ولخرجی‌های بی‌حساب و کتاب چینی‌ها برای خرید ستاره‌های بزرگ دنیای فوتبال نتوانست رؤیای آنها برای تبدیل شدن به یک ابرقدرت فوتبالی در سطح قاره‌ای و جهانی محقق کند. به گزارش خبرگزاری تسنیم، انتقال تیترساز کریستیانو رونالدو به تیم النصر عربستان با حقوقی که نظیرش در تاریخ نبوده و شاید هم نخواهد بود، در یک ماه اخیر در کانون توجه تمام مردم دنیا و نه فقط اهالی ورزش و فوتبال قرار گرفت؛ اما در جهانی موازی شاید سرنوشت برنده ۵ توپ طلا، رفتن به خاور دور می‌شد. انتقال مهاجم پرتغالی به عربستان سعود پس از فسخ قراردادش با منچستریونایتد، بار دیگر توجهات را معطوف فوتبال آسیا کرد، روندی که قبل از شروع پاندمی کرونا آغاز شده بود و حالا با شدت بیشتری جلب توجه می‌کند.

با واریز پول به حساب باشگاه‌هایی که اغلب در مالکیت بنگاه‌های مسکن سراپا بدهکار بودند، سوپرلیگ چین در برهه‌ای از تاریخ که از اویل دهه گذشته آغاز شد، شروع به وسوسه کردن و آوردن بازیکنان و سرمربیان سرشناس دنیای فوتبال کرد.

شانگهای اس‌ای‌پی‌جی یکی از نمونه‌های بارز آنها بود که سال ۲۰۱۶ زوج برزیلی اسکار و هالک را با مجموع هزینه ۱۳۰ میلیون یورو خرید. ورود این دو بازیکن که در آن زمان در اوج دوران بازیگری خود بودند، برجسته‌سازی انگیزه‌های لیگی بود که پیش از آن هم با جذب سرمربیان قهرمان جام جهانی، مارچلو لیپی و لوئیز فیلیپه اسکولاری نشان داده بود رؤیاهای بزرگی در سر دارد.

کمی بعد کارلوس توس ستاره سابق تیم‌های منچسترسیتی، منچستریونایتد و یوونتوس با حقوقی که گفته می‌شد ۶۰۰ هزار پوند در هفته است به تیم شانگهای شنهوا پیوست و این نشانه‌ای دیگر برای تأیید جایگاه چین به عنوان ال‌دورادوی جدید فوتبال بود. بریزوبپاش‌های کنترل نشده باشگاه‌های چینی به حدی رسید که مقامات این کشور را نگران و آنها را مجبور به وضع قوانینی سختگیرانه‌تر کرد اما این هم باعث نشد که از حرارت گمانه‌زنی درباره ورود دیگر ستاره‌های بزرگ دنیای فوتبال به چین کاسته شود و به همین دلیل حتی شایعه رفتن کریستیانو رونالدو و لیونل مسی به باشگاه‌های سوپرلیگ چین هم برای خیلی‌هاغافلگیر کننده نبود. در مورد رونالدو که بیش از یک بار این شایعه مطرح شد که داغ‌ترین مورد آن در اوج ولخرجی‌های باشگاه تیانجین کوانجیان در سال ۲۰۱۸ بود زمانی که عکسی از ژرژ مندز مدیربرنامه‌های رونالدو در کنار مالک باشگاه منتشر شد.

۵ سال از آن زمان گذشته و الان خیلی چیزها تغییر کرده است.

تیانجین جزو اولین باشگاه‌های سوپرلیگ چین بود که به خاطر مشکلات مالی یا حقوقی تعطیل شدند و این روند با انحلال باشگاه ووهان یانگتزه در هفته جاری همچنان ادامه دارد؛ اما افتادن فوتبال چین در سراشیبی رکود هم چندان غافلگیر کننده نبود اگر تغییر وضعیت مالی باشگاه‌های این کشور را دنبال می‌کردید. جیانگسو سونینگ که تحت مالکیت بزرگ‌ترین خرده‌فروش چین، قرار داشت، اوایل سال ۲۰۲۱ منحل شد یعنی چند ماه پس از کسب اولین قهرمانی‌اش در سوپرلیگ چین. بعد از آن، گوانگژو اورگراند، فاتح دو دوره لیگ قهرمانان آسیا که زمانی قدرت اول فوتبال چین بود، ورشکسته شد چون مالکانش – شرکت اورگراند – در راستای محدودیت‌های اعمال شده از سوی دولت چین برای اخذ وام دیگر نتوانستند به سبک و سیاق گذشته پول خرج کنند. سیاست‌های دولت چین برای برای به صفر رساندن آمار ابتلا به کرونا نیز فشار را بر باشگاه‌های این کشور افزایش داد و چالش‌های پیش روی آنها را سخت‌تر کرد.

این‌طور شد که قحطی ستاره و بازیکنان بااستعداد در سوپرلیگ چین آغاز شد و ستاره‌ها راه لیگ حرفه‌ای عربستان را در پیش گرفتند، ستاره‌هایی مانند تالیسکا در النصر، عبدرالرزاق حمدالله در الاتحاد و اودیون ایگالو در الهلال که همگی پیش از این در چین بازی می‌کردند.

اکنون رؤیاهایی که چینی‌ها در سر می‌پروراندند به اهداف جدید سعودی‌ها تبدیل شده است اما آنها رؤیاهای جاه‌طلبانه‌تری دارند. ورود رونالدو به کشوری که میزبان جام ملت‌های آسیای سال ۲۰۲۷ است و می‌خواهد میزبانی جام ملت‌های زنان آسیا در سال ۲۰۲۶ را هم بگیرد، مصداق این جاه‌طلبی بود. این اقدامات پس از آن صورت گرفت که چین در راستای سیاست کرونازدایی از این کشور، قید میزبانی جام ملت‌های آسیا را زد و فعلاً نمی‌توان پایان مشخصی برای اجرای این سیاست متصور بود. اگرچه ماه گذشته از شدت سختگیری‌ چینی‌ها کاسته شد اما ضربه‌ای که نباید به فوتبال این کشور وارد می‌شد، کار خودش را کرده بود. اکنون با معطوف شدن توجه اهالی فوتبال به ولخرجی سعودی‌ها با پول‌های نفتی، دیگر کسی به فوتبال چین توجه ندارد و به نظر می‌رسد که تمام تلاش‌های این کشور برای تبدیل شدن به یک قطب در فوتبال آسیا به هدر رفته است.