مدیرعامل باشگاه استقلال گفت به استقلال علاقه دارد و با وجود پیشنهادهای اخیر از باشگاه‌های مختلف جایی نرفته و نخواهد رفت. علی فتح‌الله‌زاده در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، درباره انتخابش به‌عنوان مدیرعامل باشگاه استقلال اظهار داشت: دوست داشتم دوستان دیگری بیایند و کمک کنند، ولی موقعیتی ایجاد شد و دوستان در وزارت ورزش و جوانان حسن ظن داشتند و به من اعتماد کردند. دوست دارم استقلال به جایگاه واقعی‌اش برسد، هر چند که کار سختی است. باید از برادر عزیزم مصطفی آجورلو، تشکر کنم. حقیقتش را بخواهید نمی‌دانم چه شد و چرا او رفت. هنوز فرصتی نشده است که با او صحبتی انجام دهم. آجورلو برای استقلال زحمت کشید و امیدوارم هر جا هست، موفق باشد. ما با هم رفاقت دیرینه داریم.

وی در مورد اینکه اواخر سال ۹۸ سرپرست باشگاه استقلال شد، اما پس از یک ماه تصمیم به جدایی گرفت، گفت: آن زمان مریض شدم و استقلال هم مشکلات زیادی داشت. من استقلالی‌ام و نمی‌خواستم باشگاه لطمه بخورد. در همان ۱۰، ۱۵ روزی که بودم، فرصتی پیدا شد تا سند کمپ استقلال که سال‌ها مانده بود و کسی سراغش نمی‌رفت، به کمک افرادی چون دکتر تقی‌زاده و فلاح گرفتیم که کار بزرگی بود. برخی از بدهی‌های گذشته باشگاه را که دوستان نتوانسته بودند پرداخت کنند از مطالبات‌مان در AFC گرفتیم و پرداخت کردیم. ما این کارها را کردیم تا پنجره نقل‌‌وانتقالات باشگاه بسته نشود. هر چند که این موضوعات گذشت و دیگر نمی‌خواهم به عقب برگردم.

مدیرعامل باشگاه استقلال راجع به بسته شدن حساب‌های شخصی‌اش در هفته گذشته خاطرنشان کرد: حساب‌های من و برخی از دوستان ما در هفته قبل بسته شد. یکی دو چک داشتیم که برگشت خوردند. البته آجورلو تلاش می‌کرد که مشکل حل شود.

فتح‌الله‌زاده درباره شوکه شدن ریکاردو ساپینتو سرمربی پرتغالی استقلال از تغییرات این باشگاه و اینکه چقدر او را مورد حمایت قرار می‌دهد، گفت: چرا حمایت نکنیم؟ ساپینتو با قدرت به کارش ادامه خواهد داد. استقلال مدعی قهرمانی است و امیدوارم در پایان فصل دبل کند. از هواداران استقلال هم می‌خواهم مثل همیشه پرشور و دلگرم از تیم‌شان حمایت کنند.

وی در پایان درباره اینکه برای پنجمین بار روی صندلی مدیرعاملی استقلال می‌نشیند، گفت: من هیچ جایی جز استقلال نمی‌روم! در سال‌های اخیر بیشتر باشگاه‌ها به من پیشنهاد دادند، اما نرفتم و نخواهم رفت. من به استقلال علاقه دارم و با یک پیراهن می‌آیم و با یک پیراهن می‌روم، مگر اینکه بخش خصوصی وارد شده و فضا عوض شود.