روحش شاد ناصر خان یک اسطوره به معنای واقعی بود.

غم قفس به كنار، آنچه عقاب را پير ميكند پرواز زاغ بي سر و پاست. آهنگ و كليپ زيبايي بود. سپاس از سازندگان اين اثر. نام و ياد ناصرخان حجازي گرامي باد.

babakirani جان میگم اون زاغ بي سر و پا احتمالا همین ژنراتوره دیگه؟ کل یوم در حال پروازه.

خدا بیامرز ناصر خان در کنار بازی و اخلاقش بسیار خوش تیپ بود و به این خوش تیپی هم مینازید. غلامرضا فتح‌آبادی خاطره ای از دربی تعریف میکرد که در بازی با استقلال، علی پروین می‌گفت سانتر کنید روی دست‌های ناصر حجازی و به من می‌گفت برو توی صورتش و توپ را بزن. گفتم چرا؟ می‌گفت ناصر حجازی از سر و صورتش می‌ترسد. حواسش به سر و صورتش هست و اگر توپ را روی سرش بفرستید، نمی‌آید بیرون. من همین‌طوری هم به منصور رشیدی هم به ناصر حجازی گل زدم.

علی پروین در سالگرد ناصر حجازی مصاحبه ای کرد و گفت ناصر حجازی نیاز به تعریف و تمجید ندارد چون به نظر من او به حقش علی رغم موفقیت‌های بزرگش در فوتبال نرسید اما تا لحظه آخر سر جلوی هیچ کسی خم نکرد و با آن غرور خود و تیپ شاهکارش در دل هواداران جا باز کرد و خودش را محبوب کرد و در دل‌‌ها ماندگار شد. من 10 سال بهترین خاطرات فوتبالی‌ام را با ناصر داشتم و می‌توانم به حضور با او در آرژانتین و خاطرات شیرینم با او بیشتر تکیه کنم، واقعا یاد آن خاطرات بخیر. همیشه فکر می کنم جای او کنار ما خالی است، اما دنیا همین است، یک روز آدم می‌آید و یک روز می‌رود. ناصر سربلند رفت و دل مردم را خیلی خوب به دست آورد؛ یادش همیشه باقی است. ناصر پیشکسوتی بود که برای فوتبال این مملکت در دوران بازیکنی‌اش هر چه داشت در عرصه نمایش گذاشت و به خاطر همین سالیان دیگر هم هرگز خاطرات او فراموش نمی‌شود.

آتیلا تعریف می کندکه در روزهای آخر عمر حجازی، اسفندیار رحیم مشایی سر زده به منزل حجازی رفته و موقع خداحافظی پاکت پولی را روی یکی از میزهای خانه گذاشته بود. حجازی با اینکه حال خوبی نداشته، اما از روی تخت بلند می شود و پاکت را می دهد که به رحیم مشایی برگردانند. حجازی با وجود نیاز مالی به آن پاکت نیازی نداشت. او احترام می خواست که در بهترین دوران از او دریغ شده بود و چه شرم آور در دورانی به او احترام می گذارند که دیگر نیست!

ممل جان گفتم بیام اینجا کامنتهات را تلافی کنم.

هر وقت عکس ناصر گرامی‌ رو میبینم انگاری عزیز خودم رو از دست دادم و بی‌ اختیار اشکام سرازیر میشه . به این میگن محبوبیت بی‌ انتها .

آقا کاوه شما همیشه کامنتهات به خوبی‌ بوده، اونی‌ که همه جا سازِ مخالف زده منم بزرگوار

درود كاوه اهنگر. البته من اين نوشته را از روي همين كليپ برداشتم و در كامنت آوردم. ولي در كل بايد گفت به بركت جمهوري ننگين اسلامي شرايط به گونه اي شده كه فقط زاغ ها و كلاغ ها آسمان ايران را پر كرده اند! از فلعه نوعي گرفته كه مافياي حكومتي است تا علي دائي كه همه قدرتش با تكيه بر توان اقتصادي و لابي گري است. بگذريم از اراذل و اوباش سپاه پاسداران كه تا ديروز گاوچران بودند و امروز شده اند سردار و مردار و ... و تار عنكبوت بر بدنه جامعه و فوتبال تنيده اند.

خدا بیامرزه ناصر خان اما در کل ما برای مرده پرستی آفریده شدیم تا زمانی که زنده ایم نقش دیدن همو نداریم همینکه یکی مرد تازه عزیز میشه.به امید نابودی آخوند که با آمدنش این فرهنگ رو گسترش داد.

به قول جلال ال احمد ... سهرا ب ها را میکشند... و در مرگشان مر ثیه سرایی میکنند....

