ناصر خان حجازی بالاتر از رنگ آبی بود. روحش شاد ...

ناصر حجازی و حسین مظلومی از فِی وُریت بازیکنان من تیم در تیم رقیب بودن ، یاد هر دو همیشه گرامی .

شرافت,یکرنگی و مردمی بودن از حجازی چهره ای ماندگار در تاریخ ورزش ایران بجا گذاشت.حجازی عاشق مردمش بود.دوستی خاطره ای از مرحوم حجازی برایم تعریف کرد که بد نیست ذکر کنم,گویا مرحوم حجازی در فروشگاهی در دبی حضور داشته و هموطن خانم سالخورده ای قصد پس دادن یک جنسی رو به فروشگاه رو داشته و کارمند فروشگاه از پس گرفتن خودداری میکرده,مرحوم حجازی نزدیک به نیم ساعت در کنار این بانوی سالخورده در کنار او مشغول راضی کردن کارمند فروشگاه به پس گرفتن این جنس میشود و پس از جمع شدن ایرانیان در دور و بر ایشون کارمند پاکستانی حاضر به پس گرفتن جنس میشود,حتی هنگام ترک فروشگاه به خانواده ایرانی دیگری نزدیک میشود و صحبت از کیفیت پایین اجناس چینی میکند و از خریدن کالایی توسط آنها جلوگیری میکند..وقتی ناصر رو مقایسه میکنم با چهره هایی مثل سلطون ها و شهریار ها و چه میدونم کفتر و عقاب های دوزاری, راز ماندگاری حجازی که حتی از کمپ رقیب هم به احترام او سر پایین میاورند رو راحت تر میشه فهمید.شرافت و انسان دوستی و نفروختن ارزشها و پشت نکردن به آرمانهای مردمش.

ناصر خان باید بره تا امثال هدایتی بزرگ شوند وگرنه با بودن انسانهای بزرگ و سالم جا برای دزدان و کوتوله‌ها نیست خیلی‌‌ها شریک هستند از صدا و سیما و باند نود که چپ و راست ادمهای خودشان را می‌‌اورند تا قلم به دستانی که چشمشان دنبال چلوکباب است