آیا تاریخ تکرار خواهد شد؟

قدیمی‌تر‌ها یادشون میاد ما جدید تر‌ها خوندیم و شنیدیم که رایکوفِ بزرگ در حضورِ دروازه بان‌هایِ بزرگِ زمونه به یک جوونِ بی‌ ادعا و خوشتیپ و صد البته مستعد، کمک و اعتماد میکنه و در اوجِ ناباوریِ همه‌گان اون رو میکنه دروازه بانِ اولِ تیمش، بعد‌ها اون جوون میشه بزرگترین دروازه بان تاریخِ ایران و دومین دروازه بانِ قرنِ آسیا، البته اون چیزی که باعث میشه ناصر خان بشه یک اسطوره ملی‌ و مردمی نه چالاکیش تو دروازه بود نه قیافه ‌اش و تیپش، ناصر خان شد حجازیِ محبوب چون نه خودش رو گم کرد نه مردمش رو فراموش، حالا تاریخ به نوعی دیگه در حالِ تکراره، یک مربی‌ بزرگِ خارجی‌ دیگه به اسمِ کیروش رو اسمِ بهترین دروازه بانِ ایران قلم میکشه، از دروازه بانِ بوندس لیگأی عبور میکنه و چشمهاش رو رو ناجی ۳ بازی آخرش میبنده، به یک جوونی‌ اعتماد میکنه که قبلا زیاد اسمی ازش نبوده تو تیم‌ِ خودش هم باهاش نامهربونی میشد یا هر جای که بود نیمکت نشین بود........ اعتماد میکنه و چیزی رو توش می‌بینه که بقیه عاجز بودند، پسرِ خوبِ ایران هم الماسِ نهانش رو رو میکنه و درخشش چشمِ همه رو میگیره حتا سخت ترین منتقداش رو، حالا علیرضا باید بدونه که وظیفه ‌اش از قبل خیلی‌ سنگین تر شده، علیرضا باید بدونه که از نظرِ فنی‌ شاید ما از حجازی خیلی‌ بهتر هم داشتیم ولی‌ ناصر خان بی‌ همتا شد به خاطرِ مرامش، امیدوارم علیرضا جای پای ناصر خان بذاره و در کنارِ درخشیدن تو دروازه کشورم برایِ سالهایِ طولانی مواظبِ دروازه مرام و معرفت هم باشه چون آدم هرچی‌ بالاتر میره احتمال لغزشش هم بیشتر میشه