می‌گویند هیچوقت نمی‌توان همه را همیشه راضی نگهداشت. داستان کامنت‌های فوتبالی‌ترین برای ما شاهدی بود بر این مدعا! بیش از شش سال است که ماجرای کامنت‌ها و کامنت‌گذاران و منتقدان همیشه‌درصحنه، اعصاب و وقت‌مان را به فنا داده است. در طول این سال‌ها فرصت پاسخگویی مستقیم به بسیاری از پیشنهادات و انتقادات را نیافتیم. شاید وقت آن رسیده باشد که سفره‌ی دلمان را اینجا بگستریم و چالش‌های موجود و راه‌حال‌هایی را که به کار بسته‌ایم برای شما عزیزان شرح‌دهیم. شاید با هم‌فکری به نتیجه‌ی بهتری رسیدیم. به نتیجه هم اگر نرسیدیم، خیالی نیست، حداقل اطلاع‌رسانی می‌شود!

بيش از شانزده سال از تولد اولین وبلاگ‌های فارسی می‌گذرد. آن سال‌ها هنوز فرنگی‌ها فیس‌بوک و تلگرام را برای ما غربت‌نشین‌ها نساخته بودند و اگر شانس یاری می‌کرد و اینترنت کارتی ایران جواب می‌داد، فقط می‌شد هر از چندگاهی با یاهومسنجر حال‌واحوالی کرد با اقوام و دوستان و آشنايان. یک پل دیگر هم بود. یک پل یک‌طرفه. وبلاگ‌های فارسی تازه داشتند متولد می‌شدند. (سلمان جریری اولین وبلاگ فارسی را ۱۶ شهریور ۱۳۸۰ راه‌اندازى كرد و چند وقت بعد حسین درخشان راهنمای ساخت وبلاگ فارسی را در بلاگر انتشار داد.) البته همه‌چیز خیلی ابتدایی بود. نه از کانتر (شمارنده بازدیدکنندگان) خبری بود و نه از کامنت (نظر خوانندگان). وبلاگ‌نویس‌ها برای دل خودشان می‌نوشتند و حتی نمی‌دانستند کسی نوشته‌هایشان را می‌خواند یا نه. ولی امان از وقتی که تب چیزی ما ایرانیان را بگیرد. (افسوس که تب تند، زود به عرق می‌نشیند!) هنوز چندی نگذشته بود که ایرانیان در زمره وبلاگ‌نویس‌ترین مردمان جهان قرارگرفتند. وبلاگ‌ها هم به لطف سایت‌های ایرانی مثل پرشین‌بلاگ و بلاگ‌اسکای زیباتر می‌شدند و کامنت و کانتر پیدا می‌کردند. وبلاگ‌ها دیگر پل یک‌طرفه نبودند. خوانندگان نظر می‌دادند و پای نوشته‌ها بحث راه می‌افتاد. وبلاگ‌های فارسی داشتند جان می‌گرفتند و جای خالی مطبوعات مستقل را پر می‌کردند. البته لقب «وبلاگ‌نویس‌ترین مردم جهان» برای ما دوامی نداشت. ظاهراً با وجود جانشین‌های قدرتمندی مثل فیس‌بوک و اینستاگرام و تلگرام، وبلاگ‌های فارسی به‌تدریج به فراموشی سپرده می‌شوند.

فوتبالی‌ترین ۱۰ تیر ۱۳۹۰ با این امید شروع به کار کرد که بتواند «پاتوق مجازی فوتبال‌دوستان» باشد! ولی متأسفانه از تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۴ «ناچار شده‌ایم» ثبت‌نام کاربران جدید را تا «اطلاع ثانوی» متوقف‌کنیم . در این مجموعه نوشته‌ها سعی خواهیم‌کرد چالش‌هایی که با آنها روبرو بوده‌ایم و راه‌حل‌هایی که به کار بسته‌ایم را به اختصار شرح‌دهیم.

ادامه دارد...

پی‌نوشت؛ به یاد آن روزها که وبلاگ‌ها پل یک‌طرفه بود، برای این نوشته امکان ارسال نظر وجود ندارد.

از وبلاگ فوتبالی‌ترین:

کامنت‌ها (صفر)؛ وقتی وبلاگ‌ها پل یک‌طرفه بود!

کامنت‌ها (یک)؛ وقتی لنگ و کیسه آزاد بود!

کامنت‌ها (دو)؛ سانسور یا مدیریت محتوا؟