روشن بدون شک از بهترین های تاریخ فوتبال ایران بود ,حیف که هر وقت که از سر دلسوزی و کاربلدی حرف یا نصیحتی میگوید ,نوچه های تازه به دوران رسیده قله امانش نمیدهند و با بی خبری از تاریخچه باشگاهی و ملی این بزرگوار ,ایشون را به قله که هم از نظر تکنیکی وفنی و انسانی و از همه نظر در حد پاک کردن کفش های روشن هم نیست ,میفروشند , دوره و زمانه , دوره نا مرد ها شده .

ياد اون دوران طلايى كشور به خير

چه بودیم!!!

حسن روشن از ارزنده ترین بازیکنان تاریخ کشور می باشند که این روزها گاهی با انتقادات سطحی باعث آزردگی خاطر فوتبال دوستان میشوند. البته نتنها انتقادات ایشان به عملکرد امیر قلعه نویی مخالف حرکت رو بجلوی تیم استقلال در این شرایط بد مدیریت کلان فوتبال کشور است بلکه ایشان در انتقادات سطحی و ناپخته به مربیان بزرگ دیگری هم زبان زد هستند. از معروف ترینهایش همین انتقادات اخیر ایشان به کارلوس کی روش بود که بطور کلی گفته بود کی روش نقشی در پیشرفت فوتبال ایران نداشته است. البته منتقدان کی روش زیاد هستند اما این نوع انتقادات که مثلا کی روش حتی نتوانسته یک مقدار هم به فوتبال کشور خدمت کند و آنرا پیشرفت دهد بیشتر از آنکه خردمندانه باشد بیشتر بوی ناپختگی می دهد. بنابراین همانطور که خیلی ها معتقدند دنیای بازیکنی علی دایی بایستی از دوران پس از بازیکنی ایشان جدا شود و جداگانه آنالیز گردد، در مورد حسن روشن هم همین حکم جاریست.

یادمه مرحوم حجازی تو دروازه بود، دستش صدمه دید و یه پنالتی رو هم با مصدومیت تو دروازه واستاد. نفهمیدم چرا تعویضشم نکردن؟ نمی دونم تعویض سوم شده بود یا دروازه بان تعویضی نداشتیم؟ در هر صورت بازی ۳ بر ۱ تموم شد.

parandeemohajer عزیز تا انجا که من یادم میاد نتیجه بازی ۴-۱ شد . ایران با یک ریسک بزرگ و ترکیب هجومی رفت تو زمین که این بازی رو ببره و از گروهش بره بالا. حسن روشن در حقیقت مصدوم بود و اقای مهاجرانی این ریسک رو کرد. ایران خیلی قشنگ و هجومی بازی کرد ولی پرو یه بازیکن داشت بنام دیکوبیلاس که سرعت با توپش مثل دوندهای دو صد متر بود. فکر کنم ۳ تا از گلهاشونو اون زد رو زد حمله. استارتهاش وحشتناک بود.. از طرفی هم هیکلش عینهو بکسورهای سنگین وزن امریکایی بود.

حسن روشن ، یکی از بهترین‌های بود ، در دوران طلائی فوتبال ایران با ۳ بار پیاپی قهرمانی در آسیا !

گلی که روشن زد، از روی نشونه گیری و دور از دسترس دروازه بان بود. ایران توی اون بازی برای پیروزی به زمین رفت ولی از بد روزگار، دقیقه ی دوم گل اول رو خورد. تئوفیل کوبیلاس بازیکن پرو نه فقط از قدرت بدنی، که از قدرت سرزنی بسیار بالایی هم برخوردار بود. اگه درست یادم مونده باشه، اون زمان فقط 16 تیم می رفتن جام جهانی و در گروه ایران اسکاتلندی قرار داشت که هلند، فینالیست بازی ها رو شکست داد. اون زمان من بچه بودم و یادمه می گفتن اسکاتلندی ها شب قبل بازی با ایران، تا دیر موقع توی کافه مشغول بزن و بکوب و بنوش بودن و موقع بازی با ایران، خیلی تیم ایران رو دست کم گرفته بودن. اون نسل، نسل طلایی فوتبال هلند، اسکاتلند و ایران بود و اگه یه بار بود که اسکاتلند، شانس به قهرمانی جهان داشت همون دوره بود ولی ایران تمام معادلات رو به هم زد و باعث شد، پرو و هلند به دور بعد صعود کنند. اون وقتا بازی فوتبال 2 امتیاز داشت و تمام تیم های قوی، به خصوص هلند و آرژانتین که فینالیست شدن، به عنوان تیم دوم گروهشون صعود کردن. تیم ایران در گردابی از پنالتی ها و گل به خودی گرفتار شد و 5 گل از 8 گل خورده ی ایران پنالتی و گل به خودی بودن. نیمه ی اول بازی ایران و هلند 1-0 به نفع هلند شد که گل هلند رو رنسن برینک از روی پنالتی زد. در نیمه ی دوم ایران 2 گل دیگه از هلند خورد که یکیش پنالتی بود و هر 3 گل هلند رو " رنسن برینک" زد. (از معدود هت تریک های یک بازیکن هلندی در جام جهانی. بازی سوم ایران با پرو، خیلی بد شروع شد و ایران در دومین دقیقه، گل اول رو خورد. در ادامه ایران نیمه ی اول رو 3-1 باخت و کل بازی رو 4-1 واگذار کرد و باز هم یک بازیکن رو به روی ایران هت تریک کرد که اسمش کوبیلاس بود و همین کوبیلاس، 2 گل هم به اسکاتلند زده بود. بازی پرو و اسکاتلند، در ابتدا، 1-0 به نفع اسکاتلند شد ولی در نهایت پرو 3-1 برنده شد، تا اسکاتلند که (در بازی آخر) هلند رو شکست داده بود، هم امتیاز با هلند شود ولی به دور بعد صعود نکند. کنی دالگلیش،یکی از ستاره ی تیم اسکاتلند بود و بازیکنی به اسم جوردن. هلندی ها، همیشه از ایران و فوتبال ایران، خوب یاد می کنند، چون اگه ایران مساوی رو از اسکاتلند نمی گرفت، کلا حذف میشدن و در نتیجه فینالیست جام 78 نمی شدن.

ضمنا می گفتن که پرو در بازی آخرش با آرژانتین، گاوبندی کرد و 6-0 باخت تا آرژانتین فینالیست بشه. آرژانتین برای فینالیست شدن، باید حداقل با اختلاف 4 گل از پرو برنده میشد. در شهر مسجدسلیمان، فوتبالیستی بود به اسم محمد سلطانی که برای تیم تاج مسجدسلیمان بازی می کرد و به خاطر سبک موهای بلندش و شربه های سنگین سر که میزد، بش ممد کوبیلاس می گفتن.