چقدر قشنگ بود... خدا... یه جاهاییش دیگه اشک امانم نمیداد. چقدر خاطره و چقدر گلهایی که تصاویرشون رو تقريبا از یاد برده بودم. چقدر فرشاد با هوشش گل میزد... شاهکار بود خدا بود. واقعا عالی بود این مستند. یاد روزگار 13، 14 سالگي و مسابقات فوتبال دهه فجر مدرسه و تلاش برای کپی کردن گلهای فرشاد بخیر.... یاد باد آن روزگاران یاد باد....

یادش بخیر.بنده ایران نبودم وقتی پیوس به پرسپولیس رفت.او و مرتضی یکه رو از راه آهن میشناختم.یادمه چه تاج چه استقلال در بهترین دوران خود با گربه سیاه لجوجی که اصلا مهم نبود کجای جدوله مشکل بزرگی داشتن..مشکلی بنام راه آهن.طوری شده بود که دعا میکردم تاج یا استقلال با تیمهای بنام وقلدر و بالانشینی مثل پاس,هما,شهباز (شاهین) یا حتی پرسپولیس در روزهای سرنوشت ساز بازی کنه اما با راه آهن نه (حتی در زمانی که پیوس تو مدرسه اشون یا محلش دنبال توپ پلاستیکی میدوید )راه آهن برای ما آبی ها کابوس بود!.در اینکه بعد از ان قلاب نسل جدید فوتبالی آرام آرام یاد روشن ها و دانایی فر ها و اسکندریان ها و نظری ها رو داشت تبدیل به خاطره و تاریخی میکرد که حسرت داشتن آن بازیکن ها داشت آرزو میشد,تا به نسلی رسیدیم که ناگهان فوتبال ایران ممدخانی رو از بانک ملی با آقای گلی باشگاه های تهران شناخت.ممد خانی همان حسن روشن گمشده فوتبال ما بود که از دوست و دشمن قبولش داشتن و با پیوستن به پرسپولیس فقط بیشتر دیده شد,چنگیز با استقلال جرقه های امید داشتن ستاره برای سرخ آبی ها رو زد تا ناگهان پیوس نه با پیرهن آبی نه با قرمز ناگهان اسم در کرد...روزهای آخری که ایران بودم آرزو میکردم استقلال با بخدمت گرفتن پیوس آینده خودش رو بیمه کنه,خدایی دیگه از ضربه های سر پرویز خان مظلومی خسته شده بودیم,مخصوصا که پرسپولیس ممدخانی رو گرفته بود,بر خلاف امروز که اینهمه Media و اینترنت و کوفت و زهرمار داریم سالها تنها منبع خبری فوتبال ما از ایران نوارهای کاست ویدئو خریدنی از فروشگاه های ایرانی در آمریکا بود..یکروز نوار بازی استقلال پرسپولیس رو خریدم بردم خونه,با شوق و ذوق تا دیدم پیوس قرمز پوشیده,رفتم تو یاد راه آهن و تاج و حتی استقلال..عمری از پرسپولیس بدم میومد اما اون بد اومدن رو هیچ وقت رو فرشاد نداشتم..سلامت باشی آقا فرشاد دوست داشتنی

بسیار مستند زیبایی بود. هم خاطره انگیز و هم یاد گلزنی های فرشاد عزیز را زنده کرد. انصافن مثل قرشاد کمتر در فوتبال ایران داشتیم و یا خواهیم داشت.

به خاطر همین محبوبیتشه که بهش وظیفه خرد کردن کیروش رو سپردن !! یک قهرمان به جز مهارت در رشته ای که در آن فعاله خصوصیات زیاد دیگری هم داره !! که متاسفانه آقا فرشاد اونهارو نداره! و اینو چندوقت پیش با مصاحبه ای که انجام داد , ثابت کرد !!...مثل یه نقاش میمونه که میتونه صورت شمارو عین خودت میاره رو کاغذ, یا یک سیب را انقدر طبیعی بکشه که میخای بخوریش!! اما نمیتونه مثلا" خوشحالی یه پدر رو وقتی میفهمه که پسرش چقدر دوستش داره" , را روی بوم نشون بده!!! یا غم مادر غمزده ای را نشون بده که هنوز به بازگشت فرزندش امیدوار است!!! ..پس این شخص را نمیتوان هنرمند نامید بلکه افرادی که در کار خود مهارت بالایی یدارند!! ختم کلام اینکه پیوس یه فوتبالیست خوب بود اما حالا میدونیم که لیاقت پوشیدن پیراهن مقدس تیم ملی را نداشت!!!

وای وای وای، ۱ ساعت تمام اشک ریختم، این فوتبال ماست، تاریخ فوتبال ایران بزرگ، پروین، حجازی مظلومی ها بیانیها فنونی‌زاده ها، قلیچ ممد خانی ممد مایلی پیوس وووو، اینها تاریخ و شناسنامه فوتبال ما هستند، باید به این شناسنامه احترام گذاشت باید قدر دانست، با دست خالی با کتونیه پاره زیر سایه جنگ، اینا بودن که با فوتبال به ما امید میدادن، آقایون کی‌روش پرست این مستند و ببینید و افتخار کنید و این شناسنامه با ارزش رو به چشمان رنگیه کی‌روش نفروشید و اجازه ندید هر کسی که پا تو فوتبال مقدس ما گذاشت اجازه بی احترامی به اون بکنه حالا میخواد کی‌روش باشه یا فرگوسن یا مورینیو، من یه تار مویه این بچه هامون به ۱۰۰ تای این خارجیای دهن پر کن نیدم.

Siamark واقعاً شرم نمیکنی؟ پیوس لیاقت تیم ملی نداشت؟؟ مستر کی‌روش تو حاضر یک ثانیه مجانی تو ایران واسه تیم ملی کار کنه؟ حالا امثال پیوس که زیر سایه خمپاره دشمن با جیب خالی دل ما رو شاد می‌کردن لیاقت ندارن ولی کی‌روش داره، شرم کنید بسه این مسخره بازیتون، دیگه حرفاتون حال بهم زن شده از حد کری و این چیزا گذشته بابا، بعد کی‌روش خیلی دوست دارم بدونم شوماها با چه رویی میخواهید بازم از تیم ملی ایران حرف بزنید