یه آرامش در چهره و روابط مردم به روشنی دیده میشه که دیگه هیچ وقت برنگشت،،،،،

افا من طرفدار خانم تو تماشاچی ها ندیدم.عجب چمن بک دست و ورزشگاه بی نظیری در زمان خودش بوده

یکی از بهترین خاطرات کودکی من است این بازی . من به همراه پدر و عمو و مادرم در استادیوم بودم . درست طبقه دوم آزادی و درست پشت دروازه ای غفور گل پیروزی ایران را زد . این صحنه هیچوقت از ذهنم پاک کرد . پروین عجب نفوذ و سانتری کرد .