کارخدا رو میبینی، هشت سال باهاشون جنگیدیم آخر سر هم بیشتر از فدراسیون خودمون بهمون حال دادن! دمشون گرم.

آفزین به عراق. امیدوارم که به جام جهانی صعود کنید چون از آخوندهای ما با غیرت ترین. ملت ایران شما رو در تهران تنها نمیزارند.

فقط باید در استادیوم آزادی دیدارهایشان برگزار بشود تا با آمدن 100 هزار تماشاگر و ایجاد فشار بر آنها بتوانیم ذره ای از اعمال نفوذهای ناجوانمردانه شان در ای . اف . سی را تلافی کنیم و انتقام بگیریم .

فقط باید در استادیوم آزادی دیدارهایشان برگزار بشود تا با آمدن 100 هزار تماشاگر و ایجاد فشار بر آنها بتوانیم ذره ای از اعمال نفوذهای ناجوانمردانه شان در ای . اف . سی را تلافی کنیم و انتقام بگیریم .

چند نفر نفر رو می شناسم که تمام اعضای خانواده شون با موشک های عراقی قتل عام شدن و در سنین کم در این دنیا تنها و بی کس شدن: سیامک عسگرپور که مهر ماه 62 با من در استادیوم مسجدسلیمان بود وقتی کمتر از پونصد متر اون طرف تر موشک توی منزلشون خورد و همه خانواده ش کشته شدن و داریوش مهمدی که نیمه شبی در اسفند 62 همین اتفاق برا افتاد و خودش هم به شدت زخمی شد و چند ماه رو به موت بود. هنوز فریادهای افراد خانواده ی داریوش در اون نیمه شب که در حال جان باختن بودن، توی گوشم است که صداشون در اون سکوت مطلق در کوه های شهر می پیچید و آخرین دردها رو می کشیدن و آخرین فریادها رو میزدن. و خودم که برای دومین بار زخمی شده بودم. ولی نه من و نه اون افراد شاید هنوز در فکر محاکمه ی مسببین جنگ و موشک اندازی ها باشیم ولی در فکر انتقام نیستیم، یا اگر باشیم، انتقام رو از فوتبالیست های عراقی نمی گیریم.