عجب تیمی بود دیگه تکرار بشو نیست ,تیم ما کسی عینه عابدزاده با اعتماد بنفس بالا قلدر پر رو نترس باهوش زرنگ قدبلند خوش برخورد خنده رو بی اداعا و وووو احتیاج داره, برای بازی جلو الجزایر تو استادیوم آزادی جای سوزن انداختن نیست.

البته تیم الجزایر اون سالها کم تیمی نبود...قهرمان آفریقا شده بود با تیمی که اکثر بازیکناش تو بهترین لیگهای اروپایی بازی میکردن مثل رباح ماجر که با گل پشت پا به بایرن مونیخ با پورتو قهرمان اروپا شد و در جام جهانی 82 آلمان رو 2-1 برد و با دو بردی که الجزائر داشت میتونست به دور بعدی بره که تبانی آلمان و اتریش باعث حذف الجزائر شد که رباح ماجر اونجا هم گل پیروزی رو به آلمان زد...تیم الجزائر اون سالها بسیار قوی بود و کاملا حرفه ای...

دست شما درد نكنه، ما رو بردي به مهر ٧٠، عجب بازي بود، بعد مدتها يك تيم اسمي غير اسيايي رو برديم، لذت بخش بود. تيم خيلي خوب بازي كرد اون روز، همون طور كه دوستمون گفت اسم رباح مأجر خيلي وزن داشت قبل بازي و روش خيلي تبليغ شد، اما سنش بالا بود توي بازي خيلي چيزي ازش ديده نشد. پنجعلي بين دو نيمه خداحافظي باشكوهي داشت. مرفاوي عالي بود و مطلق خدا بود تو بازي بعد بازي صحبت سر انتقالش به فرانسه بود كه اكبر يوسفي زد توي بازي داخلي داغونش كرد يك سالي از ميدان به دور. يادت بخير محرمي، حركتش روي گل دوم بيشتر شبيه يك هافبك چپ تكنيكي هست تا مدافع چپ، نرم و ظريف كه نشون از شعور فوتباليش هست. بازيسازي و شروع مجدد عابدزاده روي دو صحنه با دست (وسط زمين) و پا (١٨ حريف) ديدني. تكنيك عالي ابطحي. رفت و برگشتهاي زرينچه. و مدير روستا كه تو تيم ملي هيچ وقت مثل باشگاهش نبود. حيف كه بازي برگشت تيم رو واسه صفر صفر فرستاد تو زمين پروين و جهنم الجزاير از لحاظ سر و صداي تماشاچي وحشتناكترين بازي ايران بود كه من تا اون موقع ديده بودم، تيم حول و حوش دقيقه ٦٠ گل خورد و مجموع رو به الجزائر باخت. هنوز هم بعد اين همه سال اون بازي و بازي ايران و ژاپن ٩٢ و بازيهاي ايران تو سئول از وحشتناكترين بازيها از لحاظ فشار تماشاچي بودن از نظر من.

سپاس از این ویدئو، من خودم اونجا بودم این بازی رو، ۲ نکته که میخواستم بگم؛ معرفت و غیرت اونموقع خیلی‌ بیشتر از حالا بود، یادم نمیره موقع خداحافظی پنجعلی استقلالیها بیشتر از همه تشویقش میکردند، یا فرشادِ پیوس تو بازی استقلال و پرسپولیس وقتی‌ که اومد خداحافظی کنه تو اون بازی به اون حساسی (که یک بار هم قبلش داشت گٔل میزد و غلامپور گرفت) وقتی‌ اومد دورِ زمین رو ببوسه شدیدا مورد تشویقِ استقلالیها قرار گرفت که ۲ یا ۳ تا دسته گٔل هم انداخت تو تماشاچیهایِ استقلال، اما حالا فحشِ ناموسی شده عین نقل و نبات چه تو استادیوم چه تو اینترنت، نکته ۲؛ پرسپولیس بهترین دورانِ اوجِ خودش رو با علی‌ پروین داشت، نتایج پروین با تیم ملی‌ ایران هم بینظیر بود اما هیچ وقت یادم نمیره که همه انگِ سنتی و بی‌ دانش بهش زدند انقدر علیهش هجمه درست کردند که از پرسپولیس انداختنش بیرون، جالب اینجاست که پرسپولیس هرگز نتونست هیچ وقت اون اقتدارِ دورانِ پروین رو داشته باشه هیچ وقت، همین کار رو الان یک عده‌ با تمسخر کردن امیرِ قلعه نوی انجام میدند و جالب اینه که امیر هم کارنامه دار‌ترین مربی‌ ایران هست، این فقط میتونِ نشانه یک چیز باشه واپس گرائی یک ملت

خداییش عجب فوتبالی داشتیم. از هر لحاظ پسرفت کرد فوتبال ما. با اون شرایط بچها به اون زیبای بازی میکردن. وضع استادیوم و تماشاچیها هم که دیگه کاملا مشخصه. خوشحالم که اون دوران رو دیدم

یادش به خیر اونروز من استادیوم بودم ....شب خیلی‌ زیبایی بود ....این نسل نسل سوخته فوتبال بودن که به هیچ جا نرسیدن ....نامجو مطلق بعد این بازی داشت با دقیق نمید‌ونم با المپیک مارسی یا سنت ژرمن قرارداد می‌بست ولی‌ دقیقا بعد این بعضی‌ استقلال با پس بازی داشت که یوسفی اون تکل کرد و نامجو مطلق مدت طولانی‌ تو مسدومیت بود و دیگه هیچوقت نامجو مطلق قبلی‌ نشد

یادش به خیر اونروز من استادیوم بودم ....شب خیلی‌ زیبایی بود ....این نسل نسل سوخته فوتبال بودن که به هیچ جا نرسیدن ....نامجو مطلق بعد این بازی داشت با دقیق نمید‌ونم با المپیک مارسی یا سنت ژرمن قرارداد می‌بست ولی‌ دقیقا بعد این بازی استقلال با پاس بازی داشت که یوسفی اون تکل کرد و نامجو مطلق مدت طولانی‌ تو مسدومیت بود و دیگه هیچوقت نامجو مطلق قبلی‌ نشد

خیلی‌ جالبه یکی‌ به این فیلم منفی‌ داده، اونوقت بعضی‌ها به من اعتراض میکنند میگن چرا تهمت عرب پرستی‌ رو میزنی، یک الجزایریِ ایرانی نما اینجا ناراحت شده منفی‌ داده

سخت است آزاد کردن نادانهایی که زنجیرهایِ خود را میپرستند، (والتر)