خون تا ابد سرخ خواهد ماند ، البته درون رگهای آبی !

برنده بازی دربی کدام تیم است ؟ الف ) استقلال ب ) پـَـَـ نــه پـَـَــــ پرسپولیس!

غم قفس به کنار آنچه عقاب را میمیراند ، شاخ بازی تیم های انتهای جدول است !

شعری در باب برد اس اس در دربی برگشت :به روزی که شد بخت سرخان سیه/ همه روزگارانشان شد تبه/ نبردی که باشد چنان دیر باز/ به ادوار شاهین و تاج هم دراز/ به همراهی لشگر تیز بال/ به تخت خسرو پرویز نیکو خصال/ رسیدند به میدان رزم نغمه خوان/ همه تاژیان سرفراز این زمان/ همه لنگیان خیره سر کین ستان/ بمیدان شدند تا بیابند نشان/ به میدان "برگشت" در آن روزگار/ همانند "رفت" بختشان تارو مار/ ازین رو رجز خوان شدند خیره سر/ از رو که در ذات نداشتی گهر/ چو پرویز به آزادی آمد بدر/ به همراه منصور نیکو گهر/ نشستند بزرگان به شوری دگر/ به آرایش لشگر تاژیان بست کمر/ سپهدار قلعه یل نیک بخت/ به مهدی چو شیر اوژن گیر سخت/ نهاد خسرو و میثم نیک خوی/ جناحین لشگرببندند دو سوی/ میان را به رای حنیفش سپرد/ میاندار، پدآفند، پژمانِ گرد/ کمربسته شد با دویل پیلتن/ همان آندره شیر مرد کهن/ کنارش نهادی ستونی بلند/ کیانوش لَنگی کش زورمند/ براست مرد جنگی بنام مجتبای/ سپهدار میدان یل نیک رای/ به چپ مرد جنگی و کِّرار نام/ گرفتند میدان که جویند کام/ دو گرد دلیرو فلاخن فکن/ دو تن چیره دست اهل فن/ ز اهواز میلاد نیزه فکن/ سپهدار فرهاد سر انجمن/ به میدان نهادند حمایل برزم/ نشانند بینشگران را به بزم/ چو بگذشت دقایق زچند/ کشیدند سرخان بتندی ببند/ یکی بخت نیکو بیامد پدید/ که میلاد زد و برق میثاق پرید/ یکی ضربت مازیار پر فشار/ بیامد که مهدی بکردی مهار/ دقایق چو از سیزده سرنهاد/ جواد را کریمیش فرصت بداد/ ولی شوت او گشت همی بی ثمر/ بکرنر رسیدند سرخان به بر/ یکی ضربت شوت کرار نواخنت/ فرستاد جاسم هوارا شکافت/ گل اول استقلال فلاخن فکندی چو میلاد چنون/ که میثاق ز ضربش شدی باژگون/ رسید مجتبای مرد نیکو فنان/ به پاس کرد فرهاد همی میهمان/ سپهدار میدان نیکو خصال/ فرستاد زوبین به دژ بی مثال/ نتیجه بدینسان شدی یک به هیچ/ رخ زرد سرخان ز درد پیچ پیچ/ یکی ضربت سخت کرار ز دور/ به بخت خوش لنگیان رفت بگور/ فرستاد بناگاه یک نیزه سرسام وار/ همان مجتبی آن یل پیلوار/ چون نیزه نشستی به دیوار گَل/ دگر بار خر سرخ گذشتی زپل/ به چند ضربت بی رمق کم امید/ زمان اندک اندک به نیمه رسید/ نیمه دوم به رای و به اندیشه فرمهان/ به میدان شدند بار دیگر یلان/ گرفتی چو میلاد پاسی دگر/ دگر بار زدش ضربتی تیز پر/ نشت شوت میلاد ناگه به تیر/ بر آمد همه آبیان را نفیر/ پنالتی پرسپولیس کریمی به هجده شدی باژگون/ از آن ضرب پژمان یل تاژگون/ حمید چونکه ضربت به نوری سپرد/ به رویا گمانش تساوی ببرد/ ولی بخت وارونه اش تازه شد/ ز بد عهدی روزگار شهره شد/ سپردی فلاخن چو نوری به باد/ چنین بخت نیکو به آتش نهاد/ یکی پاس عرضی مجیدی بداد/ به زیدان یل گرد نیکو نهاد/ زدش ضربت و چون هوا را شکافت/ شدی بخت ازو رویگردان بتاخت/ به ضرب سر نوری آن مرد جنگ/ فرستاد مهدی به اوت بی درنگ/ به چند بخت کوچک که آمد میان/ نتیجه بماندی کماکان همان/ تعویض‌های استقلال زپیکار با لنگیان خستگی شد پدید/ ره چاره پرویز به تعویض دید/ ازین سوی میلاد به نیمکت نشست/ کمر را به همت چو آرش ببست/ فرستاد آرش بمیدان به مهر/ پر انگیزه آن گلزن نیک چهر/ بیامد به میدان یلی تیزچنگ/ زمازندران آن یل چون پلنگ/ همان یوسفی هافبک کهنه کار/ بجای سپهدار فرهاد نیکو نگار/ گل دوم استقلال چون محسن فرستاد پاسی براست/ چو اژدر بناگاه آرش بخاست/ نهادی پدافند سرخان به پشت/ همان پاس به زیدان نهشت/ که او کامجوید به پیکار چست/ بدقت بپیچید ره آورد به پست/ فرستاد زوبین چو زیدان به تور/ رخ سرخ میثاق شدی زرد و بور/ سرافکنده گشتند پرس پول سیان/ نخوانند رجز قرن بر تاجیان/ که اسطوره پرویز خوشبخت شد/ دگر بار شکستی رکوردی ز برد/ بدفتر نوشتند به خط درشت/ که "پرویز" "دایی" و "استیل" بکشت/

SS salare