روحش شاد ناصر خان یک اسطوره به معنای واقعی بود.

غم قفس به كنار، آنچه عقاب را پير ميكند پرواز زاغ بي سر و پاست. آهنگ و كليپ زيبايي بود. سپاس از سازندگان اين اثر. نام و ياد ناصرخان حجازي گرامي باد.

علی پروین در سالگرد ناصر حجازی مصاحبه ای کرد و گفت ناصر حجازی نیاز به تعریف و تمجید ندارد چون به نظر من او به حقش علی رغم موفقیت‌های بزرگش در فوتبال نرسید اما تا لحظه آخر سر جلوی هیچ کسی خم نکرد و با آن غرور خود و تیپ شاهکارش در دل هواداران جا باز کرد و خودش را محبوب کرد و در دل‌‌ها ماندگار شد. من 10 سال بهترین خاطرات فوتبالی‌ام را با ناصر داشتم و می‌توانم به حضور با او در آرژانتین و خاطرات شیرینم با او بیشتر تکیه کنم، واقعا یاد آن خاطرات بخیر. همیشه فکر می کنم جای او کنار ما خالی است، اما دنیا همین است، یک روز آدم می‌آید و یک روز می‌رود. ناصر سربلند رفت و دل مردم را خیلی خوب به دست آورد؛ یادش همیشه باقی است. ناصر پیشکسوتی بود که برای فوتبال این مملکت در دوران بازیکنی‌اش هر چه داشت در عرصه نمایش گذاشت و به خاطر همین سالیان دیگر هم هرگز خاطرات او فراموش نمی‌شود.

هر وقت عکس ناصر گرامی‌ رو میبینم انگاری عزیز خودم رو از دست دادم و بی‌ اختیار اشکام سرازیر میشه . به این میگن محبوبیت بی‌ انتها .

آتیلا تعریف می کندکه در روزهای آخر عمر حجازی، اسفندیار رحیم مشایی سر زده به منزل حجازی رفته و موقع خداحافظی پاکت پولی را روی یکی از میزهای خانه گذاشته بود. حجازی با اینکه حال خوبی نداشته، اما از روی تخت بلند می شود و پاکت را می دهد که به رحیم مشایی برگردانند. حجازی با وجود نیاز مالی به آن پاکت نیازی نداشت. او احترام می خواست که در بهترین دوران از او دریغ شده بود و چه شرم آور در دورانی به او احترام می گذارند که دیگر نیست!

babakirani جان میگم اون زاغ بي سر و پا احتمالا همین ژنراتوره دیگه؟ کل یوم در حال پروازه.

خدا بیامرز ناصر خان در کنار بازی و اخلاقش بسیار خوش تیپ بود و به این خوش تیپی هم مینازید. غلامرضا فتح‌آبادی خاطره ای از دربی تعریف میکرد که در بازی با استقلال، علی پروین می‌گفت سانتر کنید روی دست‌های ناصر حجازی و به من می‌گفت برو توی صورتش و توپ را بزن. گفتم چرا؟ می‌گفت ناصر حجازی از سر و صورتش می‌ترسد. حواسش به سر و صورتش هست و اگر توپ را روی سرش بفرستید، نمی‌آید بیرون. من همین‌طوری هم به منصور رشیدی هم به ناصر حجازی گل زدم.

خدا بیامرزه ناصر خان اما در کل ما برای مرده پرستی آفریده شدیم تا زمانی که زنده ایم نقش دیدن همو نداریم همینکه یکی مرد تازه عزیز میشه.به امید نابودی آخوند که با آمدنش این فرهنگ رو گسترش داد.

درود كاوه اهنگر. البته من اين نوشته را از روي همين كليپ برداشتم و در كامنت آوردم. ولي در كل بايد گفت به بركت جمهوري ننگين اسلامي شرايط به گونه اي شده كه فقط زاغ ها و كلاغ ها آسمان ايران را پر كرده اند! از فلعه نوعي گرفته كه مافياي حكومتي است تا علي دائي كه همه قدرتش با تكيه بر توان اقتصادي و لابي گري است. بگذريم از اراذل و اوباش سپاه پاسداران كه تا ديروز گاوچران بودند و امروز شده اند سردار و مردار و ... و تار عنكبوت بر بدنه جامعه و فوتبال تنيده اند.

آقا کاوه شما همیشه کامنتهات به خوبی‌ بوده، اونی‌ که همه جا سازِ مخالف زده منم بزرگوار

ممل جان گفتم بیام اینجا کامنتهات را تلافی کنم.

به قول جلال ال احمد ... سهرا ب ها را میکشند... و در مرگشان مر ثیه سرایی میکنند....