رضا ساکی

رییس اتحادیه کافی‌شاپ‌داران تهران گفت: به اعضای‌مان گفته‌ایم که هنگام پخش بازی‌های جام‌ جهانی تلویزیون را روشن نکرده یا شبکه‌ای به جز شبکه‌ای که بناست بازی‌ها را پخش کند انتخاب کنند. بنابراین اگر اقداماتی نظیر شرط‌بندی یا حوادث دیگری که از پخش فوتبال در این مکان‌ها ناشی می‌شود رخ بدهد ما از نیروی انتظامی کمک خواهیم گرفت.

حکایت تیم‌ ملی فوتبال دقیقا مثل حکایت ارکسترسمفونیک تهران است. واقعا اگر ما این‌قدر با فوتبال مشکل داریم چرا اصلا تیم فوتبال داریم؟ در همه جای دنیا وقتی تیم‌شان به جام‌ جهانی می‌رود خوشحال می‌شوند ولی ما از لحظه‌ای که به جام‌ جهانی صعود می‌کنیم تازه بدبختی‌های‌مان شروع می‌شود. یعنی مثلا روشن ماندن یک مانیتور ۱۴ اینج در یک کافه چهارمتری در تهران چه خطری دارد که باید از نیروی‌ انتظامی کمک گرفت؟! یعنی مردم چه کار ممکن است بکنند که نباید بکنند؟ آن «حوادث دیگر که از پخش فوتبال در این مکان‌ها ناشی می‌شود» چیست؟ نکند شادی مردم هم جزو حوادثی است که ناشی می‌شود و باید برای رفع آن از نیروی‌ انتظامی کمک گرفت؟ در کافی‌شاپ جز نوشیدن نوشیدنی‌های مجاز چه کاری می‌توان کرد؟ گیرم هزار کار دیگر هم بشود کرد ولی آیا ربطی به فوتبال دارد؟ یعنی دیدن فوتبال روی آن کارهای دیگر تأثیر دارد؟ یعنی واقعا مسوولین از کافی‌شاپ‌داران انتظار دارند هنگام بازی ایران و آرژانتین شبکه آی‌فیلم ببینند؟

اگر دلواپسی ناشی از دیدن فوتبال در بیرون از خانه این‌طور پیش برود هیچ بعید نیست که دوستان ارسال پارازیت روی شبکه سه را هم شروع کنند. اصلا تیم‌ ملی باید به دلیل حوادث دیگری که از پخش فوتبال در این مکان‌ها ناشی می‌شود از شرکت در مسابقات جام‌ جهانی کنار می‌کشید. واقعا اگر در کافی‌شاپی حوادث دیگری ناشی شود چه کسی باید پاسخ‌گو باشد؟ به نظرم باید در دو روز آینده همه تلویزیون‌های کافی‌شاپ‌های ایران جمع‌آوری بشوند تا قضیه از بیخ درست بشود چون تا تلویزیون هست ممکن است کسی در کافی‌شاپ بخواهد شبکه خطرناک سه سیما را روشن کند و خودش و دیگران را در آتش گناه بیندازد.

باقی بقای‌تان!