بچه با احساس وطن. دمش گرم

روی سخنم با اون کسیست که منفی داده، به انسان نبودنت نباید شک کرد که مطمین بود، حتی حیوانات هم از تو برترند...

واقعأ کی به ویدئو و عکس های خوب منفی میده؟ جای تأسف داره اینها عقب افتاده ذهنی هستند این دیگه ربطی به رنگ نداره !!

بابا چه تونه؟! خب طرف دلش خواسته منفی بده. از ویدیو خوشش نیومده یا از جاهن بخش بدش می آد یا به هر دلیل منفی داده. دیگه فحش دادن و به یارو حیوون و عقب مونده گفتن از اون رفتاراست. سر یه منفی هم بخوایم هم دیگه رو به فحش بکشیم نزد ایرانیان است و بس...

من برای جهانبخش احترام قائلم چون بچه بی نهایت باهوشیه , ولی به نظر من این کارا اصلان به ما نمیاد تو کشوری که وح.شی بازی و بزن بزن یک امر عادی و روزانه س , تو روز روشن با قمه ملتو میزنن نصف میکنن و بقیه هم فیلم میگیرن این اداها به ما نمیاد ,.. همه چیزما تقلیده , شادی گل , جلو دهن و با دست گرفتن موقع حرف زدن تو بازی و ... این مساله گریه و تو سر زدن هم چندین بار تو فوتبال اروپا پیش اومده بود

Perspolisiha من هم پرسپوليسي هستم ولي نه از جنس تو. انتظار داشتي جهانبخش وسط زمين با قمه ابراز احساس كنه؟ شايد در ايرانمان قمه كشي براي امثال شما عادي باشه ولي جزو فرهنگ ما حساب نميشه. شما ها از نوادگان اعراب شمشير كش فقط ميتونيد از اين نوع نظريات پليد بدهيد.

این تراکتوری هزار آیدی مغول هم دم از عرب و ایرانی و فرهنگ میزنه

Perspolisiha و feri2012 چرا توهين به اقوام و مليتها؟؟ دست از اين تفكرات نژادپرستانه برداريد. هميشه "امر مقدس" فاجعه مي آفريند، چه دين را مقدس بشماريم و چه مرز جغرافيايي را. هويت خود را با دانش و اموزش و شهروند جهاني بودن تعريف كنيد نه با نژاد و جغرافيايي كه در ان بدنيا امده ايد. اينگونه هويت طلبيست كه جهان را جاي بهتري براي زندگي ميكند نه هويت طلبي قرون وسطايي آن هم خيلي اوقات براساس تفكرات خيالي درباره خلوص نژاد يا روياپردازيهاي باستاني!

perspolisiha من فکر میکنم شما (مثل خیلی دیگه از ایرانی های به خصوص خارج نشین و در یه مقطعی حتی خود من) بیش از اندازه درگیر مسائل سیاسی/اجتماعی/حقوق بشری جامعه ی ایران شدی. این که میگم بیش از اندازه، برای اینه که عمیقا معتقدم هر چیزی یه حد و اندازه ای داره حتی بهترین چیزهای دنیا. اخبار سیاسی اجتماعی که جای خود داره. درگیر بودن و اهمیت دادن به مسائل اجتماعی چیز خوبیه اما اگر از "حد" خودش خارج بشه دیگه میتونه باعث مختل شدن زندگی آدم بشه. ممکنه کسی بگه حالا زندگی خودم چه اهمیتی داره وقتی چنین چیزهایی تو زندگی هست ولی متناقض ترین پیامد اون درگیری بیش از حد اینه عنصر انسانی ای که باید برای حل اون مسائل "کاری" بکنه در عمل خودش دچار یاس و نوعی فلج ذهنی میشه!

