چون بخشی از این تیم ملی مردم رو دوست ندارند و یا حداقل با مردم به اندازه ای که انتظار میرفت همدردی نکردند، بخشی از مردم هم این تیم ملی رو دوست ندارن. یکی از بارزترین مثالهاش دیدار رییسی بود. نه تنها حتی یک درخواست کوچیک در رابطه با اعتراضات و یا کشت و کشتار مردم نکردند بلکه بعضی هاشون به دیدار با این آقای بیسواد ناظر بر کودک کشی افتخار کردند و بارها هم تشکر و قدردانی کردند. بعضی میگن نخوندن سرود ملی کافیه اما باید توجه داشت در این اوضاع کودک کشی خوندن سرود ملی برابر با هم صفی با کودک کشها و بی شرفیست اما نخوندنش الزاما اونها رو وارد صف معترضین نمیکنه. مثال واضحش جنگ جهانی بود که اگر با نازی ها نبودی، لزوما جزو متفقین که بر علیه اون می جنگیدن هم نبودی و می تونستی جز بی طرفها باشی