ما در رویای گواردیولا غافل از اینکه گوارشونبولیا شده سر مربی. ای وای بر ما

خلال دندون به عنوان سرمربی

کشور داغون. حالا خود خدا هم‌بیاد‌مربی بشه فرقی نداره.

هنوز در لیگ برتر آنطور که باید جا نیافتاده بود که حالا در حد سر مربی گری تیم ملی امید باشد. البته این حسرتی که از آن بارها یاد می شود خیلی هم موضوعیت ندارد. فوتبال آنطوری که ما فکر می کنیم در بازی های المپیک از جایگاه خیلی مهمی برخوردار نیست. از زمانی که تنها سه بازیکن در هر تیمی می توانند بالای ۲۳ سال سن داشته باشند طبیعتا جذابیت فوتبال در المپیک ها هیچگاه به جام جهانی و یا جام ملت های اروپا نمی رسد. تماشاگران المپیک هم بیشتر طرفدار بازی های دو و میدانی، ژیمناستیک و شنا هستند و فوتبال خیلی در اولویتشان نیست.

نیم قرن ناکامی در تمام عرصه ها