مرسی از این عکس جالب

ارادتمند

هرکدوم از اینهأی که تو این عکس هستن آگه الان بازی‌ میکردن۴۰٫۰۰۰٫۰۰۰ قیمتشون بود ۰جدآ ازغیرت و تعصبشون.....

به خدا این دوستمون راست میگه ,از نظر تکنیک و غیرت و هر چی که بگی ,جنازه اینها از فوتبالیست های پولکی و سیب زمینی بی رگ های الان یک سر و گردن بالاتره .. ممنون از دوستی که این عکس را گذاشت .

یادم رفت بگم که تو اون بازی تو استادیوم بودم, ماتیوس ,سامر در تیم شرقی بود که بعدن که آلمان ملحق شد ,یکی از ستاره هاشون شد ,یک بازی هم در اون زمان که هیچ تیمی نمی اومد ایران, با لوکوموتیو لایپزیک آلمان شرقی داشتیم .

خدایش اون موقع فوتبال میدیدیم با اینا . خدا همشونو حفظ کنه. سیروس عزیز هم روحش شاد .

فوتبال ما رو زدند زمین از اون روزِ تاریخی‌ هشتمِ آذر،روزی که تمامِ ایران تو خیابونها بودند و روزِ ترس رژیم شد و از اون روز بود که رژیم تصمیم به از بین بردنِ ورزش بخصوص فوتبال رو گرفت برایِ بقایِ خود. نابود باد تمامی‌ِ رژیمهایِ فاشیستی و دینی .

اين نسل از نسل ٧٨ ميتونست بهتر باشه، اما هيچ چيز واسشون جور نبود، از پايه درست و اصولي بالا اومده بودن كه خوردن به انقلاب و داستانهاش و بعدم جنگ. ٤ بازيكن اين تيم تو هر تيمي كه باهم بازي ميكردن بايد اون تيم اول ميشد. درخشان، شاهرخ بياني، محمدخاني و چنگيز. اين نسل بأيد ١٠ سال تو اسيا اقايي ميكرد، افسوس كه نه تمرين درست و حسابي بود نه بازي هاي تداركاتي بدرد بخور. خلاصه اينكه حيف شدن. فوتبال اين ٤ نفر از كلاس اسيا يك سرو گردن بالا تر بود. يادي هم بكنم از بازيكنهاي شاهين مثل دينو زاده، شكورزاده، باوي، و يكه تو اون دوران، و يك تيتر از كيهان ورزشي تو ذهنمه تو همين بازي هاي دهه فجر به اين عنوان كه "يكه مي ايد".

رامین تا هونی اتفاقن ا ن بازی تیم ملی با لکوموتیو لایپزیک را من هم ا ستادیوم رفتم...یا هیچ هیچ شدند یا یک یک...دقیق یادم نیست ..دفا چپ تیم ملی هم شکورزاده بود..سال ٦٣ یا ٤ بود بازیش زمان آریش هونکر دیکتاتور مخوف آلمان شرقی بود که خوب با ایران رابطه خوبی داشتند.

خدا وکیلی این تیم بهترین تیم تمام تاریخ بعد از انقلاب بود. قطعا میشه گفت که این تیم (در مقایسه با فوتبال دنیا در سالهای میانی دهه ی ٨٠ میلادی) بهترین شانس رو برای به نمایش گذاشتن یه حضور تاریخی در جام جهانی ١٩٨٦ رو داشت. افسوس که بخاطر جنگ, این تیم بدبخت و بازیکنان بدشانسش, از حضور در مسابقات مقدماتی جام جهانی محروم شدند. قرار بود بازیهای ایران در کشور دیگه یی برگزار بشه و ایران این درخواست فیفا رو نپذیرفت و از حضور در جام جهانی انصراف داد. باورتون میشه؟ از حضور در جام جهانی انصراف دادند! :(

تنها اشکال این تیم این بود که اصلا دروازه بان نداشت. اگه زنده یاد حجازی یا احمد عابدزاده توی دروازه این تیم بود تبدیل به یه تیم تمام عیار و رویایی میشد.

Behzaadجان دمت گرم ,من هم اونجا بودم .

