یادش بخیر جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه

@shahaab:دوست من باجو ۹۰ ۹۴ و ۹۸ در تیم ملی ایتالیا بود و در هر سه جام گلزنی کرد. ۹۸ در مقابل شیلی ۱ گل زد و یک پاس گل هم به ویه ری داد و همینطور در برابر کامرون هم یک پاس گل به دی بیاجو داد در بازی سوم ایتالیا در برابر اتریش هم یک گل زد در بازی ۱/۴ نهایی برابر فرانسه هم در ضربات پنالتی ضربه اول برای ایتالیا رو زد و گل کرد.

shahaab@:ضمنا اگر دقت کنید لوگوی روی لباس تیم مال ایتالیا مال جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه است.

فکر میکنم سال 94 باجو موهای بلند داشت و اونها رو بافته بود

masoud@: منم اینطور یادمه ضمن اینکه دل پیه رو در جام ۱۹۹۴ حضور نداشته و از سال ۱۹۹۵ به تیم ملی ایتالیا دعوت شده

درسته عكس مربوط به سال ٩٨ هست و نكته ديگه اينكه بأجو سال ٩٤ شماره ١٠ ايتاليا بود كه تيم تا فينال برد و بعد اون پنالتي فينال دنياي فوتباليش خيلي متلاطم شد. بقول مارادونا بأجو بازيكني از تبار Fantasia بود، كه وقتي توسط خبرنگار ازش سؤال شد چگونه ميتوان فانتازيا شد نگاهش رو به بالا انداخت و گفت توسط خدا دوست عزيز.

طرف همه کامنتهاش مورد داره. با قاطعیت می گه باجو 98 نبود! خوب سنت نمی رسیده بازی ها رو ببینی که دلیل نمیشه نظر بدی. یکی از دلایل ناکامی ایتالیا تو جام جهانی 98 این بود که مربی زورش میومد این دوتا رو با هم تو بازی بذاره. اغلب بازی ها دلپیرو تا دقیقه 70 بود و بعد اونو میورد بیرون و باجو رو میذاشت تو زمین. تو یکی دو بازی که این دوتا چند دقیقه با هم تو زمین می بودن واقعا برای تیمهای حریف بازی سخت میشد.

shahaab@:شرمنده! قصد مچگیری نداشتم ولی به نظر من تیم ۱۹۹۸-۲۰۰۲ ایتالیا حتی از تیم ۲۰۰۶ هم که قهرمان جام جهانی شد بهتر بود ولی بد شانس بود. البته از نظر نفرات.

Pablo0@:موافقم. مربی اون سال ایتالیا چزاره مالدینی بود که بابای پائولو مالدینیه و از تیم المپیک ایتالیا آورده بودنش مربی بسیار بدی بود بخصوص که درست بعد از آریگو ساچی اومده بود و همه می گفتن در حد اون نیست یادمه فرانچسکو توتی رو اصلا دعوت نکرد. البته دل پیه رو هم اون موقع بخاطر مصدومیت تو فینال جام باشگاهها مقابل رئال مادرید عملکردش جالب نبود.