ستاره سابق آبي‌ها، از سه پيشنهاد خوب داخلي‌اش مي‌گويد و اينكه شرط اصلي‌اش براي پذيرفتن هركدام از آنها، معافيت از حضور برابر استقلال در دو بازي رفت و برگشت است؛ آنچه بيشتر از اينكه نشان دهنده تعصب مجيدي به استقلال باشد، بي‌تعصبي او به تيم جديدش را روشن مي‌كند. كاش فرهاد فلسفه وفاداري را در حضور كنار استقلال جستجو مي‌كرد و نه عدم حضور در مقابل اين تيم. او در روزهايي كه آبي‌پوشان به شدت به حضورش احتياج داشتند آنها را تنها گذاشت و حالا براي توجيه خودش، به فكر كاستن از سطح خدمت‌رساني‌اش به تيم بعدي‌اش افتاده، درست مثل زماني كه بازيكن الغرافه بود، اما خواب‌هاي لاجوردي مي‌ديد و با آرتيست بازي‌اش در تهران، تيمي را كه از آن دستمزد مي‌گرفت، 10 نفره كرد! جنگ تعصب بين فرهاد مجيدي و امير قلعه‌نويي، مثنوي مشهور «سير و پياز» را براي بسياري از مخاطبان فوتبال تداعي مي‌كند. كاش آدم‌ها به همين راحتي گذشته نزديك – گاهي خيلي نزديك! – خودشان را فراموش نكنند و تئاتر دروغين دلبستگي را براي هواداري به اجرا درنياورند كه خودش، تنها يار وفادار راستين و بي‌منت تيمش است. كمي خونسردتر باش آقا فرهاد؛ قطعا تيام دوست ندارد پدرش اينقدر عصباني باشد!

واقعاً بازیکنی که فقط کار خودش رو می کنه و خیلی کم وارد حاشیه می شه ... هر جا هستی محبوب ما هستی تاج سر استقلالی ...

ننگ با رنگ پاک نمیشه بیخود گزارش نده که کامنتم خاکستری بشه . بفرض باعث شدی کامنتم خاکستری بشه که شد . با حقیقت چکار میکنی ؟؟؟ اون که کتمان شدنی نیست. پس تلاش مذبوحانه نکن چون بیشتر تو باتلاقی که ازش وحشت میکنی ( حقیقت ) فرو میری .

منظورم با تو بود abiiiitarin یا همون علیرضا یاس بی ادبی که حتی همکیشانت قبولت ندارن .