ادامه از قبلی: این که میگم این موضوع احتمالش در خارج نشینان بیشتره به این دلیله که در خارج از ایرانه که ما از محیط خفقان و سانسور به یکباره وارد دنیای آزادتر چه به لحاظ دریافت اخبار و چه به لحاظ ابراز عقاید و واکنش به اون دریافتها روبرو میشیم و ای بسا درگیر مسائلی که قبلا زیاد درگیرش بودیم یا ازشون چیزی نمیشنیدیم میشیم. اضافه کنید به این که دلیل اصلی مهاجرت بالای 99 درصد ایرانی ها هم پیامدهای همین مسائل اجتماعی، مخصوصا سیاسیه و ین خودش انگیزه ی افراد رو بالا هم میبره. ماشالا لای دریافتها و اخبار و مسائل پیرامون ایران هم که یه ییپسیلون چیز مثبت و امیدوار کننده رو باید با ذره بین دنباش گشت. مهاجرت و غربت خودش به اندازه ی کافی سخت و افسرده کننده هست، کسانی که درگیر این مسائل بشن هم که دیگه کارشون سخت تر میشه و کسانی که "بی از حد درگیر بشن" دیگه خیلی خیلی سخت تر.

ادامه از قبلی ها: در این ماجرا من به وضوح دارم ردپا و نشانه ی این پدیده رو در شما میبینم (و البته تکرار میکنم که این موضوع مختص شما نیست که هیچ، خیلی خیلی شایعه): «حساسیت بیش از حد سیاسی/حقوق بشری». عزیز جان، به عکس شما که ظاهرا درگیری و احتمالا فکر میکنی اکثر مردم هم همینطورن، بخش زیادی از جامعه ی ایران هیچ درگیر این مسائل نیستن و یک ماه یک بار هم پیش نمیاد "خبر"ی چیزی بخونن یا دنبال کنن یا مثلا اخبار نگاه کنن! حتی اخبار حتی غیرسیاسی تلویزیون داخل رو... چه برسه به دونستن و تحلیل دیدگاه جهان خارج به مسائل ایران! دوست عزیز، خیلی ها (اکثر جوونها) در جهان و از جمله و مخصوصا ایران با جو خفقان و ضمنا حذر از سیاستی که توش القا میشه، به زور غیر از نام رییس جمهوری کشور میتونن به 4 مورد دیگه که از سیاست مملکت میدونن اشاره کنن و مسائل سیاسی اجتماعی کشور براشون در حد یه مشت کلمات گنگه که "اینور اونور به گوششون میخوره" و فوقش خیلی کلی میدونن فلان چیز چیه! دیگه دنبال جزئیاتش نیستن و نمیرن! بیشتر جوونها یکی دو تا فاز سرگرمی جدای از کار یا درسشون دارن مثل موزیک یا سینما یا عشق بازی و تیریپ بازی یا همین ورزش و... و فوقش هم اگر اخباری دنبال کنن اخبار اونه نه اخبار سیاسی! مثلا زندگی تو جامعه ی ایران هیچ حساسیتی به شنیدن واژه ی اعدام ایجاد نمیکنه و این کلمه به شدت عادی و روزمره اس و مثل نقل تو دهن ها میچرخه! اونوقت این وسط شما واکنش یه جوون 22 یا 3 ساله که فوتبالیست حرفه ایه (پس به سختی میتونه و اساسا وقت میکنه غیر از از فوتبال از چیزی دیگه ای تو زندگی سر دربیاره و علاقه ای به دنبال کردنش داشته باشه) و تا الان که نوجوونی و بچگیش بوده تو ایران با اون اوصاف خفقان سیاسیش گذشته و الان هم که اول جوونیشه تو خارج برای دنبال کردن سیاست نیومده و اساسا غیر از تمرین کردن و خوابیدن به کار دیگه ای به زور میرسه به یه اتفاق ناراحت کننده که هر کسی سر صحنه اش باشه به طور طبیعی و غریزی متاثر میشه و میترسه و حالش گرفته میشه و اگه جوونتر و حساستر باشه ممکنه گریه هم بکنه رو مربوط میکنی به موضوع اعدام و دعوا و درگیری و خشونت تو ایران؟!

