به نظر می‌رسد که رئیس تازه به کرسی نشستۀ فدراسیون فوتبال ایران هم از تأثیرات کارلوس کیروش بر فوتبال ایران بی‌نصیب نمانده باشد. تاج خط دفاعی منظم خود را با چنگ و دندان هم که شده حفظ کرد و عاقبت در دقیقۀ ۳+۹۰ با یک ضربۀ آزاد از فاصلۀ بیست‌و‌پنج متری کار را تمام کرد و به کرسی ریاست فدراسیون «صعود» کرد. از آرای داده شده در سایت‌ها به اخبار پیروزی مهدی تاج می‌شود استنباط کرد که بیشتر ایرانیان از این انتخاب راضی هستند. چهره‌های شکست‌خورده مانند ماجدی و محمدی حتی با زور تبلیغاتی میثاقی نیز نتوانستند مهدی تاج را از صحنه به در کنند. به نظر می‌رسد که شائبۀ «جر زنی» در دقایق آخر، کار را برای شخص ماجدی بدتر هم کرده باشد. وضعیت محمدی بیشتر شبیه به کارهای محسن رضایی بود و از اول هم بخت پیروزی نداشت. بی‌شک مقدار زیادی از آرای مثبت مردم به اخبار پیروزی تاج به واسطۀ قول نیم-بندی‌ست که او تلویحاً دربارۀ بازگرداندن کارلوس کیروش به تیم ملی داده است. با این حال، نباید فراموش کرد که ریاست تاج، ماجدی یا محمدی در دراز مدت تأثیر چندانی بر پیشرفت فوتبال ایران نخواهد داشت. دوای درد فوتبال ایران شخص نیست؛ «سیستم» است. همانطور که دوای درد اقتصاد ایران انتصاب یک وزیر جدید اقتصاد و دارایی نیست.

حال باید دید که آیا مهدی تاج به سراغ کیروش خواهد رفت و یا با میانه‌روی سعی خواهد کرد که اسکوچیچ را نگه دارد تا نه سیخ بسوزد و نه کباب. اشتباه نیست اگر بگوییم که مقدار زیادی از مقبولیت تاج نزد مرد بخاطر نزدیکی او با کارلوس کیروش بوده، اما، تصمیم تاج هر چه که باشد، او ۹۰ روز جنجالی را تا شب آغاز جام‌جهانی پشت سر خواهد داشت.