بحث هایی دو زار نمی ارزه

مدیران و مسولان در ایران چقدر تحصیلات دارن؟ چند سال دانشگاه رفتن؟ چقدر در مسائل اقتصادی و بیزینسی دنیا آبدیت هستند؟ از همه مهمتر اینکه ما مدیران, مربیان و مسولانمون را بر چه حسب و معیاری انتخاب میکنیم؟ من مسخرهترین نوع انتخاب را در ایران دیدم. بطور مثال چند سال پیش علی دایی را سرمربی تیم ملی کردیم. چرا؟ چون یک سال قبلش سایپا را قهرمان کرده بود و آقای گل جهان هست!! یا حسین رضا زاده شد مسول وزنه بردای کشور. آخه این آقا چقدر سواد داره؟ تحصیلاتش چیه؟ یا علی پروین در پرسپولیس چیکار میکنه؟ الان سال ٢٠١٤ هست, دیگه افکار امثال پروین در دنیای امروز خیلی کهنه و بی معنی شده! نحوه انتخاب در ایران هنوز مثل ٢٠٠ سال قبل هست! یعنی پست و مقام را به عنوان پاداش به طرف میدیم! دقت کنید, پ..ا..د..ا..ش. ما نه به کروش احتیاج داریم و نه به مورینیو یا گواردیولا. ما باید یک مدیر خارجی بیاریم. ولی متاسفانه هر وقت اسم یک آدم خارجی به میان میاد, غرورمون جریحه دارمیشه و بهمون بر میخوره و میگیم ما خودمون عقل کلیم و نباید به اجنبی ها و چشم آبی ها پول بدیم. ما اگه چیزی حالیمون بود که تو این ٥٠, ٦٠ سال انجام داده بودیم و الان این شب و روزمون نبود.