به نظر می آید از رده های بالا بسیار نگران دو بازی حیثیتی با انگلیس و آمریکا هستند و می دانند. مربی بسیار ضعیف است (از ابتدا هم نباید انتخاب می شد و خیلی هم بد انتخاب شد). بین بازیکنان اختلافات واضحی وجود دارد (این اختلافات هم بیشتر علیه اسکوچیچ (به دلایل روشن) است و طرفدارن چندانی حتی داخل تیم هم ندارد)٬ از نظم و انضباط (لازمه تیم های موفق) هم خبری نیست٬ فدراسیون بلبشویی است دیدنی و کاندیداهایی مثل ماجدی٬ اسدی٬ واعظ آشتیانی و آخوندی هم اگر بخواهند نمی توانند کاری بکنند و اصلا معلوم نیست جز چند شعار تو خالی برای چه شرکت کرده اند. می ماند تاج (انتخاب اصلی رده های بالا) که با وجود مدیریت بد و داستان ویلموتس - در این شرایط و قحطی مدیران لایق در بین کاندیداها - مثل صفایی فراهانی - می تواند با وقت کم باقی مانده به جام جهانی شرایط را بهتر کند (از نوع خودش البته). شاید با تصمیمی که به نظر می آید امکانش کم هم نیست مجددا کی روش را برگرداند و شاید ایران در جام جهانی بازی های آبرومندانه ای انجام دهد. این ها را رده های بالا می خواهند و پول هایی که حرام می شود هم خیلی به چشم آنها نمی آید (مثل داستان خاوری). آنچه که من متوجه می شوم این است. شاید هم اشتباه باشد.