فوتبال ما رو زدند زمین از اون روزِ تاریخی‌ هشتمِ آذر،روزی که تمامِ ایران تو خیابونها بودند و روزِ ترس رژیم شد و از اون روز بود که رژیم تصمیم به از بین بردنِ ورزش بخصوص فوتبال رو گرفت برایِ بقایِ خود. نابود باد تمامی‌ِ رژیمهایِ فاشیستی و دینی .

هرکدوم از اینهأی که تو این عکس هستن آگه الان بازی‌ میکردن۴۰٫۰۰۰٫۰۰۰ قیمتشون بود ۰جدآ ازغیرت و تعصبشون.....

خدایش اون موقع فوتبال میدیدیم با اینا . خدا همشونو حفظ کنه. سیروس عزیز هم روحش شاد .

به خدا این دوستمون راست میگه ,از نظر تکنیک و غیرت و هر چی که بگی ,جنازه اینها از فوتبالیست های پولکی و سیب زمینی بی رگ های الان یک سر و گردن بالاتره .. ممنون از دوستی که این عکس را گذاشت .

مرسی از این عکس جالب

اين نسل از نسل ٧٨ ميتونست بهتر باشه، اما هيچ چيز واسشون جور نبود، از پايه درست و اصولي بالا اومده بودن كه خوردن به انقلاب و داستانهاش و بعدم جنگ. ٤ بازيكن اين تيم تو هر تيمي كه باهم بازي ميكردن بايد اون تيم اول ميشد. درخشان، شاهرخ بياني، محمدخاني و چنگيز. اين نسل بأيد ١٠ سال تو اسيا اقايي ميكرد، افسوس كه نه تمرين درست و حسابي بود نه بازي هاي تداركاتي بدرد بخور. خلاصه اينكه حيف شدن. فوتبال اين ٤ نفر از كلاس اسيا يك سرو گردن بالا تر بود. يادي هم بكنم از بازيكنهاي شاهين مثل دينو زاده، شكورزاده، باوي، و يكه تو اون دوران، و يك تيتر از كيهان ورزشي تو ذهنمه تو همين بازي هاي دهه فجر به اين عنوان كه "يكه مي ايد".

یادم رفت بگم که تو اون بازی تو استادیوم بودم, ماتیوس ,سامر در تیم شرقی بود که بعدن که آلمان ملحق شد ,یکی از ستاره هاشون شد ,یک بازی هم در اون زمان که هیچ تیمی نمی اومد ایران, با لوکوموتیو لایپزیک آلمان شرقی داشتیم .

ارادتمند

رامین تا هونی اتفاقن ا ن بازی تیم ملی با لکوموتیو لایپزیک را من هم ا ستادیوم رفتم...یا هیچ هیچ شدند یا یک یک...دقیق یادم نیست ..دفا چپ تیم ملی هم شکورزاده بود..سال ٦٣ یا ٤ بود بازیش زمان آریش هونکر دیکتاتور مخوف آلمان شرقی بود که خوب با ایران رابطه خوبی داشتند.

خدا وکیلی این تیم بهترین تیم تمام تاریخ بعد از انقلاب بود. قطعا میشه گفت که این تیم (در مقایسه با فوتبال دنیا در سالهای میانی دهه ی ٨٠ میلادی) بهترین شانس رو برای به نمایش گذاشتن یه حضور تاریخی در جام جهانی ١٩٨٦ رو داشت. افسوس که بخاطر جنگ, این تیم بدبخت و بازیکنان بدشانسش, از حضور در مسابقات مقدماتی جام جهانی محروم شدند. قرار بود بازیهای ایران در کشور دیگه یی برگزار بشه و ایران این درخواست فیفا رو نپذیرفت و از حضور در جام جهانی انصراف داد. باورتون میشه؟ از حضور در جام جهانی انصراف دادند! :(

Behzaadجان دمت گرم ,من هم اونجا بودم .

تنها اشکال این تیم این بود که اصلا دروازه بان نداشت. اگه زنده یاد حجازی یا احمد عابدزاده توی دروازه این تیم بود تبدیل به یه تیم تمام عیار و رویایی میشد.