ادامه از قبلی ها: تازه گذشته از همه ی اینها، به نظر میاد درک و شناخت شما از گستردگی و گوناگونی جامعه ی ایران هم یه مقدار احتیاج به بازبینی داره. ایران یه شهرک تشکیل شده از یه عده مردم یکدست نیست. حتی حکومت ایران که فوقش تشکیل شده از دو سه هزار نفر آدمه هم یکدست نیست چه برسه به جامعه ی هشتاد میلیونی ایران! ایران یه کشور از نظر جغرافیایی بزرگ و دارای جامعه ای گسترده با گوناگونی فرهنگی به طور نسبتا کم نظیری زیاده. شما کمتر چیزی رو میتونی یکباره به کل جامعه ی ایران نسبت بدی و تعمیم بدی. مثلا رفتار و خلقیات یه جوون که از روستایی در شمال کشور یعنی محیطی آروم و بی سر و صدا و سرسبز که روحیات مردمش به دلایل مختلف لطیف تر و طرز فکرشون هم بازتر و اصولا سطح سواد و مدنیت و فرهنگ و توسعه ی انسانی درش نسبتا بالاست مثل مورد همین آقای جهانبخش یا از یزد جایی که مردم بی آزار و کم سر و صدایی داره و زیاد پیش نمیاد توش کسی بدونه حتی "قمه" اصلا چی هست میاد رو نمیشه با رفتار ساکنین فلان جای حاشیه نشین فلان دیار که از فرط فقر و عقب موندگی مادی و معنوی دعواهای خانوادگی و قبیله ای و حمله با چماق و چاقو سر چهار راه بینشون عادیه یا لاتها و خلافها و خزو خیلها و اشرار فلان قسمتهای هر شهر و دیاری که از سر دختر بگیر تا سر پول یا آب مزرعه دعوا میکنن و با هوندا 125 قشون کشی میکنن مقایسه کرد و هیچکدوم رو هم نمیشه به کل ایران تعمیم داد. حتی در یک منطقه و شهر و دیار هم نمیشه رفتار و روحیات رو به همه ی اون جا تعمیم داد چه برسه رفتار و روحیات یه جای ایران رو به کلش.

بچه با احساس وطن. دمش گرم

روی سخنم با اون کسیست که منفی داده، به انسان نبودنت نباید شک کرد که مطمین بود، حتی حیوانات هم از تو برترند...

بابا چه تونه؟! خب طرف دلش خواسته منفی بده. از ویدیو خوشش نیومده یا از جاهن بخش بدش می آد یا به هر دلیل منفی داده. دیگه فحش دادن و به یارو حیوون و عقب مونده گفتن از اون رفتاراست. سر یه منفی هم بخوایم هم دیگه رو به فحش بکشیم نزد ایرانیان است و بس...

واقعأ کی به ویدئو و عکس های خوب منفی میده؟ جای تأسف داره اینها عقب افتاده ذهنی هستند این دیگه ربطی به رنگ نداره !!

Perspolisiha من هم پرسپوليسي هستم ولي نه از جنس تو. انتظار داشتي جهانبخش وسط زمين با قمه ابراز احساس كنه؟ شايد در ايرانمان قمه كشي براي امثال شما عادي باشه ولي جزو فرهنگ ما حساب نميشه. شما ها از نوادگان اعراب شمشير كش فقط ميتونيد از اين نوع نظريات پليد بدهيد.

Perspolisiha و feri2012 چرا توهين به اقوام و مليتها؟؟ دست از اين تفكرات نژادپرستانه برداريد. هميشه "امر مقدس" فاجعه مي آفريند، چه دين را مقدس بشماريم و چه مرز جغرافيايي را. هويت خود را با دانش و اموزش و شهروند جهاني بودن تعريف كنيد نه با نژاد و جغرافيايي كه در ان بدنيا امده ايد. اينگونه هويت طلبيست كه جهان را جاي بهتري براي زندگي ميكند نه هويت طلبي قرون وسطايي آن هم خيلي اوقات براساس تفكرات خيالي درباره خلوص نژاد يا روياپردازيهاي باستاني!

