ای مرد بزرگ و با طراوت / بشكسته ركورد هرچه قیمت فرمانده و آقای بشیكتاش / لبخند بلب و شنگول و بشاش اسطوره و قهرمان فوتبال / شكر شكن طنز های باحال ای لبت مثال پسته خندان / تندیسه ی زنبور ای شكردان گفتی كه ۳ جام گرفته ای تو / هرسال یكی نوین تر از نو دوختی تو قبای قهرمانی / از بهر سه تیم بس مامانی در اول فصل بوده ای شیش / اول شده ای بدون تشویش گفتی كه كنون تیمی بسازم / كه عاشق بشوند برمز و رازم گویا نگرفته ای تو عبرت / از وقایع ۳ سال پیش ات اینجا نبود سیواس و ازمیر / اینجاست همه قتلگاه بتزویر امروز بپات زر فشاندند / بر قله ی الوند بنشاندند پیش از تو ازین زرها فراوان / پاشیده بپای چند هزاران یكروز دهند سكان به دایی / او را ببرند به پادشاهی روز دگر از حمید مظلوم / سازند مجسمه پر از موم یك سر برو خدمت كرانچار / از او تو بپرس قصه این كار آدرسش زما زیاد دور نیست / در نصف جهان كنون مربیست این تیم سرخ عجیب تیمیست / نابود گر هرچه سرمربیست یكروز برند ترا به افلاك / روز دگرت نشانده برخاك یكروز بگویدند ترا كیش /داریم هوات، بزن برو پیش یكماه دهند ترا به مهلت / ماه دگرت كشند به ذلت گر دربی و رتبه را ببازی / هرگز نخرند ترا به غازی فریاد كشند برو حیا كن / این لنگ و بساط را رها كن در بازی این حیا رها كن / از جات بكنند ز ریشه و بن احساس بود حاكم و سردار / كم وعده ای بده مرد كهن كار دانی كه دراین ۳ سال ماضی / هرگز نشدند ز تیم راضی عمرهر مدیر فقط ۳ ماه است / هر آن، كس دیگری تو راه است با رفتن او رود می نیبوس / آید زدری سه چهار اتوبوس از من به شما بود نصیحت / از گذشتگان بگیر تو عبرت هرگزتو به وعده ها مبند دل / كاینجا نبود مجال و محمل برنامه مریز طویل مدت / این جا ندهند ترا به مهلت هر لحظه به بازگشت بیندیش / روزی كه روی، با دل ریش