شروع میشود بهمین دلیل برای دقت بیشتر آذر ماه سال 1342 را میتوان بعنوان تاریخ دقیق افتتاح باشگاه و رسمیت یافتن آن ذکر کرد

چقدر کم شدند افرادی مانند زنده یاد عبده. و کاملا کمبودشان حس میشه.