ادامه از قبلی ها: تازه گذشته از همه ی اینها، به نظر میاد درک و شناخت شما از گستردگی و گوناگونی جامعه ی ایران هم یه مقدار احتیاج به بازبینی داره. ایران یه شهرک تشکیل شده از یه عده مردم یکدست نیست. حتی حکومت ایران که فوقش تشکیل شده از دو سه هزار نفر آدمه هم یکدست نیست چه برسه به جامعه ی هشتاد میلیونی ایران! ایران یه کشور از نظر جغرافیایی بزرگ و دارای جامعه ای گسترده با گوناگونی فرهنگی به طور نسبتا کم نظیری زیاده. شما کمتر چیزی رو میتونی یکباره به کل جامعه ی ایران نسبت بدی و تعمیم بدی. مثلا رفتار و خلقیات یه جوون که از روستایی در شمال کشور یعنی محیطی آروم و بی سر و صدا و سرسبز که روحیات مردمش به دلایل مختلف لطیف تر و طرز فکرشون هم بازتر و اصولا سطح سواد و مدنیت و فرهنگ و توسعه ی انسانی درش نسبتا بالاست مثل مورد همین آقای جهانبخش یا از یزد جایی که مردم بی آزار و کم سر و صدایی داره و زیاد پیش نمیاد توش کسی بدونه حتی "قمه" اصلا چی هست میاد رو نمیشه با رفتار ساکنین فلان جای حاشیه نشین فلان دیار که از فرط فقر و عقب موندگی مادی و معنوی دعواهای خانوادگی و قبیله ای و حمله با چماق و چاقو سر چهار راه بینشون عادیه یا لاتها و خلافها و خزو خیلها و اشرار فلان قسمتهای هر شهر و دیاری که از سر دختر بگیر تا سر پول یا آب مزرعه دعوا میکنن و با هوندا 125 قشون کشی میکنن مقایسه کرد و هیچکدوم رو هم نمیشه به کل ایران تعمیم داد. حتی در یک منطقه و شهر و دیار هم نمیشه رفتار و روحیات رو به همه ی اون جا تعمیم داد چه برسه رفتار و روحیات یه جای ایران رو به کلش.

من برای جهانبخش احترام قائلم چون بچه بی نهایت باهوشیه , ولی به نظر من این کارا اصلان به ما نمیاد تو کشوری که وح.شی بازی و بزن بزن یک امر عادی و روزانه س , تو روز روشن با قمه ملتو میزنن نصف میکنن و بقیه هم فیلم میگیرن این اداها به ما نمیاد ,.. همه چیزما تقلیده , شادی گل , جلو دهن و با دست گرفتن موقع حرف زدن تو بازی و ... این مساله گریه و تو سر زدن هم چندین بار تو فوتبال اروپا پیش اومده بود

