پرسپوليس باز هم باخت و اين بار تحقيرآميزتر از هميشه هم باخت. بدون ترديد نيمه دوم ديدار با سپاهان را مي توان لكه اي ننگين در كارنامه نيم قرن فعاليت حرفه اي پرسپوليس در سطح اول فوتبال ايران دانست؛ 45 دقيقه اي نفرين شده كه در آن گرسنگان گل در لباس طلايي سپاهان هرآنچه دوست داشتند با پرسپوليس كردند و چوب حراج به آبروي اين تيم زدند. در روزي كه زلاتكو با مشاهده فروپاشي پرسپوليس به رغم در اختيار داشتن نتيجه، سه مهاجم تازه نفس به زمين فرستاد تا پيروزي را پررنگ تر كند، تماشاگران خسته حريف روي چمن هاي ضلع جنوبي فولادشهر براي به پايان رسيدن اين بازي ثانيه شماري مي كردند. نمايش ضعيف و ذلت بار قرمزها در اين روز يك بار ديگر نشان داد مشكلات پرسپوليس همچنان پابرجاست و برخلاف آنچه محمد رويانيان مدعي بود، با عمل جراحي رخ داده به دست او نيز از ميان نرفته است.

بازي عصر يكشنبه پرسپوليس و سپاهان بهترين فرصت ممكن بود براي محك خوردن اين فرضيه كه عدم حضور علي كريمي در اين تيم، مي تواند آرامش را به مجموعه سرخپوشان برگرداند و باعث افزايش هارموني و يكپارچگي تيم شود. اين نظريه كه در طول يك هفته گذشته بارها و به صراحت از سوي رويانيان مطرح شده بود، در اصفهان براي نخستين بار تست شد و به شدت شكست خورد. بهترين اعاده حيثيت از كريمي، نه در هيچكدام از مسابقاتي كه او براي قرمزها به ميدان رفته بود، كه در روز غيبتش در اصفهان انجام شد. حالا اهالي فوتبالي در نبود جادوگر، محمد نوري را مي ديدند كه 75 درصد توپ هايش لو مي رفت، جواد كاظميان را كه در نيمه دوم بازي فقط دو بار موقع پرتاب اوت حضورش را در زمين اعلام كرد، هادي نوروزي را كه شايد خودش هم نداند چطور در تيمي مثل پرسپوليس توپ مي زند و خيلي هاي ديگر را كه كماكان گيج و كلافه توپ مي زدند.

آنچه در كنار زاينده رود رخ داد، نشان مي دهد يا محمد رويانيان جراح حاذقي نيست يا با چشمان بسته وارد اتاق عمل شده است. ابتدا ترديدي وجود ندارد كه برخي رفتارهاي كريمي در نيم فصل دوم ليگ قبلي و نيز هفته هاي ابتدايي فصل جديد، غيرقابل دفاع و خارج از محدوده بوده است. او تحت هر شرايطي بايد مطيع كادر فني و مديريتي باشد و اگر نتوانست اين اصول را رعايت كند، براي خودش و تيم بهتر است كه قطع همكاري در پيش گرفته شود. همه اينها درست، اما آيا واقعا تنها مشكل اين پرسپوليس كريمي و داد و فريادهايش برسر بازيكنان پراشتباه است؟ يا آقايان مي خواهند با اخراج شماره هشت، يك قرباني پيدا كنند و براي خودشان زمان بيشتري بخرند؟ اشتباهات كريمي و لزوم برخورد منطقي با او به كنار، اما آيا همه خطاهاي اين تيم از جانب جادوگر رخ داده است؟

اين چه كسي بود كه با قيل و قال فراوان ستاره مي خريد و با هرچه پروپيمان تر كردن صفحه « پرسپوليس كهكشاني» روي سايت رسمي باشگاه، توقعات را از اين مجموعه به مرز انفجار مي رساند؟

اين چه كسي بود كه بدون ذكر نام، برخي از بازيكنان ش را متهم به كم كاري كرد؟ عسگر را با جنجال كنار گذاشت تا مربي دو هفته بعد مجبور به استفاده دوباره از او در يك موقعيت كليدي شود؟ «قزل آلا»ي فصل نقل و انتقالات را به كم دويدن متهم كرد و اسباب بيرون نشستن او را فراهم آورد؟

اين چه كسي بود كه بيخود و بي جهت پاي يك عامل فشار مضاعف رواني ديگر را هم به باشگاه باز كرد و با بازيكنان مورد اتهام قرار گرفته «عهدنامه قهرماني» به امضا رساند؟ خوزه امروز ادعا مي كند كه از اولين ملاقاتش با رويانيان به او اطلاع داده كه برنامه اي براي قهرماني ندارد، پس چطور سردار همچنان روي اين خواسته اش پافشاري مي كرد و هر روز ابعاد رسانه اي بيشتري به آن مي داد؟

به نظر مي رسد به جاي جراحي و حذف عناصر گوناگون از كالبد پرسپوليس و يا حداكثر همزمان با اين پروسه، رويانيان بايد فكري هم به حال رفتارهاي بدخيم خودش بكند؛ هم او كه ديروز هم همه اصول مديريتي را ناديده گرفت و پنج بازيكن را به صلاحديد خودش از جريمه كسر قرارداد معاف كرد يا از قهوه خانه رفتن فلان ستاره گرانقيمت به عنوان عامل ناكامي تيمش سخن گفت!