متاسفانه بارها ثابت شده که تو کشور ما تو پرورش استعدادهای ورزشی فقط به جنبه های فنی توجه میشه و مسایل غیرفنی یعنی ریزه کاریهای اخلاقی و حرفه ای گری اصلا آموزش داده نمیشه. ورزشکارای ما با بعضا با تاوان و هزینه ی سنگین و تجارب تلخ شخصی که بهشون تحمیل میشه معمولا تازه اواخر کارشون پخته و حرفه ای میشن و به اوج میرسن چون قابلیتهای فنی و فیزیکی به تنهایی برای موفقیت کافی نیستن. بارها توجه کردم ورزشکاران رده های سنی کشورهای پیشروی ورزش جهان از ورزشکاران بزرگسال و ملی ما به مراتب خونسردتر و آرومترن و خیلی کمتر تحت تاثیر احساساتن.

فرهنگمون همینه.

جناب سرآبادانی، این داستان ریشه‌دارتر از این حرف‌هاست. کافیه یک روز توی تهران راه برید و سوار اتوبوس و تاکسی بشید یا حتی در محل کارتون بین مهندس‌ها و دکتر‌ها رفتارهای مشابه رو ببینید. اگرچه، در میان ورزشکاران به دلیل عدم آموزش و عدم ارتباط کافی با طبقات مختلف مردم، این داستان مشهودتر هم است.

با احترام به همه شهرستانها، اینجور میزبانیها رو نباید به شهرستانهامون بدن، متاستفانه تماشاچیها خیلی از عواقب این جور رفتارها مطلع نیستن ودودش به چشم ورزشمون میره.چند ماه قبل هم تو بروجرد افتضاحی مشابه پیش اومد.

dimehrishe آره خب این که ورزشکار قبل از مربی ورزشی از خانواده و مدرسه هم آموزش درستی ندیده هم که قوز بالای قوزه. اصولا نه فقط ورزشکار که ما حرفه ای مری در تقریبا هیچ چیز رو یاد نمیگیریم aranj4 اینجا تماشاگرا کاری نکردنا، خود دو تا کشتی گیر با هم گلاویز شدن!