جالبه كه اقا فكر ميكنه كه با دسته كورها طرفه و تو فيلم مستند شهراورد تو قسمت مربوط به بازي معروف به داغ ناصر ، با كمال پررويي توي لنز دوربين زل ميزنه ميگه من بعد گلهام براي اين كه به تيم خودم گل زده بودم اصلاً خوشحالي كه نكردم بلكه زار زار گريه ميكردم ، بعد دقيقاً روي همون قسمت مزدك ميرزايي با هوش زياد صحنه خوشحالي هاي اقا رو منتاژ كرده جوري كه هنوز صداي شاهرخ رو موقع مصاحبه ميشنوي و صحنه خوشحاليش رو ميبيني ، يكي نيست بگه اخه تو به مادر و برادرت هم رحم نكردي ، اصلاً تيم خودم ميفهمي يعني چي ؟!

بعدش هم تازه ميگه سال البته روي گل دوم فقط يكم خوشحالي كردم اونهم به خاطر كري كه با سعيد مراغه چيان دفاع وسط استقلال داشتم كه باعث جدايي من از تيم خودم شد اون سال ، بعد از چند دقيقه يه دفعه داستان عوض ميشه به زمين شهري هاي سعادت اباد و ترك تيم خودش و رفتن به تيم رقيب ، بعدش اومد درستش كنه تير اخر رو ديگه شاهكار شليك كرد ، چون تو تيم با ممد پنجي و بهروز سلطاني و ضيا عربشاهي و درخشان و ناصر محمدخاني رفيق و هماهنگ بوديم گفتم برم پرسپوليس راحت ترم . جالبيش اينه كه با پررويي تمام ميگه از پرسپوليس به همراه اون ١٤ بازيكن استعفايي تيم ملي از بازي تو ايران محروم بوديم و همه رفتيم تيمهاي قطري ، بعدش اومدم تيم خودم ولي اون طرفدارهاي تاج كه هميشه يا تيم بودن به من گفتن كه باهات قهريم تا وقتي كه يك گل به پرسپوليس بزني براي تلافي ، كاري كه ايشون تو دربي سال ٦٩ از روي پنالتي انجام داد و خنده دار اينه كه اونها هم بخشيدنش و باهاش اشتي كردن و شعار شاهرخ بياني ، دوستت داريم ما دوست داريم ما !! ببينيد اينها چقدر عجيبن !!

شاهرخ از نظر فنی یکی از بهترین هافبکهای ایران بود. خونسرد با فکر و دقیق. اما بخاطر پول خیلی کارها کرد. اون سالی که رفت پرسپولیس بخاطر گرفتن زمین بود و سر لج بازی با مراغه چیان بعد گل کردن پنالتی اینجوری خوشحالی کرد.

من هم خداييش اگه بخوام فقط فني و فوتبالي حرف بزنم بايد بگم كه منهم مدل و استايل بازيش رو دوست داشتم ، ولي از نظر شخصيتي و اخلاقي اصلاً خوشم نميومد ازش ، حتي همون سال ٦٥ كه اومد پرسپوليس چون ميدونستم كه چه جلبي هست اين ادم و براي چي داره مياد ، اتفاقاً يادمه كه ما كه روبروي جايگاه مينشستيم اون روزها طرفدارها دو دسته بودن و يكي موافق و اون يكي مخالف حضور شاهرخ تو پرسپوليس بودن ، هرچند حرف سلطان سند بود و كسي از روي احترام شعاري نميداد با غري نميزد ، فقط مخالفها تشويقش نميكردن ، من هميشه اعتقاد داشتم كه اون سال چون بازيها به صورت دو گروهي و نيمه نهايي ضربدري و فينال برگزار ميشد اين كلك استقلالي ها بوده كه اين رو فرستادن اينجا كه همه رو گزارش. كنه بهشون و همه اطلاعات ما رو داشته باشن براي بازي قهرماني كه تازه بياد تو زمين و به عنوان ستون پنجم ترتيبمون بده ، اما برخلاف پيش بيني ها استقلال نتونست تو گروهش اول بشه كه از دست تيم ما كه چه عوض كنم ، از دست ناصر تو نيمه نهايي بتونه فرار كنه ، ما تيم اول شديم كه بايد ميرفتيم جلوي تيم دوم اون گروه يعني تاج بازي نيمه نهايي رو بكنيم ، اون بازي اما يادمه كه يه هفته قبل از بازي كه ميرفتيم سر تمرين قبل از دربي ، ديگه همه مردم علني به سلطان ميگفتن علي اقا خودت حتماً بايد بازي كني ، ناصر هم كه بايد باشه ، فرشاد هم كه همون اولين فصل تو پرسپوليس قبل از بازي نيمه نهايي و فينال اقاي گل شدنش رو قطعي كرد و اقاي گل رو كه نميشه گذاشت بيرون , حميد درخشان هم كه مهره اي قابل چشم پوشي و بيرون گذشتني نبود ، ضيا و ممل مايلي هم كه بايد كارهاي هافبك دفاعي رو انجام ميدادن ، پس براي بازي كردن سلطان تنها راهش بيرون گذاشتن شاهروخ بود ، روز بازي اصلاً فهميديم كه بيخودي نگران هر چرت و پرتي شديم ، همون يكي ناصر تنها براي كل تيمشون كافي بود ، اما نميدونم اون سال سلطان يه موتور هوندا ١٢٥ رو حاضر نشد بده به مجيد نامجو و يه بازيكن جوون و مستعد و تكنيكي رو از بانك ملي بگيره ، بعد حاضر شد زمين شهري به شاهروخ استقلالي با سن بالاتر ، مجيد هم با گرفتن موتور برخلاف ميلش و رفتن به استقلال همون سال ٦٥ تكليفش معلوم شد ، بعد هم به خاطر نلافي شاهرخ به خيال خودشون اومدن به ما ضربه بزنن و مخ غلام فتح آبادي رو دوباره زدن كه بيا استقلال و كنار مظلومي همون زوج تيم ملي ارتش رو تشكيل بديد ، نگو اصلاً ما ناصر رو داريم كه كل تيم و نيمكت ذخيره شون رو خيلي راحت حريفه .

این بازی را یادمه ,ناصر محمد خانی استقلال را آتیش زدالبته با کمک شاهرخ ,فرداش روزنامه ها نوشتند : فرار های ۸ برای ۳ گل .

نه داداش ، اون بازي براي سالها معروف بود به داغ ناصر ، اگر شاهرخ دوتا زده بود خودمون ميخواستيم كه يه خودي بهشون بزنه ، وگرنه يكيش كه پنالتي بود و همه بچه ها ميتونستن بزنن ، اون يكي رو هم كه ناصر طوري حركت كرد و انداخت كه اگه يه اجر هم افتاده بود اونجا توپ بهش ميخورد و ميرفت تو گل .

گرامی باد خاطره شهلا جاهد

داستان سر اینه: آقا شاهرخ اسطوره ی تعصب و غیرت بعد از زدن گًل به استقلال,...حالا شما خودشو ناراهان نکن :))