ادامه از قبلی ها: در این ماجرا من به وضوح دارم ردپا و نشانه ی این پدیده رو در شما میبینم (و البته تکرار میکنم که این موضوع مختص شما نیست که هیچ، خیلی خیلی شایعه): «حساسیت بیش از حد سیاسی/حقوق بشری». عزیز جان، به عکس شما که ظاهرا درگیری و احتمالا فکر میکنی اکثر مردم هم همینطورن، بخش زیادی از جامعه ی ایران هیچ درگیر این مسائل نیستن و یک ماه یک بار هم پیش نمیاد "خبر"ی چیزی بخونن یا دنبال کنن یا مثلا اخبار نگاه کنن! حتی اخبار حتی غیرسیاسی تلویزیون داخل رو... چه برسه به دونستن و تحلیل دیدگاه جهان خارج به مسائل ایران! دوست عزیز، خیلی ها (اکثر جوونها) در جهان و از جمله و مخصوصا ایران با جو خفقان و ضمنا حذر از سیاستی که توش القا میشه، به زور غیر از نام رییس جمهوری کشور میتونن به 4 مورد دیگه که از سیاست مملکت میدونن اشاره کنن و مسائل سیاسی اجتماعی کشور براشون در حد یه مشت کلمات گنگه که "اینور اونور به گوششون میخوره" و فوقش خیلی کلی میدونن فلان چیز چیه! دیگه دنبال جزئیاتش نیستن و نمیرن! بیشتر جوونها یکی دو تا فاز سرگرمی جدای از کار یا درسشون دارن مثل موزیک یا سینما یا عشق بازی و تیریپ بازی یا همین ورزش و... و فوقش هم اگر اخباری دنبال کنن اخبار اونه نه اخبار سیاسی! مثلا زندگی تو جامعه ی ایران هیچ حساسیتی به شنیدن واژه ی اعدام ایجاد نمیکنه و این کلمه به شدت عادی و روزمره اس و مثل نقل تو دهن ها میچرخه! اونوقت این وسط شما واکنش یه جوون 22 یا 3 ساله که فوتبالیست حرفه ایه (پس به سختی میتونه و اساسا وقت میکنه غیر از از فوتبال از چیزی دیگه ای تو زندگی سر دربیاره و علاقه ای به دنبال کردنش داشته باشه) و تا الان که نوجوونی و بچگیش بوده تو ایران با اون اوصاف خفقان سیاسیش گذشته و الان هم که اول جوونیشه تو خارج برای دنبال کردن سیاست نیومده و اساسا غیر از تمرین کردن و خوابیدن به کار دیگه ای به زور میرسه به یه اتفاق ناراحت کننده که هر کسی سر صحنه اش باشه به طور طبیعی و غریزی متاثر میشه و میترسه و حالش گرفته میشه و اگه جوونتر و حساستر باشه ممکنه گریه هم بکنه رو مربوط میکنی به موضوع اعدام و دعوا و درگیری و خشونت تو ایران؟!

perspolisiha من فکر میکنم شما (مثل خیلی دیگه از ایرانی های به خصوص خارج نشین و در یه مقطعی حتی خود من) بیش از اندازه درگیر مسائل سیاسی/اجتماعی/حقوق بشری جامعه ی ایران شدی. این که میگم بیش از اندازه، برای اینه که عمیقا معتقدم هر چیزی یه حد و اندازه ای داره حتی بهترین چیزهای دنیا. اخبار سیاسی اجتماعی که جای خود داره. درگیر بودن و اهمیت دادن به مسائل اجتماعی چیز خوبیه اما اگر از "حد" خودش خارج بشه دیگه میتونه باعث مختل شدن زندگی آدم بشه. ممکنه کسی بگه حالا زندگی خودم چه اهمیتی داره وقتی چنین چیزهایی تو زندگی هست ولی متناقض ترین پیامد اون درگیری بیش از حد اینه عنصر انسانی ای که باید برای حل اون مسائل "کاری" بکنه در عمل خودش دچار یاس و نوعی فلج ذهنی میشه!

ادامه از قبلی: این که میگم این موضوع احتمالش در خارج نشینان بیشتره به این دلیله که در خارج از ایرانه که ما از محیط خفقان و سانسور به یکباره وارد دنیای آزادتر چه به لحاظ دریافت اخبار و چه به لحاظ ابراز عقاید و واکنش به اون دریافتها روبرو میشیم و ای بسا درگیر مسائلی که قبلا زیاد درگیرش بودیم یا ازشون چیزی نمیشنیدیم میشیم. اضافه کنید به این که دلیل اصلی مهاجرت بالای 99 درصد ایرانی ها هم پیامدهای همین مسائل اجتماعی، مخصوصا سیاسیه و ین خودش انگیزه ی افراد رو بالا هم میبره. ماشالا لای دریافتها و اخبار و مسائل پیرامون ایران هم که یه ییپسیلون چیز مثبت و امیدوار کننده رو باید با ذره بین دنباش گشت. مهاجرت و غربت خودش به اندازه ی کافی سخت و افسرده کننده هست، کسانی که درگیر این مسائل بشن هم که دیگه کارشون سخت تر میشه و کسانی که "بی از حد درگیر بشن" دیگه خیلی خیلی سخت تر.

این تراکتوری هزار آیدی مغول هم دم از عرب و ایرانی و فرهنگ میزنه